Onze webcam

Cul-de-sac Cam

donderdag, januari 06, 2011

Sushi's laatste dag op aarde

Al om tien over acht belt de dienstdoende dierenarts met een update over Sushi. Vannacht was er een probleem met de voedingssonde. Hij blokkeerde, maar ze hebben hem weer schoon gekregen. Verder doet Sushi het naar omstandigheden goed en hij verwacht, dat we Sushi vanmiddag op zullen kunnen halen, maar die beslissing ligt bij Dr. Hall.

Al wandelend met Cosmo praat ik met Christine en mijn zus. Het is wel heel fijn om even te kunnen luchten. Ik vind het zo moeilijk om Katja's verdriet te zien en het niet van haar weg te kunnen nemen! Het is ook zo'n emotioneel op en neer. Gisteren leek Sushi zoveel beter, dat we hoop hebben, dat ze nog eventjes bij Katja thuis zal kunnen zijn.

Katja en Kai slapen iedere dag lang uit, dus ik ga na de wandeling ook nog even naar de sportschool. De veertig minuten op de stairmaster gaan zo voorbij en mijn boek ook. Het is helaas alweer bijna uit.

We wachten met smart op het telefoontje van de dierenarts en om onze gedachten wat te verzetten, gaan we met zijn drieen een broodje eten bij Panera. Bij Petco ernaast kopen we wat droge shampoo voor Sushi, aangezien die zichzelf niet meer schoon kan houden.

Als de dierenarts eindelijk weer belt, vertelt hij, dat Sushi van Dr. Hall naar huis mag. Ze heeft wat overgegeven en er zat een kink in haar voedingssonde, die ze moesten rechtzetten. Daardoor is ze wat geagiteerd geraakt, maar hij hoopt, dat ze thuis tot rust zal komen. We mogen haar over een paar uur wel ophalen.

Het is heerlijk weer en om er even uit te gaan stel ik voor een wandeling bij Great Falls te maken. Katja wil niet mee, maar Kai en Cosmo, die alweer een tijdje geen natuurwandeling heeft gehad, gaan graag.

Bij de ingang van het park koop ik een nieuwe jaarpas voor alle National Parks. Die $80 krijg ik er ieder jaar met gemak uit. Het wordt een mooie wandeling langs de rivier.

De watervallen staan vrij droog voor deze tijd van het jaar en er is ijsafzetting op de rotsen. Er gaat zoiets eeuwigs uit van dit natuurschoon. George Washington was er al dol op en had een schilderij ervan in Mount Vernon hangen. Dat eeuwige heeft ook iets rustgevends, vind ik altijd.

Als we thuiskomen heeft de assistente van de dierenarts net gebeld. We kunnen langskomen om Sushi op te halen en zij zal Katja leren hoe ze haar moet voeden door het buisje. We gaan er vol goede moed heen.

We schrikken echter, als we Sushi zien. Haar bekje hangt weer open en ze ademt wat rochelig. Ze is duidelijk blij Katja te zien, maar het spinnen van gisteren blijft uit. Terwijl de assistente en Katja Sushi eten geven, komt dr. Hall met ons praten.

Wat hij al verwachtte en waar hij ons op heeft voorbereid werd door het testen van de tumor bevestigd. Sushi heeft een snelgroeiende, ernstige bloedende soort kanker. Hij vertelt, dat ook als we de operatie niet hadden gedaan, ze niet meer dan een week of twee te leven had gehad. Hij bereidt ons er ook op voor, dat alles met deze kanker heel snel kan aflopen. Ze weten niet hoever de kanker al is verspreid in haar lichaam en de manier waarop Sushi ademt baart hem zorgen.

Hij is heel eerlijk en zegt, dat hij vanochtend nog goede hoop had, maar dat Sushi sindsdien een stuk verergerd is. Toch wil hij graag, dat Katja haar mee naar huis neemt om te zien of ze daar tot rust zal komen. Dit alles valt Katja vooral rauw op het dak, want na gisteren en zelfs vanochtend had ze toch weer wat hoop gekregen.

Thuis installeer ik Katja en Sushi op Katja's kamer. Sushi lijkt rustig op Katja's buik te gaan liggen, maar een half uurtje later hoor ik Katja mij angstig roepen. Sushi heeft zich onder haar bed teruggetrokken en geeft daar over. We kunnen niet bij haar, tenzij we het bed gedeeltelijk uit elkaar halen, wat we met vereende krachten doen.

Het is wel heel duidelijk nu, dat Sushi snel verslechtert. Saskia wil weer terug naar de dierenarts, maar ik leg haar uit, dat die niets meer kan doen en euthanasie zal aanraden. Het moet Katja's beslissing zijn om dit te laten doen. Heel verdrietig, wat had ik die pijn graag van haar weggenomen, zegt Katja, dat het inderdaad tijd is om afscheid te nemen.

