Onze webcam

Cul-de-sac Cam

zondag, juli 18, 2010

Tropisch weekend

Zaterdag

Zin in eens iets heel anders heb ik vanochtend en zoek op wat voor sportklassen er op het rooster van Anytime Fitness staan.  Om elf uur heeft Julie een "resist-a-ball" klas en ik besluit die weer eens te gaan doen.  "Long time no see!", zegt Julie, als ik binnenloop.  Lang genoeg om vergeten te zijn hoe intensief deze klas is, merk ik even later! 

Het lijkt zo makkelijk en rustig, oefeningen met de grote bal, maar dat valt tegen!  Ik ben toch echt wat gewend qua sporten, maar sommige oefeningen kan ik niet tot het einde volhouden!  Bij Julie vergeleken is Sharon een lam en haar routines zijn toch ook niet voor de poes.  Ok, genoeg met de dierenuitdrukkingen, in ieder geval heb ik na het uur het gevoel, dat al mijn spieren in pudding zijn veranderd!

Na de lunch vertrek ik naar het zwembad.  Er wordt telkens voorspeld, dat het zo vochtig zou zijn, maar dat valt erg mee.  Het is in de schaduw heerlijk!  Nu voelt na de 40+ graden van vorige week 35 graden natuurlijk een stuk lekkerder. 

Op mijn telefoon zie ik, dat Katja online is, dus we kletsen bij via MSN.  Wat een technologie toch, aan het zwembad op een telefoon online communiceren!  Op St. Eustatius gaat het goed, alleen regent het er al een paar dagen en is nu alles in Katja's tent nat.  Ze hebben vandaag vrij en zijn maar een cafe met internet ingedoken, waar ze Tom and Jerry kijken. 

Maandag gaan ze, behalve onkruid trekken, ook duiken om de duiklijnen schoon te maken.  Katja is nu halverwege haar tijd op St. Eustatius. Ze zegt aan de ene kant uit te kijken naar weer een gewoon bed straks, maar aan de andere kant zal ze de mensen en het eiland ook weer gaan missen.  Het is allemaal een goede ervaring voor haar.

Na een paar uur moet ik naar huis, want Rick staat erop vanmiddag naar Costco te gaan.  Daar heeft hij een paar weken geleden, na zo'n tien jaar geen lid te zijn geweest, weer een lidmaatschap aangeschaft.  Het is algemeen bekend, dat Costco op zaterdagmiddag een ramp is, maar Rick is vastbesloten.  Saskia gaat ook mee, want die is nog nooit in dit warenhuis geweest.  Voor degenen, die het niet kennen, het is een soort Macro, maar volgens mij nog groter. 

Zoals al verwacht lijkt de parkeerplaats op een bijenkorf met aan- en afrijdende auto's.  We kunnen wonder boven wonder nog een plekje dichtbij de ingang vinden.   Binnen word ik meteen met een (van hun gigantische) karren tegen de hielen gereden door een man, die nogal haast heeft.  Het begint al goed!  Wat het is met deze winkel, weet ik niet, maar ik krijg meteen bij het binnenlopen een "fight or flight" reactie!

Rick en Saskia gaan alvast winkelen, terwijl ik in de rij ga om ook een lidmaatschapskaart te laten maken.   Daarvoor moet ik ook op de foto, die afschuwelijk uitvalt.  Gelukkig is hij maar klein en vaag zwart-wit.  Geen wonder, dat sommige gezinnen het lidmaatschap delen, die foto's zijn onherkenbaar.

Maneuvrerend langs de tientallen wagentjes, die overal de paden blokkeren, en zuchtende in slechts een hemdje geklede mannen met gigantische pakketten van van alles en nog wat in hun armen, loop ik naar de vleesafdeling.  Daar staan Rick en Saskia te bedenken, welke soort biefstuk we morgenavond zullen gaan grillen.  Voor mij is er maar een lekkere biefstuk en dat is filet mignon.  Costco heeft heel goede kwaliteit vlees en de filet mignon kost maar $10,99 per pond!  Dat gaat het dus worden.

Alles gaat goed en mijn humeur is nog redelijk, ondanks de hitte in de winkel (airco kost kennelijk teveel) en de vele chagrijnige shoppers.  Dan gaan Saskia en ik even naar de soda's kijken en denken, dat Rick ons met de wagen volgt.  Dat blijkt niet het geval en we zijn hem prompt kwijt!  In geen velden of wegen is Rick te bekennen en zijn telefoon neemt hij niet op.  Dit is een van de redenen, dat ik zo'n hekel heb aan deze winkel, dit keer is het tenminste geen kind, dat we kwijt zijn (daarom heb ik in voorgaande jaren ook peentjes gezweet!).

