Rick is 50!

Op deze mijlpaaldag in Ricks leven staan we met zijn allen op. We ontbijten samen, maar Rick wil zijn cadeaus pas vanmiddag, als hij uit zijn werk komt (de rest van ons wil ze altijd bij het opstaan, volgens de traditie, waar ik mee ben opgegroeid). De kinderen gaan naar school en Rick en ik vertrekken tegelijkertijd. Ik naar de fitness en Rick naar Washington, waar hij de hele dag een vergadering zal hebben.

Sharons training is weer intensief, net alsof ze wat in te halen heeft, na de weken buiten trainen (die niet veel zoden aan de dijk zetten, althans niet voor mij). We gebruiken de bal en de bosu en doen vooral veel schouderwerk. Dat is moeilijk voor mij, want mijn linkerschouder ligt eruit. Ik moet nodig een afspraak maken om ernaar te laten kijken, maar het komt er telkens niet van.

Kennelijk werken onze conversaties toch wel aanstekelijk, want dezelfde dame, die zich gisteren zo leek te ergeren, kletst vandaag ook wat mee. Als we cardio zouden doen, zou het onmogelijk zijn om te praten, natuurlijk, maar met de gewichtsoefeningen kan het best. Eigenlijk zou ik wel wat meer cardio willen zien, maar het lukt me ook goed dat zelf te doen. Gewichten vind ik lastiger, want dat is zo saai! Daar heb ik een klas of de Sports Active voor nodig.

Nu ik toch in het centrum ben, ga ik meteen even langs Party Mania. Daar bestel ik dertig ballonnen voor morgen. Volgens de medewerkster daar is dat het maximum, dat ik in mijn van kan krijgen. Het lijkt me nog heel wat, maar desnoods kan ik twee keer rijden. Verder koop ik twee folieballonnen, eentje met natuurlijk "Happy 50th birthday" en de andere een heel grote, die, als je hem aantikt, "Happy birthday" zingt op een deuntje uit de jaren vijftig. Dat klinkt wel toepasselijk.

Terwijl ik Cosmo uitlaat, bel ik Pat op, want zij e-mailde, dat ze me zo mist. Dat doet me natuurlijk enorm goed, want ik mis haar ook. Het gaat nog helemaal niet met de verkoop van hun huis hier in Vienna, dus ze zal nog regelmatig deze kant op moeten komen. Natuurlijk gun ik hen, dat er snel kopers zullen komen, maar het is dubbel, want het huis is nog de reden voor Pat om hierheen te komen en dan is het toch makkelijker om even iets af te spreken. Morgenavond komt ze in ieder geval naar Ricks feest en in de week na Thanksgiving zal ze ook weer hier zijn.

Bij Clyde's ontmoet ik Tatiana om te gaan lunchen. Tatiana komt oorspronkelijk uit Peru, maar is getrouwd met een Nederlander en spreekt zelf ook zeer goed Nederlands. We kennen elkaar al sinds onze kinderen klein waren en naar Sinterklaas bij de Nederlandse ambassade gingen.

Onze oudsten hebben dezelfde leeftijd en hun jongste dochter, de andere Saskia in Vienna, en Kai ook. Altijd zeiden we, dat we eens iets samen moesten ondernemen, want we konden het zo goed vinden met elkaar. Dat kwam er nooit van en we verloren elkaar, toen de kinderen wat ouder werden, uit het oog, al zagen we haar Saskia's naam wel regelmatig opduiken.

Fast forward naar eind 2007 en de musical "Spamalot". Ik keek naar de vrouw naast me en herkende haar! Het was Tatiana. Weer beloofden we elkaar, dat we iets samen zouden gaan doen. Maar toch kwam er, na kort e-mailcontact, alweer niets van terecht.

Toen kwam Facebook en werden onze "Saskia" dochters via dat medium "friends". Zij hadden regelmatig contact met elkaar en niet zo lang geleden zag onze Saskia de andere Saskia bij Tysons Corner. Ze riep haar naam en ze ontmoetten elkaar.

Inmiddels had ik Tatiana ook op Facebook gevonden en schreef, dat het nu toch wel ook voor ons echt tijd werd om iets af te spreken. Daar was zij het mee eens en we maakten eindelijk een afspraak. Zo treffen we elkaar na al die jaren hier bij Clyde's. Het wordt een heel gezellige lunch!

We bestellen allebei een salade, ik de eendenborst met granaatappel en pistache en zij de zalm met vijgen en appel. Ze smaken werkelijk superlekker! We spreken dan weer Nederlands, dan weer Engels, want Tatiana vindt het soms makkelijker zich in het Engels uit te drukken, al is haar Nederlands ontzettend goed.

Voor we het weten is het bijna twee uur en moet ik weg om Saskia van school te halen. We nemen ons voor niet weer zo lang te wachten voor we iets samen ondernemen! We kunnen het duidelijk heel goed met elkaar vinden. Het is gewoon moeilijk vrije tijd te vinden om iets te ondernemen, vooral voor Tatiana, die drie halve dagen per week werkt.

