Georgia O'Keeffe

Saskia voelt zich bij het opstaan nog steeds niet goed. Ik laat haar slapen en zeg, dat we over een paar uur zullen zien, of ze misschien later naar school kan. Als ik na mijn halve uur stairmaster terugkom, hoor ik, hoe vol ze nog zit en klaagt ze over keel- en hoofdpijn. Nog maar een dagje thuis voor haar dus.

Dit weekend heb ik met Bets afgesproken naar de Georgia O'Keeffe tentoonstelling bij de Phillips Collection te gaan.

Het is schitterend weer, dus we lopen naar de metro. We moeten even op de trein wachten en het valt ons op, hoe vol het perron om elf uur 's ochtends staat. Het toeristenseizoen is duidelijk begonnen. Veel kinderen hebben deze week spring break en zijn hier om de kersenbloesems te zien bloeien. Ik ben bang, dat wij die bloei dit jaar gaan missen. De natuur gaat erg hard met dit weer en veel bomen staan al in bloei.

Het dichtstbijzijnde station voor de Phillips Collection is Farragut North, maar dat ligt op de rode lijn en wij nemen de oranje lijn. Bets en ik hebben geen zin om over te stappen en besluiten bij Foggy Bottom uit te stappen. Dat is zo'n tien blokken van het museum verwijderd en een mooie wandeling door de historische Dupont Circle buurt.

We vergapen ons aan de mooie rijtjeshuizen met keurige tuintjes en bloeiende bomen. Als ik in Washington zou wonen, zou ik in deze buurt willen wonen. Niet dat we ons dat zouden kunnen veroorloven. Hier wonen vooral veel diplomaten, want het is vlakbij "Embassy Row" op Massachusetts Ave.


Daar bewonderen Bets en ik het standbeeld van Mahatma Gandhi tegenover de Indiase ambassade. Er staat van alles over zijn leven om het standbeeld heengeschreven, erg interessant. Dit is weer eens wat anders, dan de vele standbeelden van generalen te paard, die in de stad staan.

Voor we het museum gaan bezoeken, willen we een hapje eten. Deze buurt staat bekend om zijn leuke winkeltjes en restaurants, dus we lopen even rond op zoek naar iets gezelligs. De keuze valt op La Tomate. Hier heb ik jaren geleden ook eens gegeten en dat was toen erg goed.


We krijgen een tafeltje in de zon op het gezellige terrasje. Overal zitten de terrasjes gezellig vol, het geeft me altijd een beetje een Europees gevoel. Bets bestelt gerookte zalm en ik een salade met spinazie, olijven, appel, ei en meer met een verschrikkelijk lekkere mosterdslasaus.

Bets ken ik al jaren en heb haar altijd graag gemogen, maar dit is de eerste keer, dat we samen iets ondernemen. Onze monden staan alleen stil om een hap te nemen en ik vind o.a. uit, dat zij een paar jaar in Barcelona heeft gewoond en aardig wat in Europa heeft gereisd.

Na de lunch lopen we langs de Marokkaanse ambassade terug naar de Phillips Collection. De meeste ambassades zijn prachtig met mooie tuinen, maar de Marokkaanse tuin staat vol onkruid, vreemd. Bij de Phillips Collection betalen we de $12 entree en lopen naar de derde verdieping, waar de O'Keeffe tentoonstelling is.

Bets en ik hebben allebei het "Artsmart" programma onderwezen op de basisschool, waarbij de kinderen iedere maand over een kunstenaar/ares leren. Daarvan heb ik ook veel over Amerikaanse kunstenaars (en sommige buitenlandse) geleerd, waar ik voorheen nooit van gehoord had. Georgia O'Keeffe is daar een van.

Deze tentoonstelling gaat voornamelijk over haar abstracten en over de relatie met de fotograaf Alfred Stieglitz . Behalve O'Keeffe's abstracten, waarvan ik de kleurrijke composities prachtig vind, hangen er ook een aantal naaktfoto's van haar, die Stieglitz nam. Die foto's zijn echt kunst te noemen, heel knap! Fascinerend om over het leven van deze twee artiesten, die zoveel gemeen hadden, te lezen.

Nadat we deze tentoonstelling door zijn gelopen, gaan we naar beneden om de permanente tentoonstelling te bekijken. Duncan Phillips, die de collectie begon, gebruikte zijn erfenis van een staalmagnaat voor het aankopen van allerlei impressionistische en modernistische schilderijen.

Er hangt onder anderen een groot schilderij van Renoir en verscheidene van Monet, Manet, Degas en een van Gogh. Ook van Piet Mondrian hangen er twee schilderijen. De hoeveelheid werken van bekende schilders is indrukwekkend, maar het oude huis ook. Vooral de muziekzaal heeft een prachtig plafond en schitterend houtsnijwerk aan de muren.

Na zo'n anderhalf uur staan we weer buiten en lopen terug naar de metro. Voor we teruggaan, lopen we nog even naar Bets' naturopaat, waar ze medicijnen ophaalt. Na haar operatie en bestraling wil ze natuurlijke produkten om verder gezond te blijven. De doktoren bij George Washington Hospital, waar ze geopereerd werd, zijn daar helemaal voor. Ik heb al meer goede dingen over dat ziekenhuis gehoord.

Gelukkig krijgen we in de metro al gauw een zitplaats, want Bets is nu toch wel moe. Ik stel voor om een taxi terug naar huis te nemen, want ik wil haar niet oververmoeien. Daar wil ze echter niets van horen, het is ook wel erg lekker weer te lopen en ver is het niet.

Thuis ga ik nog gauw voor in het zonnetje zitten lezen. Daarna gaat Kai naar zijn gitaarrepetitie en breng ik Saskia en Aoife naar hun eerste Relay for Life team leader vergadering.

Saskia zal daar eten, maar Kai moet na achten nog eten. Het is zeven uur en mijn maag rammelt. Ik besluit naar Plaka Grill te rijden en een kip souvlaki sandwich voor Kai en mij op te halen. Dit restaurant is enorm populair! Hun eten smaakt dan ook echt Grieks en is erg lekker (en goedkoop, fijne bijkomstigheid). Ik kan niet wachten om het mijn Grieks-Canadese schoonzus te laten proberen!

Op de terugweg begint het te schemeren om kwart voor acht. Ik voel me opeens weer een stuk vrijer, want met het latere donker worden kan ik ook later rijden!