Pas bij de kassa's zien we Rick weer, die zich natuurlijk van geen kwaad bewust is en ons met een grote glimlach tegemoet loopt.  Toch is hij het er ook wel mee eens, dat veel van de verpakkingen gewoon te groot zijn.  De shampoo flessen bijvoorbeeld bevatten voor zeker een jaar shampoo voor een gezin van zes! 

Als laatste kijken we nog bij de electronica, want Kai heeft een magnetron nodig voor zijn dormkamer straks.  Daar zijn wel weer flinke koopjes te zien en we nemen een Sanyo mee, die maar $45 kost en allerlei mogelijkheden heeft.  Toch is Costco niet altijd goedkoper, dan andere zaken.  Zo kost mijn Acer minilaptopje hier net zoveel als wat ik er bij Microcenter voor betaalde.

Enfin, het was weer een avontuur, maar ik hoop nooit weer Costco op zaterdag te hoeven trotseren!  Die heel drukke supermarkten zijn we hier eigenlijk helemaal niet gewend, maar ik bedenk me, dat het niet anders is, dan de Albert Heijn in Amersfoort op elke willekeurige zaterdag vroeger.  Ik ben heel blij de luxe te hebben om door de week te kunnen winkelen!

We zetten Saskia af bij haar oppasgezin en halen Kai op om mee te gaan eten.  Bij Clare and Don's speelt een live bandje calypso muziek en zo ben je meteen in de stemming voor dit restaurant met een Florida thema.  Tot ons plezier kunnen we meteen een tafeltje krijgen.  Ik had verwacht, dat het erg druk zou zijn, want het restaurant staat deze maand in het tijdschrift "Where" voor Washington.

Dat Kai weer helemaal gewoon kan eten, blijkt wel uit zijn keuze van het menu.  Als voorafje bestelt hij gefrituurde augurkschijfjes (erg lekker, moet ik zeggen!) en als hoofdgerecht de buffalo kip vingers.  Buffalo saus is behoorlijk pittig!

Rick kiest de blackened grouper sandwich en ik maak van het ceviche "voorafje" mijn hoofdmaaltijd.  Daar krijg ik absoluut geen spijt van!  Het is een flinke bak met garnalen in een heel frisse limoensaus met tomaten en jalapeno's, geserveerd met zelfgebakken tortilla chips.  We smullen allemaal. 


Grappig genoeg waren we hier voor het laatst met Lucas, onze neef, die bij de Marines zit, en zagen we net voor we gingen eten, dat hij zich vandaag heeft verloofd met Charity, die al jaren zijn vriendin is.  Leuk, een bruiloft in het vooruitzicht, ik ben benieuwd, waar ze gaan trouwen.  Ze wonen nu in Zuid-Californie, omdat hij daar bij een basis gestationneerd is, zij komt uit Wisconsin en zijn ouders wonen bij Denver.  Wij zullen dus zeker moeten reizen om erbij te zijn.

Zondag 

Alweer een mooie, warme en zonnige dag daagt.  Rick en ik gaan samen ontbijt halen bij Starbucks.  Met dit warme weer wil ik alleen ijskoffie.  Ik bestel een venti (hun grootste maat) ijskoffie met melk en caramelsiroop en weinig ijs.   De sandwiches (voor mij een Southwest wrap dit keer) eten we op het deck op.

Janet en ik hebben vandaag weer eens afgesproken een stuk te gaan fietsen.  Zij traint nu voor een volle triathlon en moet eigenlijk 40 kilometer fietsen, maar daarvoor is het ons wat te warm.  We houden het bij onze gewoonlijke rit over het W&OD pad naar Herndon, wat bij elkaar 32 kilometer heen en weer is.   Voor mij is dat meer dan genoeg, want ik heb enorm veel spierpijn van de klas van gisteren.  Het is wel de "goede" spierpijn, maar pijn blijft het wel.

Terwijl we fietsen is het heel goed te doen, maar zodra we stilstaan is het toch wel flink heet!  Gelukkig heb ik twee grote flessen water mee, die schoon op gaan.  Het is enorm druk op het pad met voornamelijk fietsers.  Denkelijk door de hitte zijn er minder wandelaars, dan gewoonlijk. 

Zoals altijd langs dit pad zien we een aantal dieren.  Op de heenweg schiet er een chipmunk net voor mijn fiets het pad over en ik kan hem nog net ontwijken.  Later zien we een doosschildpad oversteken en ik stop om een foto van dit mooie diertje te nemen.  Aan de linkerkant zie ik een hert op het punt om het pad over te steken, dus ik houd in, wat een lading gescheld van een racefietser, die veel te dicht op me reed, tot gevolg heeft.  Tja, ik kom toch liever niet met een hert in contact op de fiets, in de auto heeft dat al vaak nare consequenties!


