Onze webcam

Cul-de-sac Cam

donderdag, januari 13, 2011

Katja terug naar Blacksburg

Vanochtend word ik wakker met een letterlijke "pain in the butt" (uitdrukking, die ook betekent, dat iemand vervelend is). Mijn bovenbeen achter doet enorme pijn. Het voelt vreemd, maar is wel een spier, dus ik hoop, dat het met sporten beter zal gaan.

Een uur op de stairmaster gaat goed, maar als ik weer gewoon ga lopen is de pijn terug, heel vreemd. Misschien is het de kou, het zal wel weer overgaan voor ik een jongetje word. Katja merkt het wel op, als ik binnenkom, ze vindt, dat ik raar loop. Ik kan me geen blessure veroorloven, dus ik ga het wegdenken.

Katja wil erg graag met mij gaan lunchen bij Noodles & Company. Ik krijg het gevoel, dat ze met me wil praten en krijg daar gelijk in. Boven een bord met Bangkok curry komen er opeens allerlei opgekropte gevoelens uit.

Katja heeft geen zin om terug te gaan naar school. Eerst denk ik nog, dat het is, omdat het toch moeilijk zal zijn zonder Sushi. Maar het blijkt, dat ze haar major helemaal niet interessant vindt. Het is echter te laat om te veranderen (dat mag hier nog tot je derde jaar, waar zij nu in zit).

Dat niet alleen, maar ze voelt zich steeds minder thuis in hun appartement. Al hun huisgenoten zijn vriendinnen van L. en Katja voelt zich regelmatig buitengesloten en niet gehoord.

Dat heeft ook invloed op haar vriendschap met L.. Inderdaad hebben ze, behalve de avond, dat Sushi overleed, vrijwel niets samen ondernomen. Het zou zonde zijn om hun jarenlange vriendschap (ze zijn sinds hun achtste beste vriendinnen) te verliezen.

Ach gos, ik zou haar nu zo graag nog een week of wat thuishouden, maar dat kan niet. Dit zijn volwassen zorgjes, die ze zelf op zal moeten lossen. Ze weet in ieder geval, dat Rick en ik er zijn om te luisteren.

Na de lunch heeft Katja een tandartsafspraak. Kai en ik vermaken ons ondertussen met Zorro, van wie ik nog gauw een aantal kittenportretten maak. Leuk om eens een kat te hebben, die goed fotografeert. Meike en Snickers zijn met hun zwart en wit een hele uitdaging om goed op de foto te zetten.


Erg van harte gaat het nog niet tussen de katten en iedere keer, als Cosmo in beeld komt, gaat het rugje omhoog. Cosmo negeert Zorro zoveel mogelijk en Meike en Snickers kijken van verre toe wat voor gekke capriolen het kleintje maakt. Zolang er geen slaande ruzie is, lijkt het mij goed.

Bij Kai werd vrijdag tijdens zijn tandartscontrole het eerste gaatje in zijn leven gevonden. Hij heeft vanmiddag een afspraak om het te laten vullen. Het is ook de eerste verdoving in zijn leven. Toch bijzonder, bijna 19 jaar zonder gaatjes. Katja komt trots thuis, want zij is twintig en heeft nog steeds een helemaal gaaf gebit. Rick en ik hebben beiden vrij slechte gebitten en helaas voor haar heeft Saskia die van ons geerfd.

Voor ze weer naar Blacksburg vertrekt, heeft Katja nog een gesprek met L.. Daar wordt ze niet vrolijker van, want ze besluiten, dat het beter zal zijn, dat ze volgend jaar niet meer in hetzelfde appartement wonen. Alleen is het nu veel moeilijker om huisgenoten te vinden, want vrijwel iedereen woont al in een appartement.

Het is helaas tijd voor Katja om te vertrekken. We nemen afscheid en ik zie, dat de tranen haar nader staan, dan het lachen. Het is voor het eerst, dat ze niet met graagte terug gaat naar school.

De afstand vind ik veel minder moeilijk, als ik weet, dat Katja lekker in haar vel zit en gelukkig is. Hopelijk komt haar optimistische natuur gauw weer bovendrijven. Het zal nu waarschijnlijk tot begin maart duren, voor Katja weer naar huis komt. Als ik beloof daarheen te komen, als ze me nodig heeft, licht haar gezicht wat op. Met gemengde gevoelens zwaai ik haar uit.

Als we aan het eten zijn, belt Katja weer. Ze is onderweg gestopt bij een vriendin, die bij JMU studeert, om te eten en om Zorro even uit zijn kooitje te laten. Daar hebben ze gebrainstormd en ge-smst met mogelijke nieuwe huisgenootjes en Katja voelt zich duidelijk een stuk positiever. Dat maakt Rick en mij ook een stuk geruster. Het is toch wel waar, dat groot worden (soms) pijn doet. Het is moeilijk van de zijlijn toe te kijken, moet ik zeggen.

