Superheet weekend!

Zaterdag

Gisteren voelde ik me nog allerminst lekker en ook vanochtend heb ik nog flinke pijn in mijn neus.  Ik wil per se snel beter worden (ja, wie niet?), dus ik besluit het dit weekend zo rustig aan mogelijk te gaan doen.  Om te beginnen slaap ik voor mijn doen heel lang uit.  Het is toch te warm om buiten iets te ondernemen.

Met "te warm" bedoel ik, dat het om tien uur al 35 graden is en als 40 graden aanvoelt.   Het record van 100 graden Fahrenheit wordt vandaag dan ook verbroken en later in de middag voelt het als 44 graden.  Dat is toch wel erg ongewoon voor dit gebied, warmer dan 35 graden wordt het niet zo vaak.

Wat een vreemd warme zomer hebben we, na de heel sneeuwerige winter!  Natasja heeft er een leuke naam voor gevonden: "Steamageddon", nadat we deze winter "Snowmageddon"hadden.  Iedereen klaagt en van mij mag het ook wel iets koeler, maar ik heb dit honderd keer liever, dan kou en sneeuw!

Het is een prima gelegenheid om mijn haar te laten doen.  Onderweg stop ik bij Starbucks voor een venti groene ijsthee met weinig ijs.  Dat is een hele bak thee, die ik tijdens de anderhalve uur bij Mona met gemak opkrijg.  

Mona verandert mijn haarkleur ietsje, want ze vindt het te rood, als de zon het heeft opgebleekt.  Deze nieuwe kleur heeft meer een paarsrode gloed, ik vind het inderdaad mooier.  Ook knipt ze mijn haar vooral van achteren een stuk korter.  Lekker makkelijk, straks in Aruba.

Rick wacht me al op om het zwembad in te gaan.  Allebei zien we uit naar lekker verkoeling zoeken en in het water dobberen.  Dat is ons echter niet gegund, want net als we erin zijn gesprongen wordt het zwembad gesloten.  Er heeft een kind in overgegeven en dat betekent een sluiting van tweeeneenhalf uur.  Balen, maar aan de andere kant hoef ik nu mijn dure kapsel ook niet meteen te verpesten.


Veel bloeit er niet in deze hitte, maar de crape myrtles geven de nodige kleur.  De onze, die we vorig jaar plantten, bloeit dit seizoen uitbundig!

Online zoeken Rick en ik de filmtijden op.  Er zijn een aantal films, die we graag willen zien, maar sommigen, zoals Inception, zijn zo populair, dat ze op een dag als vandaag helemaal uitverkocht zijn (en dat zegt wat met bijna ieder uur een voorstelling!).  Kai en Saskia hebben geen zin om mee te gaan.

Het is bij Tysons Corner ongeveer zo druk, als op een dag vlak voor Kerst!  Rick zet mij vast af, zodat ik kaartjes kan gaan kopen, terwijl hij parkeert.  Onze keuze is op "Knight and Day" gevallen.  Die film draait al een aantal weken en er zijn dus nog genoeg kaartjes voor te krijgen.  Ik heb de bioscoop in lange tijd niet zo druk gezien.  Duidelijk vlucht iedereen de airconditioning in vandaag. 

De film vind ik erg leuk.  Geen wonder, dat hij toch vrij lang draait met het grote aanbod van zomerfilms.  Tom Cruise en Cameron Diaz gaan goed samen.  De film is spannend, grappig en romantisch, drie kwaliteiten, waar ik dol op ben.  Ik dacht, dat het verhaal op Killers zou lijken, maar dat is niet het geval.  Ook Rick vindt hem erg goed.

