IJzig eerste weekend van het jaar

Zaterdag

De wind huilt om het huis en het is ijskoud in onze kamer, als ik wakker word. Gelukkig loopt Sushi, Katja's poes, los rond, terwijl zij op reis is en komt zij mij even opwarmen.

Sushi is een heel mooi, maar ook heel lief poesje. Ze is de enige van onze drie katten, die 's nachts rustig is. Ik geniet er even van, dat ze zo af en toe op mijn bed komt liggen, want natuurlijk is ze gewoonlijk helemaal van Katja.


Sushi

Vroeger als kind droomde ik altijd van een eigen poes, die dan iedere nacht op mijn bed zou slapen en een hond in zijn mand in mijn kamer. Dat had ik gezien in Bij Kiki Thuis, een Gouden Boekje, dat mijn oma me vaak voorlas.

Al gauw vond ik uit, dat de meeste poezen toch echt nachtdieren zijn. Meike en Snickers, onze twee "Tuxedo's", beginnen halverwege de nacht vervelend te doen. Met dingen spelen, over je hoofd lopen, miauwen, noem maar op. Miep, onze vorige kat, was net zo en Romeo, mijn allereerste eigen witte kater (met groene ogen) ook. Sushi lijkt dus echt een uitzondering.

Maar goed, eigenlijk zou ik geen mensenkind willen zijn vandaag, maar een beer. Het liefst zou ik me in mijn hol terugtrekken en slapen tot de eerste lentedag. Dit vriesweer is me veel en veel te koud en mijn spieren protesteren heftig.

Beneden heeft Rick een lekker warme kop koffie voor me klaarstaan. Tijdens het ontbijt bespreken we, dat we vandaag de Kerstspullen binnen op gaan ruimen. Toegegeven, Rick weet, dat ik dat gewoon gedaan wil hebben en hij gaat erin mee. We kunnen de open haard niet gebruiken, zolang de Kerstboom ernaast staat, en met dit weer willen we ook het vuur aanhebben.

Voor we beginnen, doe ik een uur EA Sports Active More Workouts. Wauw, ik vind de "gewone" Sports Active al zo goed, maar deze is nog beter. Er zijn nieuwe activiteiten en de achtergrond is, vooral vandaag heerlijk om bij te fantaseren, een tropisch eiland. Wat zou ik daar nu graag in werkelijkheid zijn, maar virtueel geeft het me ook al een vrolijk gevoel.

Inmiddels zijn Kai en Saskia ook beneden en met vereende krachten ruimen we de Kerstspullen binnen op. Vooral de grote Kerstboom is een heel werk. Rick staat erop, dat alle Hallmark versieringen in hun oorspronkelijke doosjes worden gedaan (als het aan mij lag, zouden we ze gewoon netjes inpakken). Met de jaren hebben we er zoveel vergaard, dat dat heel wat tijd neemt.

Na een paar uur zijn we klaar om de boom naar buiten te dragen. Bij de Kerstboomboerderij kregen we een enorme zak om eromheen te doen, maar zelfs die is nog te nauw voor deze dikke boom! Uiteindelijk lukt het hem er gedeeltelijk omheen te krijgen en leiden Kai en ik Rick naar de voordeur.

Op zulke momenten zegenen we het feit, dat we een dubbele voordeur hebben, want het zou een heel werk zijn geweest deze boom door een enkele deur te proppen. Met een zucht van verlichting deponeert Rick hem op de berg sneeuw voor ons huis. Deze boom heeft, net als de boom van vorig jaar, zijn naalden erg goed vastgehouden. Deze boomsoort, de Schotse pijnboom, zal het dus voorlopig voor ons worden.

Als lunch snacken we nog wat van de lekkere hapjes, die van Oud en Nieuw over zijn. Kai probeert op mijn aandringen een stukje gerookte zalm. Mijn analytische zoon vraagt, of ik weleens een stuk verbrand plastic heb geroken. Natuurlijk heb ik dat! Kai vindt de zalm daarnaar smaken. Interessante vergelijking, ik houd de zalm dan verder maar voor mezelf!

De family room ziet er nu wel weer erg kaal uit. Ik haal de winterdecoraties dus gauw van zolder. Het rood van de Valentijnskaarsen en bordjes en de vrolijke sneeuwpopkussens, -doosjes en -kaarsen geven het geheel weer een gezellige sfeer. Tijdens het winterseizoen vond ik het altijd moeilijk de kamer gezellig te maken, maar ik geloof, dat het me nu wel is gelukt.


