Hinderlijke insekten

Terwijl ik om half acht mijn tanden sta te poetsen (de tijd is belangrijk, omdat Katja meestal zo vroeg, net als haar vader overigens, niet aanspreekbaar is), komt een vrolijke Katja mijn badkamer binnenlopen. "High five!", zegt ze en vraagt dan: "Raad eens?" Het is vroeg en de denkkant van mijn brein werkt nog niet.

Gelukkig helpt ze me uit de brand: ze is geslaagd voor haar EMT-B examen! Nu mag ze officieel meerijden in de ambulances van Blacksburg en Christiansburg en basis EHBO procedures uitvoeren. Volgend schooljaar wil Katja verder gaan met EMT-I (intermediate). Het is in ieder geval een pak van haar hart, dat ze dit examen heeft gehaald.

Na ons ontbijt samen gaat Katja naar haar zoveelste oppasbaantje. Ik ben de tel kwijt voor hoeveel gezinnen ze deze maand oppast, maar ze heeft er bijna een volle baan aan en verdient geld als water. Dat zal ze straks in St. Eustatius wel nodig hebben.

Vandaag zet ik de stairmaster een niveau hoger en dat is nog een uitdaging, maar dat moet weer. Niveau 8 werd wat te makkelijk en ik wil me zeker opwerken naar tien. Na een half uur zie ik iemand verlangend (hoe is dat mogelijk?) naar de automatische trap kijken, dus ik verplaats me naar een cross trainer. Dat voelt toch altijd makkelijker, maar aan mijn hartslag te zien is het genoeg inspanning.

Cosmo's nagel aan zijn achterpoot is inmiddels afgebroken, maar hij lijkt er geen pijn aan te hebben. Ik vind het wel belangrijk om nu zo min mogelijk op hard cement te gaan wandelen, dus neem hem mee naar het hondenpark. Dat ligt in het bos en de grond is zacht. Tot mijn verbazing is het er vrij druk.

Het valt me op, dat Cosmo hier helemaal geen dominant gedrag vertoont. Integendeel zelfs, het lijkt wel of alle andere mannetjes het nodig vinden hem te "berijden". Ik trek de hele tijd honden van hem af en erger me aan de eigenaar van een niet gecastreerde Rhodesian Ridgeback, die niets doet, terwijl zijn hond constant op Cosmo's rug zit. Cosmo heeft het duidelijk erg warm en gaat telkens in de schaduw liggen. Lang blijven we dus niet, maar zo heeft hij wel even wat ander vertier, dan de achtertuin.


Rick en ik hebben zin in hamburgers van de grill. Bij Whole Foods zie ik, dat bison(buffalo)burger dezelfde prijs heeft, als heel mager rundergehakt. Daar heb ik wel zin in en ik weet zeker Rick en Katja ook. Het zullen dus bisonburgers worden vanavond, want Kai en Saskia eten elders.

Thuis zie ik voor de tweede keer deze lente een zwerm termieten in onze achtertuin. Ik zie niet, waar ze vandaan komen, en zie ze ook in de tuinen van de buren. Al is me verzekerd, dat dit niets hoeft te betekenen, ik word er nerveus van. Meteen bel ik Terminix en maak een afspraak voor een inspectie op vrijdagmiddag. Ik krijg al visioenen van een huis, dat onder ons uit wordt gegeten door die rottige beestjes! Hopelijk valt het mee.

Het is inmiddels weer rond de dertig graden en de zon schijnt uitbundig. Dit is een stuk warmer, dan gewoonlijk, voor deze tijd van het jaar. Er is een luchtkwaliteit "code orange" voor vandaag, wat betekent, dat er veel ozon in de lucht zit. De weermensen "beloven" volgende week koeler weer, maar ik vind het juist lekker zo.

Als het huis aan kant is, loop ik naar het zwembad. Daar is het rustig. Er zijn wat collegestudenten en moeders met kleine kinderen. Gauw zwem ik twintig baantjes, want na drieen is het gedaan met de rust. Dan daalt het "Swimteam" neer op het bad en neemt daar meer dan de helft van in voor hun trainingen. Ik vind het altijd wel leuk om die gade te slaan.


Voor het zwemteam er is

Het team van ons zwembad zwemt in een hoge divisie, dus er zitten een aantal heel getalenteerde zwemmers tussen. Een aantal daarvan zal een beurs voor college krijgen en in het team daar zwemmen. Dat is een van de redenen om te proberen heel goed te worden in een sport.

Vroeger, toen de kinderen klein waren, kende ik vrijwel iedereen in het zwembad. Nu komen de tieners zonder ouders en ik ken niet zoveel ouders van de kleinere kinderen. Tijdens de training komen er wel een aantal bekenden en we kletsen even bij.

Rick grilt de burgers, zoals wij ze lekker vinden. Katja en ik willen ze vrij rood, Rick heeft hem liever wat meer doorbakken. Ik vind bison erg lekker, al zou ik het verschil met rundergehakt niet duidelijk kunnen beschrijven. Saskia heeft bij haar Relay for Life vergadering eten gehad en Kai bij zijn generale repetitie voor zijn concert dit weekend.

Tot het helemaal donker is en de muggen in alle ernst de aanval op mijn huid zijn begonnen, blijf ik buiten zitten. Eigenlijk wil ik niet naar binnen en van de vuurvliegjes genieten, maar de Off! is op. Er schijnt een nieuwe fan te zijn, die Off! verspreid zonder, dat je jezelf plat hoeft te spuiten met wat toch echt wel gif is. Daar ga ik morgen eens naar zoeken.

Helaas hebben we net van Ricks vader een email gekregen, dat hij zeker niet in staat zal zijn om met Kai naar Europa te gaan. Dat is natuurlijk een grote teleurstelling voor zowel mijn schoonvader, als Kai (en kostbaar voor Ricks vader, want hij krijgt niet alles terug).

Gelukkig hadden we al een ticket naar Ierland voor Kai gekocht, al moet hij een vlucht eerder naar Toronto nemen, dan wij. Nu moeten we de auto en hotelkamers ook veranderen. Ook ons zal het een flinke duit meer kosten nu, maar het is niet anders. Aan de andere kant vind ik het stiekem ook erg fijn om ons hele gezin bij elkaar te hebben. Wat in het vat zit, verzuurt hopelijk niet, Ricks vader kijkt nu naar de Kerstvakantie om de reis te maken.

Voor degenen, die geinteresseerd zijn in de zaak rond Henry Granju, dit artikel geeft meer informatie over wat er gebeurd lijkt te zijn. Hopelijk worden de verantwoordelijke partijen gevonden en gestraft. Zo te lezen is 911 veel te laat gebeld.