Terracotta Soldaten

Al om zes uur hoor ik Saskia aan de gang in de badkamer. Ze wil op tijd op school zijn en er is een routine bijgekomen: haar al steile haar nog steiler maken met haar voor Kerst gekregen tang. Het vriest keihard en Saskia heeft haar winterjas op school gelaten, dus Rick rijdt haar even naar de busstop. Vroeger was die praktisch tegenover ons huis, maar door de bezuinigingen is het nu een flink stuk lopen weg.

Rick heeft vandaag nog vrij genomen en na mijn Sports Active routine vertrekken we naar Washington. Net als we de stad binnenrijden zien we drie helicopters naderen. Ik merk op, dat het de familie Obama weleens zou kunnen zijn, die terugkomen van hun vakantie in Hawaii.

En jawel, een van de drie helicopters landt voor het Witte Huis (de rest vliegt verder) en we zien in de verte de kinderen uitstappen, terwijl we voor een rood licht wachten. Ik heb de president al vaker zien landen (een keer Clinton en een keer Bush), maar dit is voor Rick de eerste keer.

Door de stad rijden we richting Dupont Circle. We hebben kaartjes voor het National Geographic Museum, waar de tentoonstelling van de terracotta soldaten uit China is. Eerst willen we gaan lunchen en Dupont Circle telt talloze restaurants.

Onderweg komen we langs de Australische ambassade en hun Kerstverlichting maakt me aan het lachen. Het is een surfer verkleed als Santa, die wordt voortgetrokken door verlichte kangeroes. Heerlijk Aussie!

Het is alweer berekoud met een harde wind. Ik kan me de laatste keer, dat de temperatuur meer dan drie dagen achter elkaar niet boven het vriespunt uitkwam, niet herinneren! We hebben al eerder bij Bistrot du Coin gegeten en kiezen daar nu weer voor.


Het is een warm en gezellig typisch Frans bistrootje, de glazen zijn zelfs van Duralex en het bedienend personeel is Franstalig. We beginnen met een wilde paddestoelensoep met prei en aardappel, die zo lekker is, dat ik hier dagelijks zou komen, als het niet zo ver weg was! Ik bestel een Provencaalse pot met mosselen (heerlijk!) en Rick de konijnenragout (die hem te zwaar is). Dit restaurant is een aanrader, als je in Washington redelijk geprijsd Frans wilt eten en lekkere wijn en bier erbij wilt hebben.




Onze kaartjes voor de Terracottaleger tentoonstelling zijn voor half twee. Rond kwart over een zijn we er en vinden zowaar een parkeerplaats langs de weg recht tegenover het National Geographic museum. Dat is heel bijzonder in deze stad!


We sluiten aan in de rij en blauwbekken tien minuten voor we naar binnen mogen. Er wordt tot mijn teleurstelling omgeroepen, dat er niet gefotografeerd mag worden. De tentoonstelling beslaat twee zalen en is zeer interessant. We leren van alles over de Qin dynasty en de eerste keizer. Heel bijzonder, dit enorme kleien leger, nu wil ik naar China om het in het echt te zien! Dat zal echter nog wel even duren, vrees ik.


Met de namaak "warrior" op de foto

Na iets meer dan een uur hebben we alles bekeken. Net voor de parkeermeter verloopt zijn we terug bij de van. Zonder oponthoud rijden we naar Tysons Corner, waar we kaartjes voor Avatar 3D kopen. Ik ben er niet zeker van, dat ik deze film leuk zal vinden, maar ben nieuwsgierig geworden door alle positieve reacties van mensen om ons heen.

We hebben nog drie kwartier voor de film begint en ik heb nieuwe, waterdichte sneeuwlaarzen nog. Snel lopen we naar L.L.Bean. Wat ik vreesde wordt echter bewaarheid, want ik zag elders alweer bikini's te koop: er is nog precies een paar laarzen over. Weliswaar, wonder boven wonder, mijn maat, maar net zo onpraktisch, als de laarzen, die ik nu heb. Ik besluit toch maar online iets te bestellen.

Bij de bioscoop kopen we soda's en popcorn (voornamelijk voor Rick, ik neem een paar handjes). We zijn vroeg genoeg in de zaal om onze favoriete plaatsen te claimen (met railings om onze jassen en voeten op kwijt te raken). Ondanks het vroege uur zit de zaal toch flink vol.

In het begin vraag ik me af, wat er nu zo speciaal is aan deze film, maar al heel gauw heeft het verhaal, of liever gezegd de speciale effecten, me in zijn greep. Het is maar zelden, dat ik een film van meer dan twee uur zonder rusteloos te worden uitkijk. Bij Lord of the Rings bijvoorbeeld, hoe goed en mooi ook, moest ik tussendoor toch even uit de zaal. Van deze film wil ik geen minuut missen!

Wat een kunstwerk, sprookje, prachtige cinematografie was het! Ik kan me voorstellen, dat er mensen zijn, die twee keer gaan. Als die gelegenheid zich voor mij voordoet, zal ik geen nee zeggen!

Helemaal tevreden na een superleuke dag samen rijden we naar huis. Dat Rick deze eerste schooldag van het nieuwe jaar vrij neemt, is al een paar jaar "traditie" en we genieten iedere keer weer van deze "gestolen" dag samen. Vandaag was geen uitzondering.

De open haard gaat weer lekker aan. We bestellen pizza en eten die al filmkijkend op. We beginnen met "What happens in Vegas", daarna "27 Dresses" en als laatste "He's not that into you". Lang leve Starz en HBO!