Onze webcam

Cul-de-sac Cam

dinsdag, januari 26, 2010

Het mocht niet duren

Wauw, net zie ik op Blogger, dat ik drie berichtjes verwijderd ben van 2000 "verhaaltjes", zoals Petra ze noemt. Dat is toch eigenlijk best heel veel!

Dit blog is zo'n deel van mijn leven geworden, dat Rick zelfs soms 's avonds vraagt, of ik al geschreven heb. Iedereen heel hartelijk bedankt voor het lezen en vooral de reacties, want stiekem moet ik toegeven, dat ik die nog het allerleukste van bloggen vind!

Helaas is zeventien graden eind januari niet iets wat blijvend is. De onweersbui van gisteravond heeft veel koudere lucht gebracht. Het is ook nog eens bewolkt en lokt niet om naar buiten te gaan.

Er staat niets op mijn programma vanochtend, dus op mijn gemak eet ik een paar gepocheerde eieren als ontbijt en drink een paar flinke mokken koffie. Dan kleed ik me toch maar warm aan, doe mijn twintig pond vest aan en ga met Cosmo op stap.

Hij vertoont weer heel veel territoriaal gedrag tijdens onze wandelingen, dus Rick heeft dit weekend nieuwe batterijen in zijn "piep"halsband gedaan. Ik ben vast van plan om die consequent om te doen tijdens wandelingen.

Cosmo reageert heel prompt op de luide piep, die uit de halsband komt, als ik op de afstandsbediening druk (je kunt hem ook instellen op een stroomstootje, maar voorlopig is de piep gelukkig voldoende).

Dat het een slimme hond is, bewijst hij al snel weer. Ik hoef hem de afstandsbediening maar te laten zien en hij houdt op! Nu is het natuurlijk ook wel nat en modderig in de tuinen, dus de meeste honden zijn niet buiten. De ware beproeving zal komen, als Cosmo weer eens helemaal uit zijn dak gaat tegen een blaffende hond achter een hek.

Tijdens de vier mijl durende wandeling belt mijn zus op. We kletsen bij en zo is het net of ik met een vriendin loop. Al is Cosmo een goede compagnon, ik mis een wandelvriendin. Gelukkig is er net een wandel"meetup" hier in de buurt en daarvan is volgende dinsdag de eerste wandeling.

Als ik thuiskom, zijn de schoonmaaksters er. Gisteren heeft Saskia haar laatste "kinder"kamermeubel leeggeruimd. Het is een in prima staat verkerend wit ladenkastje. De dames zijn er hard over in debat, als ik binnenkom, en hun gezichten lichten helemaal op, als ik het ze aanbied. Ik ben blij, dat het een goede bestemming heeft en dat ik (gemakzuchtig, als ik ben) er niet mee naar de Thrift Store hoef. Iedereen blij!

Buiten zie ik zowaar een paar sneeuwvlokken voorbij komen! Flurries, de dag, nadat ik buiten zat te lezen? Zo vreemd! Ik voel me altijd een beetje ongemakkelijk met schoonmakende dames om me heen, dus ik besluit bij Starbucks een warme lunch te gaan halen.

Zoals altijd is het heel gezellig in het restaurant. Zo gezellig, dat er helaas geen tafeltjes vrij zijn. Ik bestel een van hun nieuwe panini's, dit keer met tonijnsalade en cheddarkaas en een "grande" groene thee. Alweer valt me de keuze aan thee op, dat is duidelijk een nieuwe trend.

In de van peuzel ik mijn sandwich op en verbrand mijn gehemelte aan de thee. Doet me denken aan het befaamde verhaal van de rechtszaak tegen McDonald's, waarbij een dame die zaak voor miljoenen vervolgde. Dat leek altijd schromelijk overdreven, tot ik niet zolang geleden hoorde, dat er natuurlijk wel meer speelde. In ieder geval zal ik geen been om op te staan hebben tegen Starbucks (leuke Engelse uitdrukking, toch).

Nu ik toch in dit winkelcentrum ben, is het ook weer eens tijd om mijn nagels te laten doen. "T" heeft gelukkig tijd en kletst onafgebroken Vietnamees met haar collega "Tracy", getuige de flarden Engelse conversatie duidelijk over andere klanten. Het doet me weer aan dit filmpje denken en lig inwendig dubbel bij de herinnering.

Intussen lees ik mijn boek, Nefertiti, en kom daar helemaal in. Het gaat over Nefertiti en haar zus, vader en stiefmoeder. Heerlijk, eindelijk weer een boek, dat ik eigenlijk niet neer wil leggen. Thuis lees ik nog even verder, tot Saskia thuiskomt.

We gaan komend weekend in Snowshoe skien en, zoals altijd daar, gaan we, volgens de voorspelling, de diepvries in. Saskia is uit haar skijas en -broek gegroeid, dus ik neem haar mee naar REI. Duidelijk is het het einde van het seizoen.

Er is een zeer beperkte keuze, maar gelukkig vindt Saskia een bruine jas en broek, die zij leuk vindt, haar goed staan en passen en niet gigantisch (wat relatief is met skikleding) duur. Eigenlijk heeft Sas ook sneeuwlaarzen nodig, maar daar is niets meer van te vinden. Ze moet het dus maar met mijn oude paar doen. Gelukkig past ze die goed. Met een paar nieuwe handschoenen, skikousen en hoed is ze klaar voor de kou.

