De Kindle is er!

Alsof er tien messen in steken, zo voelt mijn keel de hele nacht. Ik besluit meteen naar de Urgent Care Clinic te gaan, want ik heb nogal eens bacteriele keelontsteking en daar wordt ik heel snel doodziek van. Ondanks, dat ik er net voor de opening ben, zijn er nog twee mensen voor me.

We krijgen allemaal een soort ziekenhuisachtig bandje om met onze naam en geboortedatum en nemen dan plaats in de wachtkamer. Ik heb gelukkig mijn boek mee, want het duurt een half uur voor mijn naam wordt geroepen.

De verpleegster neemt gelijk een cultuur van mijn keel en dan is het een kwartier wachten op de uitslag. Die blijkt negatief te zijn, maar ze sturen ook een kweek weg en ik krijg, omdat ik op reis ga, een recept voor antibiotica mee, voor het geval het dan toch positief voor de strepbacterie terugkomt. Die kan ik dan in Seattle bij een apotheek vullen, indien nodig.

Na een uur sta ik weer buiten en zin in sporten heb ik niet meer. In plaats daarvan ga ik thuis op het deck een bakje yoghurt eten en koffie drinken, want het is alweer een heerlijke temperatuur buiten.

Samen met Karin heb ik me een paar weken geleden opgegeven voor golflessen bij Oak Marr. Die hebben we een paar jaar geleden ook gevolgd, maar die kennis zijn we alweer kwijt. Vorige week kon ik niet, dus ik heb de eerste les gemist, vanochtend is dus les twee.

John is vandaag de instructeur en een goede ook nog. We leren "chipping", dus vanuit het ruigere gras op de "green". Karin en ik zijn het erover eens, dat deze les veel beter was, dan twee jaar geleden. We kregen nu ook een boekje en allerlei andere uitleg. Het uur vliegt voorbij en ik heb het gevoel er iets van opgestoken te hebben (al heb ik nog steeds mijn "hockey"slag, die het bij golfen niet goed doet).

Om mijn keel te helpen, besluit ik op de terugweg een lekkere pittige Vietnamese soep voor de lunch te halen. Bij Pho n More bestel ik de "Typhoon". Het is een roze soep met shirataki noedels, waterkers, witte fungus en vis. Hij doet wonderen voor mijn keelpijn en ik heb het gevoel gezond te eten.

Rick belt, dat mijn Kindle op zijn werk in Reston is aangekomen. Klein probleem is alleen, dat hij op hun kantoor in Washington is vandaag. Natuurlijk ben ik te ongeduldig om tot morgen te wachten en gelukkig kan Rick met zijn collega Nancy regelen, dat ik de Kindle op kan gaan halen.

Nancy overhandigt mij de doos en wenst me er veel plezier mee. Gauw haal ik bij Whole Foods benodigdheden voor het avondeten en race dan naar huis.

De Kindle is een heel dun pocketboekformaat apparaatje. Deze nieuwste uitvoering had ik nog nooit gezien. Ik doe hem in de blauwe houder, die ik van Saskia voor mijn verjaardag heb gekregen en ga hem opladen. Intussen kan ik er al boeken opzetten. Het is allemaal supermakkelijk om te doen!

Eigenlijk ben ik nog halverwege een "gewoon" boek, maar ik besluit dat boek ook voor de Kindle te kopen, zodat ik daarop verder kan lezen. Behalve boeken kopen, kun je ook stukjes van boeken downloaden, zodat je kunt besluiten, of het was is of niet. Door de "kaft" voelt het bijna als een gewoon boek en ik lees meteen een paar hoofdstukken. Het leest heel makkelijk "weg".

Als Rick uit zijn werk komt, gooien we gauw de burgers op de grill. Voor Rick en mij heb ik eens teriyaki zalmburgers en voor Saskia gewone hamburgers. De zalmburgers zijn zeker voor herhaling vatbaar, erg lekker!

Vanavond is de "Back to School Night" van Saskia's high school. Eigenlijk wil ik graag mee, maar fysiek voel ik me er niet toe in staat. Mijn keel doet nog erge pijn en van de weeromstuit zitten mijn nek en schouders ook weer muurvast. Een paar uur lang op de ongemakkelijke schoolstoeltjes zitten zou me ronduit miserabel maken.

Rick vindt het gelukkig helemaal niet erg om alleen te gaan en belooft goed notities te maken. Saskia heeft op school een rooster gekregen en Rick zal al haar leerkrachten zien en een praatje van elk tien minuten aanhoren.

Intussen gooi ik mezelf vol met vitamine C, gorgel met zout water en gebruik de neti pot. Ik wil hier absoluut heel snel vanaf zijn!