Shrek Forever After

Zaterdag

In tegenstelling tot het weerbericht, dat het bewolkt en regenachtig zou zijn, schijnt de zon stralend naar binnen. Ik ben dan ook blij, als Mary Ellen belt om te vragen of ik zin heb een stuk te gaan lopen.

We lopen door Sharons buurt, die gisteren al vertelde, dat er een aantal vossennesten in de tuinen van haar buren zijn. Vlakbij haar straat steekt er inderdaad een vos recht voor ons over. Deze is heel dun, dus niet dezelfde, die ik vorige week zag.

Na zo'n vier mijl zijn we terug bij Mary Ellens huis. Ik loop alleen verder en zie in de tuin van een van Mary Ellens overburen een chipmunk heel rustig graven. Gewoonlijk zijn het hier schichtige diertjes, maar deze reageert niet op mijn nabijheid.

Nu vind ik chipmunks schattige diertjes, dus bekijk deze eens wat nader. Dan zie ik, dat hij of zij geen oogjes heeft. In plaats daarvan groeit er witte vacht. Een blinde chipmunk, dus, geen wonder, dat hij niet op mij reageerde. Gauw haal ik thuis mijn fototoestel en maak een paar foto's. Ik denk er even over hem te vangen, maar met onze katten heeft hij in onze tuin geen schijn van kans.


Het weer blijft maar lekker, dus we zitten allemaal buiten. Terwijl we zo zitten te kletsen, merkt Kai op, dat we de chipmunk misschien toch moeten vangen, want in het wild heeft hij geen kans. Hij en ik lopen met een handschoen (voor het geval hij bijt) en een tas terug naar de tuin, waar ik hem zag.

Natuurlijk is het diertje al in geen velden of wegen meer te bekennen, maar de eigenaar van het huis komt naar buiten. Met het oudere echtpaar, dat hier woont, heb ik al vaker gesprekken gehad, dus ik vertel hem, dat er een blinde chipmunk in zijn tuin woont. Hij zegt, dat dat dan de chipmunk geweest moet zijn, die zijn vrouw ook al opviel, omdat hij helemaal niet bang leek te zijn. Zij zijn dol op de chipmunks en voeren ze ook weleens. Hij belooft er goed voor te zorgen en dat is alles, wat we voor het diertje kunnen doen.

Rick heeft opeens een vakantiegevoel en daar hoort een lekkere cocktail bij, volgens hem. Hij kijkt in zijn Margarita boekje en maakt een zogenaamde "Pink Cadillac" voor ons. Het smaakt heerlijk, alleen is Ricks versie geel en niet roze, dus waar dat "pink" vandaan komt?

Tegen vijven begint het dan toch echt te regenen en niet zo'n beetje ook. Wij kleden ons netjes aan, want we zijn uitgenodigd bij de huwelijksreceptie van een van onze Mormoonse overbuurjongens. Hij trouwde vorige maand in Salt Lake City en nu geven ze hun receptie voor de Oostkust familie en vrienden. Omdat familie vaak zover uiteen woont, zijn twee recepties, een, waar de bruid vandaan komt en een, waar de bruidegom woonde, niet ongewoon hier.

Na het echtpaar en hun ouders gefeliciteerd te hebben, kletsen we nog wat met onze buren. Als de buren niet veel later vertrekken, nemen wij ook afscheid. Uit ervaring weten we, dat de Mormoonse gasten niet erg geinteresseerd zijn in een gesprek met mensen buiten hun groep.

Rick haalt Saskia, Laura en Aoife op van de mall, waar ze ook al gegeten hebben. Kai moet naar de School of Rock om nog te oefenen voor zijn show morgen. Katja smeekt Rick om naar de Lebanese Taverna te gaan en natuurlijk kan hij haar grote blauwe kijkers niet weerstaan.

Het restaurant zit vol en we moeten een kwartiertje wachten op een tafeltje. Zoals altijd delen Katja en ik een aantal "mezze", kleine hapjes. We nemen Fattoush salade, kip shawarma met hun heerlijke knoflooksaus, zalige garnalen en Kibbeh Nayeh, rauw lamsvlees met bulghur. Rick is wat minder avontuurlijk en bestelt kip shawarma hoofdgerecht.

Thuis vertrekken Rick, Katja en Kai naar Iron Man II. Ik blijf thuis met de meisjes. Saskia heeft Aoife en Laura hier, waarvan de eerste (natuurlijk) blijft logeren. Ik kan me geen recent weekend herinneren, dat Saskia niet ergens ging logeren of iemand te logeren had. Toch grappig, een dochter van mij, terwijl ik vroeger enorme last van heimwee had!

