Onze webcam

Cul-de-sac Cam

maandag, juli 26, 2010

Gezellige "Nederlandse" lunch

Om de een of andere reden ben ik om zes uur al klaarwakker.  Dat komt mooi uit, want ik wil Sharons core training om half negen doen.  De afgelopen weken kon ik daar niet op tijd mijn bed voor uitkomen.  Het noodweer van gisteren heeft, zoals zo vaak, alle vochtigheid weggespoeld en schitterend warm zonnig weer achtergelaten. 

Het uur gewichtheffen gaat snel voorbij en ik haast me naar huis.  Het is eindelijk "koel" genoeg om Cosmo echt uit te laten.  Hij vindt het heerlijk, snuffelt erop los en ik neem eens wat "verse" cul de sacs, zodat hij ook wat nieuws te ruiken heeft.  Ik wil nooit, dat de zomer voorbij gaat, maar wat lekker lang met Cosmo wandelen betreft vind ik de herfst straks wel weer erg lekker.

Na Saskia geinstrueerd te hebben, dat ik alles keurig netjes wil, als ik weer thuiskom, want zij heeft zowel Laura als Alexandra te logeren, loop ik naar de metro.  Ik heb met Sasqia, die ik al een aantal jaren via een emaillijst "ken", en haar gezin voor de lunch afgesproken.  In het station valt me de drukte weer op.  Er lijken dit jaar veel meer toeristen te zijn, dan andere jaren.  Ik help een gezin met kaartjes kopen, want de machines zijn niet bepaald makkelijk te begrijpen. 

De trein staat al klaar en het is zo vol, dat er al gauw geen zitplaatsen meer zijn.  Een Amerikaanse zakenman komt naast mij zitten werken.  Ik lees mijn boek, al luisterend naar de machinist.  Die wordt bij West Falls Church boos op de "klant op de fiets", want vorig jaar heeft hij zo iemand onder zijn trein gehad, zegt hij.  Het perron is geen fietspad, roept hij. Was ik die "klant", dan zou ik er nu met rode koontjes van schaamte staan!  Als de machinist daadwerkelijk iemand voor zijn trein heeft gehad vind ik het heel sterk van hem, dat hij nog rijdt.  Zoiets blijft toch voor altijd in je geheugen gegrift staan, bah!

Bij iedere stop wordt er ook omgeroepen, dat de derde wagon "isolated" is en daarom de deuren niet zullen openen.  Na de derde aankondiging kijken de Amerikaanse zakenman en ik elkaar aan en vragen ons hardop af, wat dat "isolated" betekent.  Is daar iemand ziek?  We hebben beiden 25 jaar ervaring met de Washington metro en zoiets hebben we nog nooit gehoord.  Het zal voor altijd een raadsel blijven.

Om half twaalf stap ik bij het McPherson Square station uit.  Volgens mij de eerste keer ooit, dat ik hier uitstap.  Deze stop is het dichtst bij het Witte Huis.  Op mijn mobieltje heb ik een sms van Sasqia, dat ze verwachten rond twaalf uur bij het restaurant te zijn. 

Dat geeft mij de tijd om op zoek te gaan naar de "road tattoo", die dit weekend op Vermont Avenue werd geschilderd.  Helaas ligt de helft van de weg in de schaduw en kan ik de hele tattoo niet fotograferen.  Ik vind de gedachte erachter erg mooi.  De Keltische knoop is symbolisch voor de soldaten uit dit gebied, die in Irak en Afghanistan sneuvelden.




Bij de Old Ebbitt Grill, "het" restaurant, waar historisch de belangrijke politici samenkomen (al zie ik ze nooit), wacht ik op Sasqia en gezin.  Zij komen al snel aanlopen en het is meteen gezellig.  Gisteren aan de telefoon werd me al duidelijk, dat ik het goed met Sasqia kan vinden, haar man en kinderen blijken net zo makkelijk in de omgang.


Het is een heel populair restaurant, maar we krijgen meteen een tafeltje in een gedeelte, waar ik nog nooit heb gezeten.  Niet dat ik zo vaak bij dit restaurant heb gegeten, dat ook weer niet.  Het menu ziet er lekker uit en gelukkig vindt Sasqia's jongste ook iets naar haar gading.  Om haar heb ik dit restaurant aangeraden, want de meesten van mijn andere lunchfavorieten zijn wat avontuurlijker. 

Het is moeilijk kiezen van dit uitgebreide menu, maar ik ga voor de kip kabob, voornamelijk om de couscous salade.  Rick vindt couscous niet lekker en ik ben er dol op, dus dat bestel ik met graagte!  Sasqia heeft een pasta maal, Berend de jambalaya en de meisjes spare ribs en kip nuggets.  Het gaat er allemaal goed in. 


