Waar kan ik een goede lange broek vinden?

Na mijn ontbijt lijn ik Cosmo aan voor een lange, stevige, heuvel op, heuvel af wandeling. Het is wat somber weer, maar nog droog. Zodra we onze straat uitlopen, ziet hij een paar honden voorbijlopen en gaat als een gek tekeer. Ik disciplineer hem iedere keer weer, maar het heeft maar bar weinig effect.

Eerlijk gezegd baal ik ervan, dat hij nu, met drie jaar, nog steeds een gentle leader nodig heeft. Ik kan hem zonder wel in bedwang houden, maar Saskia bijvoorbeeld niet. Hij is verder een voorbeeldige hond, maar zo territoriaal! Zodra we uit onze directe buurt zijn, is het afgelopen met dat gedrag, hoeveel honden in die buurt ook tegen Cosmo blaffen.

Dit keer kies ik de buurt, waarvan ik weet, dat er een aantal huizen mooi en leuk worden versierd voor Kerst. Overdag zijn de opblaaspoppen vrijwel overal platte hoopjes, dus de versieringen, die er te zien zijn, zijn over het algemeen smaakvol. Ook het huis, dat van mij de originaliteitsprijs zou krijgen, ziet er weer super uit.


Als we langs Pats huis lopen, is zij druk bezig in de tuin. Het gaat niet voorspoedig met de verkoop. Ze hebben de prijs al drastisch moeten verlagen. Ze hebben het op het hoogtepunt van de huizenmarkt gekocht en om hen heen worden nieuwe huizen gebouwd, die flinke concurrentie zijn. Hun huis ligt heel gunstig, maar kost ook meer dan een miljoen dollar, wat in de huidige economie moeilijk verkoopt.

Lang kletsen we niet, want ik moet opschieten. Ik heb me een beetje verkeken op de lengte van mijn loopje, wat in plaats van mijn voorgenomen vier mijl vijf mijl wordt (acht kilometer). Gauw spring ik onder de douche, want ik heb om elf uur een afspraak bij de garage.

De van heeft zijn (of haar) 20.000 mijl beurt nodig. Nu blijf ik daar meestal de anderhalf uur op wachten, maar ik las op hun website, dat ze een gratis busje naar Tysons Corner hebben! Natuurlijk ga ik veel liever naar de mall, dan in die saaie wachtkamer te zitten!

Door een stille tiener word ik naar de mall gereden en bij Macy's afgezet. Ik krijg een dankbare glimlach, als ik hem zijn fooi geef. De enige woorden uit zijn mond zijn, dat de shuttles ieder uur op het halve uur komen om klanten op te halen.

Mijn doel van vandaag is tenminste een broek te kopen, want degenen, die ik heb, zien er flink afgedragen uit. Ik ben 1,75 meter en heb lange benen en het is een en al frustratie om broeken, die lang genoeg zijn te vinden. Amerikanen zijn over het algemeen kleiner van stuk. Ik begin bij Madewell, want daar ben ik vorig jaar geslaagd met een broek. Diezelfde broek blijkt echter de enige te zijn, die zij in een langere maat hebben.

Meteen zakt de moed me in de schoenen. Er zijn maar zo weinig zaken, die langere broeken verkopen en als dat dan zo is, zijn het spijkerbroeken, die ik niet nodig heb. Bovendien zijn de broeken, die wel lang genoeg zijn, zo fantasieloos! Er zijn overal "petite" en "short" maten, maar het is een ware discriminatie van lange mensen! Ik vertik het om met hoog water te gaan lopen.

Mijn maag rommelt en ik besluit eerst rustig te gaan lunchen. Er is een nieuw sushi restaurant in de mall, Wasabi. Het ligt letterlijk middenin in de mall, tussen twee roltrappen in. Het is uniek, want er loopt een lopende band door het restaurant, waarop schotels met sushi en sashimi staan in verschillend gekleurde bordjes. De kleur van het bordje bepaalt de prijs van het gerechtje.


Wasabi van de tweede verdieping

Het is nog vroeg, maar het restaurant loopt al snel vol. Ik krijg een plekje aan de "bar", er zijn ook tafels. Ik begin met een zalm en tonijn sashimi bordje, waar ook wat zeewier en geraspte worteltjes op liggen. Dit bordje is blauw, dus kost $4.

Wat me opvalt is, dat de sushi erg op de algemene smaak is ingesteld. Misschien ook logisch, anders eet men het niet. Daardoor vind ik het wel een leuk concept, maar ga ik toch liever naar een gewone sushibar, want ik heb een avontuurlijkere smaak. Toch denk ik, dat Katja en ik hier zeker een keer gaan lunchen, als zij met Kerst thuis is.

Na het eten zet ik mijn zoektocht naar een broek voort. Keer op keer loop ik onverrichterzake de winkel uit. Express, The Limited en zelfs Banana Republic (wat een belachelijke prijzen voor heel simpele kleding vragen ze daar!) hebben alleen spijkerbroeken in lange maten.

Bij Esprit probeer ik een fluwelen zwarte broek aan, die er erg leuk uitziet. Maar daarvan is de band weer zo laag, dat het onprettig zit, zucht! Wel koop ik er een mooie blauwgroene trui met wijde kol (die hier erg in zijn).