Ik vind deze schildpadjes zo schattig!

En dan gebeurt het helaas toch... Er schiet iets uit het hoge gras recht onder mijn voorwiel.  Het blijkt een chipmunk te zijn en ik hoor een naar krakend geluid.  Janet, die achter me rijdt, vertelt, dat hij helaas dood is.   Het is zo druk met langsrazende racefietsers, dat we niet durven te stoppen en ik heb ook geen echte behoefte mijn slachtoffertje nog eens nader te bekijken.  Er is niets, dat ik had kunnen doen om hem te ontwijken, maar ik vind het natuurlijk wel heel naar.

Na bijna twee uur zijn we terug en besluiten ons meteen klaar te maken voor het zwembad.  Tijdens het fietsen viel het wel mee, maar zodra we stopten was het wel heel, heel, heel erg warm!  Janet heeft nog energie om een mijl te zwemmen, want zij traint voor een triathlon.  Ik niet, dus ik eet gauw lunch, zwem tien baantjes en dat is genoeg beweging voor vandaag.

Rick komt ook en in het water kletsen we een paar uur met Serena en Matt en Susan, de ouders van Charlie, Kai's toekomstige kamergenoot.  Zolang heb ik allang niet meer in een zwembad gezeten en als een pruim kom ik eruit!  We lezen nog wat om op te drogen en gaan dan huiswaarts om het avondeten voor te bereiden.

Serena en Niall en de kinderen komen en het wordt een feestmaaltijd.  De filet mignon stukken zijn enorm en Rick grilt ze precies, zoals we ze allemaal lekker vinden.  Daarbij hebben we verse asperges en Serena's heerlijke salade van kerstomaatjes, watermeloen en feta kaas.  De kinderen hebben cheeseburgers met watermeloen.


Onze halve koe

Na het eten brengen de mannen Saskia en Aoife naar Tysons Corner waar ze naar de "Bra Bash" van Pink gaan.  Ze winnen een cadeaubon van $50, dus zijn helemaal door het dolle heen.  Niall grapt droog, dat ze daar heel wat "knickers" van kunnen kopen. 

Het is weer heel gezellig met onze "Ierse" (want eigenlijk is alleen Niall Iers) vrienden bij te kletsen.  Al te snel is het tijd voor ze om naar huis te gaan, want Serena heeft morgenochtend om zes uur al een werktelefoongesprek (veel van haar klanten zitten in China en India).

We sluiten de dag weer af met een fikse onweersbui.  Deze heeft enorm veel bliksem, dus ik probeer er foto's van te maken.  Vergeet het maar!  Een foto heeft nog een klein gedeelte van een bliksemschicht erin en het filmpje een paar schichten.  Ik bewonder de fotografen, die van die prachtige foto's van bliksem maken, weer eens des te meer.  Maar ja, zij fotograferen ook waarschijnlijk niet uit de hand vanaf hun balkondeur. Spectaculair is het in ieder geval allemaal weer wel.  Ik vind zo'n onweer erg mooi, mits ik iedereen, die ik liefheb, veilig weet (heb ooit onweer op een meer meegemaakt en dat was ronduit angstaanjagend).


In het midden bovenaan zie je een schicht en op de grotere versie ook nog een tweede

11 reacties:

Anja zei

Wat een mooie schildpad. Naar dat je een chipmunk overreden hebt maar zulke dingen gebeuren.Wij hebben ook een lidmaatschap bij de Costco. Het vlees is er inderdaad goed, ik haal er ook de Gouda kaas. Hier was het vandaag ook warm met 38 graden.

Ingrid en Michael zei

Inderdaad heel naar om een dier dood te rijden. Ik heb dat gevoel zelfs al bij een vlinder of libelle die tussen mijn spaken dreigt te vliegen! Maar je doet er niks aan. Dat restaurant van zaterdag ziet er wel supergezellig uit! Lekker zomers. Ik kan me daar wel over verwonderen hoe klein de moderne technologie de wereld heeft gemaakt. Mobiele telefoons, internet en dat zelfs nu gecombineerd. Heerlijk om zo contact te kunnen hebben.

Annemiek zei

Het zal een gek gezicht zijn om roadkill op een fietspad te zien liggen.
Bij zo'n groothandelwinkel koop je al snel teveel vindt ik.

Suus zei

Heerlijk hoor, zo'n weekendje......

Jammer van de domper van het dier, maar je kan er ook niets aan doen, dus je moet je er echt niet schuldig over voelen.

