Onze webcam

Cul-de-sac Cam

vrijdag, augustus 13, 2010

Dag 12: Mangel Halto en parasailing

Om de een of andere reden kan ik al heel vroeg de slaap niet meer vatten en sta dus met gemak tegelijkertijd met Rick en Katja op. Zij gaan bij de zuidkust duiken, wat altijd een vroeg vertrek is.  Helaas doet Saskia's oor weer pijn, dus zij heeft besloten niet mee te gaan.

Als Kai ook wakker is, maken we ons klaar om te gaan snorkelen.  Saskia wil niet mee, die wil liever met de vogels beneden knuffelen.  Kai en ik rijden naar Mangel Halto, waar we ook een aantal duikers het water in zien gaan.  Dit is een van de weinige plekken op Aruba, waar je van de kust af kan duiken.

Het is een heel stuk zwemmen naar het rif en er staat een fikse stroming.  Wij moeten ons flink inspannen, vooral Kai, die eergisteren zijn voet pijn deed aan een steen en nu met maar een flipper zwemt.  Het is allemaal zeker de moeite waard.  We zien weer allerlei papegaaivissen en een heel stel andere kleurige vissen, sommigen waarvan ik nog niet eerder ben tegengekomen (of ik ben het vergeten, kan ook). 

We zwemmen flink ver naar buiten, maar op een gegeven moment fluit ik Kai terug.  Het is nogal vermoeiend zwemmen zo tegen de stroom in, die niet naar de kust, maar zijdelings trekt.  Ik wil niet te ver weg gaan en dan moeite hebben terug te komen.   Het is hier prachtig, maar na een uur voelen we allebei, toch redelijk goed getraind, onze benen en gaan terug.  Op de terugweg zie ik nog een mooie school reef squids (een soort inktvissen).

Op het vlonder staat een Amerikaan wild te gebaren.  Hij zoekt zijn groepje, die nog aan het snorkelen zijn, want hun rugzak en een andere tas zijn van het strand gestolen.  Hij is boos op hun Arubaanse gids, dat hij niet gewaarschuwd heeft de spullen in de auto te laten.  Mangel Halto ligt niet in de beste buurt en dat is een van de redenen, dat wij er in vorige jaren niet veel naar toe gingen. 

Nu schijnt de politie meer te patrouilleren en wordt er niet meer in auto's ingebroken, maar spullen op het strand zijn natuurlijk makkelijk ongemerkt mee te nemen.  Wel heel vervelend voor deze mensen, maar ik vind het ook een beetje naief.  Dat je in Amerika meestal van alles ongedeerd op het strand kunt laten liggen, wil natuurlijk niet zeggen, dat dat in andere landen ook zo is.

In Oranjestad probeer ik met alle macht een parkeerplaats te bemachtigen, die niet te verkrijgen is.  Ik parkeer dus maar als een Arubaan (sommigen staan gewoon op de stoep) op een plek, waar iedereen langs me kan, maar die geen officiele parkeerplek is.  We zullen toch niet zo lang wegblijven.

Bij Gemani haal ik de sieraden, die we daar achter hebben gelaten om schoon te maken en het ringetje met nieuw steentje erin op.  Het ziet er allemaal werkelijk weer als nieuw uit!  Zelfs mijn witgouden trouwring, die wat gelig was, ziet er weer helemaal wit uit.  Saskia's gouden kettinkje, waarvan het slotje stuk was, is ook gratis gemaakt.  Ze kunnen er weer een jaartje tegenaan.  Jay probeert me nog wat te verkopen, maar ik beloof hem volgend jaar terug te komen.

De benzinemeter in de auto staat wel heel erg laag, dus ik ga bij de Valero tanken.  Heb ik dat ook eens op Aruba gedaan. Helaas nemen ze geen credit cards aan en ik heb maar $8 cash bij me.  Daarvoor krijg ik maar een liter of zeven, maar het is in ieder geval voldoende om terug bij het hotel te komen.

Daar treffen we Saskia in de kamer en met zijn drieen gaan we even zwemmen.  Dan lopen we naar Bugaloe, waar de duikboot ook net is aangekomen.  Katja en Rick hebben een mooie duik gemaakt en Saskia's oor doet vanochtend geen pijn, dus ze vindt het wel jammer, dat ze niet mee kon.  In ieder geval heeft ze dit jaar eindelijk haar brevet gehaald en kan ze de volgende keer gewoon mee met de andere twee.

De lunch bij Bugaloe is weer lekker.  We zullen de Amstel Brightjes straks weer missen, hoewel het waarschijnlijk beter is voor onze lijn, dat we ze in Amerika niet kunnen krijgen!  Mijn broodje zalm gaat er ook goed in. 

Direct na het eten gaan Kai, Saskia en ik op zoek naar een parasail boot.  Katja en Rick gaan liever relaxen op het strand.  Mijn favoriete (betrouwbare) sportcentrum heeft geen parasailboot in het water vandaag, dus we lopen naar een van de strandtentjes, Itito's.  Daar komt de boot al na een paar minuten en we kunnen meteen mee.

Parasailing in Aruba is extra speciaal, omdat je meestal van bovenaf schildpadden op het wateroppervlak kunt zien, die naar boven komen om te ademen.  Ik mag als eerste en speur de zee af tot ik zo'n bruin lijfje zie.   Deze blijft lang boven en mijn dag kan niet meer stuk! 

Terwijl de anderen naar boven gaan (behalve ons drieen zijn er nog zes mensen aanwezig) zie ik nog twee schildpadden niet ver van de boot bovenkomen.  Een ervan blijft een hele tijd bij de boot.  Hij is net te ver weg om een foto te nemen, helaas, maar het is zo'n bijzonder gezicht. 

Over foto's gesproken, mijn nieuwe toestel heeft alweer kuren!  Het schermpje gaat dan weer wel en dan weer niet aan.  Ik zal het dus eenmaal thuis naar Olympus terug moeten sturen.  Intussen lijkt mijn oude toestelletje van zijn kuren verlost te zijn.   Het is wat met die camera's deze vakantie!

Rond vier uur worden we weer bij het hotel afgezet door de parasailboot.   Al duurt het "vliegen" maar een kwartiertje, zo'n paar uur op het water vind ik ook heerlijk.  Vooral als we, zoals vandaag, er nog een aantal schildpadden door zien.   Saskia zag er trouwens ook eentje van boven en Kai maar liefst zes!   We blijven het leuk vinden.

Rick en Katja treffen we in het zwembad, waar we nog een paar uur gaan lezen.  Dan is het alweer tijd om ons klaar te gaan maken voor ons een na laatste Arubaanse maal van deze vakantie.   Dit eten we vanavond niet en famille.  Katja gaat duiken en Rick en ik zetten Kai en Saskia af bij het Hard Rock Cafe.

Dan rijden wij samen door naar Oranjestad voor een romantisch dinertje samen.  Matilde is daar het uitgewezen restaurant voor.  Het is gesitueerd in een oude mid-negentiende eeuwse cunucu, die modern en gezellig is ingericht.  Het menu is zeer verfijnd.

We beginnen met een kir royale en bestellen dan allebei het "tasting menu", kleine hapjes van van alles en nog wat.  Het smaakt allemaal even lekker en mijn bananensoufflee als dessert is een heerlijke afsluiting van een maaltijd vol liflafjes.  Ook Rick heeft gesmuld en zijn met fruit gevulde crepes smaken hem ook erg goed.  Het was allemaal precies genoeg om te proeven, maar niet zoveel, dat we ons opgeblazen voelen.

In het hotel staan Katja en Kai te popelen om naar het casino te gaan.  Het wordt een goede avond, want we eindigen allemaal met winst!  Katja zelfs met honderd dollar en ik op de tweede plaats met zeventig.  De kinderen verkondigen al, dat ze morgen niet nog eens gaan, want dit geld willen ze niet weer vergokken.  Ik ben het daar helemaal mee eens!

Foto's volgen later.

1 reacties:

Anoniem zei

Wat hebben jullie een leuke vakantie en wat gaat het snel, althans voor mij hier.
Geniet van de laatste dag.
Een goede terugreis gewenst.

Groet, Bea