World Cup finale

Zaterdag

Gisteravond begon het al te regenen en vannacht heb ik het horen gieten.  Dat hebben we al een tijd niet meegemaakt!  Bij het opstaan regent het nog gestaag en de natuur ziet er meteen een stuk groener uit.  De temperatuur is een stuk gedaald, het zal "maar" 28 graden worden vandaag.

Katja belt op en ik bel haar terug, omdat ze niet lang internationaal kan bellen daar.  We kletsen lekker bij en zij vertelt honderduit over haar  avonturen.  Ze heeft al een nachtduik gedaan en enorme schildpadden gezien.  Bij het snorkelen zag ze een rog en een haai.  Het programma is echter niet, wat zij en de andere deelnemers ervan hebben verwacht.  Ze doen bijna niets met schildpadden, zoals werd beloofd, en het werken in de natuur is zwaar. 

St. Eustatius is wel erg mooi en heeft uitzicht op Saba en St. Kitts, waar Katja ook met een groepje heen wil een komend weekend. Het eiland heeft verder weinig voorzieningen, zo is er op het hele eiland dit weekend geen benzine en kunnen Katja en haar teamleden niet naar de douches.  Het is een goede ervaring voor haar, zeker, omdat ze over het Vredescorps denkt.  Ze zegt ook geen spijt te hebben van haar beslissing dit te gaan doen, maar is wel teleurgesteld, dat er zo weinig met de zeedieren wordt gedaan.

Na het telefoongesprek ga ik naar de sportschool.  Ik doe mijn halve uur stairmaster en dan de fiets.  Als ik weer buitenkom is het inmiddels droog.  Op weg naar huis ga ik even langs Whole Foods.  Daar is het op zaterdag altijd luilekkerland.  Ik probeer kip in een heerlijke marinade, crackers met superromige kaas (een soort, waar ik nooit eerder van heb gehoord)  en brood met een lekkere dip.  Ook zijn er wijnen om te proeven.  Ik doe er mijn lunch mee, zoveel is er!

De zon schijnt inmiddels alweer vrolijk, dus ik ga even buiten zitten lezen.  Dan roept Rick me naar binnen, want de wedstrijd Duitsland-Uruguay is heel spannend.  Rick is de afgelopen maand een ware voetbalfan geworden!  Inderdaad is het een leuke wedstrijd om te kijken.

Rick en ik gaan er vanavond voor onze "date night" op uit.  Eerder, omdat de kinderen niet mee willen of kunnen, dan omdat het zo gepland was, maar dat zal de komende jaren wel vaker voor gaan komen.  Saskia blijft voor de tweede nacht achtereen bij Shannon logeren.  Die krijgt haar deel van logeerpartijen wel bij elkaar deze maand! 

Kai gaat met een vriend Kyle en zijn familie mee naar  het Watermelon Park Rock Fest in Berryville.  Daar zal hij ook een aantal liedjes spelen.  De meeste mensen blijven daar kamperen, maar Kai's vriend is net aan zijn rug geopereerd, dus zij komen vanavond nog thuis.  Zo kan Kai morgen met ons de World Cup finale kijken

Wij beginnen onze avond met Toy Story 3 in 3D.  Geen wonder, dat die goede recensies krijgt, wat een creatieve film is dat!  Ik lach een paar keer hardop om Barbie en Ken, kostelijk!  Het is ook precies de goede mix van grapjes, die alleen volwassenen begrijpen, en een goed verhaal voor de kinderen.  Als de moeder het even moeilijk heeft met het naar college vertrekken van haar zoon moet ik ook hard slikken.  Dat komt me bekend voor!

Met dit heerlijke weer willen we graag ergens buiten op een terrasje eten.  Gelukkig hebben meer en meer restaurants hier die mogelijkheid.  We hebben allebei zin in Vietnamees en Taste of Saigon heeft plaats op hun terras.  Ik bestel de garnalen in caramelsaus, een heel bijzondere smaak, die me een beetje aan ketjap manis doet denken.  Rick heeft een gerecht met biefstuk, dat hem ook goed bevalt.  We blijven nog lekker lang natafelen.

De erge hitte van vorige week is (voorlopig) weer verdwenen, maar Accuweather.com maakte een compilatie van foto's van thermometers boven de honderd graden Fahrenheit.  Ik stuurde de foto van mijn van in, die ik een paar dagen geleden plaatste.  Die staat op de collage net onder de neus van de hond.  Wel leuk om te zien, al die hoge temperaturen. 

Zondag

De grote dag: Nederland speelt in de World Cup finale!  De laatste keer, dat dat het geval was, zat ik nog op de middelbare school.  We hebben dan ook besloten deze historische wedstrijd met een heel aantal andere Nederlanders te gaan kijken.

Eerst haalt Rick ons traditionele Starbucks ontbijtje, wat we buiten in het zonnetje opeten.  De regen van gisteren heeft voor nu alle luchtvochtigheid verdreven, dus het is heerlijk op het deck.  We bespreken, dat we maar beter al voor de opening bij de pub in DC kunnen zijn, waar we de wedstrijd gaan kijken.  Er zijn heel wat Nederlanders in Washington en we willen graag een tafeltje.

We steken ons in onze oranje shirts en ik verf een Nederlandse vlag en HUP!!! op mijn wangen.  Zonder oponthoud rijden we vervolgens naar L Street in Washington, waar we ook meteen een heel gunstige parkeerplaats vinden.  Even verderop zien we al heel wat oranje staan, duidelijk was het een goed idee vroeg te komen!