Het was gezellig!

De meisjes en Sasqia hebben nog plaats voor een dessert, mixed berry shortcake en Haagen Dasz vanille ijs.  Berend en ik houden het bij een espresso (voor mij twee, want er kwamen er per ongeluk vier, als je het nog kunt volgen).  Voor we het weten moet ik weer terug naar de metro.  Wat een gezellige lunch!  Sasqia en Berend, nogmaals hartelijk bedankt.  Ik vond het superleuk jullie te ontmoeten!

Al lezend gaat de terugweg in de metro heel snel.  Precies op tijd om Saskia naar de orthodontist te nemen ben ik thuis.  Daar wacht Sas een teleurstelling, want er was haar beloofd, dat de beugel voor ze aan high school zou beginnen eraf zou mogen.  Maar de tandarts is niet tevreden over hoe haar voortanden erbij staan, dus gaat die deadline niet lukken.  Ze accepteert het nieuws gelaten, want ze wil natuurlijk ook een keurig gebit, maar heeft meer dan genoeg van de beugel!

Op de terugweg stoppen we nog even bij Petco.  Hier haal ik een 35lbs. zak eten voor Cosmo en de nodige kluifjes, terwijl Saskia de katten, die er voor adopties zijn, knuffelt.  Een gezin met een heel kleine chihuahua pup komt binnen.  Het is een schattig hondje, maar ik zie mezelf nooit met zoiets kleins. 

Een andere klant komt op ze af, die ook een chihuahua heeft.  Ik luister even mee met het gesprek, want ze hebben beiden hun hondjes bij Petland gekocht.  Dit is een van de weinige dierenwinkels, die nog honden en katten verkoopt.  Iedere dag lopen daar mensen te protesteren, want die dieren komen van twijfelachtige fokkers.  De dames vinden, dat zij deze hondjes nu een kans hebben gegeven.  Ik moet me inhouden niet te zeggen, dat zij juist deze handel weer gesteund hebben door zo'n winkel hun geld te hebben gegeven.  Zucht! 

Op het deck is het heerlijk!  Ik computer buiten en we eten voor het eerst weer aan de decktafel.  Tegen de veertig graden was daar veel te warm voor.  Mijn zus belt op en we kletsen bij en daarna belt Trudie, de volgende internetvriendin, die ik de komende dagen ga ontmoeten.  Die ontmoetingen zijn zo grappig, want het lijkt net, of we elkaar al vrij goed kennen, zonder elkaar in persoon te hebben gezien.  Ik denk in sommige gevallen beter, dan als dat wel het geval zou zijn geweest.

PS: Helaas heeft het onweer van gisteren drie personen het leven gekost, waarond een zesjarig jongetje in Sterling.  Wij hebben dit keer geluk, want een groot gedeelte van ons gebied zit vanavond nog zonder stroom.  Na de zware sneeuwstormen van de winter nu deze zware storm, sommige mensen hebben nogal wat moeite met moeder natuur in 2010!

5 reacties:

Corry zei

Leuk hoor al die ontmoetingen. Misschien leuk om met ons ook te gaan lunchen als we er zijn?

Petr@ zei

Fijn dat het weer wat koeler is bij jullie en je weer heerlijk buiten kunt genieten.
Ook hier een stuk koeler, maar dan helaas gelijk te koel. Onze kinderen hebben pas deze week vakantie gekregen, dus jammer dat het warme weer niet langer door heeft gezet. Maar...de vakantie duurt nog 6 weken.

Leuk weer zo'n internet ontmoeting. En dan ook nog één op stapel. Bijzonder hoor!

Anja zei

Fijn dat de temperaturen nu aangenamer zijn zodat je ook lekker buiten kunt eten!

Leuk inderdaad al die internetontmoetingen.

Annemiek zei

Leuk die ontmoetingen.

Ingrid en Michael zei

Weer zo'n gezellige ontmoeting, leuk hoor! Ik vind couscous ook zo lekker, en Eugene niet. Dus ik eet het ook te weinig helaas.
Wat kan ik daar verdrietig van worden, dat die dieren bij zo'n winkel verkocht mogen worden. Zo'n begin van het leven gun je ze toch niet! En wat een naieve (domme....?) opmerking van die vrouw zeg. Nou ja, in haar hart zal ze het vast goed bedoelt hebben...

Jullie weer klinkt heerlijk nu. Ik kom net uit mijn werk fietsen en ben werkelijk tot op mijn onderbroek nat geregend. En de verwachtingen lijken helaas niet veel beter.