Onze webcam

Cul-de-sac Cam

maandag, mei 04, 2009

Het is vast goed voor de huid...

...Al die miezerregen van de afgelopen dagen, die bij tijd en wijlen in een ware zondvloed over gaat. Het voelt als zo'n warme mist op je gezicht, want koud is het bepaald niet.

Rijdend naar de sportschool valt me op, dat de meeste mensen gewoon in sweatshirts lopen. Niks geen regenjassen, ook niet op de fiets, laat staan een heel regenpak, zoals ik vroeger toch wel aanhad, als het regende zoals vandaag. Het is hier dan ook echt ongewoon om zo'n reeks van regenachtige dagen te hebben, als nu. En pas voor zondag is er geen regenwolkje in de voorspelling! Net op tijd voor moederdag, dus, Moeder Natuur weet wat belangrijk is!

In het gymlokaal vergeten we het slechte weer, geholpen door het feit, dat er geen ramen zijn. Katja wil deze zomer gaan babysitten om geld te verdienen, want dat verdient stukken beter, dan een baan in een winkel. Als ik dat opmerk, zegt Sharon, dat ze nu al een aantal geinteresseerde moeders kent in haar "wandelwagengroepje", dat ze iedere week lesgeeft. Mooi!

Pat en ik bespreken, wat we deze week gaan doen, want we hebben besloten hieraan mee te werken. We zijn er nog niet uit, of we ieder een album zullen doen, of met zijn tweeen. Het geeft weer nieuwe gelegenheid om creatief bezig te zijn. Morgen gaan we er in ieder geval op uit om eraan te beginnen.

Net op tijd loop ik de Spaanse les binnen. De tijd gaat snel vandaag, want wij mogen zelf veel praten. Dan leer ik toch wel het meest, moet ik zeggen. We zijn vandaag met zijn drieen, dus we krijgen veel beurten. Jammer is het wel, want ik wil straks graag verder, maar de vraag is of er animo gaat zijn voor Spaans 3 hier.

In de pauze praat ik met Senor Diaz en vertel hem, hoe mijn kennis van het Frans en Italiaans zowel helpt, als hindert. Ik heb de neiging woorden uit die talen Spaans te maken. Ook vind ik het best een uitdaging om een Romaanse taal vanuit het Engels te leren, merk ik. Veel dingen zijn logischer met mijn Nederlandse achtergrond (de uitspraak om te beginnen). Hij geeft me een groot compliment door te zeggen, dat ik stukken beter ben, vooral in uitspraak, dan mijn Amerikaanse cursusgenoten. Natuurlijk heb ik ook een flinke voorsprong op hen, maar het is toch leuk om te horen.

Na de les race ik naar het benzinestation, want de meter van de van toont aan, dat ik nog slechts genoeg benzine heb voor tien mijl. Geen idee, hoe betrouwbaar die meters zijn, dus ik neem maar geen verder risico, dat ik straks in de regen stilsta.

Bij Giant haal ik benodigdheden voor het avondeten voor de komende dagen. Bij de Self Checkout klik ik op het plaatje met paarse uien. Vrolijk zegt de zoetgevooisde stem: "Please move your ginger root to the belt". Huh? Ginger root (gemberwortel)? Daar lijken mijn uien in de verste verte niet op (als het niet een stuk duurder was geweest, had ik het gelaten).

Denkend, dat ik misschien per ongeluk het verkeerde plaatje heb geraakt, probeer ik het nog een keer. Maar nee, alweer wordt het gemberwortel. Een Giant medewerker loopt net langs en ik maak hem attent op de foute programmering. Hij bedankt me en ik krijg mijn uien gratis. Ik vind het geheel wel grappig, eigenlijk.

Het is lunchtijd, mijn maag rammelde al (luid, om me dood te schamen!) tijdens de Spaanse les. Ik heb zin in iets warms en ga kijken of Starbucks hun lekkere champignons met geitenkaas sandwich heeft. Maar ik begin te denken, dat ze die niet meer maken, de laatste tijd is hij er nooit meer. Mijn lunch haal ik dan in het naast Starbucks gelegen Noodles & Company. De Japanse pan noodles smaken weer heerlijk.

Net op tijd voor de plensregen kom ik thuis. Ik neem maar aan, dat Martine vandaag niet wil gaan lopen. Inderdaad gaat de deurbel niet om half twee. Eigenlijk wel jammer, want met iemand anders zou ik me er wel toe zetten in de regen te gaan lopen. Nu neem ik van de gelegenheid gebruiken om te gaan liggen op de bank met leuke shows op tv.

Katja zendt me een sms-je, dat ze echt klaar is om thuis te komen nu. Gauw bel ik haar op, want ik ben bang, dat er iets gebeurd is. Gelukkig is dat niet het geval, ze vindt bijna twee maanden ons niet zien gewoon erg lang. Ik slik de woorden "Maar goed, dat je dan niet naar Michigan State bent gegaan" snel in. Ik moet toegeven, dat ik ook de dagen tel tot haar thuiskomst. Het is lang om elkaar niet te zien voor zo'n eerste jaar.

In mijn email vind ik een bericht van Fairfax County Public Schools. We worden vriendelijk verzocht precieze symptomen te beschrijven, als we onze kinderen ziek melden. Nu heeft dat natuurlijk te maken met de H1N1 griep, maar het is sowieso een goed idee, wij doen dat altijd al. Zo kunnen ze op tijd ingrijpen in geval van een epidemie.

