Naar Blacksburg

Rick is vanochtend al voor dag en dauw vertrokken. Vandaag is de grote plaatselijke onthulling van Windows 7 in Washington. Daar werkt hij al weken keihard aan en vanochtend wil hij al om vijf uur op kantoor zijn. Daarom hebben wij gisteravond al afscheid genomen en heeft hij in de basement geslapen om mij niet zo vroeg te storen.

Door de wind, die onze lamellen doet bewegen, ben ik toch al om zes uur wakker. Ik bel Rick om hem veel succes te wensen vandaag. Hij heeft een groot aandeel gehad in de voorbereidingen en speeches van vandaag.

Kai neemt afscheid en vertrekt met Michael naar school. Ik help Saskia zich klaar te maken. Die heeft geen zin in de wandeling door de regen naar de schoolbus (slechts zo'n 100 meter), maar ik geef haar een paraplu, want ik heb, slechte moeder, dat ik ben, geen zin om haar naar school te brengen. Ze zal niet smelten.

Na mijn ontbijt doe ik een intensieve Sports Active routine. Sharons klas sla ik vandaag over, want dat is Pilates en gewichten en niet intensief genoeg voor mij voor een lange autorit. Dan moeten alle spieren echt even aan de beurt komen. Binnenkort komt er een aanvulling op Sports Active, een prima Kerstcadeautje voor mij!

Dan is het tijd om de tassen (door mijn enorme kussen heb ik er twee nodig voor vier dagen) in de van te laden. Cosmo springt er al in, dus die is klaar om te gaan. Om half twaalf rijd ik weg. Ik tank benzine bij de Safeway en haal lunch bij Starbucks, die ik gauw in de auto opeet.

Het plenst van de regen en ik moet tenslotte nog 250 mijl (zo'n 400 km). Katja zal om half vijf klaar zijn, dus ik hoop dat te halen. De interstate 66 is niet druk, maar door de spray van de regen heb ik slecht zicht en word gedwongen langzamer te rijden. Tot mijn opluchting wordt het op de interstate 81 helemaal droog!

Cosmo loopt achterin te ijsberen, wat ongewoon is voor hem. Ik neem dus een afslag en parkeer in een buurt. Hij moest duidelijk nodig en heeft wat diarrhee. Oh jee, als dat maar niet doorzet, want hij zal dit weekend in een klein apartement met twee andere honden doorbrengen!

Dat was duidelijk zijn probleem, want de rest van de rit slaapt hij rustig op een van de stoelen achterin. Net na vieren komen we in Blacksburg aan. Ik check in het Hilton Garden Inn en breng mijn spullen naar boven. Katja belt, dat ze al klaar is, en of ik haar kan ophalen bij het stadion.

Als ik er aankom, zie ik wel een blond meisje staan, maar herken haar niet als mijn dochter! Ik weet niet waarom, Katja heeft wat gewicht verloren en heeft een net grijs jasje aan, ze ziet er super uit. Het is, zoals altijd, super om mijn oudste weer te zien!

We halen Leah ook op de campus op en rijden dan naar het apartement. Cosmo is zeer blij om zijn beste vriend Diego daar te treffen! De honden rennen als gekken door het hele gebouw. Gelukkig is er net "Yappy Hour" (woordspeling op Happy Hour, waarbij volwassenen een drankje drinken en snack eten) buiten op de heuvel.

Daar mogen de honden naar hartelust rennen en krijgen ze lekkernijen. Er zijn in dit complex ontzettend veel honden, dus Cosmo geniet. Leah werkt zich als hondensitter op, zodat Katja en ik mijn van naar het hotel kunnen brengen. In het donker rijden doe ik liever niet.

Als we terugkomen zijn Leah en de honden alweer binnen. We kletsen wat en ik nodig Leah uit om met ons mee te gaan eten op zondag. Ze is tenslotte mijn "derde" dochter. Helaas zijn zij de hele Thanksgiving week in Florida, dus ik ben blij Leah nu even te zien. We kijken ook even bij de egel, die schattig is, maar de flits van mijn fototoestel maar niets vindt.


Katja en ik gaan vanavond naar Kabuki, een tepanyaki restaurant. We krijgen stoelen aan een tafel met een familie met twee kleintjes, een baby en, ik schat, een tweejarig jongetje.

Die laatste vindt het maar niets in zijn kinderstoel. De eigenaar van het restaurant doet er alles aan om hem op zijn gemak te stellen en dat lukt goed. Dat vind ik al heel speciaal. De bediening is enorm vriendelijk en het eten bijzonder lekker en teveel om op te kunnen!

Vooraf krijgen we een heel lekkere lichte soep en een salade met gember saus. Daarna wordt er een garnalen voorafje bereid door de chef. Micah is onze "chef". Hij doet het gewoonlijke gegooi met messen en dergelijke en flambeert de uien. Hij is duidelijk zeer gecharmeerd van Katja.


Micah doet zijn best



Katja heeft filet mignon met scallops als "vlees" gekozen en ik garnalen en kreeft. Daarbij krijgen we uien en andere groentes, gebakken rijst (die ontzettend lekker is), champignons en natuurlijk onze keuze aan vlees- of visgerechten. Het smaakt allemaal onbeschrijflijk lekker! Het eten is goed, veel en lekker, hoe bestaat dat "in the middle of nowhere"? Hier moeten we met het hele gezin een keer heen, zijn Katja en ik het over eens.


Uien in "brand"

Katja zet mij bij het hotel af, we gaan morgen nog samen ontbijten. Rick heeft zijn zware dag afgesloten met een lekkere maaltijd bij een restaurant in Washington. Saskia heeft bij een vriendin gegeten en Kai heeft iedere donderdag van vijf tot acht repetitie voor zijn volgende gitaarconcert.

Morgen is het weer een drukke dag met veel rijden, dus ik ga rustig tv kijken en dan op tijd slapen.