Na zo ongeveer iedere kledingwinkel in en weer uit te zijn gelopen, duik ik de Hallmark winkel in voor iets heel anders. Ze hebben hier de leukste Kerstspullen, waaronder allerlei Marjolein Bastin dingen. Heel grappig om te zien, dat deze Nederlandse kunstenares hier zo populair is. Het zijn ook echt mooie spulletjes, servies en schaaltjes e.d.


Stiekeme foto's van de versieringen en Santa



Een van onze Kersttradities voor de kinderen is een Kerstboomversiering naast hun bed op Kerstochtend. Katja krijgt al vanaf haar geboorte engeltjes als versiering, Kai Kerstmannen en Saskia sneeuwpoppen. De afgelopen paar jaar heb ik ze met hun naam en het jaar online besteld, maar zoveel keuze is daar niet in.

Dit jaar besluit ik dus Hallmark versieringen te geven. Een engel voor Katja, die een erg mooi gezichtje heeft. Kai krijgt een Santa in zijn boot en Saskia deze schattige sneeuwpopjes. Ik zie alweer uit naar de verraste gezichten op Kerstdag, want dit is een van de tradities, waar de kinderen echt naar uitzien.

Hallmark heeft zoveel leuks, ik ben zo een half uur kwijt met alleen rondkijken. Het is, zeker in de Kersttijd, gewoon een vrolijke winkel. Er is ook een Hallmark televisiekanaal, dat met Kerst allerlei "feel good" Kerstprogramma's uitzendt. Daar kijken we ook regelmatig naar.

Als ik op mijn horloge kijk, heb ik de shuttle van half twee net gemist. Dan kan ik ook net zo goed doorgaan met kijken naar kleding. Bij Ann Taylor zie ik een leuke trui in een kleur (licht turquoise), waar ik dol op ben. Ik probeer hem aan met een zwarte legging.

Dan heb ik eigenlijk een vriendin of zus of dochter nodig om de beslissing te nemen. Het meisje, dat in de paskamers werkt, is verbazingwekkend eerlijk, moet ik zeggen. De "small" past wel goed, maar de "medium" een stuk beter. Ik waag het erop. De laatste keer, dat ik leggings met een ruime trui droeg is zo'n twintig jaar geleden, maar het is weer helemaal in.

Nu heb ik nog een half uur voor de volgende Toyota shuttle komt. Die breng ik door in Macy's, voornamelijk in het schoenengedeelte. Ik wil graag een nieuw paar laarzen, liefst met een hak. Er is een ruime keuze, maar ik heb net niet genoeg tijd om iets aan te proberen. Als ik ook nog een coupon voor 25% korting aangereikt krijg, neem ik me voor straks in Fair Oaks ook naar Macy's te gaan.

Josh komt me keurig op tijd ophalen met de "courtesy shuttle". Inmiddels plenst het van de regen. Josh is veel spraakzamer, al ziet hij er net zo jong uit, als de andere jongen. Ook hij is erg blij met zijn fooi en ik vraag me dan af, of anderen die niet geven.

De van is weer helemaal klaar en ik rijd gauw naar huis. Daar wacht ik op Kai. Hem heb ik beloofd de gisteren geplande winkelsessie vandaag te gaan houden. Kai rijdt naar Fair Oaks en we parkeren dichtbij Sears, zodat we gauw naar binnen kunnen rennen.

Met dit weer zijn overdekte shopping malls toch wel erg fijn! Binnen is het behaaglijk en gezellig met alle Kerstversieringen. In deze mall zitten allerlei levensgrote pluche dieren tussen de kerstbomen en -sterren. Hierdoor is het een favoriet bij kinderen. De Santa in Tysons zat alleen, maar hier in Fair Oaks staat er een lange rij.


Fair Oaks

Kai begint bij Van's. Daar slaagt hij meteen ruim met een paar truien, een flanel shirt en een spijkerbroek. We zijn binnen tien minuten bijna klaar met zijn halfjaarlijkse winkelbeurt! Heerlijk, die jongens! Bij PacSun vindt hij het jack, dat hij zocht, en klaar is Kai.

Maar ik heb mijn 25% coupon nog in mijn zak voor een paar laarzen van Macy's. Ik sleep Kai ernaartoe en neem veel meer tijd om te beslissen welk paar laarzen, dan Kai zijn hele garderobe! Uiteindelijk ben ik heel blij met een paar Alfani laarzen met een hakje, maar niet te hoog, en leuke gespen als "decor".

Tevreden verlaten we de mall, al moet ik, tot Kai's ergernis, nog even wat Kerstoorbellen kopen bij Sears voor Saskia en mij. Die zijn zo goedkoop ($4 per paar), het moet gewoon. Kai rijdt bekwaam terug naar huis, dat ga ik volgend jaar weer missen, zo'n extra chauffeur!

Thuis zet ik de lasagne in de oven en ga eindelijk zitten! Het is zelden, dat ik, zoals vandaag, gewoon voor mezelf rondkijk. Meestal ben ik met een kind, dat nieuwe kleding wil. Als iemand hier weet, welk bedrijf (behalve Target, dat eindelijk ook "tall" sportkleding verkoopt) broeken voor langere vrouwen verkoopt, houd ik me aanbevolen!