Onze webcam

Cul-de-sac Cam

woensdag, augustus 04, 2010

Dag 4: Snorkelen en een internet ontmoeting

Katja begint vandaag aan haar cursus rescue diving, dus de wekker gaat al om kwart over zeven. Ik sta met haar op en maak een paar lekker sterke koppen Starbucks koffie.

Voor mijn ontbijt heb ik gisteren tien zaden beschuit gekocht en een bakje filet Americain (waarom dat toch zo heet, het is in heel Amerika niet te krijgen). Ik weet het, een vreemde ontbijtkeuze, maar dat is het enige maal, dat we op de kamer eten en ik vind het vlees zo lekker. Dat tien zaden beschuit gaat trouwens mee naar huis, heerlijk is dat!!!

Omdat ik in mijn hoofd heb, dat Saskia vanochtend ook moet duiken, wek ik de andere twee ook al gauw. Kai wil wel mee even een stuk over het strand lopen. We lopen ongeveer anderhalve kilometer tot de vissersbootjes en dan weer terug.

Saskia is inmiddels ook klaar en we lopen naar Unique Sports. Daar geef ik Saskia's papieren uit Amerika af. Alleen, zegt het meisje achter de balie, is de duik pas om drie uur en hoeft Saskia er dus pas om half drie te zijn. Oeps!

Gelukkig nemen Kai en Saskia mij de vroege ochtend niet kwalijk. Kai en ik besluiten een workout te gaan doen beneden en Saskia gaat helpen met de vogels. Dat is een van de redenen, waarom de kinderen dit hotel boven de anderen verkiezen. Als het aan hen lag, voegden wij een kakatoe aan onze beestenbende toe. Ik vind het ook erg leuke dieren, maar ze maken zo'n rotzooi!

Kai doet een gewichtenroutine uit Men's Health en ik houd het voornamelijk bij cardio. Alle vier hebben we spierpijn van het paardrijden gisteren. Vooral onze rugspieren hebben het te verduren gehad. Gek, want ik herinner me niet zo'n spierpijn van de andere twee keren rijden. Na een uurtje hebben we er genoeg van en gaan naar buiten.

Gauw trek ik mijn bikini aan, want ik wil de aqua aerobics klas doen. Ik probeer nog tevergeefs Saskia er ook in geinteresseerd te krijgen. Die vindt helaas, dat het er belachelijk uitziet, dus is niet te vermurwen. Deze instructrice is gung ho! Het is geen aqua aerobics voor oude dames dit en er doen een aantal andere tieners mee.

De drie kwartier vliegen in ieder geval voorbij! Intussen heeft Katja lunchpauze en de drie kinderen gaan op het Terrace Deck van het hotel lunchen. Ik ga er even bij zitten, maar heb voor de lunch afgesproken met Ilona, die ik van het Alles Amerika forum ken.

Met haar heb ik afgesproken bij het Cafe Rembrandt, waar we gisteravond ook aten. Ik ben vroeg, dus neem alvast een tafeltje en een Amstel Bright
(gewoonlijk ben ik geen bier drinkster, maar die zijn zo lekker!).

Al gauw zie ik een vrouw alleen komen aanlopen, die zoekend rondkijkt. Ik zwaai en het blijkt Ilona te zijn. Het wordt een gezellige lunch. Ik vind het interessant om te horen, hoe het voor een Arubaanse is om op het eiland te wonen. Wij zien het een paar weken per jaar, maar er wonen is weer iets heel anders.

Het is bijvoorbeeld grappig te horen, hoe zij naar de VS "ontsnappen" om even van het eiland leven weg te zijn en inkopen te doen, want alles daar is zoveel goedkoper. De broodjes tonijnsalade met gesmolten kaas gaan er goed in en voor we het weten is het weer tijd om ons beider wegen te gaan. We spreken af via Facebook verder contact te houden.

Via het strand loop ik terug. Daar kom ik Kai en Saskia tegen, die op weg zijn naar de duikschool. Daar maak ik kennis met Jerry, die bezig is om Katja reddingsduiken te leren en straks met Saskia haar open water duiken zal doen.

Hij weet niet goed, of hij nu Engels of Nederlands met de meisjes moet spreken en ik vraag hem om zoveel mogelijk Nederlands, tenzij het echt met duiken leren te maken heeft. Deze twee weken op Aruba zijn heel goed voor het Nederlands van de kinderen, want anders horen ze alleen mij en mijn Nederlands is na meer dan 25 jaar weg ook gestagneerd.

