Lui zijn

Eigenlijk stond er voor Kai en mij een ritje naar Richmond op het programma voor vandaag. Maar ik word met veel pijn en erg moe wakker en kan mezelf er niet toe zetten voor negen uur op te staan. Bijna twee uur in de auto zitten trekt me al helemaal niet! Ik besluit het bezoek aan de hoofdstad van onze staat (en het college, dat we daar gaan bezichtigen) een dag uit te stellen. Kai vindt dat gelukkig prima.

Het weerbericht geeft ook aan, dat het vandaag voorlopig de laatste lekker zonnige en niet vochtige zomerdag zal zijn, dus dat werkt ook mee aan mijn beslissing. Eigenlijk voel ik me te moe om te sporten, maar ik weet, dat het me beter zal doen voelen. Ik doe de derde "30 Day Challenge" op de Wii Sports Active, die precies een half uur duurt. Dat helpt zeker wel met de pijnen, maar de vermoeidheid blijft.

Katja is al vroeg weg om te babysitten, maar van de andere drie zie of hoor ik helemaal niets. Als Christine om half twaalf belt om te vragen, of haar dochter al in het land der levenden verkeert, moet ik daar negatief op antwoorden. Met heel veel moeite krijg ik Saskia en Mallory op, want Chuck komt Mallory om half een weer ophalen. De meisjes zijn, hoor ik later van Katja, tot diep in de nacht opgebleven.

Opeens heb ik een onbedwingbare zin in Starbucks voor de lunch. Ik neem een van hun heerlijke mozzarella en tomaat sandwiches, warmgemaakt in de oven, en een ijskoffie met suikervrije caramelsiroop. Die eet ik op hun terrasje op. Ik smul van iedere hap!

Onderweg terug luister ik naar het einde van Marley and Me, ik kan het niet laten, al weet ik, dat het zielig is. Ik kan mensen, die niet tegen zielige eindes van boeken kunnen, van harte aanraden dit boek niet te lezen en de film niet te zien. Ik huil eigenlijk nooit bij zielige boeken of films met mensen, maar als het om honden gaat, komen de waterlanders zeker! Net als Katja ook thuiskomt, stap ik uit de auto. Arme Katja weet niet wat haar overkomt, snikkend val ik haar in de armen. De laatste keer, dat ik om een boek of film heb gehuild was Eight Below.

Gelukkig troosten Katja en Kai me gauw met lieve knuffels. Ik weet ook wel, dat dit boek een aantal jaren geleden plaatsvond en heb zelf ook al afscheid van een heel lieve hond moeten nemen. Maar de bijnaam "Man's best friend" geldt echt wel voor deze diersoort, zo voelt het bij Cosmo ook en Brynna voor hem. Ik ben dol op onze katten, maar de connectie is voor mij niet hetzelfde als met de honden.

Nu ik onverwachts een hele vrije middag voor me heb liggen, besluit ik die in het zwembad door te gaan brengen. Mijn boek is super spannend en ik kan het niet meer neerleggen. Ik dwing mezelf toch tien baantjes te trekken, want wie ligt nu in het zwembad zonder nat te worden? Verder lees ik het boek in een ruk uit! Het lijkt erop, dat er ruimte is voor een vervolg, dus daar hoop ik nu op.

Katja komt om een uur of vier met haar zesjarige oppasmeisje Cammy (werkelijk een schattig kind) naar het zwembad. Ze vertelt me, dat haar motor een vreemd geluid maakt en het "check engine fluid" lichtje aan is. Ze lijkt daar niet erg van onder de indruk, maar ik wel!

Iedere dag rijdt Katja met kleine kinderen rond en het laatste, wat ze wil, is panne krijgen! Ik druk haar op het hart om naar Jiffy Lube te gaan, als ze klaar is met oppassen. Het treft me trouwens, haar zo gadeslaand, dat ze een heel leuke oppas is! Er zijn een paar andere meisjes in het zwembad, die "nanny" zijn deze zomer en sommigen zijn niet zo lief tegen de kinderen onder hun hoede!

Rond vijf uur is mijn boek uit en ga ik huiswaarts. Ik sta op het punt om onder de douche te gaan, als mijn mobieltje rinkelt. Het is Linda van de chiropractor (en het is half zes, terwijl onze afspraak om vijf uur was, S-H-I-T!). Gelukkig doet ze niet moeilijk en kunnen we alsnog terecht. Pfff!! Ik weet niet wat het is in de zomer, maar ik heb de grootste moeite afspraken te onthouden!

Binnen tien minuten ligt Saskia op de behandelingstafel. Ik sta er nog met natte haren van het zwembad! Laten we hopen, dat ik volgende donderdag een beter geheugen heb! Dan is het "patient appreciation day" en de behandeling gratis. Die mag ik niet vergeten!

Vanavond maken we het makkelijk en bestellen pizza van Domino's. Daarvoor heeft Rick een coupon van $10 voor een large pizza met alle toppings, die je wilt. Nu vind ik Domino's toppings lekkerder, dan Pizza Hut, want ze zijn helemaal vers. We bestellen alle groentes. Alleen vind ik de dunne pizzakorst smakeloos. Die eet ik dus maar niet.

Katja belt van Jiffy Lube, want ze willen iets meer, dan gewoonlijk, met haar auto doen. Nu zijn wij van Jiffy Lube gewend, dat ze altijd proberen extra geld te trommelen uit de gewone beurt. Rick spreekt dus met de mechanicien, verwachtend, dat het onzin zal zijn. Maar wat blijkt? Katja heeft al 11.000 mijl geen olie verversende beurt gehad!

De olie in haar auto is bijna op en wat er nog in zit is teer geworden! Voor $79 kunnen ze dat schoonmaken. Gezien het feit, dat Katja van plan is dit weekend naar Fredericksburg (een uur rijden op zijn minst) en over een paar weken naar Justin in North Carolina te rijden, is het maar goed, dat dat lichtje vandaag aanging! Ik zie haar zo langs de interstate met pech!!! Ben ik even blij, dat ik erop aan heb gedrongen de beurt vanavond te laten doen!

Rick en ik zitten tot we naar bed gaan buiten. Hij heeft net onze speakers hier op het deck weer gemaakt, dus we luisteren naar een gezellig muziekje. Vanavond is het voor mij zaak op tijd naar bed te gaan. Ik heb een massage nodig, maar heb al een paar berichtjes voor Laura achtergelaten en die belt niet terug. Hopelijk is alles goed met haar, want we zijn haar ook de cheque voor het verzorgen van de katten, toen we in Michigan waren, verschuldigt.

Natuurlijk heb ik op dit blog al een aantal foto's van ons huis laten zien, maar een internet vriendin vroeg om foto's (zij heeft een zoon van Kai's leeftijd, vandaar zijn kamer er ook bij), dus hier een up to date serie van ons huis: