Alleen naar de bioscoop

De hele nacht heb ik gedroomd, dat er een Nederlandse winkel hier dichtbij was. Je weet wel, zo'n droom, die telkens weer terugkomt, zelfs, als je even wakker bent. Het was een heerlijke droom, maar ik droomde ook over dingen, die ik in Nederland nooit at of dronk, zoals roze koeken en Yoki drink. Daar is Cisca debet aan, vermoed ik, want die heeft het daar in haar blog regelmatig over.

Mijn allerfavoriete eten uit Nederland, verse haring, had deze winkel echter niet, helaas, zelfs in mijn dromen wordt me die ontnomen. Verder passeerde er van alles de revu, stapels nieuwe Suskes en Wiskes, zakken vol tijgernootjes en zelfs Zwitsal babyprodukten.

Het moge duidelijk zijn, dat ik helemaal geen zin heb om wakker te worden. Dat gebeurt echter onherroepelijk door een veertienjarige tiener, die zich om kwart voor zeven bovenop me laat vallen. Ze wil niet naar school, ze is moe, het is niet leuk. Ik stel voor om haar dan maar te gaan thuisscholen en dat werkt, zoals altijd, perfect. Want er is niet ergers voor onze sociale vlinder, dan de gedachte aan iedere dag alleen met mij als lerares en zonder leeftijdsgenoten. Ik vertel er maar nooit bij, dat thuisscholers ook vaak in groepen werken.

Na de lekkere warmte van gisteren is het vandaag opeens weer een koele en bewolkte dag. Het is cardiodag en ik doe een half uur op de stairmaster en twintig minuten op de fiets. Eigenlijk heb ik geen zin om met Cosmo te wandelen en Leah en Diego bellen net op tijd aan om mij van die taak te verlossen.

Terwijl de honden lekker ravotten en hun energie kwijtraken, kletsen Leah en ik bij. Net als Katja is zij helemaal blij, dat het schooljaar voorbij is. De meeste studenten hebben na hun twee jaar een internship, zo ook Leah en Katja. Leah bij een milieubedrijf in Washington en Katja zal de hele maand juli naar St. Eustatius gaan. Na al die maanden samenwonen vindt Leah het toch niet leuk, dat Katja er zolang niet zal zijn. Gelukkig heeft hun vriendschap het jaar samen in een appartement dus doorstaan, dat was ons ouders niet altijd even duidelijk.

Na de lunch besluit ik iets te doen, dat ik nog nooit in mijn leven gedaan heb: alleen naar de bioscoop gaan. Het is niet, omdat ik het niet durfde of zo, het is gewoon nog nooit "nodig" geweest. Dit keer wil ik heel graag een film zien, waar niemand anders, die ik heb gevraagd, in is geinteresseerd.

Deze grijze middag is de perfecte kans. Ik koop een kaartje voor Babies en een peperdure soda en loop de bioscoopzaal binnen. Daar zitten welgeteld twee andere dames, maar het is ook vroeg, pas half twee.

De documentaire, wat het eigenlijk is, volgt vier babies in Namibie, Mongolie, Japan en de VS van hun geboorte tot ze kunnen lopen. Behalve, dat er natuurlijk grote verschillen in de culturen te zien zijn, laat de director ook goed de overeenkomsten tussen babies, waar dan ook, zien. Al zijn ze alle vier schattig, mijn favoriet is het Namibiaanse kindje. Sowieso vind ik dat de interessantste cultuur om gade te slaan, met Mongolie op de tweede plaats. Ik ben blij, dat ik gegaan ben.

Op de terugweg stop ik bij Cox Farms, het plaatselijke tuinmarktje. Ze verkopen produkten van een boerderij verderop. Daardoor liggen hun prijzen wat hoger, maar hun planten zijn ook heel mooi en ik vind het belangrijk zo'n plaatselijk bedrijf te steunen. Ik koop geraniums voor op het deck. Nu de kans op nachtvorst vrijwel nihil is, is het tijd om daar weer wat kleur aan te brengen. Ik kies drie kleuren roze en rood voor de drie plantenbakken. Het staat weer erg vrolijk.

Het duimen heeft geholpen, want Katja's uiteindelijke cijfer voor natuurkunde is 81%, een B dus. Hier is ze wel aangekomen door een zogenaamde "curve", want haar oorspronkelijke score was 63% (die van Leah ook). Ik snap die "curve"s niet zo goed, maar het heeft ermee te maken, dat als iedereen onderpresenteert op een test of examen, de percentages worden aangepast in vergelijking met de rest van de groep. Vraag me niet het uit te leggen, want dat kan ik beslist niet. Katja is in ieder geval blij met haar voldoende.

Vanavond pakt Katja haar spullen zoveel mogelijk in, zodat we haar over een paar weken naar hun nieuwe appartement kunnen verhuizen. De andere meisjes zijn al naar huis en Katja komt morgen thuis. Ik kan niet wachten het gezin weer compleet te hebben!