Onze webcam

Cul-de-sac Cam

maandag, augustus 02, 2010

Dag 1: Zon, zee en zand

Tot mijn verbazing, want ik had verwacht doodmoe te zijn, ben ik om acht uur klaarwakker! Ik probeer het nog wat stil te doen, want de kinderen wilden tot tenminste half negen uitslapen, maar dat lukt kennelijk niet goed genoeg.

Katja, die de afgelopen maand voor zevenen haar bed uit moest, zit nog in dat ritme en staat ook maar op. Ook Kai is al gauw bij zijn positieven. Ik maak koffie voor Katja en mij en bel naar ons autoverhuurbedrijf. Zij zullen om tien uur de auto komen brengen en ik geef ons kamernummer door.

Voor ze komen wil ik ontbijten en K. en K. zijn daar ook meteen voor. Saskia kreunt echter, dat ze te moe is en wil blijven liggen. Wij maken ons klaar en tot mijn verbazing is Saskia toch ook opeens op en klaar om mee te gaan.

Bij het ontbijtbuffet staat een enorme rij. Dat is sowieso duur en niet erg bijzonder, dus we besluiten buiten op het Terrace Deck te gaan eten. Ook daar zijn de prijzen exorbitant voor wat je krijgt, maar je eet tenminste met zicht op de turquoise en diepblauwe zee. Het is wel zaak zo snel mogelijk ontbijtspullen in te gaan slaan, zodat we ons niet blut betalen aan twee eieren met spek voor $15!

Katja bestelt een omelet en Kai en ik allebei de twee eieren met bacon, toast en fruit. Hij neemt roerei, ik gepocheerde eieren. Saskia kiest de pannekoeken met sinaasappel en bosbessen smaak. Het is allemaal erg lekker en de service, zoals eigenlijk altijd op dit eiland, enorm vriendelijk. Op de tafel naast ons slaan we een mooi geel vogeltje gade, die (met uiteindelijk succes) probeert een suikerzakje uit het bakje te vissen. Hoe dat beestje weet, dat daar iets lekkers in zit?

Net voor tienen zijn we klaar om de American Car Rental vertegenwoordiger te ontmoeten. Bij de uitgang van de Lower Lobby was me verteld. De enige uitgang, die ik daarvan ken, is die naar de parkeerplaats.

Daar wachten we tot tien over tien en dan bel ik het kantoor eens. Er blijkt nog een uitgang te zijn, waar ze al bijna van vertrokken waren, omdat wij maar niet kwamen. Oei!

De zwarte Mercury Mountaineer ziet er van buiten redelijk gehavend uit, maar werkt verder prima. Van tevoren hebben we via de email al over de betaling gecorrespondeerd.

We huren al jaren van dit bedrijf en nu opeens moet er van tevoren betaald worden. Aangezien we voorheen toch een aantal problemen met de auto's hadden, weigeren we dat. Wel willen we best een credit card nummer voor de borg geven en dan aan het einde van onze vakantie contant betalen (scheelt 5% met een credit card). De dag voor vertrek kreeg ik een email, dat dat prima zou zijn.

Gelukkig heb ik die email op mijn telefoon, want deze medewerker verwacht de betaling vooraf. Een telefoontje naar het hoofdkantoor is tot mijn opluchting voldoende en er wordt slechts een afdruk van de credit card genomen. Na nog een inspectie van de buitenkant van de suto, die nogal wat krassen en deuken vertoont, mag ik voor het eerst hier in Aruba gaan rijden.

Waarom ik de voorgaande jaren nooit achter het stuur ben gekropen, weet ik niet. Dit is (als ik het goed heb geteld) onze achtste keer op het eiland en pas nu ga ik er rijden. Dat valt alles mee!

Mijn eerste rit is naar de supermarkt, Super Food. Hier halen we spullen voor het ontbijt en drankjes. Veel kopen we nog niet, omdat we vanmiddag van kamer zullen veranderen. De verleiding is wel groot, want er zijn zoveel Nederlandse lekkernijen!

In het hotel verkleden we ons snel in zwemkleding en al gauw dobberen we in de warme zee. Voor mijn gevoel is het water dit jaar warmer, dan andere jaren, maar de kinderen vinden dat onzin. Daarna zet ik mijn gewoonte van in het water aan de rand van het zwembad lezen voort.