Wat heerlijk zeg, zo'n buurtzwembad.....

Groetjes Suus

PS door je foto's uit julie omgeving ben ik toch nieuwsgierig geworden, we gaan toch eens wat meer onderzoeken en die kant van de USA eens ontdekken!

Justin zei

Het is wel naar dat je een chipmunk heb overreden maar je kunt er niks aan doen helaas. Maar wat een prachtige schildpad! Wat een ware temperaturen daar was het hier ook maar zo.

Wat me opvalt is dat jullie (wel lekker maar is het bij iedereen zo) veel uit eten gaan komt dat door vakantie, of doen veel Amerikanen dat?

Vita zei

Wij reden tijdens onze eerste avondrit in Victoria (Australie) prompt een wallaby aan. We gingen nog terug om te kijken of ie dood was (want om een gewond dier achter te laten vind ik vreselijk), maar zagen niks, ook geen bloed. We gingen er dus maar vanuit dat we alleen zijn staart hadden geraakt, maar de schrik zat er goed in.

En dan die Costco, dat klinkt inderdaad als de Makro. Wij hebben een pasje voor die in Duivendrecht, maar ik kom er zo goed als nooit. Alleen de super-super-aanbiedingen zijn redelijk interessant, verder is alles duurder dan bij een gewone supermarkt, in drieliterverpakkingen en afschuwelijk gepresenteerd, onder hard tl licht met gele stenen tegels en inderdaad een vreselijk goudenkettingenpubliek. De moeite van het omrijden dus niet echt waard. Ook niet voor vlees trouwens, dat haal ik sowieso liever bij een biologische slager of onze eigen keurslager (met eigen slachthuis).

Fijn dat Katja alweer op de helft is: het klinkt niet erg aantrekkelijk voor iets waarvoor ze zoveel zelf moet betalen. Gelukkig dat ze er zelf de lol/leerschool van inziet!

HennyB. zei

Dat was weer een gezellig weekend met mooi weer, helaas voor de chipmunk maar dat je je schuldig voelt is te begrijpen, maar ja!
Fijn voor Kai dat hij geen last meer heeft.
Knap van Janet dat zij een triathlon doet, goed hoor. Wij hebben afgelopen oof gefietst op de Veluwe.

Petr@ zei

Goh, Katja heeft de helft er alweer opzitten. Wat gaat dat snel zeg.

De maaltijd van zondag klonk erg lekker, vooral de salade van Serena. Heerlijk zomers.

Petra zei

@Anja - Gek, ik heb bij deze Costco geen Goudse kaas gezien en ik heb er wel naar gekeken, want volgens mij las ik dat eens op jouw blog.

@Ingrid - Ja, ik vind het ook altijd erg bij een vlinder of libelle.

@Annemiek - Inderdaad, veel roadkill is er op dat pad (gelukkig!) niet.

@Suus - Wat leuk, dat ik je enthousiast heb gemaakt voor dit gebied. Zoals je kunt lezen ben ik er zelf dol op :).

@Justin - Ik denk, dat Amerikanen over het algemeen wel meer uit eten gaan, dan Nederlanders, althans in dit gebied. Maar wij eten inderdaad relatief veel buitenshuis, ook voor Amerikanen (en nog meer nu, omdat het vakantie is).

@Vita - Gelukkig leek die wallaby ok (Australie staat trouwens hoog op ons verlanglijstje!). Goudenkettingenpubliek, super omschrijving van de menigte bij Costco! :D

@Henny - Heerlijk, fietsen op de Veluwe! Dat deden wij vroeger ook vaak, want we woonden er niet zover vandaan.

@Petr@ - Ik moest wel lachen om Rick met die salade, want hij at hem keurig, maar houdt helemaal niet van feta of andere sterk smakende kazen. Anders zou ik zulk soort salades veel vaker maken.

Bianca zei

Ik heb het hier ook al een paar keer geprobeerd om die bliksemflitsen op de foto te krijgen maar helaas, ook niet (goed) gelukt.
Wat zielig van die chipmunk maar inderdaad daar kun je niets aan doen, "gelukkig" dat hij/zij direct dood was. Hetzelfde hier met eekhoorns het lijkt wel of ze wachten of je eraan komt.
Lijkt mij ook een verschrikkelijke winkel, ik heb er hier nog geen gezien trouwens.

Nicole zei

Gelukkig heb ik nog nooit roadkill veroorzaakt en dan lijkt het me op de fiets al helemaal een stuk confronterender dan in de auto.

Fijn dat Katja nu op de helft zit. Ik hoop dat de regen snel ophoudt. Wel ideaal dat je nu overal met haar kunt communiceren en niet aan je PC gekluisterd bent.