Onze webcam

Cul-de-sac Cam

zaterdag, juli 25, 2009

Actief weekend

Zaterdag

Rick is, tot mijn verbazing, al vroeger uit de veren, dan ik vanochtend. Ik blijf nog even lekker liggen en als ik beneden kom staat er een ijskoffie en broodje van Starbucks klaar. Morgenochtend ga ik er vroeg vandoor en zal geen "Starbucks tijd" hebben, dus heeft Rick besloten ons traditionele weekend ontbijtje vandaag te hebben.

Het belooft een warme dag te worden, maar nu is het nog erg lekker. We zitten buiten en bespreken de dag. Ik heb eigenlijk enorme zin in iets avontuurlijks, maar wat? Dan schiet me het kajakken op de Potomac, dat we een aantal jaren geleden al eens hebben gedaan, te binnen.

Katja vertrekt al vroeg om te gaan kamperen bij Lake Anna met Shannon. Leah en Jeroen hebben daar vannacht ook al gekampeerd en wachten hen daar op. Rick probeert Katja met diagrammen uit te leggen, hoe ze onze tent op moet zetten, maar Katja heeft zo'n "het zal wel" houding en let nauwelijks op.

Het is een perfecte dag voor kajakken! Rick en Kai (Saskia heeft met een vriendin afgesproken) hebben er meteen oren naar en Kai rijdt ons naar Washington. We vinden tot onze verbazing een parkeerplek bij het Thompson Boat Center. Daar staat een lange rij te wachten op een boot. Dat belooft niet veel goeds!

Inderdaad hoor ik de medewerker zeggen, dat er op het moment geen boten zijn en hij niet weet, wanneer de verhuurde boten uit het water zullen komen. Omdat Kai om twee uur zijn eerste rijschoolles heeft, hebben we niet zo heel veel tijd. Net als we teleurgesteld willen vertrekken, raadt de man aan tien minuten over de boardwalk te lopen en naar Jack's Boat House te gaan. Daar hebben ze volgens hem veel meer boten.

We hebben weleens vaker hier in de Washington Harbour aan het water gegeten, maar we hadden er geen idee van, dat je een heel stuk langs de Potomac kunt lopen (of fietsen) hier! Er wordt zelfs een heel nieuw Georgetown Waterfront Park gebouwd, dat volgende lente klaar zal zijn. Een groot gedeelte is al klaar en is druk met dagjesmensen en fietsers. Wat je zo te voet al niet ontdekt!

De tien minuten worden een kwartiertje, maar dan zien we Jack's Boat House liggen. Het is er heel gezellig met een vrolijk houten huisje en kleurig beschilderde adirondack stoelen, waarin mensen zitten te kletsen. We betalen de $10 per persoon voor een uur kajakken en doen ons zwemvest aan.

Terwijl we dat doen, zie ik een vrouw omslaan en kleddernat uit het water komen (wat trouwens 28 graden is, koud zeker niet!). Hopelijk gebeurt dat mij niet, want ik kan ook zo houterig zijn! Ik heb mijn telefoon en camera mee in een heuptasje, dus die mogen niet nat worden!

Gelukkig gaat het allemaal prima met het instappen. Kai mag, onder de achttien zijnd, niet alleen in een kajak, dus hij en ik delen er een. Rick stapt in zijn eigen boot. Het is druk op de rivier met tourboten, plezierboten, andere kajakken, kano's en stand up paddle boards. Die laatsten hebben wij nooit eerder gezien. Het is, zo te lezen, een opkomende sport en ziet er erg leuk uit.

Het is heerlijk koel op het water. We peddelen richting het Kennedy Center en Washington Monument. Met iedere slag druipt er wat water op mijn benen, wat lekker aanvoelt. Helaas hebben we maar een half uurtje, want we willen ook graag lunchen, voor we weer naar huis moeten. Dit voelt helemaal als een minivakantietje aan! Volgende keer wil ik langer, want het is zo ontspannend op het water.

Gelukkig gaat het uitstappen ook goed en relatief droog lopen we terug naar de boardwalk. Daar vragen we om een tafeltje bij Nick's Riverside Cafe. Tot ons genoegen krijgen we het laatste tafeltje vlak aan het water.

We kijken onze ogen uit naar de toeristen, die riviercruises nemen, fietsers en wandelaars en natuurlijk de mooie jachten, die voorbij komen. Washington is hier zo heel anders, dan op de National Mall! Mijn mahi mahi salade is verrukkelijk en Kai en Rick smullen van hun burgers. Dan is het tijd om weer huiswaarts te gaan. Dit uitje is mij veel te snel voorbij, ik zou hier wel uren kunnen zitten!