Helaas komt Rick uitgerekend vanavond laat uit zijn werk. We wachten op hem, allemaal heel droevig rond Sushi zittend en aaiend. Het diertje ligt rustig, maar heeft duidelijk geen wil meer om te leven. Rick vraagt onderweg nog of we het wel zeker weten, maar er is geen twijfel aan.

Als Rick eindelijk thuiskomt bel ik de dierenarts om te vertellen, dat we eraan komen. Met Sushi rustig in Katja's armen rijden we erheen. Deze poes was ons allemaal zo verschrikkelijk dierbaar en ik krijg weer tranen in mijn ogen bij de gedachte, dat we haar zachte vachtje nooit meer zullen aaien.

Bij de dierenarts krijgen we meteen een kamer toegewezen. Een assistente komt vragen, wat Katja met Sushi's as wil laten gebeuren. Zij kiest ervoor, dat die in West-Virginia, waar ook Miep en Brynna, onze andere overleden huisdieren, liggen, uitgestrooid zal worden. De gratis pootafdruk, die van Sushi gemaakt kan worden, wil ze ook graag.

Dr. Hall komt al snel binnen en bespreekt Sushi's ziektebeeld nog een keer. Als ik zeg, dat we er alles aan hebben gedaan, wat we konden doen, antwoordt hij, dat we zelfs meer dan dat hebben gedaan. Hij verzekert Katja ervan, dat ze de juiste beslissing neemt en benoemt hoe moeilijk die beslissing voor iedereen altijd is.

Dan legt hij de procedure van de euthanasie uit. Eerst krijgt Sushi een prik, die haar in slaap brengt, en daarna de intraveneuze prik, die haar hart zal stoppen. Kai wil er liever niet bij zijn, als Sushi's hart stopt, en ik ga mee om hem, die ik nog nooit zo ondersteboven heb gezien, gezelschap te houden in de wachtkamer. Rick, Katja en Saskia blijven erbij tot ze haar laatste adem uitblaast.

Allemaal erg van stuk rijden we naar huis. Daar sms-t Katja Leah, die gelukkig meteen kan komen. Leah heeft zelf een paar jaar geleden haar hondje verloren, dus ze weet, hoe Katja zich voelt. Samen halen ze herinneringen op van vroeger en kijken naar Katja's Kats website, die we maakten, toen ze twaalf was.

Ook kijken ze online naar de (vele) kittens, die de plaatselijke kattenadoptiecentra hebben. Dat helpt Katja duidelijk, er komt zelfs zo af en toe een glimlach op haar gezicht. Ik ben blij, dat Katja niet meteen terughoeft naar Blacksburg en de komende week nog hier kan zijn. Leah blijft ook en zal, misschien zelfs meer dan wij, een goede hulp bij het verwerken van Sushi's verlies zijn.

De helft van dit blog had ik, toen we nog hoop hadden, al geschreven. Ik heb er even over gedacht om het niet verder af te schrijven, maar schrijven helpt mij mijn gedachten te ordenen en wie weet willen we later nog eens lezen, hoe het precies in zijn werk ging.

Gisteravond was het verdriet te rauw, maar vandaag kan ik ook rationeel zijn. Eigenlijk was dit zo het beste, zowel voor Sushi, als voor Katja. Natuurlijk zou het heel fijn geweest zijn, als Sushi nog een nacht bij haar op bed had kunnen slapen, maar dit afscheid was onvermijdelijk. Nu het achter de rug is, kan het verwerken beginnen. Veel erger zou het zijn geweest, als dit allemaal in Blacksburg was gebeurd zonder de steun van haar familie en vriendinnen.

Verder heb ik niets dan lof voor onze dierenartsenpraktijk. Hoe zij ons met veel compassie deze week (en voor de operatie) hebben begeleid was fantastisch. Dat ze het echt met liefde voor Sushi en begrip voor Katja deden, bleek ook uit de relatief heel lage rekening, die ik gisteren bij het naar huis nemen van Sushi betaalde.

18 reacties:

Anoniem zei

Wat zijn jullie een fantastisch hecht gezin! X
Marjon

Bibi zei

Ik had het slechte nieuws al op facebook gelezen, zo triest. Nogmaals ontzettend veel sterkte in deze verdrietige tijden.

Phina (otlijst en Facebook) zei

Ik heb Sushi's laatste dag gelezen en ik vind dat jullie jullie stinkende best hebben gedaan voor die mooie lieve poes.
Katja en jullie waren er voor Sushi en dat is voor Sushi alleen maar een steun geweest.

Zo'n shat van een poes vergeet je nooit meer.
Ik heb mijn nanja die ik nooit van mijn leven vergeet.