Blij om weer ruimte te hebben

Aan het begin van de Kerstvakantie hadden we met Niall en Serena afgesproken "een" avond samen te gaan eten en naar de bioscoop te gaan. Toen leek het nog zoveel tijd, deze twee weken, maar opeens zijn we op de een na laatste avond van de vakantie beland!

Dik aangekleed vanwege het op zijn minst gezegd gure weer, halen Rick en ik Serena en Niall op. We gaan eten bij Cafe de Luxe, waar zij nog nooit zijn geweest. Zoals altijd is het eten voortreffelijk. Ik kan het niet laten en bestel de tonijn mignon, die zoals altijd zo zacht is, dat hij met een vork te "snijden" is! Ook de anderen smullen.

We hadden kunnen weten, dat met zulk koud weer (het vriest inmiddels 9 graden, met de wind voelt het als -17) de mall een grote trekpleister zou zijn. We hebben onze les echter nog steeds niet geleerd!

De parkeergarages zijn, een kwartier voor de aanvang van onze film, een grote file! Rick besluit de valet parking uit te proberen, maar daar staat ook een bord, dat het terrein vol is. Gelukkig praat Niall als Brugman en overtuigt de valet medewerker ervan onze van voor de mall te parkeren. Die drukt ons op het hart voor tienen terug te zijn, anders kunnen we de van pas morgenochtend weer ophalen. Dat zal er nog om spannen met de lengte van onze film!

Opgelucht, dat we de van kwijt zijn en de kaartjes van tevoren online gekocht hebben (de voorstelling is natuurlijk uitverkocht), lopen we de bioscoop binnen. We moeten wel genoegen nemen met de eerste rij, maar vinden de laatste vier plaatsen naast elkaar.

Sherlock Holmes is extra donker en intensief gezien van zo dicht bij het scherm. Ik voel mijn nek naderhand enorm, maar heb ademloos gekeken. Ik wist niet zeker, of dit wel een film voor mij zou zijn, dus het was een aangename verrassing. Ook Serena vond hem erg goed en zij houdt gewoonlijk absoluut niet van geweld.

Als ik aan Sherlock Holmes denk, denk ik aan een oudere Britse chaotische man en ik dacht niet, dat Robert Downey Jr. aan dat beeld zou kunnen voldoen. Hij is echter een heel overtuigende Sherlock. Deze film krijgt van mij two thumbs up!

Rillend, want de mall is, nu die gesloten en leger is, ook kil, lopen we naar de van terug. We halen het net voor tienen en hij staat nog steeds voor. Het kon eigenlijk allemaal niet beter in elkaar gepast hebben, maar we nemen ons voor een volgende keer toch wat meer armslag te nemen.

Zondag

De laatste dag van de Kerstvakantie begint al net zo miserabel koud, of eigenlijk nog erger. Als we om tien uur opstaan waait het gigantisch hard en zie ik, dat het "wind advisory" tot vanavond is uitgesteld. Op het nieuws zien we, dat duizenden mensen zonder stroom zitten. Gelukkig horen wij daar niet bij, want het vriest 11 graden en door de wind voelt het als -20. Ik heb nu al meer dan genoeg van de winter!

Rick heeft de overgebleven dranken van Oud en Nieuw op het deck laten staan, om ze koud te houden. Hij verwachtte niet, dat alcohol zou bevriezen, maar dus wel! Een van de "champagne"flessen is erdoor geknapt en Cosmo likt de champagne op. Dat lijkt ons niet goed voor hem, dus Rick gooit er kokend heet water overheen, wat binnen de vijf minuten bevriest! Zulk weer is hier dus echt heel erg ongewoon!!

Dapper, als hij is, waagt Rick zich toch naar Starbucks. Koud als het is, moeten de sandwiches thuis opgewarmd worden. Ik neem me voor mijn zus, die in een kouder klimaat woont en er ook niet van houdt, voortaan met veel sympathie aan te horen.

Het is te koud om buiten te gaan sporten en in naar de gym gaan heb ik ook geen zin. De Wii brengt dus weer uitkomst. Dit keer probeer ik eerst een half uur de steproutine van de nieuwe Sports Active en die is veel intensiever, dan die van de Wii Fit. Daarna doe ik nog een voornamelijk cardio routine, die zijn nieuw bij dit programma.

Na een uur heb ik weer genoeg gezweet en ga gauw douchen, voor ik het weer koud krijg. Ik doe een van mijn Noorse Dale truien aan, warmer heb ik niet. Heb ik al geschreven, hoe verschrikkelijk ik dit weer vind? Ik ben er nog niet over uit, of ik een week regen, of deze kou erger vind. Qua pijnen zijn ze gelijk, maar nu schijnt de zon tenminste, dat is een pluspunt.

