Van alles wat

Vrijdag

Oei, zeg! Dacht ik toch echt flink getraind te zijn, maar het skien was kennelijk een beweging, die ik niet gewend ben. Mijn heupen vooral voel ik flink bij het opstaan!

Maar goed, dat mag me er niet van weerhouden om naar de core training te gaan. Zodra ik naar buiten loop, valt me op, dat het zoveel warmer is! Het vriest een graad, maar dat voelt zoveel warmer, dan de afgelopen weken. Er wordt maar liefst 12 graden voorspeld voor vandaag, dus zullen we eindelijk echt sneeuw zien smelten!

Sharon is ook helemaal blij met het mooie weer. Ik merk toch wel, dat ik niet de enige ben, die niet van kou houdt. Het uur vliegt voorbij. Daarna doe ik nog twintig minuten op de stairmaster. Dan is het wel weer genoeg voor vandaag.

Als ik thuiskom, staat Katja klaar om naar de dermatoloog te gaan. Ze wil graag, dat ik meega, maar net als we de deur uitlopen gaat de telefoon. Het is Saskia, ze voelt zich misselijk en heeft hoofdpijn, of ik haar op kan komen halen. Op zulke momenten zou ik me wel graag even in tweeen willen kunnen splitsen!

Gauw zet ik Katja af bij de dokter en rijd dan naar Saskia's school. Gelukkig lijkt het met haar wel mee te vallen, ze is alleen ontzettend moe. Zij heeft hetzelfde, dat ik had als kind, dat ze misselijk wordt van moeheid. Katja is alweer klaar, als we terug bij de dermatoloog zijn. Het handjevol recepten, dat ze heeft gekregen, brengen we meteen naar Rite Aid.

Het is heerlijk weer en na de lunch ga ik de trampoline eens uitproberen. Poeh, dat springen is nog inspannend! Ik houd het maar een kwartiertje vol. Saskia krijgt haar beweging er goed mee. Iedere middag springt ze erop met een of meerdere vrienden en vriendinnen. Onze regel is niet meer dan twee tegelijk op de trampoline, wat ik eigenlijk nog een teveel vind.

Saskia heeft even geslapen en voelt zich alweer een stuk beter. We gaan even buiten voor het huis zitten lezen, want het voelt lenteachtig aan. Daarna ruim ik eindelijk de laatste Kerstlichtjes van het deck op. Met dit weer voel ik me helemaal opleven.

Katja moet babysitten, dus gaat niet mee eten op haar laatste avond thuis. De kinderen willen dolgraag naar Glory Days . Daar hebben ze allerlei spelletjes, die ze leuk vinden om te doen. Rick en ik vinden het prima, lekker dichtbij en goedkoop. Voor de verandering bestel ik een crabcake gerecht. De crabcakes hier zijn heerlijk!

Thuis treffen we Katja met haar schattige, bijna twee jaar oude oppaskindje. Saskia ontfermt zich ook meteen over haar. Intussen werkt Katja aan haar was, want ze wil morgen terug naar Blacksburg en heeft nog niets gepakt daarvoor.

Als Katja haar oppaskind weer thuis heeft gebracht, bespreken we onze Spring Break plannen. Oorspronkelijk was het plan, dat Katja met Leah en Raffi naar Los Angeles zou gaan. Katja had daar echter niet zoveel zin in en voelde zich een beetje gedwongen door de andere twee.

Rick spoort mij al een paar weken aan om een weekje ergens in een warm oord voor mezelf te boeken deze winter. Katja hoorde dat en een paar dagen geleden vertelde ze mij, dat ze liever met mij op reis zou gaan, dan met Leah en Raffi. Dat vond ik super, want ik zou wel alleen gaan, maar met iemand anders is het natuurlijk veel leuker. Bovendien vind ik het stiekem heel fijn, dat mijn dochter mijn gezelschap zo verkiest.

Nu was het alleen nog zaak om een betaalbare bestemming te vinden. In het Caribisch gebied is het hoogseizoen, dus alles is daar erg duur. Toen ging ik eens naar Mexico kijken en vond een spotgoedkope aanbieding naar Puerto Vallarta voor de vlucht en vijf nachten in het Fiesta Americana hotel daar. En zo gaan Katja en ik begin maart op een Mexicaans avontuur!

