Swallow Falls State Park

Het lukt mij maar niet in slaap te komen en daarna lig ik de halve nacht wakker. Erg ongewoon voor mij, maar het is warm in de kamer en dan vind ik het moeilijk slapen. Ik hoor het dus ook, als Pats dochter Sam om half een opbelt en als haar wekker om kwart voor zes afgaat.

Om onverklaarbare redenen wordt het na Pats vertrek koeler in de kamer en kan ik eindelijk een paar uur slapen. Ik mag van mezelf tot half negen blijven liggen, dan moet ik opstaan. Het is enorm mistig buiten en ik kan me niet voorstellen, dat Pat goede zonsopgangsfoto's heeft kunnen nemen. Ik verwacht haar dan ook vroeg terug.

Beneden is er gratis ontbijt, wat niet bepaald indrukwekkend is. Ik behelp me met een banaan en koffie. Alle tafeltjes zijn ook bezet (nou ja, alle, er staan er vier, dus ik eet maar staande). Dit heb ik elders wel beter meegemaakt, al zie ik ook iemand een wafel eten, die ga ik morgen voor mezelf maken, neem ik me voor!

In het kamertje met sportapparaten ga ik op de elliptische machine en zet de televisie aan. Mijn doel is een half uur sporten. Er is ook een lopende band, fiets en roeimachine aanwezig. Die laatste wil ik ook wel weer eens proberen, maar hij blijkt niet te werken. Ik doe het dus maar met de elliptische machine.

Zulke episodes in sportkamertjes van hotels vind ik werkelijk kwellingen, maar het is noodzakelijk. Naderhand ben ik blij het gedaan te hebben, want dan voel ik me toch weer een stuk beter. Het is echter saai, saai en nog eens saai! Lang leve de tv!

Boven neem ik een douche en maak me klaar om erop uit te gaan. Stom genoeg hebben Pat en ik geen tijd afgesproken, dat ze terug zou zijn en na tienen begin ik me zorgen te maken. Ik kan haar niet bereiken op haar mobieltje en het is zo mistig buiten, dat ik bang begin te worden, dat ze verdwaald is. Dat bos was flink dicht.

Eindelijk, net na elven, krijg ik Pat te pakken op haar mobieltje. Ze was de tijd vergeten en had met schrik gezien hoe laat het al was. Ik ben alleen maar opgelucht, dat er niets met haar is gebeurd.

Nadat zij zich even heeft opgefrist, gaan we er samen op uit. Gisteren glibberde Pat gevaarlijk op het pad naar de watervallen. Vanochtend kon ze mijn Yaktrax gebruiken, maar vanmiddag heb ik die weer nodig.

We gaan dus even langs Bill's Outdoor Center om te kijken of ze iets dergelijks verkopen. Het gros van de winkel staat vol met jachtmaterialen en benodigdheden en iets zegt me, dat hier niet veel vrouwen komen. We worden dan ook zeer galant ontvangen en gelukkig hebben ze zolen met ijzeren spijkertjes om op het ijs te lopen. Het zijn wel geen Yaktrax, maar zullen voor vandaag prima voldoen.

Na nog een paar ijsvissers op Deep Creek Lake (een enorm meer, waar dit gebied naar is genoemd) te hebben gefotografeerd, gaan we op zoek naar een lunchplek.

Die vinden we bij Brenda's pizzeria. We bestellen allebei een punt pizza. Pat met pepperoni en ik met allerlei groentes. De mijne komt werkelijk bedolven met paprika, spinazie, champignons en tomaat! Zo lekker! Ik ben meestal niet zo'n pizza fan, maar deze is echt heerlijk.

Nu zijn we klaar voor de "hike" door het Swallow Falls State Park. Beiden met antislipzolen aan gaat het een stuk beter, dan gisteren.

Als eerste lopen we naar Muddy Creek Falls, met bijna twintig meter de hoogste waterval in Maryland. Die is prachtig, maar het is moeilijk foto's nemen, want de wind staat onze kant op en de spray maakt onze lens nat. Na ettelijke pogingen lopen we verder.

De hemlocks in dit bos zijn de oudsten in Maryland. Dit is een coniferensoort, die inheems is in het oostelijke deel van Noord-Amerika. Ze zijn werkelijk prachtig, lange dunne stammen en veel zachtgroen. Ze staan heel dicht op elkaar, dus laten weinig licht door. In de winter is zo'n groen bos vooral heel erg mooi.

Bij de andere watervallen, Swallow Falls en Tolliver Falls, nemen we nog meer foto's. Het geheel is een hele wandeling, vooral op de ijzige paden. Onderweg zien we mooie ijsformaties en rhododendrons en varens, die meer groen aanbrengen in het dorre geheel. Al met al is dit bos met zijn watervallen en ijsformaties veel kleuriger, dan de grijze, bladloze bomen in ons gebied. Ik geniet in ieder geval volop!

Na drieeneenhalf uur in dit park rond te hebben gelopen, zijn we terug bij de auto. We hebben het nu wel koud en hebben dorst. De zon gaat bijna onder en Pat wil een interessante locatie voor de zonsondergang vinden. We rijden langs boerderijen, die geen leuke schuren hebben. Dan komen we in het leuke plaatsje Oakland, maar ook daar niets interesaants om te fotograferen.

Intussen is het alweer bewolkt, dus we rijden terug naar het hotel. Daar trekken we iets netters aan en rijden naar ons restaurant van vanavond. Veel keuze is er hier in McHenry niet, maar wij hebben al eerder bij de Santa Fe Grille gegeten, dus ik weet, dat het daar lekker is.\

Er staat een rij, als we binnenkomen, maar gelukkig kunnen we meteen plaatsnemen. De open haard brandt en het is binnen heel gezellig. Pat en ik bestellen allebei een quesadilla. Die van is met nogal ongewoon met garnalen, spinazie, feta kaas en wasabi. Het smaakt weer heerlijk!

Terug op de hotelkamer laat Pat mij haar foto's van de afgelopen weken zien. Er zijn heel wat plekjes in New Jersey, waar zij mij mee naartoe wil nemen. Binnenkort zal ik haar dus gaan bezoeken.

Mijn foto's zijn nog niet klaar, want daarvan zijn er teveel, maar ik heb wel alvast wat filmpjes online gezet:

Muddy Creek Falls:


Upper Swallow Falls: