Libelles en lelies

Met schrik word ik om kwart voor zeven wakker. Dat is ongewoon! Saskia heeft hoofdpijn en vraagt, of ze later naar school mag. Prima, hoor, deze laatste dagen doen ze niets meer op school. Ze heeft het grootste deel van haar "locker" al mee naar huis en neemt enkel een potlood mee naar school.

Terwijl Saskia verder slaapt, ga ik met Cosmo wandelen. Die heeft er vandaag weer geen zin in. Ik trek hem gewoon mee, als hij weer eens koppige ezel speelt. Het is vandaag toch mijn "rust"dag qua sporten, dus ik vind het wel prima, als we er maar een half uur op uitgaan. Maar ergerlijk is die eigen wil van het anders zo schattige hondenbeest wel. Ik vraag me af, hoeveel andere honden op die manier laten weten, dat de route hen niet aanstaat!

Nadat ik Saskia naar school heb gebracht komt Pat me ophalen. We gaan terug naar Meadowlark Gardens om te fotograferen. We hopen de waterlelies nog in bloei aan te treffen.

Bij de ingang overwegen we even een jaarpas te nemen. Maar die had ik vorig jaar en toen heb ik hem maar een keer gebruikt. We betalen dus gewoon de $5 entree per persoon. De oudere dame waarschuwt ons, dat we niet in het park mogen picknicken. Waar dat vandaan komt is ons een raadsel, want behalve onze fototassen hebben we niets bij ons.

Buiten is het overwegend bewolkt, wat voor goede belichting zorgt. De temperatuur is koeler, dan de afgelopen dagen, wat het fotograferen beduidend aangenamer maakt. Op het moment zijn veel van de lelies uit en dat zijn bloemen, die ik heel inspirerend vind om te fotograferen.


Zoals altijd vindt Pat een plekje om te fotograferen en loop ik meer rond. Alweer zie ik allerlei libelles rondvliegen en wacht tot een van hen neerstrijkt om ze te fotograferen. Vandaag heb ik wel heel veel geluk, want maar liefst vijf van de acht verschillende soorten, die hier volgens het foldertje van het park rondvliegen, poseren voor mij.


Dit park is zo idyllisch mooi! Het is een wonder, dat het niet beter bekend staat (hoewel maar goed ook, want dat draagt bij aan de serene rust). Overal staan bankjes omgeven door mooie bloemen, kunst, rustieke houten bruggetjes en prieeltjes. Maar wat het zo bijzonder maakt zijn de dieren. De gekleurde vissen en schildpadden in de vijvers, de vlinders en libelles en de vele vogels maken het een klein paradijsje.


Gelukkig staan er nog een aantal waterlelies heel mooi in bloei. Daar kwamen we tenslotte voor. Ook poseert een Eastern Tiger Swallowtail vlinder prachtig op een roze bloem. Tevreden houden we het rond een uur voor gezien.

Inmiddels rammelen onze magen toch wel. In het park vertelde Pat, dat ze zich de laatste week "raar" heeft gevoeld. Geen wonder, haar oudste dochter, Sam, heeft morgen haar high school graduation en vertrekt aan het einde van de zomer naar Colorado. Wetend, dat Sweet Ginger Pats "comfort food" restaurant is, stel ik voor daar te gaan eten.

Pats ogen lichten op, zij heeft nu echt zin in sushi. Mooi! Ik voorzie een herfst met veel excursies om haar aandacht van het gemis van haar dochter af te leiden. Haar jongste dochter is stiller, dus ze verwacht een stil huis volgend schooljaar.

Bijna de hele maand juli gaat Pat met haar jongste dochter Katie naar hun huis in Medford Lakes, New Jersey. Wij zijn daar ook uitgenodigd, maar ik betwijfel, dat de rest van mijn gezin wil gaan. Zij kennen Pat en haar gezin tenslotte niet. Maar ikzelf wil wel graag eens zien hoe het er daar uitziet. Pat heeft me er zoveel over verteld. Als het lukt ga ik de tweede week van juli een paar dagen daarheen.

Als Pat me thuis heeft afgezet, maak ik meteen rechtsomkeerts om bij Giant ons avondeten te gaan halen. Rick en ik hebben vanochtend besloten pita's met gegrilde kip (kant en klaar te koop), kaas, tomaat, ui en salsa te eten. Lekker makkelijk en heel smakelijk, iedereen vindt het lekker.

De rest van de middag zit ik buiten, maar tegen etenstijd wordt het me waarempel te koel. Saskia komt terug uit het zwembad met de mededeling, dat het gesloten is wegens donder. Huh? Er is echt in de verste verte geen onweer te bekennen voor de verandering. Wellicht hadden de lifeguards zin in vroeg vrij?

Eigenlijk had ik Katja al thuis verwacht voor het avondeten, maar die heeft besloten onderweg te stoppen om neef Lucas een bezoek te brengen. Lucas vindt dat hartstikke leuk en leidt haar rond op de marinebasis Quantico. Voorheen hadden ze weinig contact, maar zijn nabijheid helpt de familiebanden zeker.

Het is bij tienen en Katja belde net om te zeggen, dat ze op weg naar huis is. Raar als het klinkt, ik heb haar de afgelopen paar dagen weer echt gemist. Kai heeft nog twee examens morgen en dan is zijn schooljaar klaar. Saskia wil donderdagochtend wel nog even naar school om afscheid van iedereen te nemen. We tellen de uren tot de zomervakantie.