Laatste familiedag

Alweer de laatste dag, dat mijn zus en de kinderen hier zullen zijn. D, mijn zwager, belt om kwart voor negen of hij met mijn zus kan spreken. Ik vertel hem, dat ze nog slapen. Hij valt volgens mij bijna van zijn stoel, ha ha! Zo laat slapen de kinderen thuis nooit uit. Wij matten ze kennelijk goed af!

Het is enorm drukkend en vochtig weer, maar mijn zus en ik gaan het toch trotseren met de honden. We nemen S mee in het wandelwagentje en de andere twee kinderen blijven Wii spelen met Saskia en Kai. Via Nottoway Park lopen we naar het hondenpark, waar Layla en Cosmo een kwartiertje ravotten met een paar labradors. Ondanks de vochtigheid wordt het een lekkere wandeling en ziet mijn zus zo ook het mooie park hier vlakbij.

Omdat er voor vanmiddag fikse onweersbuien worden voorspeld eten we vroeg lunch. Daarna maken we de goegemeente klaar voor het zwembad, wat met verkleden en insmeren gauw een half uurtje in beslag neemt. Het is nog zonnig en een stuk drukker bij het zwembad, dan woensdag. De eerste duik is heerlijk!

Mijn zus blijft met S in het babybadje, terwijl Saskia en ik met S en N in het grote bad gaan. Mijn zus raakt meteen in gesprek met andere moeders en zegt later, dat de mensen hier zoveel vriendelijker zijn, dan in Newburyport en omgeving. Daar is het moeilijker contact te leggen. Toch grappig, die regionale verschillen.

Als de fluit gaat, dat de kinderen een kwartier het bad uitmoeten, begin ik aan mijn baantjes. Het gaat lekker en ik besluit een kilometer te zwemmen. Halverwege zie ik druppels op het water. Het regent, maar er is geen donder te horen, dus ik zwem door.

De kinderen vinden het prachtig in de regen te zwemmen, dus we blijven nog even tot het echt begint te plenzen. Dan horen we ook donder, dus tijd om huiswaarts te gaan. Drijfnat komen we binnen, maar we hebben in ieder geval ons doel van iedere dag zwemmen bereikt.

Voor de tweede keer vandaag heeft mijn laptop zichzelf uitgezet en al mijn cookies gedumpt. Ik was al bang, dat hij stuk aan het gaan was, want hij maakte vreemde geluiden bij het opstarten. Gelukkig is het vrijdag en kan ik hem meteen wegbrengen. Hopelijk hebben ze hem voor ons vertrek naar Aruba gemaakt!

Mijn zus wil ook heel graag naar Whole Foods, want die hebben zij niet bij hen in de buurt. Kai wil ook mee en de kleine meisjes ook, maar S en Saskia blijven Wii spelen. S heeft werkelijk de tijd van zijn leven!

Saskia's oor is licht ontstoken bij haar nieuwe piercing. Daarvoor ga ik even naar Rite Aid en vraag aan de apothekeres daar, wat er het beste voor is. Die is heel aardig, want ze heeft zelf ook zo'n ontsteking gehad. Ze raadt Tea Tree olie aan, dus dat gaan we proberen. Ze raadt het ook aan voor acne, dus ik neem ook een flesje voor Kai mee.

Bij Richars computer leg ik de situatie met de laptop (HP Pavilion) uit. Bovendien vertel ik ze over het niet werken van de LED knoppen bovenaan. Ook is mijn keyboard helemaal versleten, sommige letters zijn helemaal zwart. Een nieuw keyboard valt ook onder de garantie, helemaal goed dus! Alleen kan hij niet garanderen, dat het voor donderdag gemaakt kan zijn, maar een andere keuze heb ik toch niet.

Bij Whole Foods vinden we allerlei lekkers, vooral Kai! Het is gevaarlijk om een van de kinderen daarheen mee te nemen! De kinderen zijn opeens helemaal weg van Metro Mint pepermuntwater. Natuurlijk moet ik dat dan ook eens proberen, maar ik vind er niet veel aan.

Als we de cul de sac weer binnenrijden, ziet N onze buurkinderen in automatische autootjes rijden. Daar is ze helemaal door gefascineerd. Terwijl wij de boodschappen aan het wegruimen zijn, letten we niet zo goed op. Voor we het weten zit N naast Anna van vier deuren verderop te crossen in een roze Barbie autootje.

Anna gaat naar het zwembad, maar is zo lief om N haar auto te laten gebruiken. Mijn zus en ik blijven voor het huis om op haar te letten. We doen ons tegoed aan heerlijke brie en crackers, die mijn zus bij Whole Foods heeft gekocht. Daarbij drinken we een glaasje cranberrywijn, die wij nog uit Michigan hadden. S speelt intussen met stoepkrijt. De kinderen zijn hier helemaal in hun element, zo leuk om te zien!


Rick komt thuis met sushi van Sakana. Mijn zus en ik hebben helemaal dezelfde smaak qua eten en zijn dus allebei even gek op sushi. Mijn zus smult, want ze vind dit heel goede sushi vergeleken bij het restaurant bij hen in de buurt. De Japanse restaurants hier hebben ook heel wat concurrentie, dus moeten wel goed zijn om te overleven.

Als mijn zus alvast wat heeft ingepakt gaat ze tot Ss grote genoegen Wii Sport met hem spelen. Terwijl ze boksen, ziet mijn zus al gauw, wat hij er zo leuk aan vindt. Ik laat ook nog even de spelletjes op de Wii Fit zien en ik denk, dat er misschien wel een Wii onder de Kerstboom zal liggen straks, daar in Newburyport! Wij hebben zo te zien een aantal Wii verslaafden gecreeerd!

Layla, de hond, heeft mij intussen helemaal als "moeder" geadopteerd. Mijn zus schenkt haar natuurlijk niet zoveel aandacht, want S eist die op. Layla deelt mijn aandacht maar met moeite met Cosmo en zo heb ik twee honden aan mijn voeten liggen. Ze wil zelfs niet mee naar beneden, als iedereen naar bed gaat! Ik heb ook wel een beetje met haar te doen. Ik weet nog hoe moeilijk het was om onze vorige hond Brynna genoeg aandacht te geven met drie kleine kinderen.

Om half elf ligt het huis in diepe rust. Wat zijn deze drie dagen weer omgevlogen! Het zal moeilijk zijn morgen weer afscheid te moeten nemen met nog geen volgend bezoek in het vooruitzicht. Maar dit soort bezoeken zijn wel heel intensief, je krijgt echt goed de tijd met elkaar. Dat is dan weer het voordeel van ver van elkaar af wonen.