Kai heeft echter duidelijk zin in zijn rijles. Hij maakt een copie van zijn learner's permit en neemt het certificaat, dat hij de 36 uur theorielessen op school heeft volbracht, mee. Die moeten worden overhandigd aan de instructeur. De les duurt twee uur en er zitten drie leerlingen in de auto. Van die twee uur rijdt Kai er een en een andere student er een. Volgens Kai brengen ze elkaar gewoon thuis, want iedereen woont nogal ver van elkaar verwijderd.

Rick heeft zin om bij Glory Days te gaan eten. Daar hebben ze een terras en lekker bier, bovendien is het eten er niet duur. Kai rijdt weer, die heeft nu de smaak te pakken. Helaas begint het net als we plaatsnemen ontzettend te onweren! Het leek wel uit het niets te komen, want we hebben tevoren geen donder gehoord.

We vluchten gauw naar binnen, waar we een heel leuke serveerder krijgen (ook om te zien!). Hij blijkt half Tunesisch te zijn en dat levert meteen gespreksstof, aangezien ik daar ook meerdere keren ben geweest. Hij gaat eens per jaar terug met zijn ouders en soms vaker, vooral nu zijn grootmoeder niet lang meer zal leven. Dat komt mij bekend voor, want ik was ook veel vaker in Nederland voor mijn grootouders overleden waren.

Natuurlijk moeten we de cheese fries bestellen, al probeer ik me erg in te houden. Ergens heb ik gelezen, dat zulke gerechten met veel eenvoudige koolhydraten en vetten iets met je brein doen, waardoor je ze blijft eten. Ik ben dus heel trots op het feit, dat ik het bij vijf frietjes houd, ha ha! De filet mignon spiesjes en gestoomde broccoli en worteltjes, die ik als hoofdgerecht heb besteld, zijn erg lekker voorbereid. Ook de anderen eten smakelijk. Dit restaurant heeft een goede keuken, voor een sportbar.

Katja belt Rick in een milde paniek. Het lukt hen niet onze tent op te zetten en er nadert daar bij Lake Anna ook onweer. Rick heeft moeite niet "I told you so" te zeggen, zie ik. Uiteindelijk lukt het met zijn instructies via de telefoon wel, maar het is al begonnen te regenen, dus hun spullen zijn voor de rest van de nacht vochtig. Leuk, toch, dat kamperen, het is niets voor mij!





Hoewel, als je deze foto's ziet is er ook wel wat voor te zeggen!

Zondag

Al vroeg ben ik op, want Janet en ik gaan vanochtend een fietstocht maken met de Potomac Pedalers Touring Club. Daarvoor moeten we om half tien bij het South Run Recreation Center zijn, hier ongeveer een half uur vandaan.

Na wat motregen vanochtend is het inmiddels alweer helemaal zonnig. We hangen de fietsen op het fietsrek aan Janets auto en komen keurig op tijd op de parkeerplaats aan. Daar zien we allerlei mensen met honden, maar geen fietsers. We wachten en wachten en Janet belt zelfs Paul even, om te kijken of er geen email is, dat de tocht niet door zal gaan. Die is er niet, dus we besluiten er met zijn tweeen op uit te gaan, als er om tien uur nog niemand is. We kennen dit gebied wel helemaal niet, maar dat is ook een avontuur op zich.

Gelukkig komen net voor tienen de groepsleider Woody en zijn vrouw Shirley aanrijden. Ook een jonge ex-marinier en een oudere vrouw arriveren nu. Janet denkt, dat ze misschien de aanvangstijd verkeerd heeft gelezen. Dat zal het zijn, want het lijkt me sterk, dat iedereen bijna een half uur te laat komt.

Na de introducties en het opgeven van een telefoonnummer voor noodgevallen, gaan we op weg. We vormen een nogal ongewoon gezelschap. Woody is een oudere man, die ergens uit Oost-Europa komt. Janet en ik vinden hem heel moeilijk te verstaan. Shirley, zijn vrouw, is een goedlachse Afrikaans-Amerikaanse. Woody is een fietsfanaat en Shirley duidelijk niet, want ze liggen constant in de clinch over de route.

Michael, de ex-marinier is laat in de twintig, en Lynne, ik schat haar midden vijftig, zijn de andere twee rijders. Janet en ik zijn de enige twee, die geen racefiets hebben, en dat merken we al gauw. Janet heeft een "gewone" fiets met drie versnellingen en ik een mountainbike.

Mijn mountainbike is heel fijn, maar beduidend trager de heuvels op, dan de racefietsers. Bovendien is mijn schakelprobleem bij de laatste beurt niet gemaakt en moet ik de heuvels in de zwaarste versnelling nemen. Oei, dat is hard werken! Dat een racefiets stukken lichter is, is te zien aan het gemak, waarmee de anderen naar boven klimmen.