Saskia wacht me al op, als ik bij haar school naar binnenloop. Ze mag eerder naar huis, omdat haar klas het laatste uur een proefwerk heeft, dat Saskia niet kan maken, omdat ze eerder deze week ziek was. Ze zal het volgende week inhalen.

Thuis maken we samen de Abraham voor Rick van de kazen en worsten, die ik gisteren heb gekocht. Het lukt wonderbaarlijk goed. We moeten er allebei om lachen en hopen, dat Rick hem ook leuk zal vinden.

Voor morgenavond hebben we natuurlijk een enorme cake besteld, maar dat is meer een massaproduktie. Wetend, hoeveel Rick van chocoladecake houdt, besluit ik op het laatste moment toch ook voor vanavond een lekkere taart te verzorgen. Waar beter die te vinden, dan bij Whole Foods? Inderdaad hebben ze een chocolade "torte", die er superlekker uitziet.

Helaas zijn de mensen, die op de taarten schrijven, al naar huis. Dan ga ik maar naar Giant en koop daar blauwe icing en een vijf en een nul als kaarsen. Thuis gebruik ik mijn taartversieringstalent (ahem, het gaat niet zo lekker!) en schrijf er "Happy 50th, Rick!" op. Ik heb meteen enorme bewondering voor degenen (en daarvan ken ik er een, die zeer getalenteerd is), die mooie taarten kunnen produceren!

Rick belt al om half vijf, dat hij op weg is naar huis, maar komt dan in ellendig verkeer terecht. Pas na zessen komt hij thuis. De kinderen popelen om hun cadeautjes te geven. Saskia geeft hem een nieuw Wii spelletje met allerlei spelen. Van Kai krijgt hij de Ice Age III dvd.

Intussen heb ik mijn Abraham afgedekt met servetten op mijn schoot. Rick is ontzettend nieuwsgierig, maar heeft geen idee, wat het zal zijn. Ik heb hem wel over de traditie verteld, maar daar heeft hij verder weinig aandacht aan geschonken.


De Abraham had geen betere ontvangst kunnen krijgen. Rick lacht tot de tranen over zijn wangen rollen, zo grappig vindt hij het! Hij staat erop de Abraham morgen tijdens het feest neer te zetten. Nu vraag ik me af, of hij een grote stropop voor het huis ook erg leuk zou hebben gevonden. In ieder geval ben ik blij, dat deze Abraham zo in de smaak valt!

Voor zijn verjaarsdiner heeft Rick Chima uitgekozen. Geen verrassing, want hij is dol op biefstuk en dit is een heel goed restaurant. De bediening is voortreffelijk en we krijgen een soort bitterballetjes en mini-kaasbroodjes vooraf.

Daarna kunnen we ons tegoed doen aan een uitgebreid en zeer luxueus buffet met salades, gerookte zalm, carpaccio en meer. Daarna keren we onze kaartjes om, dat we klaar zijn voor het vlees, dat langskomt. Dat wordt op zwaarden rondgebracht, van filet mignon tot varkenshaas met Parmezaanse kaas en short ribs.


Lekkere salade!



De "birthday boy"

Veel ervan weiger ik, ik beperk me tot de filet mignon en zalm, die met een heel lekker sausje komt. De anderen nemen wel van alles en nog wat. Ik ben trots op Saskia, die dingen probeert, waar ze anders haar neus voor zou optrekken. Kai geniet duidelijk van dit etentje en zegt op bijna alles "ja". Hij was ook degene, die aan Rick voorstelde hierheen te gaan.

Er zijn in dit gebied een aantal van dit soort "churrascaria"'s, waaronder Texas de Brazil. Chima is net een stapje boven die keten, vinden wij. De bediening is heel attent, de ambiance net iets luxueuzer, het salade buffet ook en toch is de prijs vrijwel hetzelfde.

Als je je dus in Washington bevindt en zo'n uniek etentje (wel wat prijzig) wilt meemaken, ga dan naar Chima in Tysons Corner (of Fogo de Chao op Pennsylvania Avenue). Het is een ervaring, zo'n churrascaria, kan ik een ieder verzekeren.

Saskia heeft vanavond ook Aoife's verjaarsfeest, dat een logeerpartij is. Kai brengt haar erheen. Daarna is het tijd voor een stukje van Ricks chocolade torte. Ik moet zeggen, de Whole Foods taarten blijven mijn favoriet hier. Ik ben niet zo'n taarteetster, maar hun chocoladetaart is zo lekker! Niet te zoet, lekker luchtig, het kan niet beter.

We gaan verder met voorbereidingen voor het grote feest van morgen. Vandaag is in ieder geval al erg geslaagd voor Rick, als ik zijn blijde gezicht zo zie!