Verhuisdag

Na een heerlijke nacht in de superlekkere bedden van deze Holiday Inn, gaat Ricks horloge om kwart voor acht af. We maken ons klaar, checken uit en gaan dan ontbijt eten bij Panera aan de overkant. Ze hebben lekkere panini, ik kies er een met ei en kaas, Rick met ei, kaas en sausage (ontbijtworst). Het gaat er prima in!

We bellen Katja om te vragen, wanneer we haar zullen ontmoeten. Dat mag om half tien en of we een Starbucks green tea latte en een bagel met cream cheese mee willen nemen. Op naar Starbucks, dus, waar Rick dan maar meteen zijn skinny hazelnoot latte en ik een ijskoffie bestel.


De Hokies staan weer overal

Aangekomen op de Virginia Tech campus zijn we dolblij, dat we vroeg zijn! Het is er een drukte van jewelste en we kunnen nog net een parkeerplaats redelijk dichtbij bemachtigen. Maar goed, dat we gistermiddag al zijn gekomen. Als we Ricks plan hadden gevolgd en vanochtend pas gegaan zouden zijn, zouden we de checkout van drie uur nooit gehaald hebben!

Nadat we Katja haar ontbijt gegeven hebben en succes hebben gewenst voor haar laatste examen van het jaar, storten Rick en ik ons op haar kamer. De kleding gaat in vuilniszakken, de rest in meegebrachte dozen. Het gaat lekker vlot en na een uur zijn we klaar om spullen naar de van te brengen. We zijn Janet en Paul dankbaar voor het steekwagentje, dat we van ze hebben mogen lenen. Zonder zou het verhuizen vele malen langer geduurd hebben!

Vandaag is duidelijk de verhuisdag, al zijn sommigen, zoals Leah al eerder vertrokken. Overal staan dozen en kledingrekken en de politie regelt het verkeer. Het zou echt een ramp zijn geweest, als we niet zo vroeg waren begonnen. Er is in de verste verte geen parkeerplaats over.


Net als we de tweede lading in de van hebben gedaan, belt Katja, dat ze klaar is. Haar zomer is begonnen en dat moet even inzinken. Iets na twaalven hebben we alles in de van. Rick en ik hebben onze beweging wel gehad vandaag met het trappenlopen naar de zesde verdieping (de lift duurde superlang!) en sjouwen! Dan moeten het bed en de twee bureaus tegen de muur geschoven en de kamer gestofzuigd.

Eigenlijk had Katja om drie uur een afspraak om uit te checken, maar gelukkig vindt ze de RA (Resident Assistant, een ouderejaars student, die de leiding over de verdieping heeft) bereid dat nu al te doen. Alles wordt goed bevonden, Katja levert haar sleutel in en dan is haar zomervakantie officieel begonnen.

Hypnotic Blue, Katja's betta vis, gaat mee met ons. Die kunnen we niet in de auto laten, veel te warm! Tot grote hilariteit van velen loopt Katja dus met de vis in haar hand rond.

Katja heeft nog geld op haar Hokie paspoort, dat op moet. Ze trakteert ons op de lunch in het West End cafetaria. Daar staan ellenlange rijen, behalve bij de hamburgers. Die bestellen we dus maar en eten ze buiten op het terrasje. Katja krijgt nauwelijks de kans om te eten, zoveel mensen komen haar een "hug" geven en een fijne zomer wensen.

Na het eten is het tijd voor Katja om afscheid te gaan nemen van Justin. We ontmoeten hem en zijn moeder voor zijn dormgebouw. Justin heeft ook een betta vis in zijn handen, dus natuurlijk moet er een foto van het paar met vissen gemaakt worden.


We maken kennis met Justins moeder en kletsen wat, terwijl de tortelduifjes afscheid nemen. Het is een erg aardig iemand en ze vertelt Katja, dat ze deze zomer altijd welkom is. Wij laten weten, dat hetzelfde geldt voor Justin bij ons. Er zullen deze zomer vast een aantal reisjes van en naar North Carolina worden gemaakt door die twee.

Bij de campusboekenwinkel ga ik op zoek naar een nieuwe VT halsband voor Cosmo (hij heeft zijn oude stukgekauwd), terwijl Katja van de gelegenheid gebruik maakt haar al substantiele voorraad VT t-shirts aan te vullen. Ze hebben alleen maar halsbanden voor kleine hondjes, maar ik zie wel een erg leuke Hokie vlag om van het deck te hangen.

En dan is het echt tijd om afscheid te nemen van de campus. We halen Katja's kevertje op en doen daar ook nog een paar spullen in, zodat Rick goed uitzicht heeft in de van. Ik rijd met Katja mee in het kevertje. Luid meezingend met de Beatles gaat de rit lekker snel.


Foto's onderweg

Het is maar goed, dat Rick leidt, want Katja's snelheidsmeter blijft steken op 65 mijl per uur steken en we rijden zeker harder, dan dat. Dat moet dus wel spoedig gemaakt worden!

Zonder oponthoud komen we bijna vier uur later weer de cul de sac inrijden. Toeterend maakt Katja haar entree en haar broer en zus staan klaar om een grote knuffel te ontvangen. Daarna zijn Cosmo en Sushi aan de beurt. Katja is (voorlopig althans) heel blij weer thuis te zijn en begint meteen met uitpakken.

Er staan een aantal berichtjes op het antwoordapparaat, waaronder eentje van het ziekenhuis, waar Karin zou moeten liggen. Karin heeft haar naam, waarmee ze daar ligt, aan ons opgegeven, maar ik denk nu, dat die toch anders moet zijn. In het ziekenhuis hebben ze geen patient met die naam.

Nu baal ik ervan, dat ik mijn mobiele nummer niet heb gegeven, want het lekkers van Edible Arrangements is dus niet bij Karin bezorgd. Morgen komt ze als het goed is thuis en zal ik Edible Arrangements bellen om te kijken, of ze het nu bij Karin thuis kunnen bezorgen. Alleen is dat natuurlijk niet zo speciaal en attent, als in het ziekenhuis.

Behalve sushi heeft Katja ook kabobs erg gemist. Die bestellen we dus voor het avondeten. Het is heerlijk het hele gezin weer compleet te hebben!