Onze webcam

Cul-de-sac Cam

donderdag, januari 21, 2010

Eerlijke mensen bestaan nog

Ondanks het mooie en droge weer van de afgelopen dagen is onze achtertuin een modderbad. Gewoonlijk wil Cosmo 's ochtends graag naar buiten om de tuin te verdedigen, maar dat laten we nu even niet toe. Anders kunnen we hem de hele tijd afspoelen. Toch jammer, dat je niet met een hond kunt redeneren, want nu zit Cosmo, ondanks een lekkere wandeling, de hele tijd voor de deur te jammeren. Om gek van te worden!

Donderdag is nu interval training dag en daar ben ik een stuk enthousiaster over, dan de pilates voorheen. Vandaag gebruiken we de step, gewichten en de spinfiets. Mijn benen zijn nog moe van de wandeling van gisteren (dat vest met gewichten maakt kennelijk een heel verschil), wat ik vooral bij het fietsen voel. Al met al is het een uur zweten en afzien, maar dan heb ik ook echt het gevoel goed bezig te zijn geweest.

Nu Cosmo de tuin niet inkan, heeft hij echt een flinke wandeling nodig. De zon schijnt, maar het is maar net boven het vriespunt. Ik heb mijn les gisteren geleerd en kleed me dik aan. We lopen naar Nottoway Park.

In het bos is het stil en Cosmo heeft alle gelegenheid om iedere boom te besnuffelen. Ik heb mijn beweging al gehad, dus ben wat dat betreft wat geduldiger, anders trek ik hem onherroepelijk mee (slechte hondenmoeder, die ik ben!).

Thuis spring ik onder de douche en haal dan Saskia op van school. Het is tijd voor haar vervolgafspraak met Dr. Sadak over haar hoofdpijnen (die gelukkig vrijwel verdwenen zijn) en gewicht. Saskia is degene, die zich zorgen maakt om het laatste en ik vind het fijn, dat deze dokter de tijd neemt om haar een realistisch beeld te geven.

Saskia wil vooral "dun" zijn. Ze heeft een paar sprieten als vriendinnen (niet allemaal) en wil er ook zo uitzien. Helaas voor haar heeft ze Ricks lichaamsbouw geerfd en die is wat grover. De dokter heeft haar al verteld, dat ze geen overgewicht heeft, maar gaf Saskia een doel om niet aan te komen met de feestdagen.

Ze prijst Saskia dan ook de hoogte in, als blijkt, dat die een pond lichter is, dan een maand geleden. Saskia heeft dan ook het doel van de maand gevolgd: veel extra beweging (ook met dank aan de trampoline). Deze maand zet Saskia als doel meer groente en fruit te eten en volgende maand minder computer- en televisietijd (heeft ze al niet zoveel).

Duidelijk zijn we bezig Saskia een gezonde levensstijl aan te leren. Op dieet hoeft ze zeker niet, maar ze eet erg veel simpele koolhydraten, ondanks mijn vele pogingen dat te veranderen. Ik hoop, dat de begeleiding van deze dokter haar helpt een beter zelfbeeld te krijgen, maar ook ertoe zal zetten eens wat nieuwe dingen te proberen.

Saskia wil dat wel, maar het is ook een psychologische stap. Ik ben ervan overtuigd, dat je jezelf kunt dwingen iets lekker te vinden. Als je je mentaal al afzet tegen de kleur of geur van iets, ga je het natuurlijk niet proeven. Dat probeer ik Saskia af te leren, maar is zo eenvoudig nog niet.

Over twee maanden moeten we terugkomen en wil de dokter het liefst, dat Saskia op gewicht is gebleven. Het is de dokter (en mij) duidelijk voornamelijk te doen om Saskia een gezonde levensstijl aan te leren (die ze al grotendeels leidt). Saskia zelf is daar niet tevreden mee, ze wil gewicht verliezen. Ik vertel haar, dat dat dan helemaal aan haarzelf is.

Zo dun als sommigen van haar vriendinnetjes zal ze nooit worden, dat zou hoogst ongezond zijn. Ik zou willen, dat ze dat niet als voorbeeld had en zich kon realiseren, dat er verschillende lichaamsbouwen zijn. Ze zou dat aan haar zus al moeten zien, die is heel anders gebouwd, dan ik, en toch mooi slank. Wat is het toch moeilijk om veertien te zijn!

