National Zoo

Na een snel ontbijt rijden Saskia en ik naar Anytime Fitness.  Daar wacht Sharon ons al op en vraagt, of ik ook Saskia's heuvelroutine op de lopende band wil doen.  Dat wil ik wel, ik ben klaar voor iets nieuws.  Het wordt een flinke interval en na 35 minuten voel ik mijn benen goed!  Terwijl Saskia en Sharon gewichten doen, doe ik nog twintig minuten op de stairmaster en dan is het voor vandaag weer genoeg!

Thuis maken we ons gauw klaar en halen dan Aoife op.  De meisjes kregen opeens het idee om naar de National Zoo te gaan en daar heb ik ook wel oren naar.  Het weer is voor de verandering niet heel erg heet en wat bewolkt, dus aangenaam genoeg om door het park te lopen.

Omdat ik weet, dat er wegwerkzaamheden en daardoor files staan op de interstate neem ik een weg binnendoor, die ik nog nooit eerder naar de zoo heb genomen.  Via de Chain Bridge rijden we Washington binnen.  Het valt me weer op, hoe mooi Noordwest Washington hier is.  Jaren geleden kwamen we hier regelmatig, omdat mijn broers en zus naar de hier gelegen Washington International School gingen.

Bij de dierentuin is het flink druk en we moeten even naar een parkeerplek zoeken.  Gelukkig gaat er van parkeerplaats B net iemand weg en kunnen wij erin.   Het parkeren kost hier $20 voor 3 uur of langer, dus het eerste, wat ik in het park doe, is mijn FONZ (Friends of the National Zoo) kaart verlengen, want dan is parkeren gratis.  Dat kost $45 per jaar, dus ik heb er dan vandaag al bijna de helft uit.


Het is lunchtijd, dus we zoeken een tafeltje bij het restaurant naast de pandaverblijven.  De volgende keer wil ik beter voorbereid zijn en een picknick meenemen, want het eten is hier superduur en van mindere kwaliteit.

Terwijl ik sta te wachten om te bestellen, zie ik een man voor me, die me bekend voorkomt.  Zeker weten doe ik het niet, maar als hij zich omdraait, is het inderdaad Ricks collega Rhys met een van zijn Nederlandse familieleden.  De vrouw van Rhys heeft Nederlandse ouders.  Toch altijd toevallig om in zo'n zee van mensen een bekende te zien.

De meisjes bestellen de kinderportie kip nuggets, die in een "panda" lunchtas worden geserveerd.  De dames willen die tas straks op high school voor hun lunch gaan gebruiken.  Ik vul mijn maag met een zeer smakeloze veggie burger. 

Dan zijn we klaar om eens dieren te gaan bekijken.  Voor ons mag het dan redelijk lekker weer zijn, voor de meeste dieren is ook dit weer te warm.  De panda's zitten bijvoorbeeld binnen te eten.  Tian Tian heeft ons zijn rug toegekeerd, maar Mei Xiang zit precies goed en heeft dus ook de meeste bekijk.  Het is helaas vrijwel onmogelijk goede foto's van haar te nemen, dus ik probeer het maar met een filmpje, wetend, dat sommigen van jullie net zo dol zijn op panda's, als wij.


We besluiten als eerste het Asia Trail te volgen.  Dat is nieuw voor Saskia en mij.  Hierlangs wordt binnenkort het prachtige nieuwe olifantenverblijf geopend.  De dierentuin is werkelijk prachtig gelegen op een beboste heuvel (je loopt dan ook flink wat af!).  De vogelverblijven met o.a. flamingo's hebben nog allemaal hekken ervoor en zijn naar mijn mening toe aan vernieuwing.  Deze dierentuin stamt uit 1889 en sommige gebieden zijn volgens mij sindsdien niet veel aangepast.

Favorieten van ons langs het Asia Trail zijn de schattige otters en de wollige sloth bear (ik weet de Nederlandse benaming daarvoor niet), die heen en weer loopt te ijsberen.  Intussen nemen we foto's van de meisjes op verschillende dierenbeelden.


We hebben het nu toch wel warm gekregen, dus nemen we het aanbod van de vriendelijke man bij het gelato karretje om zijn smaken ijs te proeven met graagte aan.  Aoife en Saskia nemen allebei het bananenijs en ik het lekker zure citroenijs.  Dat laatste doet me erg aan het citroenijs van de Italiaan in Amersfoort vroeger denken.  We gaan het even op een bankje opeten en zijn het erover eens, dat mensen kijken bijna net zo leuk is als dieren kijken!


