Verstandskiezen eruit

Na een nogal slechte nacht ben ik al vroeg uit de veren.  Het heeft vannacht flink huisgehouden buiten en iedere donderslag heb ik volgens mij gehoord.  Ik maak Saskia wakker, want zij heeft vanochtend haar eerste personal training sessie met Sharon.  Kai laat ik nog even liggen.  Hij moet nuchter zijn, dus kan net zo goed in bed blijven.

Op weg naar de kaakchirurg zet ik Saskia bij Anytime Fitness af.  Ze is wat vroeg, maar kan alvast op de fiets opwarmen.  Bij Dr. Bonacci moet een nerveuze Kai een aantal formulieren ondertekenen en dan "mag" hij naar de operatiekamer komen.  Daar wordt zijn bloeddruk opgenomen en krijgt hij klemmetjes aan zijn pols en enkel.  Ik moet een foldertje over de nabehandeling lezen.  Het is allemaal niet niks!

Tot mijn verbazing zal de operatie maar een half uurtje duren.  Alle vier de verstandskiezen gaan eruit en alle vier zitten ze nog in het bot.  Ik had verwacht, dat dat langer zou duren, dus heb mijn minilaptop mee om bij Starbucks op te gaan werken.  Daar bieden ze nu gratis Wi-Fi. 

Daar wilde ik dus ook ontbijt gaan eten, wat de assistente van Dr. Bonacci prima vindt.  Als ik bij de lift wacht, roept de (niet zo vriendelijke) receptionist me terug.  Volgens hem word ik geacht in de wachtkamer te wachten.  Ik beloof hem enkel ontbijt te gaan halen en dan meteen terug te komen.  Gelukkig "mag" ik dan weg, want ik heb trek!

Na mijn spinaziewrap en venti ijskoffie te hebben gehaald, race ik nog even Anytime Fitness binnen.  Ik had Saskia beloofd haar om tien uur op te halen.  Het is echter inmiddels al half tien en Kai moet daarna nog bijkomen van de narcose, dus dat zie ik niet gebeuren.  Gelukkig is Sharon zo lief aan te bieden om Saskia na hun sessie naar Dr. Bonacci te brengen. 

Bij elkaar ben ik hoogstens twintig minuten weggeweest, maar als ik de wachtkamer weer inloop, zit Kai al in de herstelkamer bij te komen.  Hij is nog lekker giechelig van de narcose en het duurt even, voor hij redelijk bij zijn positieven lijkt te komen.  Ik krijg allerlei instructies en leer, hoe ik gaas"kussentjes" moet maken om Kai op te laten bijten om het bloeden te stoppen. 

Na een half uurtje moet Kai de "sobertest" doen om te zien, of de narcose voldoende is uitgewerkt om hem naar huis te laten gaan.  Hij raakt met dichte ogen zijn neus aan en slaagt dus.  Saskia zit in de wachtkamer en samen helpen we Kai naar de van te schuifelen.  Later hoor ik, dat hij zich niets van de rit naar huis of thuiskomst herinnert.

Een paar dagen geleden heb ik de recepten voor pijnstillers al gevuld bij de apotheek.  Een is ibuprofen, de ander Vicodin, wat een nogal zwaar middel is en waarvan ik hoop, dat Kai het niet nodig zal hebben.  De eerste paar uur is hij nog zo verdoofd, dat hij nauwelijks kan drinken, laat staan een pil slikken.   Dan lukt het hem om een ibuprofen door te slikken.  Gelukkig lijkt dat afdoende te helpen.

Om het uur ververs ik het gaas en zorg, dat Kai voldoende drinkt.  Ik heb mijn hoop, dat ik nog een half uurtje zou kunnen gaan sporten, al gauw opgegeven.  Ik wil er vandaag vooral voor Kai zijn.  Na de lunch vraag ik Saskia even op te passen en ga gauw naar Giant.

Daar haal ik allerlei zacht eten, waar Kai heeft gezegd (of liever geschreven, want met dat gaas in zijn mond gaat praten niet) zin in te hebben.  Dat wordt aardappelpuree (heel handig in individuele porties te krijgen), macaroni met kaas, vanillepudding en caramel mousse en eieren voor roerei.  Daarvan eet hij uiteindelijk alleen de puree en de pudding, maar dat is al heel wat.

De vochtige bewolking maakt plaats voor zon en lekkere temperaturen, dus ik lees tussen mijn verplegingstaken door buiten op het deck.  Saskia's vriendin Susan komt en de meisjes gaan zwemmen.  Dit keer weiger ik echter de alweer bekokstoofde logeerpartij.  Vandaag gaat het om Kai en wil ik er ook geen vreemd meisje bij hebben.  Dat valt niet goed bij Saskia, maar ze weet ook, dat als ik eenmaal nee zeg, ik me niet bedenk.

Naarmate de middag vordert, krijgt Kai wat meer energie.  Hij gaat zo af en toe zelfs aan de computer zitten en schrijft zijn Facebook status: "Wisdom teeth OUT".  Hij is opgelucht, dat de operatie voorbij is en hij nu alleen hoeft te helen.  Hopelijk helpt de ijszak, die hij afwisselend tegen zijn linker- en rechterwang houdt, opzwellen te voorkomen.   Ik ben erg trots op hem, want je hoort zo vaak, dat mannen nogal kleinzerig zijn, maar daar merk ik bij hem niets van (bij Rick ook nooit, misschien aardt hij naar zijn vader).

Rick komt thuis uit Washington en verrast mij met mijn favoriete sushimaaltijd.  Nu Sakana niet meer bestaat, gaan we weer naar Yama, wat al vele jaren een succesvol restaurant is hier in Vienna.  Geen wonder, want hun sushi is simpel, maar heel vers en met grote stukken vis.  Ik smul er weer van en moet Snickers zo af en toe letterlijk van me afslaan!  Die kat ruikt vis van een kilometer afstand!

Terwijl we naar Kai's favoriete programma's kijken (tot mijn verbazing vind ik Eureka ook erg leuk), belt Dr. Bonacci zelf om te zien, hoe zijn patient het maakt.  Ik ben blij te vermelden, dat hij het zeer goed doet.  Zeker beter, dan ik had verwacht!  Hopelijk blijft dat zo en is Kai tegen de tijd, dat hij naar Richmond moet voor zijn introductiedagen volgende week weer helemaal de oude.

Een van Kai's shows is op de Travel Channel, de "World's Wackiest Game Shows", en laat daar nu een Nederlandse show bij zitten!   Een buschauffeur werd gehypnotiseerd en dacht, dat een bankier naakt was.  De naam van de show wordt niet gegeven (of ik heb het gemist).  Iemand?