Het is inmiddels lunchtijd en Saskia heeft haar lunch op school gemist. We kiezen Subway en in plaats van haar broodje gehaktbal kiest Saskia een broodje ham vandaag met een zakje appelpartjes. Dat vindt ze, tot haar verrassing, lekker. Ook neemt ze een hap van mijn broodje (kipfilet, paprika, tomaat, komkommer, augurk, olijf, jalapenos en buffalo saus) en vindt dat lekker.

Nadat ik Saskia terug heb gebracht naar school ga ik huiswaarts. Daar doe ik de nodige huishoudelijke taken en wil dan kijken of Katja me terug heeft ge-sms-t. Ik heb (denk ik dan) mijn tas in de auto gelaten, dus ga hem pakken. Alleen...er is geen tas!!!

Paniek! Die moet ik bij Subway hebben laten staan met alles erin, mijn creditcards, telefoon, fototoestel, alles! Het is maar goed, dat ik gisteren net die nare films over wat er kan gebeuren, als je te hard rijdt, heb gezien, want ik heb moeite mijn snelheid laag te houden. Ik wil gewoon naar die Subway racen! De Vienna politie is overal, dus ik beheers me zo goed als het kan.

Voor de Subway staat een politieauto en een rare gedachte schiet door me heen, wat als ze hier zijn voor mijn tas? Neuh! Ik loop het restaurant binnen en zie de agent zitten.

Iedereen geniet van zijn of haar broodje, maar ik kijk in paniek bij ons tafeltje. Daar staat geen tas. Een van de medewerkers herkent mij echter en wenkt me. Iemand heeft mijn tas gevonden en die aan de manager gegeven. Wat een opluchting en ik ben zo dankbaar voor eerlijke mensen! Ik moet er niet aan denken, wat ik allemaal had moeten doen om alles in die tas terug te krijgen!

Als Rick ervan hoort, snapt hij er niets van, want ik heb mijn tas altijd op mijn schoot. Vandaag had ik echter een das om en een dikke jas aan, dus zette mijn tas bij hoge uitzondering naast mij neer. Door de das had ik het gevoel "iets" om te hebben en (is mijn verklaring) vergat mijn tas van de weeromstuit. Nooit weer!

Laura komt voor een broodnodige massage. Als ik op die tafel lig, wens ik me werkelijk ergens anders! Ik haat die pijn en Laura is geen zachte heelmeester (maar goed ook). Ze wil mijn hoofdpijn wegwerken en tot mijn verbazing lukt dat haar! Het is een uur afzien en ik ben, ondanks Laura's gezellige babbel, altijd weer blij als het over is, maar het helpt echt.

Kai gaat naar zijn basgitaarrepetitie (het concert is over twee weken) en Saskia en ik doen haar huiswerk samen. Rick komt laat thuis en is al langs Plaka Grill gegaan. We eten dus lekker Grieks. Na zo'n pijnlijke massage is mijn energie weg, dus ik ben hem zeer dankbaar.

Hieronder een filmpje over het search en rescue team van onze county, dat al 25 jaar bij alle grote rampen ter wereld wordt ingezet. Heel interessant om te horen, hoe het allemaal werkt (ze waren een van de eerste teams aanwezig in Haiti):

13 reacties:

Anja zei

Allereerst wil ik je zeggen dat jij alles behalve een slechte hondenmoeder bent!

Ik verheug me altijd op die massage, als ik op de tafel lig vraag ik me af waarom.....het is zo pijnlijk.

Gelukkig dat er nog eerlijke mensen bestaan. Het is mij in een hotel in Yellowstone ook overkomen dat ik mijn tas liet staan, ook hier had een eerlijke vinder hem afgegeven.

Sally zei

Fijn dat je je tas terug hebt. Je moet er idd niet aan denen dat je alles kwijt bent. Goed dat de dokter Saskia aanleert gezond te eten en niet perse af te vallen. Peer pressure kan zo erg zijn. Hier ook veel 'sprieten' op school. Daarnast zijn er veel kids uit Azie die uberhaupt een andere lichaamsbouw hebben en van nature mager (en klein) zijn. Peerpressure kan dan best een rol spelen. Gelukkig is Michou niet zo gevoelig hiervoor (vooralsnog).

Bente zei

Agossie, Saskia nu al met haar gewicht en lijn bezig? Mijn moeder zette mij op mijn achtste op dieet.
Ben blij dat jij Saskia alleen maar aanmoedigt om op het gezonde aspect te letten.
En verder lekker veel bewegen.