Al gaat alles meteen weer in perspectief en ben ik gewoon dankbaar, dat iedereen gezond is, als Kai komt vertellen, dat een van zijn high school klasgenoten, die Engels met hem had, vandaag is overleden. Onze kinderen kennen aardig wat mensen van hun leeftijd, die zijn gestorven. Dat is wel heftig, allemaal zo jong nog!

Al zoekend naar foto's van Vienna kwam ik een hele fotografische "tour" tegen. Voor de liefhebbers heel veel foto's van onze directe omgeving hier en hier.

Nog een filmpje van Zorro om het af te leren:

18 reacties:

Bianca zei

Daar kun je toch uren naar kijken zo'n jong katje, schattig !
Wat vervelend met die kamergenoten maar die Leah klinkt al niet echt aardig (ook niet uit je vorige blogs) en dan kun je maar beter uit elkaar gaan voor het echt helemaal niet leuk meer is. Gelukkig dat ze uit kan zien naar nieuwe huisgenoten.

Bente zei

Er gebeurt wel een hoop in jullie leven!
Vervelend voor Katja dat ze zich niet prettig voelt. Je gaat niet zo veel in op dat haar studie haar niet zo boeit. Was dat iets wat je al zag aankomen? Kan ze nog iets doen met specialisaties?

Wat betreft Leah: ik zou niet te veel hangen aan dat ze al zo lang vriendinnen zijn. Ze worden nu beide volwassen en dan kan je ook uit elkaar groeien. Beter dat onder ogen zijn dan iets in stand houden wat er eigenlijk niet is.

Sterkte met alle zorgen!

Anja zei

He wat vervelend om Katja zo te laten gaan maar zoals je zelf al aangeeft: ze zal het zelf op moeten lossen. Als ouder is het soms moeilijk toekijken vanaf de zijlijn.
Heftig zo'n klasgenoot die overlijdt, zo jong nog met een heel leven voor zich.

Suus zei

Hoi,
ik de afgelopen dagen even bijgelezen. Het museum waar je met Kai geweest bent lijkt me fanatastisch... echt leuk.

Jammer dat Katja zich niet zo lekker in haar vel voelt. Ik hoop dat ze inderdaad snel weer alles om kan zetten, maar na haar bezoekje aan een andere vriendin moet dat vast wel lukken.

Wat een leuk beestje is Zorro... echt geweldig... ik kan uren naar een jong katje kijken (en de streken en toeren die ze uithalen!)

Fijn weekend...!
Liefs Suus

Anoniem zei

Ik hoop dat Katja gauw niewe en dit keer leuke huisgenoten vindt.
Die foto's zouden zo van jouw kunnen zijn.
Het ziet er allemaal zo leuk uit en dat zo dicht bij de grote stad!

Alice zei

Wat ontzettend jammer van Leah en Katja. Ik herinner al die posts nog van toen ze jonger waren... Maar het is zoals Bente zegt. Je wordt ouder en je groeit automatisch uit elkaar. Hopelijk vind ze snel fijne nieuwe huisgenoten!

theo zei

Ik hoop dat Katja ook het positieve van het 'scheidingsbesluit' kan inzien! Beste vriendinnen zijn is iets heel anders dan 'samenwonen'. In hun geval dan nog met anderen in een studentenhuis, maar doordat de andere huisgenoten meer bij Leah horen dan bij Katja, krijg je een ongebalanceerd geheel. Beter dan zo snel mogelijk apart te gaan wonen, en te proberen de vriendschap te redden. Het zou misschien zelfs beter zijn, indien mogelijk, niet te wachten tot volgend schooljaar. Als er een kamer te vinden is voor Katja, en een nieuwe huisgenoot voor haar achterblijvende huisgenoten, dan kan ze ook maar beter zo snel mogelijk verhuizen, denk ik.

Sterkte in elk geval!

Theo

Sally zei

Latige situatie met Katja en Leah. Als moeder wil je inderdaad zo graag dat alles goed verloopt voor je kind en zo graag de problemen oplossen maar ze moeten het toch zelf doen. En ik denk inderdaad dat vriendschappen veranderen. Je groeit en niet altijd dezelfde kant op. Ik zou me meer zorgen maken over de studie. Kan dat inderdaad nog opgelost worden met andere vakken erbij?

Marion2 zei

Wat zielig voor Katja! Als ouder begrijp ik heel goed, wat jij nu moet voelen. Ik denk dat we allemaal wel eens zoiets meemaken. Heel erg moeilijk, maar het komt vast goed met haar. Het is zo'n leuke, knappe meid.

