Sneeuwschoenwandeling

Het is wel lekker nog een ochtend rustig op te staan en samen te ontbijten. Er is vannacht slechts een heel dun laagje sneeuw gevallen, wat alleen de bruingrijze sneeuw weer een wit kleurtje heeft gegeven. In de nabije toekomst wordt geen neerslag meer voorspeld en de temperaturen lijken iets omhoog te gaan.

Allemaal redenen om me vandaag een stuk happier te voelen, dan gisteren. En dat moet ook wel, want het blijkt, dat we in het op een na "happiest" gebied in de VS wonen. Volgens deze enquete, dus. Ik merk, dat ik "happy" moeilijk te vertalen vind. "Gelukkig" klinkt zo raar, "blij" wat overdreven. Iemand?

Wat laat ga ik naar de basement om de katten los te laten. Die liggen in diepe slaap en kijken me verstoord aan, als ik het licht aandoe. We sluiten ze in een kamertje op, omdat ze, als ze loslopen, ons midden in de nacht wekken. Je zou het niet zeggen, als je ze zo lui zag liggen:


Lekker uitrekken, nadat we zo abrupt gewekt zijn



Meike (de achterste) en Snickers zijn broer en zus en ik heb ze nog nooit horen ruzieen

Saskia rijdt mee met Mary Kate's moeder en Kai met Michaels vader. Ik vind het prima. Zelf zou ik ze niet gereden hebben. We hebben zo hard gewerkt om de bus stop schoon te krijgen en die is maar anderhalve straat verderop. De straten hier in Vienna zijn er ook (al is er verbetering mogelijk) stukken beter aan toe, dan elders in de county. Op tv zie ik een schoolbus vervaarlijk hobbelen (bedenk, dat de kinderen geen riemen hebben) en een aantal is vast te komen zitten in de nauwe straten.

Met alle sneeuw beginnen de dieren ook honger te krijgen. Ik dacht gisteravond de vogeltjes te helpen, door wat zaad achterin de tuin neer te strooien. Daar houdt Cosmo niet van en Snickers zal niet zo gauw door de sneeuw gaan lopen. Als ik vanochtend uit het raam kijk, zie ik een heel aantal eekhoorns zich eraan tegoed doen. Ik had het kunnen weten, om de vogels te voeren moet je hier eekhoorn bestendige voeders installeren.

Een aantal van onze buren hebben muizen, die ook naar binnen vluchten. Onze overbuurvrouw meldt via onze straatemaillijst, dat er vanochtend een vos vlak voor de achterdeur op hun deck lag te slapen! Een andere buur waarschuwt, dat hij of zij waarschijnlijk ook honger heeft en vooral op de kleinere kinderen te letten. Persoonlijk denk ik, dat zo'n vos eerder voor de katten zal gaan. Ik houd Snickers in ieder geval maar zoveel mogelijk binnen.

Als de kinderen vertrokken zijn, kleed ik me weer dik aan, want er staat een harde wind, waardoor de gevoelstemperatuur ver onder de nul is. Maar de zon schijnt fel en ik ben van plan vandaag op een ander deel van het W&OD pad een sneeuwschoenwandeling te gaan maken.

Nadat ik bij het Community Center heb geparkeerd, moet ik op het pad geraken. Dat valt nog niet mee, ik moet de drukke straat oversteken en dan over een hoge berg sneeuw klimmen. Vriendelijke automobilisten wachten geduldig, tot Cosmo en ik die berg over zijn, want als een van ons naar achter zou glijden, zouden we zo onder de wielen liggen. Eenmaal "boven" zie ik, dat anderen via de zijweg het pad op en af zijn gegaan, daar is de sneeuw wat minder hoog opgestapeld.

In tegenstelling tot gisteren schijnt de zon en dat creeert prachtige schaduwen in de sneeuw. Hier lijkt het pad ook minder belopen, dan het stuk van gisteren. Voor mij is dat fijn, want het loopt met sneeuwschoenen het fijnst in onaangeraakte sneeuw. Voor Cosmo is het moeilijker, ik zie hem regelmatig struikelen in een diep gat, dat een voetganger of andere hond heeft achtergelaten. Het lijkt hem absoluut niet te deren, maar ik vrees voor een verstuikte poot, dus trek hem regelmatig naar het skispoor.

