Onze webcam

Cul-de-sac Cam

zondag, januari 16, 2011

Kai's laatste vakantieweekend

Zaterdag

Dit is het eerste weekend in lange tijd, dat we helemaal niets op ons programma hebben staan. Rick en ik ontbijten rustig en laten Kai en Saskia uitslapen.

Het is alweer een mooie zonnige dag en met zo'n vijf graden bijna warm te noemen. Zin in binnen sporten heb ik niet, dus ik haal Rick over tot een wandeling met Cosmo. Rick heeft zo zijn eigen routes en we lopen er eentje, die ons door het metrostation leidt. Volgens Rick neemt hij Cosmo daar zo vaak mee naar binnen. Inderdaad zegt een medewerker, die langsloopt, er niets van. Dat zou wel anders zijn, als we met een hond op het perron zouden gaan, neem ik aan.

Rick heeft allerlei boodschappen op zijn lijstje, allemaal in de omgeving van Fair Lakes. Daar staat ook Kai's ijskastje te wachten, dus ik geef Rick de bon om het op te halen.

Zo heb ik een compleet vrije middag, die ik besteed aan allerlei administratieve dingen, die ik allang wilde doen. Daar hoort zelfs een heuse met de post te verzenden brief aan een Nederlandse vriendin van vroeger bij! Het is lang geleden, dat ik echt een brief schreef, vrijwel alles gaat tegenwoordig electronisch. Is dat bij jullie ook zo?

Saskia wordt uitgenodigd voor het verjaarsfeestje van de tweeling drie deuren verderop. Ze eten pizza en spelen lasertag buiten. Ze hebben daarvoor DT ingehuurd. Die ga ik onthouden, want dat is ook leuk voor volwassen feestjes.

Dit is Kai's een na laatste avond thuis, voor hij weer naar Richmond vertrekt. Hij wil graag met Rick en mij naar het Maple Ave restaurant. Dit is een piepklein restaurantje hier in Vienna met een kort, maar interessant menu.

Tot mijn vreugde zie ik er spruitjes op staan vanavond. Daar ben ik dol op, maar volgens mij ken ik niemand anders, die die lekker vindt. Een gewaagd iets op een restaurantmenu, lijkt me. Ze worden geserveerd als een salade met limoendressing bij een stukje tonijn en tomatenrijst. Ook staat er een kop zwarte peperbouillon op het bord. Het zijn ongewone combinaties, maar het smaakt voortreffelijk.


Het is goed om Kai eens helemaal voor onszelf te hebben, want hij wordt toch regelmatig "ondergesneeuwd" door de meisjes. Het is voor hem ook best een spannende tijd, want hij heeft geen idee wie zijn nieuwe kamergenoot zal zijn en of hij er ueberhaupt een zal krijgen.

Het is ook de eerste keer, dat hij alleen terug zal gaan. Charlie was dan wel niet zo'n leuk gezelschap, maar alleen is ook maar alleen. Hopelijk gaat Kai gauw dingen ondernemen met zijn verdiepinggenoten. Hij is dat in ieder geval wel van plan. Ik hoop ook, dat hij naar wat feestjes zal gaan, maar die stap zal hij zelf moeten nemen.

Tegenover het restaurant ligt Vienna's oudste supermarkt, Magruder's, hij stamt uit 1875. We hebben melk nodig, dus gaan die daar even halen. Het is alweer jaren geleden, dat ik er was. De paden zijn nauw en het ruikt er niet lekker, maar hun prijzen heel goed. Ik moet er toch maar weer vaker heen.

Als Saskia klaar is met lasertaggen spelen we de rest van de avond met zijn vieren Scene It op de X-Box. We hebben daar pas de laatste update van gedownload en er zitten waarempel ook mij bekende films bij. Het is dit keer niet alleen Rick, die wint, zelfs ik krijg een keer de beker!

Zondag

Om de een of andere reden zijn Rick en ik beiden al om acht uur klaarwakker. Dat is heel vroeg voor ons op zondag. We halen samen Starbucks ontbijt. Rick is helemaal blij, want ze hebben een sandwich met bacon, Goudse kaas en ei. Hij is dol op Goudse kaas. Ik houd het bij mijn spinazie wrap, die blijf ik heerlijk vinden.

Tijd om naar de sportschool te gaan heb ik niet, dus ik doe de kickboxing routine van Your Shape op de Kinect. Ik ben helemaal weg van Kinect, moet ik zeggen. Het is werkelijk net of ik in een Kickboxing klas bezig ben.

Pat is dit weekend in Vienna. Om twaalf uur hebben we daarom met een groepje vrouwen afgesproken te gaan lunchen bij Sweet Ginger. Dat is Pats favoriete restaurant hier. We zijn met zijn zessen, drie anderen van de sportschool en een andere vriendin van Pat, die ik ook een aantal keren heb ontmoet.

