Een "medisch" weekje begint

De onweersbuien van gisteren hebben alle vochtigheid weggeblazen. Het is een stuk koeler vandaag, maar nog lekker zomers. Wat is het toch een luxe om in korte mouwen zonder jas naar buiten te kunnen.

Tijdens de core training, waarbij ik van 12 naar 15 pond gewichten ga vandaag, vertelt Sharon, dat ze mij gisteravond op had willen bellen. Ze weet, dat ik heel graag foto's zou maken van de jonge vosjes in hun buurt en twee ervan speelden wel drie kwartier in hun achtertuin! Ik geef haar mijn telefoonnummer, voor het geval dat nog eens gebeurt.

Na het uur met gewichten blijven Karen en ik met een paar nieuwe dames wachten op de zumba les. Die zou om tien uur moeten beginnen, maar om tien over tien is Sonya er nog niet. Karen geeft het op en ik ga dan maar op de stairmaster staan.

Mijn boek heb ik thuisgelaten, dus neem een Self van de stapel tijdschriften van de sportschool. Amper tien minuten later komt een van de andere dames me waarschuwen, dat Sonya aan is gekomen. Zij was laat, omdat de schoolbus van haar dochter laat was.

Met zijn zessen proberen we Sonya's stappen weer na te doen. Ik ben een beetje teleurgesteld, dat het precies dezelfde les en danspassen zijn, als twee weken geleden. Misschien is dat gewoon met zumba? Ik hoop toch, dat de volgende keer ietsje anders is, eigenlijk. Nu gaat de tijd nog snel, maar telkens hetzelfde gaat mij, denk ik, gauw vervelen.

Thuis staan Leah en Diego al op onze oprit op mijn thuiskomst te wachten. Cosmo en Diego spelen enthousiast, terwijl Leah en ik kletsen. Leah traint voor haar zoveelste triathlon en gaat vandaag een lange fietstocht maken. Ik sport, omdat ik weet, dat het goed voor me is. Leah lijkt geboren om te sporten!

Katja past op kleine Katie van twee en belt, dat ze in ons zwembad zijn. Ze wil graag, dat ik Katie ontmoet, want daar past ze heel veel op. Ik loop dus naar de overkant, waar Katja en Katie in het water spelen.

Het is inderdaad ene schattig kindje en een echt waterratje. Pas als ze blauwe lipjes heeft en klappertandt, kan Katja haar overtuigen zich af te drogen. Ik herinner me dat van onze kinderen ook, toen ze klein waren. Ze voelen de kou gewoon niet.

Katja brengt Katie terug naar huis en heeft het zelf ook koud gekregen. Ze smeekt me om "pho" te gaan halen bij Pho Thang Long. Moeilijk te overtuigen ben ik allerminst, want ik vind die soep ook superlekker.

Samen smullen we van de soep en gaan dan gauw op weg, want Katja heeft een doktersafspraak (de eerste voor mij van een heel aantal deze week) om twee uur. Ze heeft al weken last van kriebelogen en een verstopte neus. Allergie, dus, en ik vermoed voor katten, want ze had er in de winter ook last van.

Terwijl we daar in de wachtkamer van de kinderarts zitten, waar we Katja en de andere twee al sinds hun geboorte heen hebben gebracht, vraag ik me af, of dit voor Katja de laatste keer hier is. In maart wordt ze tenslotte 21 en dan is ze te oud voor deze praktijk. Eigenlijk voelt het nu al vreemd om zo tussen de babies en kleintjes te zitten.

We zijn dan ook blij, als we de behandelkamer inkunnen. Al zijn hier nog een paar doktoren, die er ook twintig jaar geleden waren, de meesten zijn nieuw. Tot mijn genoegen zijn dat veelal vrouwelijke artsen.

Vandaag zien we een van hen, die duidelijk niet aan twintigjarige patienten is gewend. Ze weet niet, of ze zich tot Katja of tot mij zal wenden. Met kleintjes is die keuze er natuurlijk niet. Ze schrijft precies voor, wat ik had verwacht, een neusspray tegen allergieen.

Terwijl we bij de dokter zitten, krijgt Katja een telefoontje, dat haar oppasbaantje van vanmiddag niet meer nodig is. Leah heeft vandaag ook vrij, dus de dames gaan samen naar het zwembad.

Saskia moet naar de chiropractor vandaag, al heeft ze er helemaal geen zin in. Na de Ierse vakantie ga ik vragen om een nieuwe evaluatie, want Saskia heeft vrijwel nooit meer hoofdpijn. Ik zou tenminste naar eens per maand willen gaan.

Het is druk in de wachtkamer, dus ik laat Saskia achter en ga naar Rite Aid om Katja's recept te vullen. Daar moet ik een kwartier op wachten en ben dan ook verbaasd, als Saskia bij terugkomst nog in de wachtkamer zit. Zij baalt enorm, want ze wil naar het zwembad met Mary Kate.

Daarom stelt ze voor, dat ik nu naar Whole Foods ga om de boodschappen voor het avondeten te halen. Daar breng ik ten eerste de wijn terug, die ik vrijdag kocht.

Die was afgeprijsd van $10,99 naar $4,99, dus een koopje en geen wonder. Hij bleek zo zuur, het leek wel azijn! Ik houd van een droge witte wijn, maar deze was wel heel erg! Ik had twee flessen gekocht, waarvan er een open en half op is (Rick en ik hadden beiden een glas geprobeerd). Keurig krijg ik er een bon met de kost van beide flessen voor terug. Prima service!

Voor het avondeten wil Rick worstjes grillen. Ik kies verschillende soorten uit, bratwurst, chorizo, kipworstjes met spinazie en feta en gewone hot dogs. Daarbij natuurlijk brood, aardappel hot dog broodjes voor Rick en de kinderen en voor mij een meerzaden brood.

Groente is altijd moeilijk, want daar is iedereen zo kieskeurig in! Ik besluit voor makkelijk te gaan met rauwe babyworteltjes en een yoghurt met dille dip. Dat vindt iedereen, inclusief Saskia, lekker.

Eigenlijk zou ik zo graag een van de heerlijke combinaties, die ik vorige week als ideeen zag, maken, maar een familiegesprek dit weekend over het respecteren van ieders smaken weerhoudt me daarvan. Ik bewaar die recepten voor later en benijd intussen diegenen onder jullie, die geen kieskeurig gezin hebben.

We eten gezellig buiten. Rick heeft bij de Giant ook zuurkool gehaald voor zijn bratwurst. Dat hoort er voor hem bij en ik zie dat ook bij veel hot dog standjes hier. Ik ben niet met hot dogs of worstjes opgegroeid en ken relish of zuurkool op het broodje niet. Wel zuurkoolstamppot met rookworst, natuurlijk, maar laat ik nu even kieskeurig zijn, dat was nooit mijn favoriet.

Het koelt al snel af, dus we gaan naar binnen. Het is ook nog lente, dus niet verwonderlijk, dat de zomerse hitte nog niet duurde. Ik ben, denk ik, een van de weinigen, die daarom treurt. Voornamelijk, omdat het zwembad nu weer zo gaat afkoelen, dat het te koud zal zijn voor mij, want verder is het natuurlijk voortreffelijk weer.

Saskia en ik vermaken ons met de Bachelorette. Ik weet het, we zouden de show moeten boycotten, maar het is zo'n melodrama iedere keer weer! Ik heb nog nooit een groepje mannen zo horen roddelen. Het maakt geen van hen aantrekkelijk. Ik blijf me afvragen, hoeveel van die shows geregisseerd is.