Virginia Bluebells

Alweer een zomerse dag daagt. Natuurlijk is het pas april en zal dit warme weer niet duren, dus ik neem me voor er alles uit te halen, wat mogelijk is. Nadat Peapod is geweest om de wekelijkse grote boodschappen te brengen, rijd ik gauw naar de fitness.

Daar doe ik de stairmaster voor drie kwartier, wat vergemakkelijkt wordt door het feit, dat ik nu helemaal "in" mijn boek ben. Mijn zus heeft mij "The Magic Circle" van Katherine Neville met Kerst gegeven. Sindsdien las ik er telkens in, maar kwam maar niet vooruit. Opeens werd het verhaal spannend en de drie kwartier zijn dus zo om.

Thuis lijn ik Cosmo aan en doe hem in zijn autoharnas. Met deze warmte komt alles razendsnel uit, waardoor planten en bomen, die anders een paar weken na elkaar bloeien, allemaal tegelijk in pracht en praal staan. Een van de mooiste dingen om te zien hier in de lente, zijn de velden van Virginia Bluebells in Bull Run Park.

Na zo'n twintig minuten rijden parkeer ik de van op de parkeerplaats naast het bluebell pad. We lopen eerst over een drassig pad (hoewel veel minder modderig, dan vorig jaar) met aan weerszijden moeras. De grond is hier bezaaid met kleine wit-roze bloempjes (common beauty genoemd), ook erg mooi.

Langs de snel stromende Bull Run bloeien aan weerszijden de Bluebells. Ze zijn vrijwel allemaal uit en duidelijk op hun hoogtepunt. Ik ben blij, dat ik niet tot volgende week heb gewacht.


Terwijl ik foto's neem, vermaakt Cosmo zich ook prima. Hij mag een paar hondjes besnuffelen, wat nogal ongewoon is hier. De meeste hondeneigenaars doen hun uiterste best de honden van elkaar weg te houden. Ook krijgt Cosmo veel liefde van een paar langslopende kleine kinderen.


Het is echter wel heel erg warm, zo'n dertig graden al, en ik merk, dat dat wel erg veel is voor Cosmo. Zelf krijg ik na zo'n drie kwartier ook dorst en dan heb ik de foto's, die ik wilde nemen, ook wel genomen. Gelukkig heb ik koud water in de van, dat Cosmo dankbaar opdrinkt. In ieder geval heb ik verder de hele middag geen hond meer aan hem.

Het wordt verder een rustig middagje op het deck. Ik neem de gelegenheid waar om bij te kletsen met Christine en mijn zus. Het is hier zelfs warmer, dan bij Christine in Alabama en in Massachusetts regent het, maar loopt de natuur ook al veel eerder, dan gewoonlijk uit.

Omdat Katja's huisgenote Stephani volgend jaar in een sorority huis gaat wonen, gaan Katja, Leah en Kelly naar een driekamer appartement verhuizen. Dat zal 31 juli gebeuren, maar dan zit Katja nog op St. Eustatius voor haar stage. Wij zullen haar spullen dus, voor ze vertrekt, moeten opslaan.

Natuurlijk is Katja niet de enige student, die deze zomer opslagruimte nodig heeft in Blacksburg, dus ik ga nu op zoek naar een bedrijf, waar we van kunnen huren. Hopelijk vind ik iets, want tot nu toe vang ik bot en we willen niet alles terug naar Vienna brengen.

Via wat speurwerk en met medewerking van de mensen, die hij bij Zune kent, heeft Rick het adres en telefoonnumber van degene, die Katja's debit kaart gebruikte, achterhaald. Het is nota bene iemand, die in hetzelfde appartementencomplex woont.

Sterker nog, zij kent een van de inwoners van dat appartement. Wij hebben haar echter op het hart gedrukt het aan de politie over te laten en er niet zelf achteraan te gaan. Hopelijk krijgt ze tenminste de portemonnaie zelf terug, want die heeft ze van Leah voor Kerst gekregen.

Er zit ook een nadeel aan dit heel vroege zomerse weer. Gewoonlijk kun je tot mei, zelfs begin juni, buiten zitten zonder last te hebben van muggen. Dit jaar worden die kennelijk eerder "wakker", want de eerste tijgermug heeft helaas alweer van mijn bloed geproefd. Rotbeesten zijn dat! De Off! heb ik dus alweer tevoorschijn gehaald.


De mussen vallen dan wel niet van het dak, maar de robins baden zich wel in onze fontein

We eten vanavond een lekker zomers maaltje van gegrilde biefstuk- en groentespiesjes met bruine rijst, satesaus en komkommersalade. Voor het eerst dit jaar eten we aan onze decktafel! Volgens mij hebben we dat nog nooit zo vroeg in het jaar gedaan.

Tot na zonsondergang blijf ik buitenzitten. Heerlijk, dit jaargetijde, want al zal het weer koeler worden, binnenkort zijn deze temperaturen er vrijwel iedere dag. Tot mijn genoegen zie ik vleermuizen vliegen, laten die die vroege muggen maar lekker verorberen!

Kai komt er ook bijzitten. Hij wil zijn gitaar met zes snaren verkopen (hij heeft niet zoveel snaren nodig), dus ik help hem met het opzetten van een advertentie op Craigslist. Guitar Center geeft hem er een habbekrats voor en het ding is vrijwel nieuw. Mijn ervaringen met Craigslist zijn goed, dus ik hoop, dat Kai er een goede prijs voor zal krijgen.

Terwijl we dat aan het doen zijn, vertelt Kai mij, dat hij voor een band is gevraagd vandaag. Erg leuk, dat hij iets heeft gevonden, waar hij echt passie voor heeft. Dat zal de overgang naar college hopelijk ook makkelijker maken, als hij meteen bij een bepaalde groep zal horen.

Net hoor ik, dat het warmterecord van vandaag is overtroffen, het werd 93 Fahrenheit, wat bijna 34 graden is! Op 15 februari, minder dan twee maanden geleden, waren de kinderen nog vrij vanwege bergen sneeuw. Ik blijf de verschillen in temperatuur bijzonder vinden.

Alle foto's van vandaag staan hier.