Als de meisjes op de duikboot zijn, gaan Kai en ik onze snorkelspullen halen. We rijden naar Arashi en parkeren daar. Dit is voor mijn gevoel een "echt" strand. Waar wij logeren zijn luxe stoelen, iedere dag voor dag en dauw weggekaapt door mensen, die niets anders doen, dan de hele dag strand (begrijp me goed, als dat je idee van vakantie houden is, prima). Hier komen mensen met hun stoeltjes en parasollen voor een dagje strand.

Wij zijn hier niet om op het strand te liggen, al zouden we dat allebei weleens een keer willen doen. Wij zetten onze maskers op en doen onze vinnen aan en gaan snorkelen. Dit is een van mijn favoriete plekken op Aruba daarvoor.

Al vrijwel meteen zien ik een kleine mureen onder me wegzwemmen. Kai en ik vinden een octopus, mooie schol, een heel aantal van de nare schorpioenvissen en meer. Helaas ben ik mijn fototoestel vergeten. Het is heel helder vandaag en er is voor mij bijna niets ontspannender, dan in een natuurlijk aquarium rondzwemmen!

Na iets meer dan een uur heeft Kai er genoeg van. Ik had nog wel een uur door kunnen gaan, maar alleen is het lang niet zo leuk. Bij het hotel gaat Kai naar het zwembad en ik naar boven.

De suite wordt net schoongemaakt, dus ik besluit dan maar van de gelegenheid gebruik te maken en de sleutels te halen voor de tweede kamer, die we vanaf vandaag hebben gehuurd. Binnen vijf minuten heb ik drie sleutels voor kamer 1603, naast onze suite (1601).

Boven is de schoonmaakster nog steeds bezig, dus ik besluit, tot grote hilariteit van die dame, de kinderen alvast te "verhuizen". Het is onvoorstelbaar, de troep, die ze met zijn drieen maken! Ik ben erg netjes en het duurt dan ook nog geen tien minuten, voor ik weer ingepakt ben. Hun spul ligt over de hele suite verspreid. Nu ligt het allemaal in hun kamer.

Bij het zwembad tref ik het drietal weer aan. Katja voelt zich niet goed over de dag. Zij kon haar instructeur niet op het droge trekken, ze had er de kracht niet voor. Ze is nu bang, dat ze haar brevet niet gaat halen. Het hielp ook niet, dat diezelfde instructeur Saskia grote complimenten gaf over haar duiken.

Soms is het moeilijk moeder te zijn, want ik vind het natuurlijk super, dat Saskia het zo goed doet. Katja duikt echter al jaren en is zo toegewijd aan alles, wat ze onderneemt, ik wil ook niet, dat zij er de brui aan geeft.

Daarna hoor ik van Katja, dat Unique te weinig instructeurs heeft en zij morgen dus niet voor haar brevet zal duiken. Daar ben ik helemaal niet blij mee, want dat was precies de reden, dat het schema zo werd opgezet. Duiken is een dure sport en wij willen niet voor extra duiken moeten betalen, omdat Unique niet genoeg instructeurs heeft! Helaas is het kantoor al dicht, dus we zullen het morgen moeten bespreken.

Boven maken we ons netjes voor het avondeten. Dat is vanavond tepanyaki bij Blossoms in het hotel. Dit hebben we hier nog nooit gedaan en het blijkt een hele belevenis te zijn.

We krijgen stoelen aan een tafels met zes anderen. Een stel uit New Jersey en een gezin uit New Jersey. Katja vraagt af, waarom hier zoveel mensen uit New York en New Jersey komen. Geen idee!

Eerst worden onze drankbestellingen opgenomen en ik bestel een lychee martini, die bijzonder lekker blijkt te zijn. We krijgen een salade en kunnen kiezen tussen miso en kippensoep met gembersmaak. Ik kies het laatste en Sasia ook, Kai en Katja gaan voor de (bekende) miso. Ik moet zeggen, het is heerlijke soep!!!

Dan komt de tepanyaki chef, David, en die blijkt een ware acteur te zijn. Binnen de kortste keren kent hij de namen van de kinderen, hoewel hij die van Saskia meerdere malen moet vragen. Katja wordt gewoon "Barbie" (later horen we bij een andere tafel een ander meisje met die naam, maar het blijft grappig).

