Cardinaaltjes

Er vliegen hier heel wat vrolijk gekleurde vogeltjes rond, waarvan ik al ettelijke foto's op dit blog heb geplaatst. Van de felgele Amerikaanse goudvinkjes tot de felblauwe bluebirds, allemaal zijn ze even mooi. Maar mijn favorieten blijven toch wel de felrode (het mannetje althans) cardinaaltjes.

Deze vogeltjes blijven het hele jaar en geven de grijze natuur in de winter wat broodnodige kleur. Op het moment is het paarseizoen voor deze vogelsoort en worden de mooiste zangconcerten geleverd. Ik vind het heerlijk er iedere ochtend mee wakker te worden.

Zo ook op deze grijze en kille dag. Na de ene lente-achtige dag gisteren zal het kwik vandaag maar weer net boven het vriespunt uitkomen. Ik doe het vanochtend rustig aan en drink op mijn gemak een paar koppen koffie (meestal drink ik er maar een).

Pat belt en we kletsen gezellig bij. We missen elkaar erg, want vorige winter gingen we er zo vaak samen op uit om te fotograferen. Zij heeft daar in New Jersey ook niemand om haar hobby mee te delen. Deze maand zal het waarschijnlijk niet lukken elkaar te zien, maar ik ben van plan ergens in april naar New Jersey te gaan. Pat heeft allerlei plekjes ontdekt, die ze me wil laten zien.

Na het telefoongesprek moet ik mezelf er echt toe zetten te gaan sporten. Ik neem mijn boek mee en doe een intensief half uur op de stairmaster. Daarna zit ik net in een spannend deel van het boek, dus wil niet ophouden met lezen. Meer stairmaster wil ik ook niet, maar in een sportschool ga je niet op een bankje zitten lezen. Mijn bankje wordt een fiets, die ik op een heuvelprogramma instel.

Bijna iedere dag zie ik mijn buurvrouw Lesley op de lopende band lopen. We groeten elkaar altijd snel, maar vandaag kletsen we even bij. Zij vraagt, wat ik vandaag ga doen, want ze volgt, naar haar zeggen, mijn "avonturen" via Facebook. Zij is een internationale flight attendant voor Delta, dus heeft ook bepaald geen saai leven. Bovendien hebben ze net een vizsla puppy, waar ze druk mee is. We zijn het erover eens, dat het moeilijk was de honden genoeg beweging te geven met alle sneeuw.

Thuis bel ik Katja op. Zij werd een paar weken geleden gestopt door een trooper, op de terugweg van haar ski club training bij Winterplace. Ze reed 14 mijl over de snelheidslimiet en kreeg een bon. De agent zei er wel bij, dat als Katja naar haar court date (iedere bon kan hier bij het gerecht besproken worden) zou komen, dit niet op haar permanente record zou komen te staan. Dat laatste is belangrijk, omdat de verzekeringsmaatschappijen bij bonnen nogal eens de premies omhoog gooien.

Vanochtend ging Katja dus naar de rechtbank in Giles County, waar haar overtreding plaatsvond. Daar kreeg ze te horen, dat ze de bon moet betalen en een rijcursus moet volgen. Als ze dat doet, zal het zijn, alsof ze nooit is aangehouden.

Ter verdediging van Katja werd ze aangehouden in een gebied, waar de verschillende snelheidslimieten elkaar rap opvolgen. Hier ging het van 45 mijl naar 35 mijl en de agent stond bij het 35 mijl bord. Het is gewoon voor hier om zo'n vijf mijl boven de snelheidslimiet te rijden en Katja remde niet op tijd af. Het is mij ook eens overkomen. Toch vind ik het goed, dat ze er zo met een boete en een cursus, die nooit kwaad kan, afkomt; les geleerd en geen verdere nare consequenties ervan.

Als ik even later met Cosmo naar het W&OD pad rijd, word ik helemaal blij, want ik zie het eerste teken van de lente: de maples hebben een rode gloed over zich! Die ene dag met tien graden gisteren heeft ze kennelijk doen ontwaken. Hoera, kleur!!

Met mijn fototoestel om mijn nek loop ik het pad op. Ik hoop een paar mooie cardinalenfoto's te maken. Dat valt nog niet mee, want het zijn heel schuwe diertjes. Op de terugweg lukt het me een paartje redelijk op de gevoelige plaat vast te leggen.