Het wordt heel gezellig. Pat heeft foto's mee van haar reis naar China in oktober en die zijn werkelijk schitterend. We delen wat sushi en sashimi en blijven anderhalf uur nakletsen. Pat en ik gaan begin februari op fotosafari in de bergen van Pennsylvania, we zien er nu al naar uit!

Rick zou mijn filmliefhebbende man niet zijn, als hij niet zou voorstellen vanmiddag naar de bioscoop te gaan. "The Dilemma" is uit, een comedie met Vince Vaughn en Kevin James, die er erg grappig uitziet.

We worden niet teleurgesteld, het is een onderhoudende film. Het verhaal van een man, die de vrouw van zijn beste vriend overspelig ziet zijn. Een moeilijk dilemma en het wordt met allerlei "twists and turns" opgelost.

Kai en Saskia willen al de hele vakantie tepanyaki gaan eten bij Sakura. Saskia heeft daar weleens eerder gegeten en is er dol op. We besluiten er Kai's laatste vakantieavond te gaan vieren. Ik heb wel vaker tepanyaki gegeten, onder anderen in Aruba, en ik ben benieuwd hoe het bij Sakura is.

We moeten even wachten op een tafel, want er moeten tien mensen tegelijk aan zitten. We krijgen een tafel met nog een gezin van vier en een jong stel. Als voorafjes krijgen we eerst een bouillon en een salade met gemberdressing.

Dan komt de tepanyaki chef. Hij begint met de warme voorafjes. De keuze is garnalen, champignons of kippenlevertjes. Die laatste heb ik al jaren niet gegeten en ik was er vroeger dol op. Dat wordt dus mijn keuze. Kai is avontuurlijk en probeert ze ook, maar vindt ze niet lekker. Saskia en Rick nemen de garnalen, waarvan Saskia er dapper een eet, maar mij de rest geeft.

Na een ui geflambeerd te hebben en allerlei leuke trucjes uit te hebben gehaald, het blijft een zeer vermakelijk etentje, schuift de chef de gebakken rijst en groentes op ons bord. Daarna de vis of het vlees, ik heb de garnalen en scallops, de anderen filet mignon. Het smaakt allemaal even goed.

Bij ieder tepanyaki restaurant is het wel een beetje hetzelfde repertoire. Als de chef klaar is met bakken is er nog een garnaal over. Die snijdt hij in superkleine stukjes en gooit die een voor een naar de mensen aan tafel, die ze in hun mond moeten opvangen. Deze chef is heel bekwaam, iedereen vangt het stukje, soms na een paar keer proberen. Bij mij lukt het gelukkig meteen.


Het was weer een leuk spektakel. Ik weet niet, of deze restaurants ook in Nederland te vinden zijn, het is zeker een aanrader. Ook is het, hier althans, helemaal niet duur voor wat je ervoor krijgt.

Thuis hebben Saskia en Kai zin om chocolate chip cookies te bakken. Die twee gaan elkaar weer missen de komende tijd. Ik vind het zo leuk om te zien hoe zij vooral naar elkaar toe zijn gegroeid. Vroeger lagen ze constant in de clinch, maar dat is nu helemaal weg. Voor Saskia is het een lang weekend, dus we kunnen morgen lekker "uitslapen" (lees: niet om kwart voor zes de wekker hoeven zetten).

Dit was weer een weekend met een sterretje. En die vreselijke januarimaand is alweer half voorbij. Op naar de tweede helft, die er nu al vreselijk koud uitziet, naar de voorspellingen kijkend.

19 reacties:

Anja zei

Heerlijk zo'n weekend met een sterretje, die moet je echt koesteren!
Ook hier gaat alles electronisch, ik kan me niet heugen wanneer ik de laatste handgeschreven brief verstuurd heb.

Becs zei

Toch heeft het wat zo een handgeschreven brief! Het geeft een persoonlijker tintje. Jammer dat de vakantie er al weer op zit!

Wilma zei

Heerlijk zo'n relax weekend.

Heel herkenbaar dat japans restaurant. Lijkt of we er zelf zijn geweest.
Hier in de buurt hebben we Orient Plaza. En ook hier maakt de chefkok er een heel schouwspel van.
Alleen bij ons gezelschap gooide hij naar iedereen stukjes gebakken ei, hylarisch om te zien, en menigeen lukt het om het met de mond op te vangen.

Groetjes Wilma

Tine zei

In sommige steden heb je dat soort restaurants ook in Belgie dus denk ik dat ze die in Nederland ook wel hebben. Het zag er lekker uit! :)

Alice zei

de enige waar ik ooit nog een handgeschreven brief naar verzend is mijn Nederlandse penvriendin. We schrijven nu al zo een 6 jaar elke maand een brief naar elkaar. En ik blijf het geweldig vinden. Maar al de rest verloopt lekker makkelijk elektronisch.