Zondag

Het plenst werkelijk, als we pas tegen tienen opstaan. Doordat de kamer donker was, heb ik veel langer geslapen, dan gewoonlijk. Volgens Rick heeft het vannacht flink geonweerd en was Cosmo bang, maar ik heb er niets van gemerkt.

Door de stromende regen rijden we naar Starbucks. Ik heb een jas aan, maar het is vreemd warm buiten. Zoals de weermensen altijd enthousiast roepen, we hebben de regen nodig, maar ik hoop toch, dat het niet de hele dag aan gaat houden!

De nieuwe barista bij Starbucks vindt het duidelijk allemaal maar ingewikkeld. Dat is het ook wel, als je hoort, wat voor verschillende drankjes iedereen bestelt! Soms vermaak ik me gewoon met hoe ingewikkeld mensen het maken, tot de hoeveelheid pompjes van siroop toe! In haar verwarring maakt ze ook de verkeerde wrap voor mij warm. Thuis zie ik, dat het de Southwest wrap is, in plaats van de spinazie. Die heb ik nog nooit op en kan nu dus melden, dat ook die erg lekker is.

Terwijl we ontbijt eten krijgt Kai een sms-je. Zijn show van vandaag is afgelast. Niet verwonderlijk, want het zou buiten bij een craft show zijn en daar komt natuurlijk met dit weer geen hond naartoe. Bovendien willen ze de dure muziekinstallaties en -instrumenten niet nat laten worden. Rick en ik zijn opgelucht, want het was best ver weg en de automobilisten hier weten geen raad met slecht weer.

Katja heeft voor haar internship in St. Eustatius kampeerspullen nodig. Zij bekostigt deze reis zelf met o.a. een spaarcertificaat, dat ze bij haar geboorte van Ricks ouders kreeg. Voor haar is het dus zaak alles zo goedkoop mogelijk te krijgen.

REI heeft tot en met 31 mei uitverkoop. Katja koopt er met flinke korting een lichtgewicht driepersoons tentje en een opblaasbare matras. Alles is zo compact en licht! Maar goed ook, want de hoeveelheid bagage, die je internationaal mee mag nemen, wordt steeds minder en Katja moet ook haar duikspullen meeslepen straks.

Kai gaat na zijn graduation met Ricks vader naar Duitsland, Zwitserland en Oostenrijk. Zij gaan dan vooral met de trein reizen, dus een backpack is dan wel zo handig. Ook die zijn vandaag flink afgeprijsd bij REI. Nu nog een betaalbare regenjas voor hem vinden, want die bij REI zijn idioot duur. Omdat het hier vrij weinig regent, ben ik de enige in het gezin die een regenjas bezit en die is felgeel. Geen tiener, die daarin gezien wil worden.

Blij, dat we goed geslaagd zijn, lopen we naar Fairfax Corner De Lux om Shrek Forever After in 3D te gaan kijken. Deze film wordt hier ieder half uur gespeeld, dus de zaal zit niet bomvol (al verbaast het ons, hoe vol die nog zit met zoveel voorstellingen).

De film is leuker, dan ik had verwacht. Ik lach niet snel hardop, maar Eddie Murphy als het ezeltje lukt dat iedere keer weer. Het verhaal is ook minder voorspelbaar, dan het zou lijken. Al met al vinden we het alledrie een waardige afsluiting van de Shrek serie.

Intussen is het helemaal droog en komt de zon zelfs tevoorschijn. Het is drukkend warm, duidelijk een zuidelijke stroming. De wolken zien er onweersachtig uit, maar dat blijft uit.

Komende woensdag is er weer een Nederlands wijnavondje en Saskia gaat dan babysitten bij een van de Nederlandse gezinnen. Daarvoor neem ik haar mee om kennis te maken met de kleine Simone en Sophia. Intussen kletsen hun ouders en ik gezellig over van alles en nog wat. Saskia is altijd wat verlegen met Nederlands spreken, dus ze is opgelucht, als de meisjes ook Engels blijken te spreken. Het zal woensdag wel een mengelmoesje worden, denk ik zo.

Vanavond zien of horen we niets meer van Rick, Katja en Kai. De finale van de serie Lost is op tv en die duurt maar liefst vier uur. Dit is een serie, waar ik nooit in geinteresseerd ben geraakt, maar die heel erg populair is. Er worden zelfs allerlei "afscheids"feestjes georganiseerd. Ik weet, dat het in Nederland ook op tv is.

Hoeveel seizoenen loopt Nederland tegenwoordig achter op de series in de VS? Ik ben ten tijde van het hoogtepunt van Dallas en Dynasty hierheen verhuisd, precies toen de grote "wie schoot JR?" cliff hanger het seizoen beeindigde. In Nederland liepen we toen tenminste (precies weet ik het niet meer) twee seizoenen achter.