Zoektocht naar een korte broek

Terwijl ik mijn ontbijt sta te maken, komt Rick enthousiast naar boven uit de basement. Voor ik er erg in heb, duwt hij een gigantische spin onder mijn neus! Nu ben ik best dapper, als het op achtpotigen aankomt (getuige ook de tarantula, die ik koelbloedig over me heen liet lopen in Mexico). Op de nuchtere maag echter ontlokt deze, die ongeveer zo groot is als mijn hand, toch wel een klein gilletje moet ik toegeven!

Later op de dag zou ik gauw mijn fototoestel gepakt hebben, maar nu dirigeer ik Rick meteen naar buiten. Daar mag het dier van mij nog lang en gelukkig leven en nog groter groeien op een dieet van de vele insekten in onze tuin. Binnen is hij echter niet welkom!

Nog nagriezelend rijd ik naar de sportschool. Het is somber, vochtig weer en je zou dus denken, gezien de maand op de kalender, dat het dan ook kil zou zijn. Niets is minder waar. Mijn jasje heb ik na mijn eerste stap naar buiten maar thuisgelaten, want het is buiten warmer dan binnen. Het is als een sauna en voelt alsof er een warme vochtige deken over me heenvalt.

Na Sharons core training, die steeds drukker bezocht wordt, doe ik vijftig minuten op de crosstrainer. Mijn boek nadert de ontknoping en eigenlijk wil ik nog doorlezen, maar Cosmo heeft ook nog een wandeling tegoed.

Op de terugweg zie ik zo'n tien tuinen bij ons vandaan iets bewegen. Voor ik het weet moet ik vol op de rem, want er steekt doodgemoedereerd een vos over met een vogel in zijn bek! Hij kijkt mij nog eens een paar keer aan en ik baal, dat ik geen enkel apparaat, dat foto's kan nemen, meeheb!

Hij loopt zo rustig, dat ik gauw thuis mijn fototoestel ga halen, maar als ik terugkom is hij natuurlijk in geen velden of wegen meer te bekennen. Ik voel me vandaag meer, alsof we op het platteland wonen, dan midden in een voorstad!

Na Cosmo's wandeling, door het regenachtige weer lekker rustig, want de andere honden zijn allemaal binnen, haal ik de nodige boodschappen bij Safeway. Het is inmiddels lunchtijd en ik kan het niet laten om nog een keer de couscous met kerriekip salade bij Starbucks te gaan halen.

Vorige week nam de dermatologe een cultuur van Kai's huid, omdat er volgens haar weleens een bacteriele infectie zou kunnen zitten, omdat acne een huid zelden zo doet ontsteken. Dat blijkt inderdaad het geval en Kai moet een maand lang een ander antibioticum slikken, dan zij voorschreef. Ik voel me nu wel een beetje schuldig, want Kai's huid verslechterde vrij plotseling en ik heb nu spijt, dat ik hem niet naar een gewone dokter heb genomen, in plaats van te wachten tot we eindelijk bij de dermatoloog terecht konden.

Vrijdag gaat Saskia op schoolreis met het schoolkoor naar Hershey Park. Behalve lol hebben in het pretpark zijn ze daar voor een zangcompetitie met andere scholen. Hiervoor moeten ze "school verantwoord" gekleed gaan.

Iedereen moet korte broeken aan, die lang genoeg zijn. De regel daarvoor is, dat de vingertoppen, als hun armen langs hun lichaam hangen, geen bloot been mogen raken. Saskia's shorts, al zijn ze keurig, voldoen geen van allen aan die eis en zij wil natuurlijk niet het risico lopen geweigerd te worden.

Na school gaan we dus naar Tysons Corner op een naar ik hoop niet te lang durende speurtocht naar het juiste kledingstuk.

Het valt nog niet mee, want de meeste zaken verkopen korte broeken, die eigenlijk die naam niet eens waard zijn, ze hebben namelijk geen pijpen. Saskia is ook nog eens kieskeurig, want bermuda's wil ze absoluut niet. Te begrijpen, want die staan haar ook niet goed. Uiteindelijk valt de keuze op een bermuda van Delia's, die nog eens omgeslagen kan worden en daardoor zowel bij Saskia in de smaak valt, als voldoet aan de vingertopeis.

Om te vieren, dat we eindelijk geslaagd zijn, trakteer ik Saskia op een Yogen Fruz. Zij vindt die heerlijk en ze zijn heel gezond. Ik bestel een kleine vanille yoghurtijs met aardbeien erdoorheen. Meestal vind ik ijs te zoet, maar deze yoghurt is lekker fris.

Als avondeten heb ik makkelijk taco's. Een uurtje voor het eten snijd ik de tomaten vast. Het viel me op, dat die nog steeds vrij duur zijn. Ik betaalde $3 voor drie tomaten! Het bakje tomaten laat ik zolang op het aanrecht staan, want ik vind ze het lekkerst op kamertemperatuur.

Rick bruint het kalkoengehakt met de taco saus en ik warm de tortilla's op. Als ik de tomaten klaar wil zetten, zie ik ze niet meer. Ik vraag Rick of hij ze ergens neer heeft gezet, maar hij weet van niets. Er staat wel eenzelfde bakje, als waar de tomaten inzaten, op het aanrecht, maar het is leeg.

Dan schiet me te binnen, dat Cosmo dol is op tomaat. Dat is de enige uitleg voor de mysterieuze verdwijning: hij heeft ze keurig en vrijwel geruisloos uit het bakje gegeten, zonder het zelfs op de grond te gooien! De dief! Gelukkig zijn tomaten niet slecht voor honden, zoals uien, maar wij moeten het dus met de salsa uit het potje doen!

En nu ga ik genieten van een nieuwe episode van The Big Bang Theory.