Ik ga alvast heel erg duimen voor Kai dat alles goed gaat met zijn nieuwe roommate en dat hij heel wat leuke dingen kan ondernemen met de jongens van zijn verdieping.

We hebben in belgie ook redelijk wat tepanyaki restaurant, alleen zijn ze niet echt goedkoop. Hier in Antwerpen zit er zelfs een waar je een kimino moet aandoen voor je aan tafel mag!

Petr@ zei

Je schreef dat je wel met Cosmo in het metrostation mocht komen maar waarschijnlijk niet op het perron. Mogen honden niet in de metro?

Leuk om Pat weer eens gezien te hebben. En gelukkig hebben jullie alweer een uitje gepland staan, zodat je weet dat je elkaar binnenkort weer zult zien.

Heerlijk, Japans eten. Zulke restaurants zijn in Nederland voldoende te vinden, alleen niet bepaald goedkoop, jammer genoeg. En het opvangen van eten met je mond is voor mij onbekend.

Sally zei

Zalig zo'n weekend. Japans is on favoriet maar niet alle restaurants zijn helaas even goed hier.

Anoniem zei

Heerlijk weekend hebbe jullie gehad.
Je hebt hier ook van die restaurants, meestal onbeperkt menu. Dan bakken ze of aan je tafel of je gaat in de rij staan voor de plaat of de wok.

Al onze vrienden en familie zitten op het internet dus brieven schrijven doen we niet meer.

Groet, Bea

marianne zei

Handgeschreven brieven, nee, da's wel heel lang geleden, alles gaat via de mail. Maar wel leuk om te krijgen, zo'n echte brief!

Gezellig dat Pat er was!

Spruitjes vond ik vroeger heeeeeel vies. Tot ik ze een keer in een restaurant kreeg en ze best lekker bleken.

Anja zei

Wat een heerlijk weekend was het weer! Jammer dat de vakantie nu ook voor Kai om is, zal wel weer even wennen worden met z'n drietjes.

Teppan-yaki restaurants heb je hier ook. Ik kan ook genieten van de kunsten van zo'n kok en het is ook nog eens erg lekker!

Els zei

Dag Petra, ik lees al een tijdje je blog, maar heb nog nooit een reactie achtergelaten. Ik heb het wel eens geprobeerd, ik had dan net een hele lange tekst getypt, maar om de een of andere reden is het niet gelukt om de reactie te plaatsen. Ik heb nu een Google-account gecreƫerd en hoop dat het hiermee beter lukt. Als dat zo is, beloof ik vaker een reactie te zullen schrijven.

Nina zei

Ik stuur bijna nooit meer een brief. Wel kaartjes, die ik dan meestal zo vol schrijf dat het bijna brieven zijn.

Hopelijk vindt Kai gauw zijn nieuwe draai op VCU.

Ik vind januari ook wel lang duren, heb echt niet het gevoel dat we nu net over de helft zijn. Het schijnt vandaag de meest depressieve dag van het jaar te zijn: blue monday. Maar dat geloof ik nu ook weer niet, wat mij betreft!

En, heb je BZV nog gezien? Aanrader...!!

Bente zei

Handgeschreven brieven doe ik niet meer. Van veel vrienden weet ik zelfs niet eens het adres. Mijn handschrift is ook heel slecht geworden. Kan soms mijn eigen aantekeningen niet meer lezen.

Spruitjes staan hier wel op het menu. Helaas zijn ze groter en grover dan in NL, maar ik vind ze heerlijk.

naomi zei

Hallo

Wat een heerlijk weekend weer, met leuke en gezellige etentjes. Nog nooit naar de Japanner geweest. Eerder chinese wok restaurant.

Ik schrijf wel kaarten maar geen brieven meer, alles digitaal.

Hoop dat Kai zijn draai gaat vinden, komt vast goed.

Groetjes Naomi

Anoniem zei

http://shabushabu.nl/wie-is-shabu
Japans, heerlijk!
Dit is onze favoriet, we komen er heel vaak.
Marjon

syl zei

handgeschreven brieven.... dat is alweer heel lang geleden. Af en toe een kaartje bij het dagboek van mijn dochter dat ik naar de oma's stuur, maar voor de rest heeft iedereen mail. En dat gebruik ik volop!

Spruitjes, brrrrr.....