Van die schaduwen en de verschillende dierensporen, die ik onderweg zie, wil ik foto's maken. Iedere keer, als ik stop neemt Cosmo de gelegenheid waar eens lekker in de sneeuw te gaan rollen. Voor hem is dit veel lekkerder weer, dan de hitte in de zomer.


Intussen let ik ook op mijn hartslag op mijn Garmin 305. Natuurlijk loop ik veel langzamer, dan als ik gewoon zou lopen of hardlopen, dus het enige, waarmee ik kan meten, hoeveel inspanning dit sneeuwschoenlopen nu precies kost, is mijn hartslag. Die is constant tussen de 145 en 155, wat hoog is voor mij. Als Rick onderweg belt, ben ik ook echt buiten adem, tot zijn verbazing, hmph.

Thuis neem ik gauw een douche en haal dan Saskia van school. Ze heeft nog steeds de pseudomonas folliculitis uitslag van de hot tub en een van die pukkeltjes is opeens veel groter en rood. Aangezien Saskia al eerder cellulitis heeft gehad, neem ik geen risico en heb een doktersafspraak voor haar gemaakt.

Die zou om tien voor half twee zijn, maar net voor ik Saskia op ga halen, bellen ze om te vragen, of we om twee uur kunnen komen. Prima, dan kan ik nog even langs Whole Foods, want onze vitamine D pillen zijn op.

Daar proeft Saskia hun pizza, die ze erg lekker vindt. Vandaag is het twee halen, een betalen en een pizza kost $9,99! We besluiten dat als avondeten mee te nemen. Een kaaspizza voor Saskia en een pizza met paprika, ui en zwarte olijven voor Kai en mij. Goedkoper kan het bijna niet en van Whole Foods weet je, dat het allemaal gezonde en eerlijke ingredienten bevat. Vaak wordt geklaagd, dat dit zo'n dure zaak is, maar ik kom toch regelmatig zulke goede prijzen tegen.

Bij de dokter zijn we vrijwel meteen aan de beurt. We treffen toevallig de dokter, die Saskia onder haar vleugels heeft genomen. Haar mag ik bijzonder graag. Ze constateert, dat dit wel een infectie is, maar geen cellulitis. Het is een onderhuidse infectie van een haarvaatje, die vanzelf weer weg moet gaan. We krijgen instructies, waar we op moeten letten, als het niet beter wordt.

Dan vraagt Dr. Sadak hoe het met Saskia gaat. Saskia straalt, want het gaat heel goed! Ze is in minder dan een maand twee pond afgevallen (op onze weegschaal drie pond, maar hier draagt ze natuurlijk ook kleren). Gisteren hebben we haar ook opgemeten en ze is alweer een kwart inch (iets meer dan een halve centimeter) gegroeid in dezelfde tijd. Dit alles geeft Saskia duidelijk meer zelfvertrouwen en de dokter laat duidelijk merken heel tevreden te zijn. Mooi, met een blij en opgelucht meisje rijd ik naar huis.

De pizza's worden een groot succes. Twintig minuten in de oven en we hebben een lekkerder pizza, dan van Pizza Hut (ok, niet zo moeilijk, al vind ik dat altijd prima pizza), maar hij evenaart voor de kinderen zelfs hun geliefde Church Street pizza! Ik vind de groentepizza ook erg lekker, dus het is voor herhaling vatbaar.

Vanavond, tijdens de Olympische Spelen, krijgen we hier rodelen, snowboarden en het korte programma kunstschaatsen van de heren te zien. Ik hoop ook wat van de 500 meter schaatsen voor dames mee te krijgen, want ik zag online, dat een Nederlandse vierde werd.

De rest van mijn foto's van vandaag staan hier.

Een paar dagen geleden kreeg ik dit toegestuurd en ik vind het erg vermakelijk (voor wie Stephen Colbert niet kent, zijn website met nog meer sketches):

The Colbert Report	Mon - Thurs 11:30pm / 10:30c
Celebrate Black History Month With Heineken
www.colbertnation.com
Colbert Report Full Episodes Political Humor Skate Expectations