Het ritme van de regen...

Gisteren voelde ik het al aankomen (mede dankzij hormonale omstandigheden), maar wilde er niet aan: slecht weer. Het getik van de regen op het dak, als ik wakker word, doet me opeens aan "Ritme van de Regen" van Rob de Nijs denken. Ik heb letterlijk jarenlang niet aan die zanger gedacht, terwijl het vroeger een van mijn favoriete Nederlandse zangers was. Ze komen nu opeens allemaal weer boven die liedjes: Malle Babbe, Dag Zuster Ursula en Zet Een Kaars Voor Je Raam Vannacht.

Eigenlijk zou ik het liefst gewoon in bed blijven, want alles doet pijn. Het is zo verleidelijk, vooral omdat ik weet, dat Katja ook tot zeker 11 uur zal blijven liggen. Ik weet echter, dat dat een slecht idee is en dat Sharons training "moet".

Om mezelf toch een beetje in de watten te leggen, gebruik ik minder zware gewichten. Na een kwartier ben ik alweer blij, dat ik gegaan ben. Zoals altijd, als ik eigenlijk helemaal geen zin heb, heb ik mezelf van tevoren "toegestaan" na een kwartier weg te gaan, als het niets is. Meestal en zo ook vandaag zet ik daarna toch door.

Sharons klas is om kwart voor tien voorbij en volgens haar begint vandaag om tien uur een nieuwe Zumba klas. Daarop blijven een aantal van ons wachten. Ik heb nog nooit Zumba geprobeerd, dus ben benieuwd. Alleen komt er geen instructrice opdagen. Om tien over tien geven we het op en ga ik toch maar weer een half uur op de stairmaster met mijn boek. Een beetje opgelucht ben ik stiekem wel, want dansen kan ik eigenlijk absoluut niet.

Katja heeft inderdaad heerlijk uitgeslapen en is net weer in het land der levenden, als ik thuiskom. We maken ons klaar en gaan dan op weg. Het plenst nog steeds en Cosmo wilde niets van een wandeling weten (gelukkig). We nemen hem dus mee, zodat hij toch een uitje heeft. Hij is dol op de auto.

De eerste stop is de grote Whole Foods in Fairfax, waar we gaan lunchen. Katja kiest sushi en ik de exotische salad bar. Vooral de quinoa salades vind ik heerlijk. Zo jammer, dat ik dat mijn gezin niet voor hoef te zetten.

Cosmo mag natuurlijk mee naar binnen bij Petsmart en Katja vindt het maar wat leuk om met hem te pronken. Behalve Cosmo's eten koop ik ook wat botjes voor hem en een apparaatje om zijn nagels te vijlen.

Bij Target heeft Katja een fan voor haar kamer nodig. Rick moet, al zo lang als ik hem ken, altijd het geluid van een fan hebben om goed te kunnen slapen. Inmiddels ben ik daar ook aan gewend, natuurlijk, en de kinderen hebben die behoefte ook geerfd. "White noise" wordt dat genoemd, waar dat vandaan komt? Als ik in reisverslagen klachten over luide airconditionings lees, weet ik, dat zo'n hotel juist goed voor ons zou zijn. Hoe meer "white noise", hoe beter!

Ondanks de regen en koele temperatuur heb ik toch zin om straks de family room en keuken zomerse accenten te geven. Target heeft vaak leuke kleurige dingen. Zo ook nu weer, kussens in vrolijk blauw en groen en bijpassende tafelaccessoires. Bovendien zijn ze afgeprijsd, dus het gaat allemaal mee.

Target heeft op mij hetzelfde effect, als IKEA. Ik ga erheen met een paar dingen op mijn lijst en kom er met een karretje vol uit. Zo ook weer dit keer. Het is maar goed, dat Target niet zo verschrikkelijk dichtbij is.

Een tijdje geleden zagen we een reclame van de film "Letters to Juliet". Rick riep meteen uit, dat hij daar geen interesse in had. Saskia en ik echter wel en we spraken af er samen heen te gaan.

Een regenachtige maandagmiddag als vandaag is er perfect voor. Katja wilde eigenlijk ook mee, maar moet oppassen, dus Saskia en ik gaan samen. Doordat Saskia zo vaak met vriendinnetjes is, geniet ik ervan zoiets moeder-dochter te doen. Ik krijg in de auto van alles te horen over haar leventje.

Bij de bioscoop kopen we een kleine popcorn om te delen. Het theater is bijna leeg, dus we kiezen de rij in het midden, waar we ook onze voeten op de railing kwijt kunnen. De film is precies, wat ik ervan verwacht. Vrolijk en soms aandoenlijk, voorspelbaar, maar gewoon lekker "feel good" en prachtige beelden van een van mijn favoriete landen, Italie. Ik ben blij, dat ik al het Italiaans ook nog versta (al is het natuurlijk niet bepaald diepgaand). We vinden het allebei een erg leuke film.

Buiten regent het nog gestaag. Rick is al thuis en aan het avondeten begonnen, de schat! We eten kip gemarineerd in Thaise pindasaus met rijst en asperges. Het smaakt prima. Alleen Saskia vindt het niet zo lekker. Ik hoop echt, dat zij een wat avontuurlijkere smaak gaat ontwikkelen.

Al is Kai intussen aangenomen bij VCU en er is geen officieel eindexamen hier, het is nog steeds belangrijk, dat hij zijn cijfers goed houdt. Helaas heeft hij op het moment weer een "F" voor wiskunde en het is voorgekomen, dat een college de toelating terugtrekt, als de cijfers van de student opeens erg verslechteren.

Waar Rick en ik echter meer bezorgd om zijn is het feit, dat Kai niet op tijd aan de alarmbel trekt, als het niet goed gaat met een vak. Nu krijgen we nog tussendoorrapporten, maar volgend jaar moet hij er zelf achteraan en op tijd om hulp vragen. Zal hij dat gaan doen? De tijd zal het leren, zullen we maar denken.

Morgen hoop ik op een mindere pijndag, hoewel de voorspelling nog wel koel en regenachtig is. Volgens het verhaal hebben we de regen nodig (moeilijk te begrijpen na alle sneeuw, die ook heel wat vocht bevatte), maar van mij mag het snel weer weg zijn. Ik kan me op een dag als vandaag zo voorstellen, dat zij bezig zijn aan een emigratie naar Spanje!