Artomatic

De zware onweersbuien van gisteravond hebben een einde gemaakt aan het warme weer. Het is bewolkt en koel, als ik naar de sportschool vertrek. Op dagen als deze ben ik echt blij met mijn lidmaatschap.

Vandaag doen we veertig minuten krachttraining en twintig minuten pilates. Sharon heeft haar rug bezeerd en doet zelf niet mee. Ons laat ze echter keihard werken! Na afloop gaan Pat en ik nog twintig minuten op de lopende band. Ik doe een interval: een minuut lopen op een snelheid van 4mph (ongeveer 6,5km/u) en dan een minuut op een snelheid van 8,2 mph (ongeveer 13km/u). De tijd gaat lekker snel zo, omdat ik op de teller moet letten.

Thuis loop ik nog even gauw een stuk met Cosmo. Gelukkig is het even droog. Dan maak ik vast de salade voor het avondeten met de Nederlandse vriendinnen bij Martine vanavond. Als mijn gerecht een salade is, probeer ik altijd ingredienten te nemen, die ik wel erg lekker vind, maar Rick niet. Ik vond een lekker recept in Woman's Day: een blik kikkererwten (uitgelekt), twee doosjes doormidden gesneden druiftomaatjes, een halve gesnipperde rode ui, anderhalve ons fetakaas en Griekse dressing. Hopelijk zal men het lekker vinden!

Pat komt me tegen twaalven ophalen voor ons derde "avontuur" deze week! Eerst willen we Plaka Grill, een vrij nieuw Grieks restaurant in Vienna, uitproberen voor de lunch. Van buiten ziet dat eruit als niets bijzonders, maar dat is het kennelijk wel, want het is er beredruk. Zo te zien zullen er binnenkort geen tafeltjes vrijkomen, dus we besluiten dan maar ergens anders heen te gaan.

Gelukkig heeft Vienna maar liefst vier Griekse restaurants, dus een alternatief is al gauw gevonden. Het wordt de Greek Grill, waar ik nog nooit heb gegeten, maar Pat wel. In tegenstelling tot Plaka Grill zitten hier enkel een paar oudere mensen te eten en is het restaurant verder leeg.

Dit is echt zo'n familierestaurantje, zoals de vader van mijn Grieks-Canadese schoonzus er een had. Er staan Griekse en Italiaanse gerechten op het eenvoudige menu en het eten is goed. Mijn kip souvlaki sandwich smaakt heerlijk, vooral de pita. Pat smult van haar Parmezaanse kip. Maar nu ben ik wel nog steeds nieuwsgierig naar Plaka Grill!

In Washington wordt deze maand "Artomatic" gehouden. Een heel in aanbouw zijnd gebouw wordt gebruikt voor het tentoonstellen van kunst van vooral lokale artiesten. Daarbij zitten ook veel fotografen, dus willen we gaan kijken, wat het allemaal inhoudt.

Pat rijdt vandaag en heeft de route erheen van Mapquest.com afgedrukt. Die volgen we nauwkeurig, want de tentoonstelling is in een ons onbekend gedeelte in het zuidoosten van de stad.

Toch ken ik de stad wel goed genoeg om grote vraagtekens te stellen bij de Mapquest aanwijzing om de zuidelijke richting op de I-295 in te slaan. Die druist tegen mijn gevoel in, want die gaat weg van de stad. We vinden echter wel een afslag naar South Capitol Street, dus denken toch goed te gaan.

Maar dan zie ik, dat de straten namen zijn geworden. In Washington lopen de straten van c tot z weg van het Capitool. Als het alfabet op is, krijgen de straten namen, ook op alfabetische volgorde van A tot Z. Het zou dus heel erg makkelijk moeten zijn door de stad te navigeren, ware het niet, dat de ontwerper, Pierre L'Enfant, er allerlei avenues als spaken doorheen heeft laten leggen.

Enfin, Pat is nieuw in Washington, maar ik weet nu zeker, dat we de verkeerde kant opgaan. We keren om en blijken fiks de verkeerde kant op te zijn gereden! Eindelijk, na anderhalf uur komen we op 55 M Street SE aan, wat tegenover het Nationals baseball stadion blijkt te liggen.

We vinden gelukkig met gemak een parkeerplaats langs de weg. Alleen kan de machine mijn debitkaart om de een of andere reden niet lezen. Ik heb verder geen kaarten mee. Pat probeert haar creditkaart en ook die werkt niet. In de regen staan we even flink te balen, want er is geen andere parkeermogelijkheid in zicht. Dan probeert Pat nog een kaart en tot onze opluchting wordt die wel geaccepteerd.

Het gebouw, waar de tentoonstelling wordt gehouden, is in zoverre klaar, dat de liften werkzaam zijn en er toiletten op iedere verdieping zijn. Verder is het nog een lege ruimte overal. Het wordt deel van "Halfstreet". Na de bouw van het stadion een paar jaar geleden, wordt er hard gewerkt aan het opkalefateren van dit nogal vervallen deel van de stad.

Bij binnenkomst krijgen we een kaart aangereikt met daarop de locaties van alle artiesten bij naam. Er blijken 9 verdiepingen met kunst te zijn ingericht! Pat en ik geven onszelf drie kwartier om rond te kijken, zodat we het allerergste spitsverkeer voor kunnen zijn.

We beginnen bovenaan op de negende verdieping. Van daaruit hebben we ook een prachtig uitzicht op het Capitool en het stadion. Door de regen van vandaag nogal druilerig, maar op een mooie dag goed om foto's te maken.


We lopen langs de verschillende artiesten. Er zijn inderdaad heel veel fotografen, leuk! Iedereen heeft weer zijn eigen stijl. Meedoen is gratis, dus er zitten ook mensen tussen, die het niet verder hebben gebracht dan slecht belichte familiefoto's. Het gros is echter erg goed en het is interessant de verschillende technieken en onderwerpen te zien.

Na de achtste verdieping is het tijd om terug te gaan. We hebben dan ook wel zoveel gezien, dat we in ieder geval voor vandaag tevreden zijn. Als het enigszins lukt willen we in de komende weken wel nog eens gaan, want het is echt erg uniek. Er zijn ook allerlei evenementen, waar we vandaag geen tijd voor hadden.

Nu ik weet, waar het gebouw ligt, loods ik Pat via een andere route Washington uit en naar huis. Het plenst en daardoor is het verkeer slechter, dan anders, maar binnen het uur zijn we weer thuis. Het was een heel interessant uitstapje op deze regenachtige dag.

Vanavond hebben we dus ons maandelijkse etentje, dit keer bij Martine. Het zal de laatste keer voor de zomer zijn. Ik ben benieuwd, wat de anderen vanavond weer voor lekkers gemaakt zullen hebben!