Blij voor je dat je tas terug is.

Naomi Overdam zei

Ik vindt je een super honden moeder, zo vaak als jij wandeld. Dan komt mijn monster (jack rusell) nog wel wat te kort. Maar oh wat kunnen ze zeuren voor de tuin deur. Stitch kan dat dus ook zo goed. maar mag eigenlijk altijd wel de tuin verdedigen is betegeld.

Gelukkig dat er eerlijke mensen zijn en je je tas weer hebt. Ik heb ooit mijn camcorder in de bus op disneyworld Orlando laten staan. Na melding in een disney hotel werd hij binnen 10 minuten terug bezorgd gelukkig.

Petr@ zei

Jammer dat Saskia die dunne sprieten als voorbeeld neemt. Natuurlijk wil iedereen graag slank zijn, maar dat is toch echt iets anders als mager!
Ik denk echter wel dat Saskia nuchter genoeg is om niet door te slaan en misschien gaat ze hierdoor uiteindelijk meer lusten.

Fijn dat je jouw tas weer terug hebt. je moet er niet aan denken alles kwijt te zijn.

Marion2 zei

Het is heel goed dat Saskia op haar gewicht let, maar kijk er alsjeblieft heel erg mee uit! Van tevoren kun je echt niet voorspellen wie er in doorslaat. Ik kan je vertellen dat dat echt verschrikkelijk is.
Meer dan een gezond gewicht moet ze zich echt niet wensen!

Bianca zei

Vreselijk die enge sprieten die blijkbaar het voorbeeld zijn voor veel jonge meiden, Paris Hilton en consorten brrrr op de rand van anorexia.

Dan heb je zeker geluk met je tas gehad !

Hopelijk wordt het bij jullie ook wat warmer inmiddels

Anoniem zei

Het is lastig om 14 te zijn en ik ben blij dat jullie er op een gezonde manier mee omgaan, want anders is het nog lastig als je 30 bent.

Super!

Petra S. zei

Poeh zeg, gelukkig heb je je tas terug!
Knap van Saskia dat ze aan haar voedingspatroon wil werken. Het is moeilijk, maar als ze resultaat heeft en zich beter voelt is dat natuurlijk super. Succes.

Ymkje zei

Goed dat je de wens van Saskia wel serieus neemt. Hopelijk veranderen haar inzichten samen met hulp van de arts. Gezonder eten betekent ook; je veel beter voelen. En hoort het ook niet een beetje bij de leeftijd? Fijn dat je tas weer terecht is!

HennyB. zei

Oh, je moet er niet aan denken dat je tas niet door zo'n eerlijke vinder wordt teruggegeven. Mijn vriendin is vorig jaar beroofd van haar tas, eer dat alles weer opnieuw is aangevraagd en in orde was qua paperassen, sleutels enzo ben je gewoon 2 maanden verder!!
Leuk dat Saskia al 1 pond minder woog en dat de arts haar de hoogte in prees, dat is heel belangrijk voor haar om te horen!

Martin zei

Wat hebben vrouwen toch altijd met 'tassen'??? :-(

Ik moet er niet aan denken (voor alle duidelijkheid: ik ben een man) om de gehele dag met een tas rond te gaan lopen. Verschrikkelijk lijkt me dat. Mijn autosleutels, telefoon en mijn wallet zitten gewoon in mijn broekzak. Meer heb ik niet nodig onderweg. Als ik naar de honder tassen van mijn vrouw kijk, krijg ik al de kriebels. Moet je eens voor de lol zo'n tas omkeren en kijken wat er allemaal uit komt vallen. 99.9% van wat er in zit, gebruikt ze nooit. Sterker nog, dan staat ze zelf te kijken wat ze allemaal bij zich heeft en vind dan ineens vanalles terug waarvan ze niet eens wist dat ze het (nog) had...

... en maar slepen!!!

LOL!

Petra zei

LOL, Martin, ik ben het helemaal met je eens! Ik heb welgeteld een tas en die laat ik ook vaak thuis (tot Ricks ongenoegen, want dan heb ik geen geld mee). Het is een noodzakelijk kwaad, ik heb geen broek, waar al die dingen inpassen. Alleen als ik mijn skijack dragen, kan ik het daar allemaal in kwijt (credit card, cash, rijbewijs, telefoon en fototoestel). Veel meer dan honderd van die rotkaartjes voor van alles en nog wat en bovenstaande zit er niet in mijn tas.