Na afloop stelt Rick voor sushi te gaan eten, want hij heeft zin in koud eten met dit weer.  Nou, daar zeg ik natuurlijk geen nee tegen!  Niet ver van de mall ligt Konami, waar we al een tijd niet hebben gegeten.  We vragen om stoelen aan de sushi bar, want we vinden het altijd leuk de sushi chefs bezig te zien.  Hun sushi is erg lekker en de "Vienna" rol, die ik heb, bijzonder, want die heeft geen rijst of zeewier, maar is in komkommer gerold.  Erg lekker is het weer allemaal!

Zondag

Mijn antibiotica zijn op, dus ik vind, dat ik me vandaag echt beduidend beter moet voelen.  Bij het opstaan lijkt dat in ieder geval gelukkig wel het geval te zijn.  Het doet aan de rechterkant nog een beetje pijn om te ademen, maar lang niet zo erg als de voorgaande dagen.  Ik had me voorgenomen om, als het nog niet beter was, toch weer naar de Urgent Care te gaan, maar dat lijkt gelukkig niet nodig.

Rick en ik beginnen onze dag, zoals de meeste zondagen, met een rit naar Starbucks voor het ontbijt.  Eerst lopen we de Safeway binnen om zonnebrandsprays voor Aruba te kopen.  Die zijn hier in de VS een stuk goedkoper, dan op het eiland.  We gaan twee weken met vijf personen, dus we slaan goed in.  Van factor 30 tot 80, want vooral Saskia kan daar goed verbranden.

Ook vandaag belooft het weer ver over de dertig graden te worden.  Zelfs Rick maakt zijn drankje bij Starbucks dit keer met ijs!  Dat is bij mijn weten nog nooit voorgekomen.  Het deck is te heet in de volle zon, dus eten we binnen.

Even overweeg ik bij de sportschool op de stairmaster te gaan, maar de hitte weerhoudt me.  De airconditioning in dat hoekje is zo slecht, dat het al snikheet is bij "gewoon" dertig graden.  In plaats daarvan kleed ik me in mijn bikini en rijd naar Vienna Woods om Sharons aqua aerobics klas daar te doen.

Die klas is flink populair.  Er zijn zeker dertig deelnemers (waaronder een paar mannen).  Ik zie ook een paar bekende gezichten van ons zwembad.   Misschien heeft mijn adverteren voor Sharon via Facebook zijn vruchten afgeworpen.  Met $5 per persoon verdient ze wel lekker met zo'n grote opkomst!  Al moet ze misschien ook iets aan het zwembad afdragen, maar toch. 
Het moet gezegd, ik heb echt het gevoel flink te sporten.  Gelukkig heb ik drinkwater mee, want ik voel me zelfs onder water transpireren.  Vorige keer, dat ik deze training deed, had ik de volgende dag erge last van mijn nek en schouders, dus die probeer ik dit keer een beetje te ontzien.  In ieder geval heeft deze wateraerobics training geen oude vrouwen intensiteit!

Na thuis geluncht te hebben neem ik mijn "noodle" mee naar ons zwembad.  Het water hier is nog warmer, dan gisteren en warmer dan dat van Vienna Woods.  Het voelt werkelijk als een lauw bad aan!   Ik dobber wat en wacht tot Rick komt.  Die bleef thuis wachten op de man, die ons Perzische tapijtje repareerde, en die kwam weer later, dan beloofd.  Rick haalt het vandaag niet voor het onweer naar het zwembad.
Het zwembad wordt omringd door heel hoge bomen, waardoor er maar weinig open lucht te zien is.  Naderend slecht weer wordt zo soms op het laatste moment pas opgemerkt.  Zo ook vandaag, opeens zie ik pikzwarte wolken boven de bomen uitkomen.  Al gauw hoor ik duidelijk een donderslag en verbaas me erover, dat de life guards niet reageren.  Anderen maken hen erop attent, dat ze donder hebben gehoord.

Intussen racen de wolken onze kant op en ik wacht er niet op, dat ze het zwembad gaan sluiten.  Terwijl ik naar de uitgang loop, begint het heel erg hard te waaien en wordt het heel donker.  Doodeng vind ik het, want ik moet nog naar huis lopen langs hoge bomen en (electriciteits)draden.  Ik loop zo snel mogelijk, terwijl links en rechts van me flinke takken naar beneden komen. 

