Geen termieten!

Allereerst bedankt voor alle heerlijke recepten!  Ik krijg trek bij het lezen ervan.  Ik ga eens wat meer experimenteren, vooral met koude pasta en couscous.

De core training vanochtend is weer ouderwets gezellig.   Er wordt over van alles en nog wat gekletst en nog flink gewichten geheven ook.  Dat maakt, dat het uur voorbij vliegt.  Vandaag doe ik er geen cardio na, want ik heb met Kirsten bij Whole Foods afgesproken.

Door een telefoontje ben ik wat verlaat en verbaasd, dat ik Kirsten nog niet zie staan.  Ik neem Cosmo uit de hete auto en wacht een kwartiertje.  Zou ik het nu weer verkeerd begrepen hebben?  Ik bel Kirstens mobieltje en thuis, maar krijg op beiden het antwoordapparaat.  Dan ga ik er maar alleen met Cosmo op uit.

Misschien is het maar goed ook, want het is enorm warm en vochtig.  Het W&OD pad ligt op deze tijd van de dag vrijwel helemaal in de zon en Cosmo houdt het dan ook nog geen mijl uit.   Ik vind het ook wel best, want, al ben ik dol op de warmte, zo in de felle zon lopen vind ik ook niet lekker.  Onderweg vallen me de bloemen op, kobaltblauwe korenbloemen en oranje lelies, die langs het pad in het wild bloeien.  Erg mooi en op een koelere dag wil ik er foto's van gaan nemen.

Na Cosmo thuis te hebben afgezet, fiets ik terug naar Whole Foods voor wat benodigdheden.  Ik heb nog geen bagagedrager, dus neem een rugzak mee voor de spullen.  Ik heb alleen wat kleinigheden, die niet gekoeld hoeven te worden, nodig.  Op vrijdag liggen er altijd allerlei lekkere hapjes om te proberen en ik doe er mijn lunch mee.

Nadat ik een paar dagen geleden een grote termietenzwerm zag, heb ik gauw een afspraak gemaakt met Terminix voor een gratis inspectie vanmiddag.  De inspecteur is erg grondig, maar vindt gelukkig geen termieten in of rond ons huis.  Intussen probeert hij uit alle macht uit te vinden of wij ook last van muizen of mieren hebben, want daar heeft Terminix ook een behandeling voor.  Ik antwoord niet helemaal naar waarheid, dat we daar absoluut geen last van hebben, want die behandelingen kosten een flinke duit.

Natuurlijk betekent het feit, dat er geen termieten gevonden zijn, niet, dat er niet geprobeerd wordt ons een jaarlijks plan of een eenmalige behandeling te verkopen.  Nu zal die behandeling zeker een keer moeten gebeuren, maar op het moment hebben we daar even het geld ($1300!) niet voor over.  Ik maak wel een notitie voor ergens dit najaar om het te laten doen.

Opgelucht, want termieten wil je niet in je huis hier, ga ik naar het zwembad.  Daar zwem ik een kilometer en ga dan mensen kijken.  Ik vind het leuk om de zwemtrainingen gade te slaan en te zien, hoe het team met elkaar omgaat.  Dat het een hecht team is blijkt wel uit hun uitstekende resultaten, vooral bij het estafettezwemmen.   Katja komt ook met Cammie, wat haar de "best babysitter ever" titel bezorgt van die laatste. 

Rick komt vroeg naar huis en samen rijden we naar Centreville voor een van Kai's laatste concerten bij de School of Rock.  De meisjes moeten allebei oppassen en gaan niet mee.  Voor het concert begint besluiten we een hapje te gaan eten bij Bonefish Grill.  Bij deze keten hebben we nog nooit gegeten en we horen er goede dingen over.

We nemen plaats op hun tropisch aandoende terrasje.  Daar staan comfortabele banken met tafeltjes en de fans draaien boven ons hoofd.  Het geeft een Caribisch gevoel zo.  Ik bestel een watermeloen martini, die werkelijk heerlijk is met verse watermeloen en niet te zoet. 

Als hoofdgerecht neemt Rick de Atlantic char, een roze vis, en ik soft shell crab.  Dit is een seizoensgebonden gerecht uit deze streek.  De blauwe crab, die in de Chesapeake Bay wordt gevist, gaat door groeistadia en tussendoor is zijn buitenkant zacht.  Je eet dus de hele crab met "schil" en al.  Ik vind het heerlijk en bestel het, zodra het ergens op het menu staat.

Het concert is net begonnen, als we Ned Devine's binnenlopen.  Het blijkt, dat een van de basgitaarspelers niet kon en Kai al zijn liedjes moet spelen.  Daardoor staat Kai bijna de hele op het podium en ziet er heel ontspannen uit. 

Het concert heet "Metal across the pond" en ze spelen muziek van Iron Maiden, Megadeath, Metallica en Judas Priest.  Ik moet toegeven, dat het niet "mijn" muziek is en ik ben dankbaar voor mijn oordopjes.  Alleen Number of the Beast van Iron Maiden vind ik nog wel aardig.  Dat heb ik Kai ook zoveel horen spelen, dat het nu bekend is, want alle andere nummers ken ik niet.  Het blijft leuk om Kai zo bezig te zien met iets, waar hij heel goed in is en wat duidelijk zijn passie is.


Het is zo'n zwoele zomeravond, dat Rick verzucht, dat hij zin in een ijsje heeft.  De Dairy Queen is enorm druk, dus we zijn duidelijk niet de enigen.  Het enige ijsje, dat ik lekker vind, is hun soft serve gedipt in butterscotch saus.  Het gaat er allemaal heel goed in, moet ik zeggen!

Foto's van Kai spelend in dit concert staan hier.