Het japans eten zoals je beschrijft hebben we hier in NL ook genoeg, alleen is het niet zoals bij jullie goedkoop. Het is zelfs best duur eten.
Wel heel erg lekker en ook hier idd het schieten met het eten in je mond, vaak met een stuk ei.
Ik vind het lekker eten, maar wat ik al zei ook erg prijzig.
Tegenwoordig heb je hier veel japanse restaurants die een bepaald concept hebben. Voor 1 vast bedrag bestellen wat je wilt in ongeveer 5 rondes. Wel alles wat je bestelt op eten, anders moet je bij betalen voor wat je laat staan. Op dagen in het weekend is dat €23.50 p.p. zonder drank erbij. Dat is in ieder geval wel stukken goedkoper dan bij de japanner eten zoals jullie nu gedaan hebben en de gerechtjes komen op het zelfde neer. Maar worden niet zo kunstig gemaakt.
op www.shabushabu.nl kun je idd zo'n japans restaurant bekijken dat hier nu erg populair is en waar wij ook regelmatig eten.

HennyB. zei

Jammer hoor dat de vakantie voor de kids weer voorbij zijn, maar aan de andere kant.... dat betekent wel dat januari al aardig 'opschiet'!
Hier in de buurt hebben wij 2 hele goede Japanse restaurants zitten, heerlijk vinden wij het. In Rotterdam zijn wij ook wel eens naar Shabushabu geweest, erg lekker!
Spruitjes hmmmmm, toevallig heb ik vandaag een spruitentaart gemaakt met tonijn, tomaatjes, uisnippers (en natuurlijk kleine spruitjes), hij was heerlijk!

Annemiek zei

Ik heb een vriendin in Indiana met wie ik nog altijd handgeschreven brieven uitwissel. Een gewoonte, maar wel leuk. Ik verzamel ook postzegels voor haar vader, dus dat kan ook mooi met de post.

Petra zei

@Anja - Gek, he, hoe dat schrijven er gewoon uit is gegaan. Vroeger schreef ik best veel naar allerlei familie e.d. Nou zijn die op Facebook ;).

@Becs - Inderdaad, het is zeker leuk om te ontvangen, maar ik het vind het (zelfs letterlijk) pijnlijk om te schrijven.

@Wilma - Leuk en bedankt voor je foto's, ik heb teruggemaild.

@Tine - Het was ook erg lekker!

@Alice - Zo'n briefuitwisseling is ook erg leuk, lijkt me. Ik ben heel benieuwd naar Kai's kamergenoot. Volgens mij zijn de tepanyaki restaurants (zo te zien op foto's) veel luxueuzer in Europa, dan hier.

@Petr@ - Alleen geleidehonden mogen in de metro. Ik weet nog van vele jaren geleden, hoe duur de Japanner in Nederland was. Hier vind je vrijwel op iedere hoek een sushi restaurant.

@Sally - Kan me voorstellen, dat de hitte ook niet meewerkt met de versheid van rauwe vis?

@Bea - Wokrestaurants zijn hier ook, maar Rick houdt daar helaas niet van.

@Marianne - Gek, he, dat handgeschreven zo ouderwets is geworden. Wat de spruitjes betreft, het heeft vast met de bereiding te maken. Deze spruitjes vond ik echt super lekker en zelfs Rick vond ze (ok, hij probeerde er een) te pruimen.

@Anja - Het zal zeker weer wennen zijn met zijn drieen! Ik vind het altijd wel knap, hoe die chefs het allemaal doen, zou het best eens in het echt in Japan willen zien, of het net zo is.

@Els - Het is gelukt! Leuk, dat je een berichtje achterliet!!

@Nina - Ja, januari, de langste maand in het jaar gevoelsmatig. Ik moet toegeven, dat ik die meest depressieve dag wel begrijp. Grappig, ik hoorde daar vandaag ook over, maar online zie ik of vandaag of volgende maandag als Blue Monday beschreven. BZV heb ik gezien, erg vermakelijk weer.

@Bente - Mijn handschrift is ook verschrikkelijk! Vroeger schreef ik zo keurig. Ik geef de arthrose in mijn vingers maar de schuld.

@Naomi - Helaas is Rick geen wokrestaurant fan. We hebben daar ook en goede van in de buurt, maar ik ben maar een keer geweest met een groep vriendinnen.

@Marjon - Ah, leuk, nog een Japanse cuisine fan! Shabu Shabu ziet er gezellig uit.

@Syl - Een heel enkele keer gingen wij vroeger naar een Japans restaurant in Nederland, want dat kostte toen al enorm veel. Hier is het wel duurder, dan Chinees, maar er zijn veel restaurants en heel redelijk geprijsd.

@Henny - Zoals Bente schreef, zijn de spruiten hier groter (zoals bijna alles ;)). Die taart klinkt heerlijk, maar ik zou hier de enige zijn, die hem zou eten :(.

@Annemiek - Postzegels verzamelen, wat leuk! Dat deden wij vroeger ook allemaal. Ik verzamelde klederdrachten, bloemen en vissen en had best een mooie verzameling. Geen idee, waar die nu is.