Het stormt opeens hard!  Ik hoor een enorme knal van een transformator en hoop, dat wij dit keer wel electriciteit zullen behouden.  Als ik de cul de sac inloop begint het grote druppels te regenen en twee seconden (zo lijkt het) later stortregent het!  Rick doet de deur net open, als ik binnenloop, want hij wilde me net gaan "redden".  Geen moment te vroeg ben ik binnen, want het is nu noodweer buiten!  Ik vind onweer machtig, zolang iedereen veilig binnen is.  Ik voelde me naar huis lopend bepaald niet prettig! 

De telefoon gaat en het is mijn Nederlandse internetkennis, die ik morgen ga ontmoeten.  Zij vraagt, wat er aan de hand is met het weer, want ze zijn net door de politie het American History Museum ingeloodst.   Ik vertel haar, dat er een "severe thunderstorm warning" is en dan wordt de National Mall in Washington geevacueerd.   Zo'n onweer is meestal heftig, maar kort, dus ik voorspel, dat het, als ze klaar zijn met het museum, weer droog zal zijn.

Op het nieuws hoor ik, dat er niet ver hiervandaan in Maryland een tornado was.  Dat verbaast me niets, ik ben al blij, dat die hier niet was!  Binnen het half uur komt de zon weer tevoorschijn, maar is de schade gedaan.  Bomen zijn over wegen en op huizen gevallen en duizenden zitten zonder stroom.

Ook de straat achter ons zit in het donker.  Serena belt, dat ze net een brood met ham, salami en mozzarella in de oven had voor het avondeten en vraagt, of ze dat bij ons mag afbakken.   Natuurlijk mag dat en intussen kletsen we gezellig bij op het deck.  Nu is de temperatuur zeer aangenaam, zo'n 28 graden.

Niet veel later zien we de electriciteitsploeg aan hun transformator werken.  Ik zit nog steeds buiten te lezen, als ik een enorme klap hoor en daarna rook ruik.  Ik verwacht nog half sirenes te horen, maar de truck rijdt weg, dus ik neem aan, dat de werkers ok zijn.  Hopelijk hebben Serena en Niall en de andere buren wel weer electriciteit.

Saskia heeft de halve buurt over en maakt daar quesadillas voor.  Rick, Kai en ik hebben ook zin in Mexicaans en gaan nog een van Ricks kortingsbonnen gebruiken.  Die is voor Chevy's, mijn favoriete Tex-Mex restaurant in de buurt.  De temperatuur is zo lekker nu, dat we een tafeltje buiten vragen.  Dat is er nog net, want het terras zit vrij vol.

Op het menu staat een hele advertentie over hoe vers alles hier is en dat er geen blikken in de keuken gevonden zullen worden.  Je kunt zelfs een keukenrondleiding aanvragen.  Het moet gezegd, de (gratis) tortillachips zijn duidelijk net gemaakt en de salsa smaakt ook altijd erg vers.  De tortillas worden ter plekke gedraaid en kleine kinderen mogen met het deeg spelen.  Mijn zalmtaco's zijn in ieder geval verrukkelijk!

Na de aqua aerobics verdween de pijn in mijn neus opeens en kwam de rest van de dag niet meer terug.  Wat is het heerlijk me weer "gewoon" te voelen!!   Of het de hitte en de vele airconditioning is, maar om me heen klagen ook heel wat mensen over sinusaandoeningen.  In ieder geval lijkt die van mij verleden tijd, hoera!!!


Na zulk zwaar weer is de zonsondergang wel prachtig



PS: Ik kijk net naar de weersverwachting hierboven van Accuweather en moet hardop lachen om "colder" voor morgen.  Inderdaad, "maar" 32 graden, ze hebben humor!