Als eerste krijgen we een bowl met fried rice, nasi goreng, dus. Ook daarmee heeft David allerlei trucs. De kinderen vinden het fantastisch (en de volwassenen ook).

De hoofdgerechten verschillen en hij begint met de meest populaire: biefstuk en kip. Kai en Saskia hebben dat ook en Katja heeft alleen de biefstuk. Als iedereen daarvan voorzien is, begint David aan de vis. Ik moet zeggen, mijn zalm is precies, zoals ik het wilde en de scallops zijn ook voortreffelijk! Behalve acteurs zijn het ook prima chefs!

Als dessert krijgen we een bolletje vanille ijs met een verschrikkelijk zoete wafel. Het valt me op, dat iedereen dat eet, behalve ik. De kinderen en ik raken in gesprek over van alles en nog wat en opeens merken we, dat er verder niemand meer aan tafel zit. Wij staan dus ook maar gauw op. Dat is wel een nadeel van zo'n gedeelde tafel. Natafelen kan niet.

En nu zit ik hier in een keurige suite, de laatste avond voor Rick zich bij ons zal voegen. Het was zeker anders zonder hem, maar ik heb geleerd mijn angst om auto te rijden opzij te zetten (nu zie ik niet in, waarom ik die had). Ook heb ik genoten van deze tijd samen met ons drietal, die stuk voor stuk leuke reisgenoten zijn.

Foto's van vandaag staan hier. Dank voor alle leuke reacties! Ik doe het even zo, want het internet ligt er hier om de haverklap uit, het duurt uren om foto's te laden (intussen doen we allerlei leuke dingen ;)).

9 reacties:

Anja zei

Wat genieten jullie van een heerlijke vakantie. Fijn dat Rick morgen ook van de partij zal zijn. Ik herken je verhaal over de rommel van de kinderen...pfff

Petr@ zei

Moest even een inhaalslag doen, na mijn eigen (korte) vakantie.
Jullie hebben het echt weer heerlijk daar. Super dat jullie 2 suites tot jullie beschikking hebben. En nog even dan is Rick ook van de partij.

Anja zei

Ik lees gewoon het plezier, de relaxtheid en het enthousiasme in je verhalen. Heerlijk!
Aruba klinkt toch wel als een heerlijke vakantiebestemming!

Kan me voorstellen dat het fijn was de kinderen een paar dagen voor jezelf te hebben, echt quality-time. Maar natuurlijk ook wel erg gezellig dat Rick zich nu weer bij jullie voegt en het gezin weer compleet is!

DixieChick zei

Wat een heerlijke vakantie! Manlief en ik willen ook al jaren naar Aruba - misschien hem toch maar eens de foto's laten zien om hem over te halen! Oh ja, en je rugpijn - zou dat niet kunnen komen van het vele galloperen? Ik krijg daar ook altijd een enorme optater van (want vooral in Western rijden zit je toch een beetje als een zak aardappelen in dat zadel heen en weer te hupsen). Ik hoop dat Katja het brevet toch haalt (vast wel! Ze is vast veel te streng op zichzelf), en dat jullie nog veel plezier hebben!

Bibi zei

lychee martini dat klinkt goed!
Hopelijk kan er toch nog wat geregeld worden bij het duik bedrijf.

Bianca zei

Leuk dat Rick er ook bij is weer straks ! supermooi daar hoor, en gave foto's van jullie op de paarden aan zee.

Heel veel plezier nog!

Anoniem zei

Het klinkt allemaal weer paradijselijk. Fijn dat jullie toch steeds weer zo genieten op Aruba!

cloggie68 zei

Oh wat een heerlijke verhalen allemaal, wat jullie ondernemen, het hotel... heerlijk eten. Ook zo herkenbaar! Veel plezier nog met Rick erbij!

Trudy zei

Leuk verhaal weer hoor. Jullie doen altijd zo ontzettend veel.
De rommel in de kamer herken ik wel. Bij ons lijkt het altijd wel of er een bom ontploft is, meestal de eerst dag al!!!
Trouwens ik vind je nederlands zo geschreven toch heel goed, is praten moeilijker voor je??
groetjes weer en veel plezier verder.