Laatste Spaanse les

Na de afgelopen week met iedere dag wel een groot evenement om over te schrijven, voelt het vandaag bijna als een "vrije" blogdag!

Sharon heeft haar trainingsklasschema aangepast aan zomeruren. Nu begint iedere klas om half negen, wel zo makkelijk om te onthouden. Maar dat betekent wel, dat ik er vandaag een kwartier voor het einde vandoor moet. Anders haal ik mijn Spaanse les niet. Ik kan daar moeilijk in sportkleding en bezweet arriveren!

Voor deze laatste les van het jaar hadden we vorige week afgesproken allemaal iets lekkers mee te nemen. Ondanks mijn gehaast kom ik toch als laatste en net op tijd binnen. Gisteren heeft Rick tijdens het boodschappen doen een frambozenkoffiecake van Giant voor mij meegenomen. Die zet ik met servetjes en vorkjes bij de andere meegebrachte lekkernijen: een fruitsalade en een zoet brood van Great Harvest. Voor iedereen is er ook een kop Starbucks koffie van de vierde cursiste.

Halverwege de les nemen we pauze om wat te eten. Om de anderen aan te moedigen ook wat koffiecake te nemen, neem ik daar een klein stukje van. Ik moet zeggen, hij ziet er mierzoet uit en dat is gewoonlijk niet mijn smaak, maar hij blijkt buitengewoon lekker te zijn. Helaas zullen mijn mede-cursisten dat nooit weten, want niemand anders neemt ervan. Gelukkig heb ik een man en kinderen, die hem graag als ontbijt zullen eten.

Na afloop van de les vertelt Harry (Senor Diaz), dat er geen Spaans 3 zal zijn, als er minder dan vijf aanmeldingen zijn. Aangezien wij met zijn vieren zijn, ziet dat er somber uit. We bespreken de mogelijkheid om dan als groepje hem prive te betalen en de lessen bij ons thuis te houden. Gelukkig lijkt hij daar wel in geinteresseerd. We willen allemaal graag door nu en hij is een goede leraar. We wachten op de herfst om te zien, of er nog een aanmelding is bij het Community Center en anders slaan we die weg in.

Bij Whole Foods haal ik avondeten. Mijn oorspronkelijke plan was makkelijk worstjes (voor Katja en mij kipworstjes met feta en spinazie, die weinig vet en calorieen hebben), tomatensoep en brood. Maar die worstjes zijn er vandaag niet, alleen de volvette. Katja doet serieus het Weight Watchers dieet nu, dus dat gaat haar niet helpen.

Wat is dan lekker en gezond met deze warme temperaturen? Mijn keuze valt op de citruszalm voor Rick, Katja en mij en kipnuggets (in de oven) voor de andere twee. Daarbij worteltjes en het heerlijke meergranenstokbrood en we hebben een lekker maal.

Thuis tref ik Katja al in haar bikini aan. Of ik meega naar het zwembad? Daar heb ik zeker oren naar! Mijn middag is leeg en samen gaan we heel decadent op ligstoelen liggen lezen. Het water is mij nog te koud om te zwemmen, dus ik dompel me zo af en toe, als het te warm wordt, onder. Heerlijk, wat een luxe!

Om drie uur kondigt Katja aan, dat ze lunch gaat eten. Daar lach ik smakelijk om, maar zij snapt dat niet en zegt hoogst serieus, dat ze om half twaalf ontbijt at. Haar ritme ligt gewoon een aantal uur later, dan dat van mij. Als ik ver terugdenk, herinner ik me die periode in mijn leven ook wel, eigenlijk.

Mijn Libelles zijn nog niet uit, dus ik blijf nog even. Het zwembad wordt druk door de training van het zwemteam en Saskia en Aoife komen ook nog even. Ik zie een heel stel bekenden, die ik vrijwel de hele winter niet heb gesproken, en klets lekker bij.

Dan wordt het Saskia te koud en mijn luie bui is ook over. We lopen samen naar huis en Saskia vertelt me over haar problemen met een aantal "beste" vriendinnen. Wat kan dertien jaar oud zijn toch moeilijk zijn!

Een van die vriendinnen is Laura (Saskia's "beste" vriendin vanaf groep 3), die mij zaterdag bij hoog en laag beloofde te kunnen babysitten vanavond. Een van mijn kennissen vroeg om babysitters bij de basisschool tijdens de PTA (soort OR) vergadering van vanavond. Ik heb dus, na Laura's acceptatie, Saskia en Laura opgegeven.

Als Saskia Laura bij thuiskomst belt, wanneer ze er heen zullen gaan, kan Laura opeens niet. Als zwak excuus geeft ze op, dat ze dacht, dat ik volgende week maandag bedoelde. Mijn handen jeuken en mijn mening over Laura is weer eens bevestigd, maar nu zitten we met een acuut probleem. Men verwacht bij de school twee babysitters. Gelukkig vindt Saskia Samira op het laatste moment bereid om in te springen.

Terwijl dit mini-drama zich afspeelt, gaat mijn mobieltje. Ik ben de chiropractor straal vergeten! Oeps!!! Gauw springen we in de auto en binnen vijf minuten ligt Saskia op de behandeltafel.

De afgelopen week had Saskia weer meer hoofdpijn en na afloop van de behandeling klaagt ze erover, dat Dr. Brandon de knopen, die die hoofdpijn veroorzaken, niet behandeld heeft. De laatste tijd klaagt ze weer vaker over hoofdpijn en is het ook weer een meer gespannen tijd voor haar, op school en sociaal. We houden de chiropractor nog even vol, maar de twijfels komen gelijk weer boven. Misschien heeft ze toch meer baat bij massages. Stomvervelend, dat zij dit spierprobleem van mij lijkt geerfd te hebben!

Op de terugweg halen we Samira op en ik bedank haar hartelijk, dat ze zo op het laatste moment kan helpen. De meisjes lopen naar de lagere school en Katja gaat bij een ander buurtgezin oppassen voor dezelfde vergadering.

Rick, Kai en ik eten buiten op het deck. Dat geeft ons gelegenheid om met Kai over colleges te praten. In de herfst zal hij zich ergens moeten aanmelden, dus het is belangrijk, dat hij daar nu, al heeft hij er geen oren naar, over begint te denken. Ik maak me wel een klein beetje zorgen om zijn ongeinteresseerdheid, die zo anders is, dan Katja twee jaar geleden.

Aan de andere kant weet ik ook, dat hij in de herfst van 2010 ergens zal zijn, is het geen vier jaar college, dan een community college. Maar even in de toekomst kijken voor hem zou ik wel willen. Hij heeft zoveel capaciteiten, maar die moeten nu ook naar buiten komen.