De route is erg mooi. We rijden langs het Burke Meer en door de buurten van Springfield. Prachtige huizen staan er en alle tuinen zijn keurig onderhouden. Dan rijden we weer een stuk door het bos en dan weer op het fietspad langs de heel drukke vierbaansweg 123. Het is afwisselend en door de heuvels een uitdaging.


Burke Lake

Na vijftien mijl pauseren we voor de lunch. We gaan pizza eten bij Ledo Pizza in Lorton. Hun pizza wordt regelmatig tot de beste in dit gebied uitgeroepen en ik heb het nog nooit gegeten.

Janet en ik delen een "small" (meer dan genoeg voor twee!) met artisjokken, champignons en broccoli. De anderen nemen een medium met van alles en nog wat erop, die ze met zijn vieren niet op kunnen! Ik moet zeggen, dat de pizza inderdaad heel erg lekker is. Dat ik het de lekkerste in dit gebied vind, wil ik zo snel niet zeggen, maar wel hoog op de lijst. Het gesprek is geanimeerd en gaat natuurlijk voornamelijk over fietsen.

Als we het restaurant weer uitkomen overvalt me een flinke hitte! Zelfs de wind voelt heet aan. Al fietsend valt het gelukkig wel mee en een groot gedeelte van de route terug ligt in de schaduw. Nu komen we bij het Mercer Meer en nemen het pad daarlangs door de bossen. Erg mooi is het er en veel rustiger, dan het W&OD pad op zondag!

Na vier uur zijn we terug bij de auto. Deze rit heeft Janet en mij warm gemaakt om meer andere routes te gaan fietsen. We zijn allebei een beetje uitgekeken op de wekelijkse trek naar Herndon. Er zijn in deze omgeving zo enorm veel fietsmogelijkheden! Die moeten we beter gaan ontdekken.

Soms gaan we dan misschien weer met zo'n groep, maar niet iedere keer. Het was erg leuk, maar ook moeilijk die racefietsen te volgen. Ze heten toch niet voor niets zo. Bovendien moeten we wel de halve dag de tijd hebben, want we zijn pas om half drie weer thuis. Maar deze club is wel een leuke ontdekking, dat zeker!

Thuis zie ik, dat we een "Severe Thunderstorm Watch" hebben. Daar is vooralsnog niets van te merken, want het is zonnig en niet meer zo vochtig, als vanochtend. Mijn tijdschriften lonken en ik ga lekker op het deck zitten lezen. Iedere keer, als ik Nederlandse tijdschriften lees, valt me op, hoe weinig namen van BN-ers ik nog herken. Natuurlijk niet verwonderlijk na zo lang weg en veel van de "oude garde", die bekend waren in mijn jeugd, zijn volgens mij ook al overleden.

Een van Ricks collega's heeft regelmatig als Facebook status, dat hij krabben heeft gegeten bij het Quarterdeck restaurant. Dat heeft mij, als grote krabliefhebster, nieuwsgierig gemaakt. Dit is een van die restaurants, waar je voor een vaste prijs, zoveel Maryland blauwe krabben kunt eten, als je opkan.

Net als de New England lobster shacks zijn deze crab shacks langs de hele Chesapeake Bay te vinden. Als je in dit gebied rondreist en van vis houdt, mag je die ervaring niet overslaan. Enfin, Quarterdeck is een typische crab shack. Niets netjes eraan, gewoon picknicktafels met plastic stoelen en een bruin papieren tafelkleed erover. Daarop wordt dan een berg krabben gegooid. Voor de niet-krabeters is er trouwens een heel menu met van alles, van pizza's en burgers tot andere visgerechten.

Het restaurant is zo populair, dat ik voor gisteravond op donderdag al geen reservering kon krijgen. Voor vanavond lukte dat wel en dat is Katja's geluk, want die is helemaal mijn dochter als het op vis eten aankomt. Om zes uur kunnen we terecht voor een tafeltje buiten.

Al van verre komt de typische Chesapeake Bay lucht van de krabben ons tegemoet. Ze doen er een speciaal pittig mengsel van kruiden op, dat Old Bay heet, en dat ruik je. Als we het menu lezen, zien we, dat als je "all you can eat" wilt doen, de hele tafel dat moet bestellen. Saskia houdt helemaal niet van krab en Rick en Kai zijn er niet dol op. Dat gaat dus niet lukken voor Katja en mij.

Rick probeert nog slim te zijn door aan de serveerster voor te stellen, dat Katja en ik onze eigen tafel krijgen en apart betalen. Maar zij komt met het nieuws, dat ze vandaag niet hun gewoonlijke lading krabben hebben gekregen. Ze hebben dus alleen genoeg voor wat mensen vooraf hebben besteld. Gelukkig heb ik er twaalf besteld (denkend, dat we er later meer zouden kunnen toevoegen), anders hadden we niets gehad!

