Hoera, het is maart!

Meteorologisch gezien begint vandaag de lente en daar ga ik helemaal in mee. We hebben allemaal wel heel lekker geslapen vannacht, want om kwart voor zeven staat Saskia in paniek in onze kamer. Haar wekker is niet afgegaan en die van Rick heeft zich ook verslapen (hoe dat kon zal waarschijnlijk altijd een raadsel blijven).

Gelukkig lukt het Saskia zich in een mum van tijd klaar te maken en zet Rick haar toch nog op tijd af bij school. Dan begint Rick weer met inpakken, want hij moet vandaag weer naar Seattle. We eten nog samen ontbijt en dan neem ik tot vrijdag weer afscheid van hem.

Het weer is alweer omgeslagen. De warmte en regen van gisteren hebben de lucht schoongespoeld en het is maar net boven het vriespunt. Rillend laat ik Cosmo uit. Om me heen zie ik wel allerlei lentevoorbodes.

Behalve de vogels, die zich de keel bijna schor zingen, komen overal de bollen op, al staan ze nog niet in bloei. Ook de maples hebben weer die typische rode gloed van hun knoppen. Echt genieten is het, weer kleur in de natuur!


Op weg naar de sportschool noemt de weerman ons weer van vandaag "wall to wall sunshine". Leuke uitdrukking, want dat is het ook, geen wolkje aan de lucht. Ik zwoeg door een uur op de stairmaster.

Nu ik toch in Vienna ben, ga ik ook meteen even naar de Giant. Ik heb ontbijt voor Saskia en mij nodig. Ook neem ik gelijk maar zonnebrandsprays voor volgende week mee. Ik kan me nog niet voorstellen, dat we over zes dagen al naar Mexico zullen vliegen!

Noodles&Company ligt bijna naast de Giant en ik haal hun Japanese pan noodles voor de lunch. Die worden met broccoli en worteltjes geserveerd. Het komt in een soort ketjap-achtige saus, misschien, dat ik het daarom zo lekker vind. Soms mis ik Indonesische gerechten hier. Het enige Indonesische restaurant is niet om de hoek en ook niet erg goed.

Als Saskia uit school komt, gaan we gelijk door naar de orthodontist. Vandaag krijgt ze haar "retainers", doorzichtig plastic beugels, die ze de komende drie maanden iedere dag moet dragen. Daarna wordt het alleen 's nachts. Nog twee orthodontistbezoeken (over 3 maanden en dan over 9 maanden), daarna zijn we klaar.

Katja komt over minder dan een week dus thuis. We hebben haar sinds begin januari niet gezien, dus ik zie daar enorm naar uit. Ik heb, geloof ik, nog geen update over haar geschreven recentelijk.

Volgend schooljaar zal Katja niet meer met L. wonen. Ze heeft een kamer gevonden in een townhouse (rijtjeshuis) bij een meisje, dat ze van haar Spaanse colleges kent, en haar vriendinnen. Katja is er helemaal blij mee, al gaat het nu in het appartement ook redelijk.

Verder heeft Katja haar oude baantje in een van de eetzalen van Virginia Tech terug. Ze wilde naast de rescue squad toch ook nog wel wat geld verdienen en dit is een makkelijkere baan (en wat ons betreft ook veiligere), dan sandwiches bezorgen.

Tot slot kunnen Diego en Zorro het inmiddels prima samen vinden. Gisteren zette Katja een video van hun tweeen, al spelend, op Facebook. Helaas kan ik die hier niet plaatsen, maar als je mijn Facebook vriend(in) bent, staat hij op mijn wall. Ik ben heel benieuwd, hoe het met Zorro en Meike, Snickers en Cosmo zal gaan volgende week!

Dan ook maar een update over Kai, met wie ik net heb gesproken. Hij is bezig met een paar bandjes. Via Craigslist had hij dus iemand gevonden, die een bandje wil beginnen. Ze zoeken nog een drummer, maar Kai hoopt binnenkort gewoon met die jongen te gaan "jammen".

Ook is hij nota bene gevraagd om in een bandje van jongens op zijn verdieping te spelen. Ook dat gaat hij doen. Het komt wel goed met hem. Intussen plannen we ons avontuur over twee weken.

Het bezoek aan de National Weather Center in Norman, Oklahoma, waar ik iemand ken, laten we toch maar varen. Te ver vanaf Kansas City over saaie interstates voor een uur rondleiding. Het zou interessant geweest zijn, want daar komen al onze weerswaarschuwingen vandaan. Dat gebied heeft ook veel tornado's en dat risico wil ik ook zo min mogelijk nemen.

Als avondeten haal ik sushi bij Yama. Daarna kijken Saskia en ik even naar American Idol, maar het kan me vanavond niet bekoren. Dan maar Andrew Zimmern's Bizarre Foods in San Francisco. Als je dacht, dat je in Amerika alleen hamburgers en hot dogs kunt krijgen, moet je dat programma eens bekijken.

Food not Bombs bijvoorbeeld vindt een groot gedeelte van hun voedsel in vuilnisbakken en serveert vier avonden per week een gratis maaltijd op een straathoek in San Francisco. Ook eet Andrew allerlei verschillende insekten, die er ook echt lekker uitzien. Hij eet rauwe vis, net door surfers gevangen. Ik zou best de vrouwelijke Andrew Zimmern willen zijn!

Wil je Andrew Zimmern in Washington zien? Klik dan hier en dan op Appetite for Life, het filmpje begint na de intro. Ook deze is leuk in het Spy Museum.

Eigenlijk ben ik wel benieuwd, of jullie deze realiteitsshows uit Amerika ook ergens kunnen bekijken? Ik noem er eens een paar: Man vs. Food, Toddlers&Tiara's (zie hieronder), House Hunters. Er zijn er nog veel meer en sommigen zijn zo belachelijk! En toch kijk ik vaak als een soort ramptoerist mee, hi hi!

Het filmpje hieronder deed me hardop lachen. Vooral, als je Toddlers&Tiara's weleens hebt gezien is het hilarisch: