Brief aan Continental

"Mammie, ik voel (me) toch niet lekker", is het eerste, wat ik vanochtend hoor (dat "me" valt altijd weg bij Rick en de kinderen, directe vertaling uit het Engels "I don't feel well"). Arme Saskia zit ook echt erg vol. Nu hoor ik, dat Laura hetzelfde heeft, dus is het waarschijnlijk toch een virusje. Ik bel de school dus maar weer, dat Saskia thuisblijft.

Het weer is wat sombertjes en een stuk koeler, dan de afgelopen dagen. Ik ga naar de sportschool en doe een uur op de elliptische machine. Ik neem de nieuwste, die ik ook in het Nederlands kan instellen (doe ik niet dit keer). Ik stel hem in voor een uur en zie, dat ik tussendoor mijn programma kan veranderen zonder de tijd terug te zetten. Heel handig! Zo doe ik twintig minuten interval, twintig minuten heuvel en twintig minuten "aerobic". Intussen kijk ik naar HGTV en de tijd gaat snel.

Op mijn weg naar buiten zie ik Bets en Sabayna zitten. Zij hebben beiden zonen, die een jaar jonger zijn, dan Kai. Met allebei hebben ze ook grote problemen. De jongens respecteren hun ouders absoluut niet. Als ik die verhalen hoor zijn ze zo anders, dan Kai.

Aan de ene kant ben ik daar blij mee, aan de andere kant krijg ik het gevoel, dat tienerjongens gewoon moeilijk moeten zijn en wellicht verbergt Kai al die rebellie? Het helpt niet, dat ik net over een jongen van Kai's leeftijd heb gelezen, die altijd rustig en redelijk meegaand was, en zelfmoord heeft gepleegd. Het zou mij nu erg helpen, als anderen mij vertelden, dat hun zonen ook vrij rustig en evenwichtig waren tijdens hun tienerjaren. Want iedereen om mij heen lijkt rebellerende zonen te hebben.

Rick heeft, voor hij wegging, een coupon uitgeprint voor een gratis zoetigheid van Starbucks vandaag. Nu eet ik meestal alleen hun hartige sandwiches, maar ja, iets gratis kan ik niet voorbij laten gaan. De Starbucks ligt vrijwel naast Anytime Fitness. Ik kies een stuk "reduced fat" bananenbrood met chocolade chips, lekker voor het ontbijt morgen.

Het is weer dinsdag en Kai en Saskia zijn dol op de Whole Foods pizza's, die vandaag twee halen een betalen zijn. Ik neem een groente (voor mezelf) en een Hawaiiaanse pizza mee.

Omdat Saskia weer ziekig is, koop ik weer eens Good Belly. Dan zie ik mijn buurvrouw Jeanne en wij kletsen even. Gisteren heb ik haar een heel leuke foto van Saskia en Parker gestuurd. Het is zo leuk, hoe haar jongens met Saskia en haar vriendinnen omgaan.


Bij de sushi zie ik Bets ook weer! En dan Annamarie, die ik al een hele tijd niet heb gezien, want ze is naar een andere buurt verhuisd. De andere drie kennen elkaar ook goed en opeens zitten we gezellig bij Whole Foods te lunchen. Een deel van de winkel is een cafe, waar je je gekochte salade (die Jeanne en Annamarie eten) of sushi (Bets en ik) kunt opeten. Het wordt heel onverwachts een gezellig uurtje.

Saskia, die natuurlijk alleen thuis is, maakt, dat ik ervandoor moet. Bets' zoon Ryan, die dezelfde leeftijd heeft, als Saskia, heeft haar ook van school gebeld, dat hij zich niet lekker voelt. Misschien gaat er toch inderdaad wat rond daar.

Na Saskia van lunch voorzien te hebben, rijd ik naar Virginia Pediatrics. Kai's medische formulier voor VCU is nu al klaar, niets vijf tot zeven dagen! Alleen moet ik er toch $10 voor betalen. Ik vind dat nog steeds idioot voor iets wat op zijn hoogst vijf minuten in beslag nam, maar goed.

De rest van de middag besteed ik aan het schrijven van een klaagbrief aan Continental Airlines. Iedereen, aan wie ik ons verhaal van de terugreis vanuit Mexico vertel, vindt, dat ik het er niet bij kan laten. Ik bel Jordan voor een afdruk van de rekening voor de huurauto en dan ben ik helemaal overtuigd! Die kostte bijna $600, tel daar het hotel in Tuscaloosa van $100 en de benodigdheden van Walmart bij op en dan heb je toch een flinke rekening, die we anders niet gehad hadden.

Tot mijn verrassing heeft Microsoft Word al een voorgeschreven brief voor precies ons probleem. Ik neem de brief, geschreven door iemand, die onvrijwillig van een vlucht werd gehaald, als voorbeeld en dat helpt erg.

In de brief vertel ik zo kort mogelijk onze ongemakken en stuur de bonnen voor het hotel en huurauto mee. Daarvoor wil ik terugbetaald worden, plus $300 voor extra kosten aan maaltijden en Walmart. Daarbij vraag ik om een paar gratis tickets binnen Amerika naar een door ons te kiezen bestemming. Ik verwacht, dat we op zijn hoogst het minimum terug zullen krijgen, maar niet geschoten is altijd mis.

Als ik niet de gewenste reactie zal krijgen, ga ik bij het Department of Transportation klagen en overweeg ik serieus naar small claims court te gaan. Dat is een rechtbank, waar je als klant tegen grote(re) bedrijven je recht kunt halen. Dat laatste zou wel een avontuur zijn, maar bijna $1000 is ook niet mis om "even" extra te moeten betalen, omdat een maatschappij je het onmogelijk maakt op tijd naar huis te reizen.

Terwijl ik de pizza's in de oven doe, bedenk ik me, dat twee deuren verderop Jeanne hetzelfde doet en in de straat achter ons Bets ook. Zij kochten de pizza's op mijn aanraden (wie probeert twee enorme pizza's voor $11 niet?). Hopelijk vonden hun kinderen ze net zo lekker, als onze kinderen. Vooral Kai vindt ze hier heerlijk, Saskia vindt de kaas vanavond opeens bitter. Zucht!

Vanavond weer American Idol. Ik blijf het een leuke show vinden. Er zit heel wat talent dit keer. Volgend seizoen zal ik Simon Cowell wel missen, hij en Randy geven toch altijd de meest eerlijke kritieken.