Helaas hoest Saskia opeens weer. Het is een droog hoestje, maar toch weer een infectie zo te horen. Ik ben blij, dat deze H1N1 tenminste op het moment een minder gevaarlijk virus blijkt te zijn, dan eerst gedacht. We blijven toch goed onze handen wassen en de kinderen hebben, zoals de CDC aanraadt, alcohol spray mee om hun handen mee te "wassen" op school, waar het moeilijker is om telkens met zeep en water te wassen.

Na de chiropractor rijd ik nog even naar het postkantoor om een pakketje met Excedrin Migraine op te sturen naar Nederland. De ontvangster heeft mij net een stel pakjes Saridon opgestuurd, wat Katja en mij helpt met menstruatiekrampen, beter dan enig medicijn hier.

Als Rick thuiskomt gaat hij eerst voor zijn loopje. Ik ben erg trots op hem! Hij is nu in de vijfde week van een trainingsprogramma, dat hem uiteindelijk vijf kilometer moet leren hardlopen. In het weekend heeft hij al drie kilometer aan een stuk hardgelopen.

Daarna gaat mijn omeletchef bezig aan onze avondmaaltijd. Toen hij naar college ging, werkte Rick als omeletchef bij een Italiaans restaurant. Hij maakt betere omeletten, dan die ik bij luxe hotels heb gegeten. De meeste omeletchefs gooien hun ingredienten door het eimengsel heen. Rick niet, die maakt eerst een soort heel erg dunne pannenkoek van ei, waarin hij de ingredienten vouwt. Lekkerder krijg je het gewoon niet!


Mijn omelet (ik kon het niet op) met sambal aan de zijkant (erin: paprika, ui, salsa, champignons, ham, garnaaltjes en kaas)

Intussen is Washington gedompeld in ijshockey playoffs koorts. De Washington Capitals, waar wij eerder dit jaar een wedstrijd live van zagen, zitten in de tweede ronde en hebben al twee van de drie wedstrijden gewonnen. Iedereen ziet hier rood (de kleur van de Capitals). Altijd leuk, als een lokaal team het goed doet.

12 reacties:

Bianca (Hollandranch) zei

Dat ziet er eruit en klinkt als een culinair hoogstandje die omelet, ik ga het niet eens proberen na te maken geloof ik ;-)

Hier ook een nat voorjaar al met al maar iedereen vreest toch weer voor een veel te droge zomer hier. We wachten het maar af.

Petra S. zei

Zooo, de omelet ziet er lekker uit.
Wat attent dat Sharon meteen een opmerking maatke over het babysitten.
Vandaag regent het hier ook...bah, ik heb geen zin om daarin te gaan lopen.

Carola zei

Dat ziet er lekker uit zeg! Dat wil ik ook wel eens proberen.
Het mengels dat in de omelet zit bakt Rick dat apart in een andere pan?

Kristel Holsbeek zei

Ja he dat ziet er idd heel lekker uit. En ik wou eigenlijk hetzelfde vragen als Carola hierboven;-)...en hoeveel eitjes heeft hij nodig voor die mooie pannekoek;-)

Marion2 zei

Aleve Feminax is zeker ook een aanrader voor bij menstruatiepijn.

hennyb. zei

De omelet ziet er heel lekker uit en als ik lees wat de vullling is, hmmmm, op de garnaaltjes na (die lust ik niet).
Leuke kleren heeft Saskia zeg, ze hoeft echt geen negatief beeld van zichzelf te hebben hoor, ze ziet er geweldig uit.

Anoniem zei

Saridon is naar verscheidene onderzoeken effectiever gebleken dan paracetamol aleen, ibuprofen, aspirine of een placebo. (http://www.medscape.com/viewarticle/429686)
Een goede keuze dus.

Margaret

TOG zei

Ik zit ook de dagen te tellen tot pamela thuis komt en dat terwijl ze me tenminste drie keer per dag belt (gemiddeld) en we elkaar toch wel iedere drie weken of zo zien!

Unknown zei

Wat lief dat Katja toegeeft dat ze jullie mist! Maar ik vind het ook begrijpelijk, hoor. Het is toch maar goed dat je nog net op je tong kon bijten en haar zo een moederlijke opmerking hebt bespaard. ;-)

Leuk dat je nog steeds bezig bent met Spaans, de afgelopen tijd heb je er minder over geschreven, maar het bevalt dus nog wel?! Misschien kun je kijken naar een ander vervolg in plaats van Spaans 3, als er geen animo blijkt te zijn? Of kun je (misschien nu al?)instromen in een al bestaande Spaans3-groep van senor Diaz? (wat een ontzettend Spaanse naam ook!)

Die omelet van Rick lijkt wel een kruising tussen een pannenkoek en een calzone-pizza. Dat is een compliment, hoor, ook al klinkt het misschien niet zo.

Marjon zei

Dat ziet er lekker uit zeg, die omelet. En ik heb even op de site van Noodles&company geklikt, daar ga ik ook een keer eten als we in de VS zijn. Vooral de Mushroom Stroganoff lijkt me erg lekker.

Twee maanden elkaar niet zien is ook wel erg lang.Ik kan me voorstellen dat jullie elkaar missen.

Petra zei

@Carola en Kristel -- ja, hij gebruikt twee pannen en maakt het omelet heel dun, dit enorme ding was maar 3 eieren.

@Margaret -- Bedankt voor die link!

@Nina -- Als die Spaans 3 er niet komt, denk ik erover deze herfst naar het Community College te gaan. Ik wil er eigenlijk wel mee door.

@Marjon -- Goede keus! Ik vind de Aziatische gerechten het lekkerst, maar heb de Stroganoff nog nooit op.

Cisca zei

Hmmmmm. Die omelet ziet er goed uit!