Al gauw is het tijd om te gaan lunchen. Daarvoor is Bugaloe verreweg onze favoriet hier aan het strand. Het eten is erg lekker en de prijzen veel beter, dan in de hotel restaurants. Ik bestel een broodje gezond, dat er goed ingaat. Ook drinken Katja, Kai en ik onze eerste Amstel Brights van deze vakantie.

Unique Sports, waar Rick en de meisjes gaan duiken, ligt vlakbij het restaurant. Katja wil haar rescue diver (reddingsduiken?) brevet halen en Saskia moet nog vier open water duiken doen om haar beginners brevet te krijgen.

Met Nina, een van de duik instructrices, die zich ons nog feilloos herinnert van vorig jaar (zelfs, dat mijn haar lichter was, jee!), werken Katja en ik het schema uit. De meisjes zullen woensdag en donderdag druk zijn, maar dan zullen beiden hopelijk hun examens hebben gehaald. Zodra Rick er is kunnen ze dan "voor de leuk" gaan duiken.

In voorgaande jaren huurde ik hier altijd een "shortie" (wet suit met korte mouwen en broek), maar dat kost bijna $10 per dag! We blijven hier bijna twee weken en Nina raadt me aan naar Windy's te gaan en er zelf een te kopen.

Zo gezegd zo gedaan. De kinderen blijven bij zee en zwembad en ik neem de auto naar Windy's. Onderweg bedenk ik me, hoe stom het is, dat ik in voorgaande jaren nooit reed hier. Opeens kan ik me van alles bedenken om heen te rijden, waar de familie niet in is geinteresseerd. Natuurlijk moet daar ook de gelegenheid toe komen, maar de mogelijkheid is er nu in ieder geval.

Bij Windy's helpt dezefde dame, die er al jaren is, me. Het duurt letterlijk tien minuten, zo niet minder, en ik heb mijn "shortie"! Inderdaad een stuk goedkoper, dan als ik er een voor zo lang zou huren en mijn eigen vind ik toch ook wel fijn.

Als er een ding is, waar ik op dit eiland gek van word, is het de wind. Die waait de hele dag door. Dat maakt, dat het vrijwel nooit onhoudbaar warm is, maar ook, dat je nooit een leuk kapsel kunt hebben. Nu hoeft mijn kapsel niet "leuk" te zijn, maar al die haren in mijn gezicht, daar word ik gek van.

Nu zag ik vanmiddag met de lunch een leuke Nederlandse dame in bikini met een petje op. Perfect! Zo'n ding houdt de haren op zijn plaats, staat leuk en houdt de zon uit de ogen. Ik koop dus een leuk Windy's Aruba petje en hoop daarmee die haren eens een beetje op hun plaats te houden. Ik benijd de meisjes hun lange haar!

Terug bij het hotel tref ik het drietal bij het zwembad. Ik bonjour ze naar boven om alles weer in te pakken. Mijn spullen staan klaar, dus ik ga naar de lobby om de sleutels voor de suite te halen. Helaas blijkt die nog niet schoon te zijn, of ik over drie kwartier terug kan komen.

Die tijd brengen we door met lezen en luieren aan het zwembad, ook geen straf natuurlijk. Om half vijf probeer ik het weer en is Carlos, die ons de suite heeft gegeven, er zelf. Ik voel me gewoon een ware VIP, zo wordt er geknipmest!

Onze bagage wordt naar boven gebracht en er is zoveel, dat de arme belman buiten adem is (of is dat toneelspel?). In ieder geval geef ik hem een flinke fooi, want we hebben veel spul en hij zorgt er ook nog voor, dat onze ijskast meeverhuist. In dit klimaat geen overbodige luxe!

Beneden in het zwembad liggen de kinderen allemaal te lezen. Vermeldenswaardig, want Kai en Saskia lezen vrijwel nooit. Kai moet een boek lezen voor school en Saskia is helemaal "in" Breaking Dawn van de Twilight serie. Katja leest alles wat los en vast zit.

Nu we in de suite zijn, wil ik dat vieren met een drankje. Katja en ik nemen een bloody mary, want we hebben trek en dat helpt daar wat mee. De andere twee kiezen de kokosnoot limoen mix, die we eerder gratis mochten proeven.