Onze tocht zet zich voort langs de cheetahs, waar een tien jaar oud vrouwtje net langs komt lopen.  Wat een prachtige dieren zijn het toch!  De meeste dieren slapen helaas wel, dus we duiken maar eens een van de binnenverblijven in.  Het gedeelte met skeletloze dieren (jakkes, soms kan ik op geen enkele Nederlandse uitdrukking komen, hoe vertaal je "invertebrates" ook weer?) is interessant.  We zien er mooi gekleurde anemonen, kwallen en inktvissen.


Een grote groep met een aantal Menonnieten families loopt ongeveer dezelfde route, als wij.  Ze zijn allemaal keurig gekleed en zo te zien is alle kleding zelfgemaakt.  Sommigen spreken gewoon Engels met elkaar, maar ik hoor ook een moeder een vreemd ouderwets klinkend Duits met haar kinderen spreken. 


De tijgers liggen allemaal te slapen, maar de leeuwen geven wat teken van leven.  Een leeuwin ligt om zich heen te kijken en de andere wordt wakker en gaapt zo, dat we bijna kunnen zien, wat ze gegeten heeft!  Pa leeuw wil wel lui een oog openen, maar daar blijft het wel bij.


Zo langzamerhand beginnen we onze voeten te voelen.  We besluiten niet verder naar beneden te lopen, maar de drie huizen op weg naar de auto nog in te gaan.  Bij de reptielen zien we de mooiste (maar ook giftigste!) slangen en de fascinerende enorme reuzeschildpadden.  Ik moet toegeven, dat ik met deze koudbloedigen het minste heb.


Helaas zitten de gorilla's ook binnen, maar zij blijven mijn favoriet in deze hele dierentuin.  Misschien is het, omdat mijn zus hier vroeger hielp en ik daardoor de apen ook "leerde kennen".   Een ervan, Mandara, is er nog steeds.  Er is een schattige baby, waar ik nog langer naar had kunnen kijken.  Maar de meisjes beginnen er genoeg van te krijgen, dus we lopen door.


Mamma Gorilla

Als laatste gaan we het kleine zoogdierenverblijf in.   Hier roepen de dames "oh" en "ah" bij het zien van de kleine tamarinaapjes en moeten we lachen om het stokstaartje, dat maar tegen ons blijft "blaffen".   Het blijft leuk, zo'n dierentuin, ik neem me voor vaker te gaan, want het is tenslotte gratis.


Op de terugweg neem ik een verkeerde afslag en stuurt de GPS me via de Embassy Row op Massachusetts Avenue.  De meisjes vermaken zich met het raden welke landen we passeren en Aoife neemt gauw een foto van de Ierse ambassade.  De Japanse ambassade is verrassend groot vergeleken bij de anderen.  De Nederlandse ambassade ligt overigens niet aan deze rij.

Bij Safeway haal ik even wat rose om vanavond mee te nemen en bij Pie Gourmet ook voor vanavond een Mexicaanse "pie".  Ik ben benieuwd, want meestal halen we hier fruittaarten.  Saskia haalt me ook meteen over om een kersentaart mee te nemen.  Die taarten zien er trouwens precies zo uit als Limburgse vlaaien.

Vanavond ben ik bij buurvrouw Kelly uitgenodigd met nog een vijftal andere dames voor cocktails en appetizers.   Kelly stuurde de uitnodiging eergisteren spontaan via Facebook, omdat ze het begin van haar nieuwe baan wilde vieren, erg leuk.  We nemen dus allemaal wat te eten en drinken mee, "pot luck".   Dit is weer een heel ander groepje vrouwen, dus ik heb er zin in ze beter te leren kennen.

Het wordt dolgezellig!  Kelly heeft Planter's Punch gemaakt, die heerlijk smaakt.  De pie van Pie Gourmet is iets om te onthouden, zo lekker.  Verder is er brie met crackers, mozarella met tomaat en vers fruit.  Kelly moet morgen weer vroeg werken, dus het wordt (gelukkig, want ik ben flink moe) niet laat.  We spreken af zo'n spontane Facebook bijeenkomst vaker te doen.  Ik krijg een lift naar huis van Susan en haar man, want Rick en Kai zijn naar de film.


Onze cocktail vanavond