Voorbereidingen

Eigenwijs noemt Rick mij, want hij had al voorspeld, dat het vele rijden in zo'n korte tijd me een terugslag zou geven. Eerlijk gezegd was ik van tevoren ook wat bezorgd, dat ik het niet zou kunnen volbrengen, want niemand, die dan het rijden van me had kunnen overnemen. Ik ben dus wel blij, dat ik heb bewezen het wel te kunnen, al protesteerden mijn spieren in alle talen.

Toch heb ik dat er graag voor over om zo Christine en Katja te zien en nog interessante nieuwe dingen te bezoeken. Zoals Nietsche zei: "Was mich nicht umbringt, macht mich stärker." (wat me niet doodt, maakt me sterker) Maar ik moet toegeven, dat ik vanochtend enorme moeite heb met opstaan! Als mijn zus om kwart over acht belt, hijs ik mezelf eindelijk uit bed.

Het is prachtig herfstweer, niet zo warm, als de afgelopen paar dagen, maar wel lekker zonnig. Na de weinige beweging van de laatste paar dagen wil ik er vanochtend even goed tegenaan gaan. Ik neem Cosmo aan zijn nieuwe gezellig rode gentle leader mee.

Heuvel op, heuvel af lopen we. Zo snel ik kan wandel ik de heuvels op en zo hard als ik kan ren ik naar beneden. Cosmo vindt het allemaal prima. We lopen een cirkel door onze vroegere buurt naar het W&OD pad en dan terug. Bij elkaar iets meer dan tien kilometer in een uur en een kwartier. De pijnen zijn minder en ik heb weer wat energie. Voor mij werkt sporten duidelijk therapeutisch.

Met Karin heb ik voor de lunch afgesproken bij Maple Ave restaurant. Veel verdienen ze niet aan ons vandaag, want we bestellen allebei de appelsalade met walnoten, krenten en blue cheese voor $6. Dat is genoeg voor ons, want we krijgen een flinke bak met salade.

Zou dit restaurant het gaan overleven? Dat blijft de vraag, die iedereen, die ik spreek, stelt. Het eten is lekker, maar het is zo klein en met zulke prijzen lijkt het me nauwelijks rendabel om lunch te serveren. Ik hoop wel, dat ze het gaan halen, want ze hebben een origineel menu en het is nog geen vijf minuten rijden van ons huis.

Het is fijn weer bij te kletsen met Karin. Zij is in de tussentijd naar Nederland geweest en we hebben natuurlijk alle twee drie tieners, die ons flink bezighouden. Na het eten rijden we in Karins van naar Oak Marr. Daar slaan we, voor het eerst in maanden, weer eens een mandje golfballen het veld in. Ik moet zeggen, ik bak er niets meer van! Maar leuk is het wel en met dit lekkere weer heerlijk om buiten bezig te zijn.

Karin zet mij weer bij mijn van af en ik rijd naar Party City. Rick wordt eind deze week 50 en daarvoor bereiden we een groot feest voor. Er zal bbq zijn en een heuse bar. Maar we verzorgen zelf de versieringen, bordjes, etc. Party City heeft allerlei dingen speciaal voor een vijftigste verjaardag, dus ik sla ruim in.

Moeilijk vind ik het inschatten van hoeveelheden altijd. We hebben de gasten via een Evite uitgenodigd, dus je zou denken, dat twee klikjes met de muis heel makkelijk zou zijn om te laten weten of je wel of niet komt. Vroeger moest je daarvoor een kaartje invullen, envelop likken, postzegel plakken en naar de brievenbus. Kennelijk is zelfs een paar muisklikken teveel, want ongeveer de helft van de genodigden heeft nog niet gereageerd.

De volgende stop is Gamestop. Rick heeft zijn grote cadeau al gekregen, de tv in ons theatertje, maar het is ook zo saai om dan op de dag zelf niets te geven. Ik ben dus op zoek naar wat kleinere cadeautjes en heb ook al een idee voor een soort van Abraham, om die Nederlandse traditie in ere te houden. Met een Wii spelletje voor Rick en de nieuwe Sims voor Saskia (daar spaart ze telkens voor) ga ik naar huis.

Dan is mijn energie op. Gelukkig heb ik vanochtend de ingredienten voor taco soep in de crockpot gegooid. Dat hebben we al een tijdje niet gegeten en het gaat er goed in. Zelfs Kai, die eigenlijk niet van bonen houdt, eet met smaak.

Een van de series, die ik leuk vind om te volgen, is Andrew Zimmern's Bizarre Foods op het Travel Channel. Recentelijk reist hij door de VS voor ongewone gerechten. Vanavond is hij in Appalachia, de regio, waar ik dit weekend doorheen reed. Daar eet hij o.a. eekhoorn. Dat lijkt mij ook zo leuk om eens te doen, zo'n culinaire reis. Maar of ik eekhoornhersens durf te eten, zoals Andrew, daar ben ik niet zo zeker van!