Als Kai aangenomen wordt bij VCU zullen alle drie de kinderen een verschillende week Spring Break hebben volgend jaar! Ik heb Kai al beloofd, dat hij en ik volgend jaar samen op pad gaan. Daar had hij wel oren naar!

Zaterdag

Er komt een enorm lagedrukgebied aan en dat voel ik goed. Ondanks, dat het vandaag mooi en niet zo koud weer wordt, voel ik iedere spier in mijn lichaam. Toch vreemd, dat het zo op de barometer reageert. Vaak voel ik me de dag voor het slechte weer erger, dan op de regendag zelf.

Op het weekend mis ik mijn sportroutine altijd. Doordeweeks heb ik toch een bepaald ritme, dat op zaterdag en zondag mist. Ik besluit het advies van de reumatologe op te volgen en naar buiten te gaan. Cosmo gaat met graagte mee en we lopen een goed uur door de buurt.

Opvallend is, hoeveel mensen er buiten bezig zijn. Met het koude weer zag je vrijwel niemand. De Kerstversieringen hangen nog bij veel huizen en men is druk bezig die op te ruimen. Op de sportvelden wordt gevoetbald en de speeltuinen zijn druk met schommelende kinderen. Heerlijk genieten van het warmere weer.

Meestal neem ik, als ik met Cosmo ga wandelen, een aantal plastic zakjes mee, voor het geval hij meerdere malen poept, al doet hij dat vrijwel nooit. Dit keer had ik er maar een mee en, jawel, hoor, daar kromt hij zijn rug voor de tweede keer! Het is langs een drukke weg en ik vind het altijd zo vies, als anderen niet achter hun hond aan opruimen (al gebeurt dat hier weinig), dus ik wil het niet laten liggen. Ik kijk om me heen en zie een man in zijn tuin aan het werk. Gelukkig is hij gaarne bereid een plastic zakje te geven. Voortaan toch maar weer meerdere zakjes in mijn jas proppen!

Omdat ze gisteravond niet mee kon uit eten, wil Katja graag met Rick en mij lunchen vandaag. Ze kiest het Indiase restaurant in Fairfax, Bombay Bistro, waar ze voor $10 een ontzettend lekker buffet hebben. Altijd als Katja thuis is, probeert ze alle verschillende ethnische cuisines, die ze maar kan. In Blacksburg krijgt ze die niet. Het enige, waar we dit keer niet aan toe zijn gekomen, is Ethiopisch.

Na heerlijk gegeten te hebben (en gezond, veel groentes en natuurlijk Tandoori kip bij het buffet), rijden we naar Ski Chalet. Daar laat Rick zijn ski's achter om geslepen te worden. Katja's skischoenen zijn om onverklaarbare redenen bovenop de teen kapot. Ze gaan ze proberen te maken, maar Katja is lid van het ski team bij Virginia Tech, dus heeft schoenen nodig. Gelukkig is het net uitverkoop en vindt ze een mooi paar Salomon schoenen voor onder de $200.

De rest van de middag besteden we met Katja helpen inpakken. Dat valt nog niet mee en het wordt passen en meten om alles in haar Kevertje te krijgen. Het is maar goed, dat er dit keer niemand met haar meerijdt! Pas om half zes nemen we afscheid en rijdt ze de cul de sac weer uit. Dit keer heb ik er geen moeite mee, want ze komt eind van de mand met ons skien.

Vanavond zijn we uitgenodigd bij Marcella en Kevin voor het afscheidsfeest voor Pat en Rob. Iedereen werd gevraagd een voorafje of een dessert mee te brengen en ik neem hummus met verschillende rauwkost mee. Ook heb ik aangeboden wat drank mee te brengen, omdat Marcella en ik oorspronkelijk samen het feest zouden geven, maar dat is er niet echt van gekomen. Met een fles rode en een fles witte wijn en een pak met twaalf Heineken flesjes gaan we er straks heen.

Gelukkig is het voor mij geen echt afscheid van Pat. Zij belde namelijk vanochtend, of ik zin had in een fotografieavontuur. Daar heb ik natuurlijk altijd oren naar. Pat bleek al een hotel geboekt te hebben voor morgen- en maandagavond in het westen van Maryland. Daar wil ze watervallen gaan fotograferen. Morgen gaan we dus samen op avontuur.