We komen buiten al gelijk in de stemming, want het sneeuwt! Zo zit je lekker buiten te lezen, zo vliegen de sneeuwvlokken weer in je gezicht. Wat een weersomslag! Thuis gaat dan ook meteen de open haard aan.

Als Rick thuiskomt heeft hij een babymuisje in zijn handen. Hij heeft het diertje uit de klauwen van kat Snickers gered. Saskia en Kai ontfermen zich er meteen over en de hamsterkooi komt tevoorschijn. Het is ook wel een schattig diertje, zoals het daar trillend zit. Ik ben bang, dat we ongewild een baby grijs muisje hebben geadopteerd. Toch werk ik er hard aan de kinderen ervan te overtuigen hem los te laten, ik heb geen zin in een klein huisdier!

18 reacties:

Jeanine Guidry zei

Wat een schatje, dat muisje!

Wendy zei

Het ziet er wel "very cute" uit, maar snap jouw reactie helemaal. Jammer dat het voorjaar niet en beetje doorzet hè.
Ik ben ook wel klaar met die kou hier....

naomi overdam zei

hallo

Hier zitten we ook weer rond de -7C graden wordt er moe en koud van, maar wel met een zonnetje. stoer 2000 berichten ga zo door het blijft genieten.

Petr@ zei

Bijna 2000 berichten, wat klinkt dat veel! Ik kijk nog steeds elke dag uit naar je verhaal.

Mooi dat je dat kastje van Saskia kwijt kon aan de schoonmaaksters. Zij blij en jij blij.

Het muisje ziet er erg schattig uit, maar van mij hoeft dat ook niet in huis. Wel lief dat de kinderen zich gelijk over de muis ontfermen.

Anja L. zei

Wat een schatje! Worden de katten niet gek van dat beestje binnen?

Leuk dat filmpje over de nagelsalon. Hier zijn die dames ook zo moeilijk te verstaan.

Fijn dat je dat kastje zo kwijt kon, wij zitten nog met een mooi boekenkastje dat niemand wil hebben. Dat wordt dus naar de kringloopwinkel brengen dit weekend.
Jemig, al bijna 2000 berichten. Blijf vooral schrijven hoor, ik kijk er elke keer weer naar uit!
Groetjes,
Anja L.

Anoniem zei

Petra, jij schrijft ook verhaaltjes. Ik vind het echt geweldig. Ook al gaat het over wandelen met de hond, het is altijd leuk om te lezen.
Dus op naar de 4000 wat mij betreft.
Dat muisje is inderdaad schattig maar ik zou er ook niet blij mee zijn.
Groet, Bea

Anoniem zei

Grappig filmpje!

En op naar de 2000!

Sally zei

hihi grappig filmpje. Ook hier zo heel herkenbaar.
Wat een snoezig muisje. Alleen groot vind ik er niets meer aan.

Annemiek zei

Proficiat met zoveel blogs.
Nou, een wilde muis hoef ik ook niet. Ik vraag me af of ze tam te krijgen zijn. Goed handenwassen in ieder geval.

Petra S. zei

2000 blogs! Daar kan een ervaren schrijver van dromen!
Lekker zo'n warme lunch, ik ben er ook een voorstander van met dat koude weer en maak thuis brood met tomaat en mozzarella in de oven klaar.
Schattig dat muisje!

Ymkje zei

Whauw bijna 2000 verhaaltjes, 'keep going!'
Leuk dat filmpje over de nagelsalon en heel herkenbaar. Grappig dat het overal hetzelfde is blijkbaar.
Schattig muisje, maar ik zou het ook liever niet in huis willen hebben.

Margreet zei

Wow, wat veel verhaaltjes al, en inderdaag, altijd gezellig om te lezen bij mijn ontbijtje, als de kids de deur uit zijn! Hier vangen de poezen ook muizen, zelfs in de winter en moet ik in de zomer goed opletten dat ze hun buit niet mee naar binnen nemen. Muizen kan ik nog wel verdragen maar ze nemen ook slangen mee en dat vind ik niet tof!
Lekker skie-en dit weekend, wij zijn nog niet geweest (en wonen zowat in de Rockies), want de jongens ice hockey-en hier (en scheidsrechteren ook) dus voorlopig nog even geen tijd. Wel schaatsen we veel op het lokale meer.
Nou, lange reactie van iemand die wel meeleest maar niet vaak reageert!
Groetjes,
Margreet

Martin zei

Oh, wat een lief muisje, zo klein!!! :-)

Ik kan me voorstellen dat de kinderen het willen houden en verzorgen, maar kan me ook voorstellen dat je het zelf niet zoveel ziet zitten. Als het een wilde muis is, dan mag je wel uitkijken voor ziektes, dus (weer) even langs de dierenarts om het te laten checken, als jullie besluiten het toch te houden. lol

Natasja Valentijn zei

Bijna 200 verhalen al....wow. En het zijn ook geen kleine verhaaltjes; je moet er altijd even voor gaan zitten. Dat maakt jouw blog zo leuk. Keep up the good work!

Natasja Valentijn zei

Sorry, ik ben een 0 vergeten, het zijn er natuurlijk bijna 2000!

Ineke zei

wat een dotje, da kleine muisje. Waren pa en ma muis niet in de buurt?

Marjon zei

Wat een schatje!
(maar ik zou hem ook niet houden)

Anoniem zei

2000 blogs, dat is echt veel. Een mijlpaal!

Wat een schattig piepklein muisje, volgens mij maak je de katten gek als ie mag blijven!

groet,
Ingrid
CadIJ