Schattig, jullie katje. Dat halsbandje staat zo leuk. Is het niet een cyperse kat?

Nicole zei

Wat een geweldige foto's en filmpje van Zorro. Wat een heerlijk beestje is het toch!

Vervelend voor Katja dat haar vriendschap met Leah momenteel zo stroef verloopt. Hopelijk vindt ze snel leukere huisgenoten. Dat ze haar studie niet meer interessant vindt, is natuurlijk behoorlijk minder. Is daar nog iets aan te doen door andere vakken erbij te kiezen?

En wat een verhaal van Kai's klasgenootje. Jemig, dat wil je als ouders toch ook niet meemaken. M.n. dat artikel van de Washington Post vond ik erg indrukwekkend.

Annemiek zei

Wat erg van Kai's klasgenoot! Er zijn inderdaad wel ergere dingen.
En de honeymoon is voorbij van vriendinnen samenwonen, en ze veranderen in die jaren toch nogal, groeien als persoon en dan veranderen de vriendschappen ook. Ik hoop dat ze toch vriendinnen blijven, er zijn gewoon allerlei soorten vriendinnen.
Ze is nu alweer haar major moe? Oef. Wil ze nog steeds verpleegkunde doen? Ik heb het idee dat ze alleen op die school is gebleven omdat ze graag naar VT wil, maar het is jammer dat ze geen verpleegkunde hebben. Zo is het een flinke omweg. Ze kan met dit bachelors wel in 1 jaar haar bachelors in VK halen.

Petr@ zei

Wat sneu voor Katja dat met zo'n rotgevoel terugging naar school. Niet goed overweg kunnen met je medebewoners en dan ook nog niet happy zijn met je studiekeuze, kan je erg ongelukkig maken, zeker op die leeftijd.
Ik begreep al uit eerdere blogs van je, dat het samenwonen met Leah en de andere meiden in het appartement niet echt lekker liep. In elk geval goed dat ze hier met Leah over heeft gesproken en dat ze nu een besluit heeft genomen.
Hopelijk komt ze nu op een leukere plek terecht.

Erg leuk, die foto's van Vienna. Het beeld van jullie stadje wordt steeds duidelijker.

Elke zei

Katja heeft ook veel interesses, en ik denk dat je dan altijd een beetje het risico loopt om teleurstelling op te lopen tijdens je studie. Zeker omdat je ook echt wel alternatieven hebt om te gaan studeren... Je vraagt je dan af of dit wel de richting is die je je leven uit wilt laten gaan...
Wat zijn de alternatieven voor Katja? Andere studie? Moet ze dan ook naar een andere school? Hoe leuk het in VT ook is, het gaat wel over je toekomst!
Over Leah zou ik me niet teveel zorgen maken. Mensen veranderen, en een beetje afstand (letterlijk en figuurlijk) kan er voor zorgen dat ze elkaar misschien toch weer terug vinden (al kan dat nog een poosje duren ook).

Erg voor Kai, dat iemand die je kent zomaar komt te overlijden. Niet eens een ongeval of zo... Het is best wel schokkend, want het is een confrontatie met je eigen sterfelijkheid, en dat is iets waar je als teenager eigenlijk niet mee bezig hoort te zijn...

Nina zei

Wat vervelend dat Katja met zo'n gevoel weer naar VT gaat. Studietwijfels zijn vreselijk. (been there, maar bij mij in mijn eerste jaar dus ik ben geswitcht...ook naar verpleegkunde - in juli ben ik klaar!) Wel goed dat Katja met jou en met L ;-) heeft gepraat. Hoe zijn ze er 'zo snel' toe gekomen dat Katja weg zal gaan? Begrijpt L haar twijfels? Het moet een rotgevoel zijn als je elkaar zo lang kent. (en voor jullie ook een omslag?) Maar uit je verhalen klinkt het ook alsof Katja bij VT heel veel mensen kent, ik hoop dat daar iets uitkomt. Terug naar campus wil ze zeker niet? Toen je eerder iets schreef over hun huis/appartementgenoten (met al die spullen enzo) dacht ik ook al: hmmm. En meiden kunnen zo achterbaks zijn, ik weet niet of het aan de orde is in dit geval, maar toch. Maar ook goed dat Katja het onder ogen ziet en het met jullie bespreekt, dat is echt heel waardevol!

Schrikken dat bericht over Kai's ex-klasgenoot.

Hoop dat je gauw weer 'normaal' kunt lopen! En pas op met serieuze blessures 'wegdenken', als je het niet vertrouwt: gas terug!!

