Onze webcam

Cul-de-sac Cam

woensdag, april 07, 2010

Nog een warmterecord verbroken

Na mijn koffie en ontbijt buiten op het deck te hebben genuttigd, kan ik mezelf er gewoon niet toe krijgen weer binnen te gaan sporten. Het is zulk lekker warm en zonnig weer!

In plaats daarvan lijn ik Cosmo aan en ga naar het W&OD pad. Mijn plan is van het Community Center de vijf kilometer naar de volgende oversteek te lopen en terug. Het is al 29 graden om tien uur en er is maar weinig schaduw op het pad. Maar ik heb een grote fles ijskoud water en een bakje voor Cosmo mee om uit te drinken, dus denk er wel tegenaan te kunnen zo.

Net als ik ongeveer halverwege tegen Cosmo zeg, dat hij hertjes moet gaan zoeken, komt er vlak voor ons een uit het struikgewas. Twee anderen volgen en ik probeer ze te fotograferen, maar dat gaat niet zo makkelijk met een wild blaffende hond aan de lijn. Soms ziet Cosmo ze niet, want ze hebben goede schutkleuren, maar als ze op vijf meter afstand het pad oversteken zijn ze natuurlijk niet te missen!

Eerder had meneer genoeg van de wandeling, maar heeft nu zijn zin weer helemaal terug! Hij blijft alert op herten en heeft geluk, want ongeveer een mijl later staat er een hele groep aan de overkant van het beekje te grazen. Die trekken zich helemaal niets van Cosmo's geblaf aan. Misschien hebben ze door, dat het water hem belemmert dichterbij te komen.


We vangen vandaag de hertenjackpot, want nog wat later staat er alweer een hele groep in een tuin. Deze ziet Cosmo niet staan, maar ze zijn te ver weg om goed te fotograferen. Het wordt een mooie wandeling, want de bosgrond hier is bezaaid met kleine gele bloempjes.


Op de terugweg neem ik het grindpad langs het fietspad. Langs de kant hier is het erg moerassig. Een paar weken geleden was het "gezang" van de kikkers hier te horen en ik ben benieuwd, hoever de eitjes gevorderd zijn. Tot mijn genoegen zie ik, dat het water vol kikkervisjes van verschillende groottes zit.

Het wordt steeds warmer en de laatste paar mijl sjokken we echt verder. Gelukkig is er een waterfontein bij het oude stationnetje in Vienna, met waterbak voor honden. Mijn meegebrachte water is namelijk zo ongeveer op kooktemperatuur inmiddels! Dankbaar drinken Cosmo en ik van het koele water uit de fontein.

In de van zet ik de airconditioning keihard aan, ook voor Cosmo achterin. Heerlijk! Ik ben duidelijk nog niet aan deze warmte gewend. Op de radio hoor ik, dat het warmterecord voor Dulles Airport alweer verbroken is vandaag.

Na Cosmo thuis te hebben afgezet, rijd ik door naar Whole Foods voor een paar dingen, die zij alleen hebben. Daar zie ik, dat de narcissen $1,99 en de tulpen $6 (ja, heel duur voor Nederlandse begrippen, ik weet het, maar "on sale" voor hier) kosten. Daar neem ik ieder een bosje van mee, lekker vrolijk in de keuken!

Het wordt weer een heerlijk rustige middag buiten op het deck. Ik ben zo blij, dat ik, behalve huishoudelijke taken, die ik zoveel mogelijk naar vrijdag verzet, geen verplichtingen heb. Dit weer doet wonderen voor mijn spieren en eens te meer bedenk ik me, dat we in de toekomst waarschijnlijk toch wel verder naar het zuiden zullen moeten verhuizen, in ieder geval voor de wintermaanden.

Van Kerstmis heb ik nog een paar cadeaubonnen voor Macy's liggen. Die wil ik wel opgebruiken voor ze verlopen en ik kan wel wat topjes gebruiken, dus ga online shoppen. Ik vind er twee, die er leuk uitzien en samen kosten ze precies zoveel, als mijn cadeaubonnen waard zijn. Nu maar hopen, dat ze in het echt ook leuk zijn en goed staan. Deze en deze zijn het.

Verder zoek ik verder naar opslagruimte voor Katja's kamer straks. Het bedrijf in Blacksburg heeft alleen een te kleine ruimte open, dus zullen we verderop in Christiansburg moeten zoeken. Ik hoop wel, dat we iets kunnen reserveren!


