Gammel dagje

Zodra ik wakker word voel ik al, dat het helemaal mis is. Mijn schouders en nek zitten helemaal vast, waardoor mijn hoofd ook voelt, alsof het gaat ontploffen. Ik probeer nog wat verder te slapen in de hoop, dat de pijn wat vermindert, maar dat is eerder omgekeerd het geval.

Meestal helpt het opstaan en wat bewegen, maar vanochtend absoluut niet. Ik herinner me deze helse pijnen nog goed van toen ik nog niet wist, hoe ermee om te gaan. Wat ik vandaag ook probeer, het helpt niet en ik word zelfs misselijk. Ik zal geen vies verhaal op gaan hangen, dus laat het verloop maar achterwege.

De meisjes zijn ook al op en zien meteen, dat het helemaal mis is met me. Saskia rent heel bezorgd naar boven en smeert mineral ice op mijn rug en nek. Dat brengt al iets verlichting, gelukkig. Katja heeft wat Excedrin Migraine en raadt dat aan.

Dat ik me zo heel erg voel gebeurt tegenwoordig zo weinig, dat Saskia ook Rick wakker gaat maken. Die komt ook vol zorgen voor mij naar beneden, terwijl hij zich zelf nota bene ziek voelt. Kennelijk zie ik er als een geest uit. Een half uurtje later helpen de mineral ice en Excedrin en voel ik me gelukkig weer een stuk beter.

Dat is maar goed ook, want er moet vandaag, behalve uitpakken, heel wat gedaan worden. Katja heeft maar twee dagen om zich voor te bereiden op haar St. Eustatius reis en morgen is het hier een feestdag (hoewel de meeste winkels dan toch open blijken te zijn).

Om Rick te ontzien bied ik aan de laatste inkopen te gaan doen met Katja. Rick staat erop om dan uit te pakken en de was te doen, wat ik een prima verdeling vind. Saskia gaat met ons mee, want zij wil morgen graag een cake bakken voor 4 juli.

Eerst gaan we bij Pei Wei een hapje eten. Het is schitterend warm weer, dus we nemen plaats op hun terrasje. Terwijl we in de rij staan om te bestellen, krijg ik een ongewone knuffel van Katja, die zegt blij te zijn, dat ik me beter voel. Ik moet ze wel erg hebben laten schrikken vanochtend (ik schrok zelf ook, want zo'n scherpe aanval in de zomer is erg ongewoon).

De Vietnamese "spring rolls" (kip met salade gerold in rijstpapier), die Katja en ik hebben besteld, en Saskia's kip in pittige honingsaus smaken allemaal heerlijk. Zo gezellig, zo samen met de twee dochters op pad, ik probeer er maar niet te veel aan te denken, dat Katja straks weer voor de rest van de maand weg is.

Het is vreemd, hoe we eigenlijk geen van drieen de vijf uur tijdsverschil met Ierland voelen. Onze interne klokken hebben zich meteen weer aan deze tijd aangepast.

Bij Dick's gaan we op zoek naar dikke lange sokken voor Katja. Ze gaat op St. Eustatius allerlei werkzaamheden in de natuur verrichten en heeft daarvoor een hele lijst benodigdheden gekregen, waar ze natuurlijk nog vrijwel niets van in haar bezit had.

Mijn op het programma staande sporten heb ik vandaag maar achterwege gelaten, maar ik krijg genoeg beweging met door de enorme winkels te lopen! Bij Target vooral lopen we van hot naar her, want ze hebben vrijwel alle afdelingen verplaatst in afwachting van de supermarkt, die er eind juli bij zal komen.

Een paar dingen vielen ons in Ierland op en een daarvan was, dat de drankjes uit de ijskast niet echt koud waren. Ik heb dorst en neem een soda uit de ijskast bij Target en kan het bijna niet vasthouden, zo koud is het! Wat een verschil! Nu is het hier ook wel meestal zo warm, dat zo'n drankje binnen de kortste keren kamertemperatuur heeft.

Een van onze tassen op wieltjes is in Ierland stukgegaan en dat was nu precies degene, die Katja mee wilde nemen. Het is dus zaak een nieuwe te vinden. Target heeft geen groot genoege tas, want er moeten onder anderen een tent en een duikvest in.

US Airways vraagt $25 voor de eerste tas en $35 voor de tweede tas, ook naar het Caribisch gebied (belachelijk vind ik, maar goed). Een derde tas zou zelfs $100 kosten, dus het is zaak alles in die twee tassen te proppen en onder de 50 lbs te blijven. Dat zal niet makkelijk worden.

Ook bij Sears in Fair Oaks Mall slagen we niet. Als laatste proberen we Macy's en daar vinden we precies, wat we zoeken.

Als laatste gaan we naar Giant voor Saskia's boodschappenlijstje. Dan is mijn energie helemaal op. De rest van de middag plant ik mezelf op het deck met veel water, mijn boek en een tennisbal in mijn rugspieren om ze wat losser te rollen.

Katja pakt in, Saskia gaat met vriendinnen zwemmen en Kai is zo te horen weer heel blij, dat hij zijn basgitaar weer heeft. Rick houdt zich, op mijn bevel, heel rustig en kijkt naar zijn gemiste tv shows.

We bestellen kabobs als avondeten en hopen ons morgen een stuk beter te voelen. Terwijl ik dit buiten typ is het inmiddels donker (nog een verschil met Ierland, waar het tot na elven licht bleef) en is het een geknal van jewelste om me heen. Morgen is het 4 juli, Onafhankelijkheidsdag, en de feestdag om vuurwerk af te steken. Fairfax heeft het vuurwerk vanavond en het lijkt werkelijk wel om de hoek!

Iets naars, wat ons de afgelopen dagen bezighoudt, is de moord op een schoolgenootje van de kinderen hier vlakbij. Het negentien jaar oude meisje werd nog geen vijf kilometer hiervandaan op klaarlichte dag dood aangetroffen in haar auto vorige zondag. Katja las het al in Ierland en is er flink van ondersteboven.

De dader wordt gedacht een vreemdeling te zijn, dus er loopt "gewoon" een moordenaar in deze omgeving rond. Doodeng! Ik ben bijna blij, dat Katja op reis gaat, zodat zij geen volgend slachtoffer kan worden. Het verhaal van Vanessa staat hier, zo erg en verdrietig, er zijn geen woorden voor.