QBP (Queen's Birthday Party)

Zaterdag

Het is prachtig zonnig en warm weer en na ons ontbijt stappen Rick en ik op de fiets om naar het centrum van Vienna te gaan. Daar is het openingsdag van de Farmers Market en het is er gezellig druk.

We zijn bepaald niet de enige fietsers en Bikes@Vienna heeft speciaal een fietsenrek neergezet, waar we onze fietsen in plaatsen. We lopen langs de standjes en kijken, wat er zoal te koop is, maar kopen dit keer niets.

Bij zo'n Farmers Market moet je je trouwens niet teveel voorstellen. Hij valt in het niet bij welke markt in Nederland dan ook. Er staan ongeveer twintig standjes, waar o.a. brood, kaas, fruit, groente en vlees wordt verkocht. Toch vind ik het altijd wel leuk om er even rond te kijken en soms ook iets te kopen.


Het marktje

Tegenover de markt ligt het historische Freeman House en de winkel daar is open. Rick is daar nog nooit binnen geweest, dus we nemen een kijkje. Ze verkopen er o.a. boeken over de geschiedenis van dit gebied en ouderwets snoep. Wij zijn echter wel geinteresseerd in de speciale souvenirs van Vienna zelf. Vooral voor Ricks vader, die hier ook jarenlang heeft gewoond, lijkt ons zoiets leuk.

Het is erg warm buiten en we besluiten een koel drankje te gaan halen bij Starbucks. Rick neemt een ijs latte en ik een ijs groene thee, die we op het terrasje opdrinken. De terrasjes zijn druk met families met kinderen, die net een lacrosse of voetbalwedstrijd hebben gespeeld.

Op de terugweg nemen we nog even een kijkje in de Maple Avenue Market, waar alleen plaatselijke en organische produkten worden verkocht. Rick wil graag eens de bisonbiefstukken grillen, maar helaas wordt de laatste voor vandaag net voor onze neus verkocht.

Net voor de lunch zijn we weer terug van dit uitstapje. Ik blijf het leuk vinden, dat we dit zo even op de fiets kunnen doen. Ik wil ook weer een bagagedrager op mijn fiets zetten, zodat ik er makkelijker boodschappen mee kan vervoeren.

Als lunch besluiten we de ijscake, waar we op Kai's verjaardag geen trek meer in hadden, aan te snijden. Eerst gaan de achttien kaarsjes erop en zingen we "Happy Birthday". Kai blaast ze in een keer uit en ik deel de stukken uit. Het is cakedeeg ijs met red velvet cake en zelfs ik, die eigenlijk niet zo van ijs houd, vind het lekker.

Mary Ellen komt en we gaan een stuk lopen. Omdat ik nog niet kan hardlopen besluiten we een zo heuvelachtige route te nemen. Cosmo gaat niet mee, want hij zou na twee straten al niet verder willen vanwege de warmte. Die speelt Mary Ellen ook parten en we halveren de gewoonlijke loopafstand. Onze lichamen moeten duidelijk nog wennen aan deze hitte.

Bloglezeres Petr@ stuurde mij, behalve een paar brochures over Ierland, als grote verrassing een paar Vriendinnen. Natuurlijk popel ik om die te lezen en installeer me met ijsthee en tijdschriften op het deck. Nogmaals heel hartelijk bedankt, Petra! Soms overweeg ik een abonnement op een Nederlands tijdschrift, maar dat is zo ongelooflijk duur. Deze Vriendinnen zullen ook door de andere Nederlandse dames worden gelezen, want ik neem ze volgende week mee naar ons maandelijkse diner.

Voor ik het weet is het tijd om ons klaar te maken voor de "QBP" (Queen's Birthday Party). Dit grootse feest ter ere van Koninginnedag wordt door een groepje gezinnen in McLean gegeven. Volgens de evite zullen er meer dan 300 gasten zijn! Ik kleed me in mijn nieuwe "tulpen"rokje, waar wat oranje inzit, en Rick vindt een shirt met oranje erin.

Als we bij het feest aankomen is het er al een drukte van jewelste. Het is allemaal erg leuk versierd. Aan de ingang van de tuin staat een poort met oranje ballonnen. Van iedere gast wordt daaronder een foto gemaakt door een paar meisjes, een erg leuk idee!

Eenmaal binnen worden we hartelijk begroet door Yolanda en zie ik Natasja, aan wie wij onze uitnodiging te danken hebben, ook al snel. Natasja houdt ook van fotograferen en is duidelijk de "officiele" fotografe voor dit feest.