Nog wat meer informatie over deze vogeltjes is, dat ze voornamelijk monogaam zijn. Tijdens het paren voedt het mannetje het vrouwtje, wat er schattig uitziet, want het lijkt op een kus. Ze hebben vaak meerdere nesten per jaar met drie tot vier eieren. Door alle dieren, die op cardinalen jagen, is de gemiddelde leeftijd van de vogeltjes slechts een jaar, maar de oudste geringde cardinaal werd bijna 16 jaar.


Het mannetje, met zwart masker, waarvan de grootte te maken schijnt te hebben met hoe vruchtbaar hij is



Het veel minder kleurige vrouwtje

Het pad is, tot mijn verbazing, grotendeels schoon. Alleen in de schaduwrijke gedeeltes ligt nog flink wat sneeuw en ijs. Het is vrijwel verlaten vandaag, slechts een enkele jogger kruist ons pad. Na drie kilometer zijn we terug bij de van en hebben ons hapje natuur voor vandaag weer binnen.

Over hapjes gesproken, vanochtend besloot ik mijn slow cooker kookboeken er weer eens bij te halen en het eerste recept, wat openviel, vanavond te gaan maken. Gelukkig was dat iets, wat ik erg lekker vind: kip in het sap van dill pickles (augurken) en "fingerling" aardappels met daarbij als groente (niet in de slow cooker) broccoli.

Bij Giant haal ik de ingredienten. Nu ik hier toch ben, wil ik ook alvast zonnebrandcreme inslaan voor Mexico. Maar waar staat die in de winter? Ik loop de hele supermarkt door en zie het nergens.

De medewerker, aan wie ik het uiteindelijk vraag, weet niet eens, of ze het wel verkopen in dit seizoen. Dat lijkt me sterk, want eigenlijk zouden we hier zo ver zuidelijk zelfs in de winter iedere dag zonnebrandcreme op moeten doen, volgens de American Cancer Society. De manager wordt gebeld en dan voel ik me een sukkel, want er staat een hele stellage met allerlei cremes en sprays recht voor mijn neus!

Voordeel van in de winter kopen is, dat ik maar liefst drie flessen van mijn favoriete spray voor $10,99 meeneem! Gewoonlijk kost een fles zoveel. Katja heeft liever cremes en die zijn helaas niet afgeprijsd.

Intussen zijn de schoonmaaksters bezig in ons huis, wat betekent, dat ik noch de douche, noch de keuken kan gebruiken. Het is al na lunchtijd, dus bij Noodles & Company haal ik een kop Bangkok kerriesoep. Die heb ik nog niet eerder geprobeerd en ik ben aangenaam verrast, heerlijk gekruid met lekker veel groente is het.

Saskia komt met een paar vriendinnen thuis. Ze is helemaal geagiteerd, want iemand heeft in haar kluisje ingebroken. Al een tijdje vertelde Saskia mij, dat haar kluisje zo stonk. Ze nam aan, dat het de schoenen van haar "buur"jongen waren, maar eigenlijk konden zelfs schoenen niet zo stinken.

Vanmiddag heeft ze eindelijk met vriendinnen haar kluis leeggehaald (en Saskia kennende zat die tot de nok toe vol) en vonden ze...een zak met hondenpoep! Gelukkig zat het in een zak, maar Rick en ik vinden het geen prettig idee, dat iedereen maar zo maar in haar kluis kan. Daar liggen ook dure rekenmachines e.d. We gaan dus een email naar de school schrijven met de eis om dat slot te maken!

Het avondeten valt bij iedereen in de smaak, gelukkig. Fingerling aardappeltjes zijn mijn favoriet. Het zijn kleine langwerpige aardappeltjes, die niet geschild hoeven te worden, en een beetje zoetig smaken. Ik ben geen gekookte aardappelfan, maar fingerlings vind ik wel erg lekker.

American Idol is in volle gang en vanavond zijn de heren aan de beurt. Er zijn er nog tien over en ik ben niet erg onder de indruk, net als het panel. Ellen (DeGeneres) blijkt een verrassend goed jurylid te zijn (vind ik althans).