Saskia heeft, om haar goede voornemen om meer te sporten voort te zetten, wel wat sportkleding nodig. Daartoe rijden we naar Target ("Tarjay" zeggen velen, zodat het nog als wat sjieks klinkt).

Dit keer kies ik degene in Reston, want het verkeer op de interstates is verschrikkelijk. Ik weet niet, of jullie dat in Nederland ook doen, maar ik rijd liever wat verder zonder files, dan dichterbij, als ik zeker weet, dat ik in langzaam rijdend verkeer terecht kom en er langer over zal doen.

Kennelijk is het overal druk dit weekend, want ook Target is zeer populair. We vinden leuke sportkleding en hardloopschoenen van Champion voor bespottelijke prijzen voor Saskia. Ik koop ook nog gauw even een nieuwe sportbroek. Nu ze eindelijk "Tall" hebben hier, is het een stuk goedkoper geworden voor mij.

Thuis gaat meteen het haardvuur aan, dat is wel het makkelijke van gas. Kai en ik spelen Wii Sports Resort en proberen het boogschieten (waar ik nog redelijk in ben), wakeboarding en jetskien. Met die laatste twee laat Kai zijn expertise zien. Ik denk het nog redelijk te doen, maar ben gewoon een oude knar, waar het op zulk soort spelletjes aankomt.


Niet alleen mensen zijn blij met de warmte


Het ziet er zo simpel uit, maar ik beweeg de controles dan weer net niet op de juiste manier. In ieder geval de kans voor Kai en Saskia om om hun klunzige moeder te lachen. Gelukkig kan ik ze uitdagen tot een fikse Sports Active workout en daar hebben ze niet van terug, ha!

In de hoop en tegen beter weten in, dat ze hun laatste wedstrijd van het seizoen kunnen winnen, kijken Rick en ik naar de Washington Redskins tegen de San Diego Chargers. Het lijkt er, tot anderhalve minuut voor het einde, op, dat een wonder gaat geschieden, en dan scoort San Diego een touchdown. Ik ben een mooi weer fan, dus moet nodig een ander team, dan de Redskins vinden, om "voor" te zijn!

Zoals ieder jaar willen Rick en de kinderen graag gaan skien tijdens het laatste weekend van januari, wanneer Kai en Saskia vier dagen vrij zullen hebben. Ik zou liever naar een warm oord gaan, maar als het dan koud moet, wil ik ook graag naar een leuke bestemming binnen rijafstand.

De afgelopen twee jaar zijn we naar Wisp geweest. Dat is een erg leuk resort, maar er is maar een restaurant en ik heb het er nu wel even gezien.

Mijn favoriet hier is Snowshoe. Dat is wel zo'n vijf uur rijden, maar heeft voor mij het meest de "echte" ski en apres ski atmosfeer. Voordeel is dan ook, dat het voor Katja maar drie uur rijden is, dus zal zij ons wellicht tenminste gedeeltelijk kunnen vergezellen.

De prijs is natuurlijk wel van belang en bij Snowshoe hebben we geleerd, dat we alleen in de Mountain Lodge willen logeren. Verder weg van de berg hebben we een aantal jaren geleden een slechte ervaring gehad.

De eerste prijsopgaaf, die ik krijg, voor vijf personen en dus twee slaapkamers is idioot duur. Dan bedenk ik me, dat we het best met een slaapkamer, een uitklapbank en een opblaasbaar bed kunnen doen en dan is het opeens maar $100 meer, dan bij Wisp. De beslissing is snel genomen: we gaan weer naar Snowshoe. Opeens heb ik zin in dat koude weekend!

De dame, die ik aan de lijn krijg om te reserveren, is supervriendelijk! Het lijkt wel, of we elkaar kennen, we hebben zo een heel gesprek over onze kinderen over de telefoon. Ze laat ook weten, dat het bij Snowshoe nu zo koud is, dat ze bang zijn, dat hun auto niet zal starten. Het is er -25 en waait keihard. Hopelijk krijgen wij iets milder weer, al was het er de vorige keren ook bitterkoud. Zaak voor Saskia en mij om de goede kleding te kopen, de anderen hebben prima ski- en snowboardkleding.

Rick haalt eten van Plaka Grill en dan willen we ontspannen tv kijken. Maar zondagavond betekent drama (tenzij je dol bent op football). Desperate Housewives, waar allerlei dingen misgaan, en dan Brothers and Sisters (is die in Nederland?), waar ik toch altijd weer ingezogen word. Morgen weer vroeg opstaan, maar Rick heeft nog een dagje vrij!