Zij stelt ons voor aan haar man John, die voor de drankjes heeft gezorgd. Ook dat is weer heel leuk gedaan, want behalve soda's, wijn en bier, zijn er ook diverse cocktails. Die hebben "koninklijke" namen gekregen, zoals CosmoQueen, Royal Passion en Beatrix Sunrise. We kletsen gezellig met John en krijgen allemaal een shot met oranjebitter aangereikt.


De groep organisatoren werkt voor de Nederlandse luchtmacht en een van de generaals houdt een toespraak en leest de telegram aan koningin Beatrix voor. Dan toasten we met zijn allen op het welzijn van Hare Majesteit. Wij staan dichtbij een paar Amerikaanse gasten, waaronder een oudere dame. Zij zijn zeer geinteresseerd in deze Nederlandse feestdag en stellen allerlei vragen. De dame blijkt van Poolse afkomst en dat is Rick ook, dus ze hebben elkaar van alles te vertellen.

De barbecues gaan aan en we smullen van heerlijke kipsate met een nog lekkerder satesaus en nasi. Verder zijn er hamburgers en hot dogs. Het is werkelijk super, hoe goed dit feest georganiseerd is, want het is niet niks om voor zoveel monden te koken en grillen!

Het begint al flink te schemeren, als we afscheid nemen. Duidelijk hebben we ons enorm vermaakt! De rest van de avond genieten we buiten van het zwoele weer.

Zondag

Al om half zeven vertrekt Kai naar het Nationals stadion in Washington. Daar speelt hij met de School of Rock band tijdens de Walk to Cure Diabetes. Hier staat een video van hun optreden, maar ik weet niet, of iedereen die kan zien.

Rick haalt, zoals bijna iedere zondag, ontbijt bij Starbucks, dat we buiten opeten. Het is al flink warm zo vroeg in de ochtend! Volgens het weerbericht zal er vandaag weer een warmterecord worden verbroken. Mij hoor je niet klagen!

Janet en ik vertrekken voor een lange fietstocht. De korte fietstocht gisteren was gedeeltelijk bedoeld om te kijken of mijn knie pijn zou doen. Dat deed hij niet, dus ik durf de tien mijl (16km) naar Herndon en terug wel aan.

Net als we op weg zijn, begint het te plenzen. Ik zag niets op de radar, dus vermoed, dat het een enkele bui is. We schuilen samen met wat andere fietsers even bij het Community Center. Inderdaad blijft het de rest van de weg gelukkig droog.

Het is enorm druk op het pad en ik kan me, zoals gewoonlijk, weer flink ergeren aan sommige racefietsers. Hoe die met een rotvaart tussen iedereen door maneuvreren zonder een ongeluk te veroorzaken, is me een raadsel. Daarbij hebben ze nog het lef om ons toe te roepen, dat we meer rechts moeten rijden ook! Alsof het pad van hen is, grrr!!

Op de terugweg zien we een schattig doosschildpadje, dat over probeert te steken. Ik zet hem gauw in de berm, want met al die snelrijdende fietsers wordt hij zo overreden. Helaas ben ik mijn fototoestel vergeten, want hij is werkelijk prachtig en zo klein nog!

Na een paar uur zijn we terug in Vienna en besluiten even samen te gaan lunchen bij Starbucks. Die hebben dit weekend een goede klant aan mij, ha ha! Ze hebben een nieuwe salade met couscous, quinoa, kerriekip en verschillende groentes. Die nemen Janet en ik en vinden hem allebei ontzettend lekker.

Thuis tref ik Saskia met maar liefst zeven vrienden en vriendinnen aan! Iets zegt me, dat de vier jaren, dat wij "maar" een kind thuis zullen hebben, niet zo rustig zullen zijn, als ik had gevreesd. Daar zal onze sociale vlinder wel voor zorgen, zo te zien. Ik vind het heel leuk, dat het zo kan voor onze kinderen, vroeger hadden wij niet zo'n "zoete inval" (al brom ik wel zo af en toe over de rommel en het afnemen van ons eten en drinken).

Het wordt verder een echt zomers middagje buiten op het deck. Rick en ik lezen onze boeken en Kai doet zijn huiswerk aan de tuintafel. Saskia en haar entourage kleden zich in badkleding en spuiten elkaar nat met de tuinslang.

Dit weer en het gebrek aan muggen lokt tot compleet buitenleven. We kunnen vanaf onze achtertuin onze buren niet zien, maar zo te ruiken wordt er om ons heen ook flink gegrild. Rick grilt kip- en biefstukspiesjes en die eten we natuurlijk ook buiten op. Ik neem me voor zo lang mogelijk buiten te blijven, hopelijk blijft het beloofde onweer uit tot later.