Toerist in New York

Het is bewolkt en drupt zelfs een beetje, als Rick en ik op zoek gaan naar een restaurant om ontbijt te eten. Heel anders, dan de prachtige zonnige dag gisteren, maar naar het weerbericht kijkend heb ik goede hoop, dat het later op zal klaren.

Vrijwel iedere deli serveert ontbijt, dus we stappen de Stage Deli aan 7th Avenue binnen. Daar bestel ik roerei met zalm en ui en Rick een broodje met ei en bacon. De deli's staan bekend om hun enorme sandwiches en ook de porties voor het ontbijt zijn gigantisch! Ik kan nog niet de helft van mijn eten op, maar het smaakt wel heerlijk.

Gesterkt gaan we op weg om toerist te spelen. We hebben besloten een hop on hop off kaartje te kopen bij Gray Line, zodat we een dubbeldekker van de ene naar de andere plek kunnen nemen. Ons kaartje is twee dagen geldig.

Voor we de bus nemen, lopen we naar Grand Central Station. Hier zijn we nog nooit binnen geweest en ik wil de mooie stationshal weleens zien. Die is inderdaad zeer de moeite waard en ik maak naar hartelust foto's.

Als we naar Times Square lopen om de bus te nemen begint het al op te klaren. Eenmaal boven in de dubbeldekker schijnt de zon volop. We krijgen een gids, die interessant vertelt. Ik leer ook nog een paar dingen, die ik niet wist, bijvoorbeeld, dat de Macy's ster de tattoe van de oprichter was.

We rijden door het gezellige Greenwich Village en Soho en stappen uit bij Ground Zero. We zien, dat er nu heel hard gebouwd wordt aan de vervanging van de World Trade Center gebouwen. In de St. Paul Chapel zien we allerlei aandenkens aan die afschuwelijke dag in 2001. Ik moet altijd weer slikken, als ik in deze buurt rondloop. De wanhoop, die we toen voelden, komt dan weer even terug.

Het is inmiddels al na enen en we gaan op zoek naar een restaurant om te lunchen. Na dat enorme ontbijt wil ik iets lichts en dat vinden we bij Jerry's Cafe op Chambers Street. Rick neemt een kalkoenburger en ik een zeer smakelijke kipsalade met Griekse yoghurt en taragon bereid.

Na de lunch besluiten we de Brooklyn Bridge op te lopen. Dat hebben we jaren geleden een keer in het ijskoude weer gedaan en ik wil het nu eens met lekker weer doen. We zijn zeker niet de enigen, die dat besluit hebben genomen, en we horen ook heel veel Nederlands om ons heen.

Het waait keihard op de brug, dus het is moeilijk de camera's stil te houden voor foto's. We lopen tot de tweede poort, maar hebben net niet genoeg tijd om helemaal naar Brooklyn te lopen. Vanaf het midden van de brug hebben we schitterend uitzicht op de Skyline en het Vrijheidsbeeld.

Eenmaal weer terug in Manhattan gaan we op zoek naar de volgende Gray Line stop om de bus terug te nemen. Het enige kaartje, dat we hebben is dat van Gray Line en dat blijkt erg onduidelijk. We lopen en lopen, maar kunnen de stop niet vinden. De tijd begint nu te dringen, want we moeten om vijf uur de groep reunisten ontmoeten.

We lopen door Chinatown en Little Italy naar Soho en dan over Broadway richting ons hotel. Het is een mooie wandeling, maar het wordt een duur Gray Line ritje naar Ground Zero, want het zit erin, dat we de rest van deze reis geen tijd meer hebben voor de bus. Dom idee, dus, dat hop on hop off kaartje. We vergeten altijd, hoe snel de tijd gaat in deze stad.

Voor het laatste stuk naar het hotel nemen we een taxi en verkleden ons haastig. Dan stappen we weer in een taxi, die ons naar het Milennium Plaza hotel brengt. Daar zitten al een paar dames, ex-klasgenotes van Rick bij de Copenhagen International School, in de bar te wachten. Al gauw komt daar nog een echtpaar bij, die al sinds hun high school tijd bij elkaar zijn, en nog een aantal dames.

Het is een leuk stel mensen en het gesprek is al gauw geanimeerd. De meesten woonden in Kopenhagen met hun ouders, maar er zijn er ook een paar, die, net als Rick, bij een Deense familie inwoonden. Rick heeft sommigen van hen al meer dan 35 jaar niet gezien.

Na een drankje bij de bar nemen we een taxi naar de Havana Room, waar de officiele reunie plaatsvindt. Behalve de Copenhagen International School zijn er drie andere scholen vertegenwoordigd. We krijgen een drankbonnetje en er worden hapjes geserveerd. Al gauw staat het zaaltje propvol, het is duidelijk te klein voor de opkomst. De gesprekken zijn geanimeerd en voor we het weten is het acht uur.

Met het groepje CIS reunisten bespreken we, waar we zullen gaan eten. Rick en ik stellen Aquavit voor. Scandinavisch eten lijkt ons op zijn plaats met dit groepje. Iedereen is daar enthousiast over en een telefoontje naar het restaurant wijst uit, dat er plaats is voor een groep van acht in hun bistro.

Dit restaurant blijkt een heel goede keuze te zijn. Veel mensen kiezen de Zweedse gehaktballen als gerecht. Een paar anderen, waaronder ik, nemen het smorgasbord. Daarop liggen twee soorten haring, twee soorten zalm, een garnalensalade en kaas. Het is allemaal even lekker!

Als kroon op de maaltijd toasten we op deze leuke avond met Aquavit. Pas tegen middernacht lopen Rick en ik onze kamer weer binnen en vallen gelijk doodmoe in bed neer!

Foto's volgen later.