Petra zei

@Bianca - Leah ken ik al zo lang, het voelt bijna als familie. Maar ze is inderdaad al een tijdje niet aardig tegen Katja. Niet dat K. nu de hele tijd alles maar laat gebeuren, waardoor ze telkens ruzie hebben. Hopelijk helpt wat afstand.

@Bente - Saai is het hier niet, inderdaad, maar bij jou toch ook niet, zo te lezen :). Eerlijk gezegd was het feit, dat ze haar studie niet leuk meer vindt vrij nieuw voor mij. Ze zal het moeten afmaken nu. Ik ben zelf ook in die positie geweest en weet, dat dat erg moeilijk is. Wat Leah betreft heb je helemaal gelijk, maar beide meisjes betreuren het verlies aan vriendschap, dus er is nog hoop.

@Anja - Jij weet natuurlijk helemaal hoe het is van die zijlijn :). Ja, de dood van Khristin hakt er weer flink in hier in Vienna.

@Suus - Ja, het was een superinteressant museum. Katja gaat hopelijk al gauw weer beter. Jij ook een fijn weekend met vooral minder regen!

@Anoniem - Bedankt voor de goede wensen voor Katja. Inderdaad lijkt het hier niet op de grote stad.

@Alice - De meisjes vinden het allebei vervelend, vond ik vandaag uit, dus er is nog hoop. Hopelijk helpt wat afstand. Het zijn eigenlijk net zussen.

@Theo - Je beschrijft het helemaal goed. Helaas zal Katja dit semester nog daar moeten wonen, maar zo erg is het hopelijk ook weer niet.

@Sally - Inderdaad, vriendschappen veranderen. Wat de studie betreft, ze zit er nu in vast, maar het duurt nog maar anderhalf jaar. Katja is wel iemand, die zich door oninteressante vakken slaat. Hopelijk nu ook.

@Marion - Het zal ook vast wel goed komen, er komt natuurlijk nu van alles op haar af. Misschien noem je zo'n katje als Zorro in Nederland cypers? Hier heet hij een tabby.

@Nicole - Katja moet nu het traject van die major blijven volgen, helaas. Heel verdrietig het overlijden van Khristin, vanochtend hoorde ik er meer over. Kan me niet voorstellen hoe het moet zijn voor die ouders.

@Annemiek - Inderdaad, Katja is zo anders, dan Leah. Soms werkt dat en soms ook niet, duidelijk. Wat haar major betreft, zij heeft dit zo gekozen en eigenlijk vind ik het met al Katja's interesses wel goed, dat ze ook een algemeen BS gaat halen. Ik krijg niet het gevoel, dat ze om VT daar studeert, want de verpleegkunde wens kwam pas vorig jaar. Dat wil ze wel nog steeds.

@Petra - Misschien is dit ook wel weer goed. Katja was inderdaad al een tijdje niet happy met de woonsituatie en nu moet ze er wel iets aan gaan doen. Als jullie ooit deze kant uitkomen, laat ik jullie graag alle leuke plekjes zien.

@Elke - Ik denk, dat je daar de spijker op de kop slaat. Ik ging aan hetzelfde probleem ten onder destijds, teveel interesses. Katja is wel volhoudender, dan ik, hopelijk helpt dat. Het is nu gewoon het beste, als ze haar studie afmaakt. Daarna kan ze dan nog altijd kijken hoe of wat. Kai zegt nooit zoveel maar is wel duidelijk aangedaan door de dood van Khristin.

@Nina - Het is nu te laat voor Katja om te switchen, maar ze heeft ook nog "maar" anderhalf jaar te gaan. Leah en Katja zijn het met elkaar eens, dat samenwonen niet goed is voor hun vriendschap. Het is natuurlijk ook niet zwart-wit, het oude waar twee vechten hebben twee schuld geldt ook. Alleen sta ik aan Katja's kant, niet alleen omdat ik haar moeder ben, want zo ben ik niet, maar omdat Leah altijd nog een vriendin heeft om haar bij te staan in conflicten daar en Katja niet. Als die situatie verandert gaat het hopelijk beter.

Floor zei

Filmpje van Zorro is erg leuk. Grappig blijft het om te zien, dat ze zo bezig zijn met een speeltje, vervolgens per ongeluk met een pootje in een mand terecht komen die interessant genoeg is om je hoofd in te steken! :-)

Ineke zei

Ik heb genoten van het filmpje van spelende Zorro, geen wonder dat jullie hem missen! De andere poezen waren zeker wel blij dat die kleine indringer weerd verdwenen is.

marianne zei

Hmmm, vervelend voor Katja. En ook voor jullie, lijkt me. Het liefst wil je toch dat het goed gaat met je kind.