Dan is het alweer tijd om ons klaar te gaan maken voor het avondeten. Als vier mensen moeten douchen neemt dat nogal wat tijd in beslag, vooral als drie ervan vrouwen zijn. Nog een voordeel van de suite is, dat de wastafels (er zijn er twee) in een aparte ruimte van de douche, wc en bad zijn. Zo gaat het wat sneller.

Ons uitzicht is veranderd, want we zitten aan de andere kant van het hotel. We kijken nu uit op Palm Beach in de richting van Arashi, voor degenen, die Aruba kennen. Erg leuk, want dit uitzicht hebben we nog niet vaak gehad. Helaas is de zonsondergang vanavond een stuk minder mooi, dan gisteravond. Er is bewolking aan de horizon.

Voor het avondeten hoeven we vanavond niet ver te gaan. De kinderen en ik zijn dol op Blossoms, het Chinees/Japanse restaurant in het hotel. Rick geeft daar niets om, dus is het een logische keuze om zonder hem heen te gaan.

Zoals altijd is het eten er voortreffelijk! Katja en ik delen wat sushi en ik zie, dat de zeeegel hier veel goedkoper is, dan bij ons. Misschien omdat die zo uit het water hier kan worden gevist? Ze zijn ook erg groot en smaken erg vers. Kai en Saskia houden zich bij een Chinees gerecht, die ook erg lekker zijn.

De serveerster in kimono is enorm attent en het wordt een heel gezellige maaltijd met zijn viertjes. We denken erover een andere avond tepanyaki te gaan eten.

Opeens zijn de kinderen doodmoe en gaan waarempel voor ik moe genoeg ben al slapen! Ik zit nog even in het donker te typen, maar besluit dan toch ook maar mijn bed op te zoeken. Al die buitenlucht maakt inderdaad moe!

Foto's van vandaag staan hier.

7 reacties:

Anja zei

Wat een heerlijke eerste dag hebben jullie achter de rug! Boffen zeg, die upgrade naar een suite!!
Veel plezier en geniet van jullie vakantie, maar dat zal wel lukken ;-)

Nicole zei

Wat een prachtige foto's heb je alweer gemaakt! Ik zou à la minute tekenen voor zo'n zonsondergang.
Nog een voordeel van het petje is waarschijnlijk ook dat je haar minder snel verkleurd.
Hopelijk haalt Saskia haar brevet snel. Da's ook nog steeds een van mijn grote wensen, leren duiken en dan het liefst in zo'n omgeving.

Bianca zei

Wat ziet die zee er prachtig uit !! en in het echt zijn de kleuren nog mooier.
Zo'n petje helpt inderdaad ook wel tegen het bleken van je haar door de zon maar zout water.... hmmm ;-) ;-)

Petra zei

@Anja - Aan plezier ontbreekt het ons zeker niet!

@Nicole - Gek, he, ik heb niets met duiken. Het idee, dat er zoveel water boven mijn hoofd zit maakt me claustrofobisch.

@Bianca - Voornamelijk is het toch tegen de wind. Ik word er gek van, de hele dag haren in mijn gezicht! Een van de redenen, dat ik geen convertible wil (hoewel die er wel altijd super uitzien!).

Frans zei

erg mooi de foto's. enhet is van mij ook nog een droom om te duiken bij Aruba in de zee. Ik heb zelf ook het Resque Diver brevet en nu druk bezig om Dive Master te worden. Het Nederlandse woord weet ik ook niet, maar ik weet nog wel dat ik dit het leukste brevet vond om te doen.

Anoniem zei

Ja Petra,je hebt gelijk hoor.ik had je toch al verteld dat het water dit jaar warmer is dan vorige jaren,het is niet goed voor de koralen en vissen,maar het is wel degelijk warmer dan normaal in deze periode van het jaar.

Dat met de wind in de haren heb ik precies hetzelfde,daarom draag ik elke dag een cap naar mijn werk,ik wordt gek van die wind die de haren in je gezicht blaast.ik ben altijd blij als ik met leuke gestylede haren in Amerika kan rond lopen.

veel plezier nog!!
Karin uit Bonaire

Kristel Holsbeek zei

Is het water zo koud dat je een shortie moet hebben? Idd wel beter eentje van jezelf dan te huren hé!!
leuk lezen...