Rick heeft zijn collega Keith, die hier uit Detroit is en ik ook al jaren ken, uitgenodigd voor het avondeten. We eten weer buiten en Rick grilt enorme steaks. Het wordt een gezellige maaltijd. Als Keith weer terug naar zijn hotel is, moedig ik Rick aan eens wat meer collega's met of zonder vrouwen uit te nodigen. Hij wil dat altijd wel, maar heeft dan net die duw van mij nodig om het ook echt te doen.

Over twee dagen doet Katja weer mee aan de Relay for Life (klik om op haar page te komen, Katja is dolblij met welke bijdrage dan ook) bij Virginia Tech. Dit is haar zesde jaar en ook dit jaar helpt ze weer mee aan de organisatie en op de dag zelf. Ze stuurde een erg goed geschreven brief naar familie en vrienden om om donaties te vragen, die ik hieronder plaats:
Hello, I am Katja Engle. I am a sophomore at Virginia Tech majoring in Human Nutrition Foods and Exercise. Throughout my years thus far at Virginia Tech, I have laughed, loved, learned, cried, led, followed, and served.

When I became a student at Virginia Tech, I did not know the meaning of "ut prosim", Virginia Tech's motto. Now I believe in "ut prosim" and have made a promise to live by this motto, "that I may serve". I have continued to uphold this motto through putting my time into Relay for Life on a yearly basis. This year marks the 6th year of my involvement of Relay for Life, and I continue to volunteer for positions on committees. This year I am involved with the Relay for Life staff working at information booths and helping to run the event.

Now that you know my Relay for Life background, it is time for me to explain the reason why I Relay. I Relay for the thousands of people in this world who suffer from cancer, and their families. I Relay for their friends and family. However, most of all I Relay because I lost one of the most important people in my life to date to lung cancer, my grandmother. As an impressionable elementary school student, I still remember seeing her in bed suffering.

Now, in my early adulthood, I know I can make a difference. I will do anything from wearing breast cancer ribbons, running the Race for the Cure, and fundraising for the American Cancer Society to attempt to find a cure for cancer.

Each day 1,500 people die of cancer. Cancer strikes one in two men and one in three women. Imagine a world where our children can go to the doctor's office to get a vaccination for cancer. Imagine a world where cancer is not part of our everyday language.

I talked to one of the girls in charge of Relay for Life who met the CEO of the American Cancer Society, Dr. John Seffrin. Dr. Seffrin told her that as college students "there is proven research, that in our generation there will be a cure for cancer." Hearing the word "cure" is encouraging. It's encouraging because cure is the light at the end of the tunnel. However, there are currently not enough funds generated to reach a cure. So what can you do? Fight back. Fight back against the disease that affects your mom, dad, sister, brother, aunt, uncle, grandfather, grandmother. Fight back for those who you've lost. Fight back for those still fighting.

Thank you for reading this email, and thank you most of all for your continued support in my effort to find a cure for this horrible disease. Any amount is significant to fundraising for a cure. A dollar could make the difference.

Thanks again,

Katja Engle

8 reacties:

Anoniem zei

Heel mooie keuze van topjes Petra !
Vooral de eerste is mijn
favoriet;-)

Brin zei

Sorry, was mijn naam vergeten te vermelden...

HennyB. zei

Leuke topjes heb je gekocht, veel plezier er mee. Heerlijk dat het bij jullie zo zomers is, mijn collega die voor 8 dagen in Washington en omgeving is, mailde naar mij dat ze het zo treffen met het weer! Ik kan me voorstellen dat ze genieten van de temperaturen net als jij. Hier in Ned. is het koel hoor, 11 graden met een fris windje!

Anja zei

Wat zijn de bomen al groen bij jullie zie ik op je webcam. Heerlijk dat het zo zomers is, geniet er van!!
Wat goed dat Katja weer mee doet aan de Relay for Life!!

Bianca zei

Het is hier ook ineens van koud naar 30 graden gegaan en dat is zeker wennen, vandaag lekker "koel" dagje weer 25 graden. Prachtig dat alles al weer zo groen geworden is in zo korte tijd, hier bloeien de Dogwoods ook in ons bos maar helaas geen entje kunnen vinden voor in de voortuin.
Leuke topjes !

Cisca zei

Op het moment dat ik dit typ, begint het echt met bakken uit de hemel te vallen. Maar ik vond het heerlijk, de eerste warme dagen van het jaar. (Alhoewel het vandaag wel erg drukkend was...)

Bibi zei

Mooie snapshot van het hert wat de weg overspringt!
Ik lees je blog altijd hoor maar ik heb vaak niet de tijd om te reageren, ik hou best veel blogs bij.
En bij mij reageert er vrijwel helemaal niemand.

Annemiek zei

Fijn dat Katja zich zo inzet.
Wat is het al groen bij jullie! Hier begint het net.