Zes krabben is niet genoeg als avondeten, dus we bestellen ook een gerecht met gegrilde gamba's en crabcake. Alles is even lekker, het moet gezegd. Ook de "landlubbers" vinden hun eten goed. Omdat de krabben vers gestoomd worden, eten we die als laatste.


Het is altijd een heel gedoe om die skeletten uit te pluizen, maar oh, wat smaakt het verrukkelijk! Omdat ze net gestoomd zijn, zijn ze heel heet, maar ook heel erg vers. Katja en ik likken letterlijk onze vingers erbij af. Rick waagt zich er ook aan een. Saskia gruwelt ervan en Rick en Kai vinden het natuurlijk enig om de klauwen met haar te laten "praten".


Na de garnalen en crab cake kunnen Katja en ik het hele dozijn krabben niet op. Gelukkig kunnen we ze mee naar huis nemen voor de lunch morgen. Al met al een leuke ervaring, zo buiten op het terras krabben pellen. Dit restaurant ligt net buiten Washington, dus voor toeristen het makkelijkst te vinden. Wij zullen vaker teruggaan naar Captain Pell, die hier veel dichter bij is en waar niet iedereen mee hoeft te doen aan de "all you can eat".


De lucht op de terugweg, bij ons gelukkig geen onweer!

Met krekelgezang op de achtergrond en een Caribisch muziekje uit Ricks nieuwe tuinspeaker eindigen we dit weer heerlijke zomerweekend. Het gaat mij allemaal veel te snel!

10 reacties:

Bianca (Hollandranch) zei

Wat een supergaaf boothuis ! de laatste keer dat ik in een kano of kayak heb gezeten (weet niet meer wat het was) heb ik ook een nat pak gehaald in een hollandse ondiepe stinkende vaart ha ha

Heerlijk die krabben ! mmmm zien er supermooi uit. Ik ben al blij dat ik laatst bij Walmart ergens helemaal achter uit de catacomben van de vriesafdeling fruit de mer heb gevonden ! hoera ! wat een vondst. Nu nog mix voor paella zien te vinden ;-)

Anja zei

Wat een heerlijk zomerweekend. Wij wilden vandaag met een kano gaan varen, helaas was het verhuurbedrijf dicht op zondag :-((
Die krabben zien er heerlijk uit!!

Larissa zei

Zo, na een uur lezen ben ik weer helemaal bij! Van jullie tripje naar het mooie huis van Pat in New Jersey tot de autoproblemen van Katja, ik weet er allemaal weer van af.

'Jammer' dat ik je niet nog een keer heb kunnen ontmoeten, maar ik wil je wel bedanken voor het feit dat we bij jou hadden mogen komen, als we onze vlucht hadden gemist!=)

Marjolijne zei

wat een leuk stukje weer in Washington. ik krijg door jou verhalen zoveel plannen. we zijn aan de start van onze vakantie in september maar 2 dagen in de stad maar ik denk dat we na onze rondreis nog maar een paar dagen moeten plannen om alles in Washington en directe omgeving te kunnen bekijken. ik moet zeggend at ik er steeds meer zin in ga krijgen (als dat nog mogelijk is hoor want we kijken er erg naar uit). we gaan ook nog een middag naar het honkbal dus ik ben nu lekker aan het plannen.
nog even terugkomend (ik lees vandaag een paar dagen achter elkaar) op de komende verhuizing van Katja, toen ik op mezelf ging wonen zat ik met gekregen meubilair (voor een een deel) en keukenspullen en tv etc. Kan me goed voorstellen dat je baalt van de andere moeders.
groet,
Marjolijne

Anja zei

Wat een heerlijk zomers weekend hebben jullie achter de rug! Leuke foto's van het kayakken, daar zou ik inderdaad ook een minivakantie gevoel van krijgen.

Sally zei

Wat een lekker weekend. Je weet ik ben dol op water dus kajakken zou mij ook zijn bevallen. Zo'n dagje fietsen is ook niet mis , alleen die krab daar ben ik niet dol op. Fijn dat het onweer uitbleef.

Annemiek zei

Dat was een goed actief weekend!
Kamperen vindt ik zelf heel leuk, heel misschien krijg ik de rest ook nog een keer mee.
Dat met die krabben spelen ken ik ook :)

Martin zei

Wat een heerlijk weekend hebben jullie achter de rug! :-) De foto's spreken boekdelen en het eten ziet er werkelijk fantastisch uit! Ik ben zelf ook gek op crab. :-)

Petra zei

Leuk, in een kajak èn een fietstocht gemaakt! Jullie hebben een heerlijk weekend achter de rug. Je mag mijn krab eten hoor.....

www.hildezug.info zei

Heerlijk weekendje hebben jullie gehad!!!! Wij hebben ook weer gefietst, voor mij is het verslavend geworden...

Ik ben ook een krab liefhebber.Ze zien er inderdaad lekker uit.

Groetjes,