De pub zou om half een opengaan, maar we mogen om kwart over twaalf al naar binnen.  De identiteitsbewijzen worden gecheckt en Kai krijgt een zwarte X op zijn hand, omdat hij te jong is om alcohol te bestellen.  Veel tafeltjes worden al meteen in beslag genomen, maar wij vinden er nog een achterin, vlak onder een tv scherm.  Perfect, dus!

Al snel zijn alle zitplaatsen ingenomen en staan er heel wat mensen.  Hoe druk het precies is, hoor ik pas even later van Martine.  Zij konden er nog net voor de pub vol was in!  Het is pas kwart voor een en de tweehonderd gasten zijn er al!  Een grote rij wachtenden wordt naar de zusterbar gestuurd.  Mijn kennis Guus stuurt me een Facebook berichtje, dat ook zij elders moesten gaan kijken.

NL Borrels heeft voor kroketten gezorgd, dus daar bestellen wij een portie van voor de lunch.  Het zijn heerlijke kroketten en de frietjes komen met mayonnaise.  Rick bestelt er ook nog een portie "Reuben skins" bij.  Dit zijn gefrituurde uitgeholde aardappel gevuld met corned beef, zuurkool en een saus.  Ik probeer er een stukje van en het smaakt best lekker.

Shanti van de Nederlandse Vereniging doet de ronde met een rood-wit-blauwe vlaggenstift.  Rick en Kai hebben zo ook een vlag op hun wangen.  De stemming zit er helemaal in.  Sommige mensen hebben vuvuzela's bij zich, wat een lawaai maken die dingen!

Eindelijk is het tijd voor de volksliederen.  Het Wilhelmus wordt wel meegezongen, maar ik krijg het gevoel, dat men de woorden een beetje vergeten is.  Ik moet toegeven, dat ik me er ook maar gedeeltes van herinner.  Hoe anders is dat met de "Star Spangled Banner", waarvan vrijwel iedereen het eerste couplet kent.  De Spanjaarden hebben het makkelijk, hun volkslied heeft geen tekst.



Voor de aanvang



Het Wilhelmus

Wat een nagelbijter wordt de wedstrijd!  Alom wordt de scheidsrechter uitgescholden, want die lijkt toch wel erg te paaien voor de theatrale vallen van de Spanjaarden.  Maar dan heeft de Jong weer geluk, want zijn nare trap had ook een rode kaart kunnen zijn.  Naarmate de wedstrijd vordert wordt het publiek steeds stiller. 


De spanning is van de gezichten af te lezen.  Als Spanje scoret druipt de teleurstelling ervan af.  Zodra het eindsignaal klinkt, vertrekken veel mensen al.  Wij blijven nog even wachten, want DC Dutch verloot een aantal spullen.  Wij winnen niets, maar ik neem een t-shirt mee voor Martine, die al naar huis is.

Guus is inmiddels ook naar Mackey's gekomen.  We kletsen even bij en zijn het erover eens, dat het Nederlandse team er echt (soms wel wat te letterlijk) voor heeft gevochten.   Een van de frustraties in de zeventiger jaren was, dat het Nederlandse team zo verdedigend speelde.  Dat kan van dit team niet worden gezegd.  Guus deelt ook visitekaartjes uit voor zijn website DutchinAmerica.com.

We nemen afscheid en lopen de donkere pub uit.  Wat is het dan opeens schel buiten!  Het is heerlijk weer, dus thuis gaan we allemaal buiten zitten computeren.  Saskia vraagt alweer om een logeerpartij, dit keer met Alexandra.  Ik stel als voorwaarde, dat haar kamer keurig netjes wordt opgeruimd en haar was wordt gedaan.  Zo krijg ik zonder protest voor elkaar, wat anders met een boos gezicht gedaan zou worden.

Rick heeft bij Mackey's nog een burger gegeten en heeft dus geen trek in avondeten.  Saskia heeft al gegeten, dus Kai en ik bestellen Chinees.  Ik gewoon een lichte hot and sour soep en Kai zoetzure kip (die heel anders wordt geserveerd, dan Koe lo yuk).  Eigenlijk had ik na vanmiddag erge zin in Babi Pangang of Mihoen Goreng, maar de Chinezen hier serveren voornamelijk Sechuan en Hunan gerechten.

Met het krekelconcert op de achtergrond en dansende vuurvliegjes voor me, zit ik nu om negen uur nog buiten.  Helaas zijn de muggen ook volop aanwezig en vinden mij, ondanks de Off!, met ongekende precisie.  De zomer zou perfect zijn zonder die vervelende bijtende beesten!

Door alle drukte is het er niet van gekomen rond vier juli ons eigen vuurwerk af te schieten.  Om ons heen hoor ik allerlei geknal, wat Rick op een idee brengt.  Hij haalt zijn voorraadje naar buiten en Kai en hij steken het af.  Wat dat betreft zijn mannen toch halve pyromanen, hoor!  Ik vind het mooi, maar houd mijn hart vast, als Rick een heel illegaal stuk afsteekt met wel tien vuurpijlen, zoals je ook bij het professionele vuurwerk ziet (op de terugweg van New Orleans gekocht).  Gelukkig rijdt er niet net een politiepatrouille voorbij!  Gauw ruimen we het bewijs op, want ook Rick schrok van het aantal vuurpijlen, ha ha.  Hier in Virginia is alleen grondvuurwerk toegestaan.