Voor katja en jullie allemaal veel sterkte.

Phina

HennyB zei

Mooi beschreven Petra, zo triest en toch heel realistisch. Inderdaad beter voor Katja dat zij niet alleen in Blackburg was maar thuis met haar hele familie om haar heen, het heeft zo moeten zijn! Veel sterkte hiermee voor jullie allemaal, vooral voor Katja en één ding is zeker....het verdriet maakt plaats voor mooie herinneringen.

Elke zei

Eigenlijk is het allemaal heel snel gegaan. Goed voor Sushi natuurlijk, die zo niet al te veel heeft afgezien. Maar zelf hou je je dierenvriendje natuurlijk graag veel langer bij je.
Gelukkig heeft Katja moedig de knoop kunnen doorhakken... Gelukkig is men wat dat betreft naar huisdieren toe veel 'menselijker' dan hoe men vaak het lijden van mensen maar blijft rekken en strekken tegen beter weten in.

Monique zei

Petra, heel veel sterkte, ik weet hoe moeilijk afscheid nemen van je geliefde huisdieren kan zijn. Respect voor de manier waarop jullie er allemaal mee omgaan en veel liefs vooral voor Katja!

Nicole zei

Wat heb je Sushi's laatste dag weer mooi beschreven. Ik hou het weer niet droog. Ik kan me jullie verdiet zo goed voorstellen. Ik hoop dat de herinneringen aan Sushi een troost mogen zijn in de toekomst.
Fijn dat Katja nog een week heeft om een btje tot rust te komen.

Annemiek zei

Wat een droevige dag, zo intens!

Bianca zei

Verschrikkelijk om zoiets te moeten zien en je kunt niets doen eraan.Jullie hebben het beste gedaan wat voor Sushi was: haar verder lijden bespaard want dit ging echt niet meer.
Maar zeker goed om uit te kijken naar een jong katje als nieuwe vriend, sommige mensen zeggen dat je eerst het verdriet moet verwerken voor je aan een ander huisdier begint maar (mijn ervaring) is dat zo'n jong diertje je hart zo snel wint en zoveel plezier brengt weer dat het bij mij altijd goed heeft geholpen. Die andere vergeet je natuurlijk nooit maar jullie harten zijn groot genoeg voor een nieuw diertje wat graag een leven zou willen hebben als Sushi had bij jullie.

Anja zei

Tot het laatst toe hebben jullie alles voor Sushi gedaan, verdrietig dat jullie toch afscheid van haar hebben moeten nemen. Heel veel sterkte met het gemis om Sushi!!

Petr@ zei

Wat heeft Sushi het getroffen met jullie als gezin. Wat moet ze zich geliefd hebben gevoeld, vooral haar laatste uren.

Inderdaad niets dan lof over de dierenartspraktijk, dat was ook mijn eerste gedachte bij het lezen van je blog. Zo goed als zij zich kunnen inleven in de mensen, van wie het huisdier is. Petje af.

Fijn dat Katja nog even thuis kan zijn en dat Leah ook in de buurt is.
Nogmaals heel veel sterkte en samen komen jullie hier wel doorheen. Geweldig om te lezen hoe jullie elkaar opvangen!

Jeanny zei

Heel veel sterkte!!!

Anoniem zei

Wat een goede beslissing heeft Katja genomen geheel denkend aan Sushi.
Het is zo moeilijk om die definitieve beslissing te nemen, je wil geen afscheid nemen maar vaak is het wel het beste voor je huisdier.
Zoals onze dierenarts bij onze Tessa vorig jaar zei: ze heeft een prachtig leven gehad bij jullie en ze verdient een waardig afscheid zonder pijn.
Sterkte de komende dagen,
Bea

Anoniem zei

Met tranen in mijn ogen heb ik je post gelezen. Ik wens jullie heel veel sterkte!

Marieke

Floor zei

Het is vreselijk om je huisdier in te moeten laten slapen. Ik heb het ervaren met mijn hond een aantal jaren geleden. Ik kan me goed voorstellen hoe jullie, en Katja in het bijzonder, zich moeten voelen. Heel veel sterkte! En gelukkig hebben jullie elkaar om troost bij te zoeken. Floor

Anja L. zei

Wat fijn dat jullie een pootafdruk van Sushi konden laten maken. Dat had ik ook wel van onze katten willen hebben. Hoe hebben ze dat gedaan?
Ik vind dat Katja een hele goede beslissing heeft genomen en niet langer heeft gewacht.
Heel veel sterkte voor jullie allemaal.
Anja L.

Sandra zei

Ik heb je verhaal gelezen.
Wat vreselijk. Ik wens jullie heel sterkte.

Groetjes
Sandra

Theo zei

Een dappere beslissing van Katja! Heel veel sterkte met de verwerking.

Theo