Dertig graden!

Met de wetenschap, dat ons een lekker warme dag is voorspeld, sta ik bijtijds op. Dat is zoveel makkelijker, als de zon schijnt en de vogels vrolijk fluiten. Saskia heeft vandaag vrij van school, dus we eten samen ontbijt.

Daarna race ik naar de sportschool. Althans me wel aan de snelheidslimieten houdend, gelukkig, want de Vienna politie staat weer eens op de oprit, die voor iedereen onzichtbaar is, te meten. Helaas voor hen zijn de meeste mensen daar nu wel op bedacht. Ik heb ze al meer dan een week geen slachtoffers zien hebben.

Net als gisteren doe ik de stairmaster voor een half uur op tien. Daarna ga ik op de crosstrainer, die ik ook op een moeilijkere stand zet. De tijd gaat snel met een leuk boek, wat helaas ook alweer uit is. Binnenkort heb ik alle reismysteries, die er geschreven zijn, uit!

Inmiddels is de temperatuur al flink opgelopen. Benieuwd, hoe het met de natuur daar staat, wil ik graag naar Great Falls. Saskia is druk met haar vriendengroepje in de straat en wil niet mee. Cosmo springt, zoals altijd, wel heel enthousiast in de van.

Iedere keer, als ik hem in zijn oude autoharnas deed, wist hij zich eruit te wurmen. Nu heb ik een nieuw harnas gekocht, dat er degelijker uitziet. Ik doe het zo strak mogelijk bij hem aan en het eerste kwartier zit hij keurig op de stoel.

Daarna heeft hij er echter genoeg en maakt allerlei bokkesprongen. Tot mijn ergernis blijkt Cosmo een ware Hondini te zijn, want ook uit dit harnas weet hij zich te draaien! Ik houd me aanbevolen voor suggesties voor een veilige manier om hem in de auto vast te zetten.

Bij Great Falls is het druk. Ik was even vergeten, dat de scholen in onze county vrij zijn. Er zijn dus veel picknickende families. Ook zijn er de nodige toeristen, die de watervallen op deze mooie dag komen bekijken.

Om te beginnen lopen we richting de dam, want ik wil kijken, of de adelaars op hun nest zitten. Onderweg staat een ouder paar te kijken naar een boom. Daar hadden ze net een groenige slang gezien en willen weten, of ik kennis van slangen heb. Dat heb ik niet echt, maar het herinnert me er wel aan, dat ik voorzichtig moet zijn met waar Cosmo ruikt. In deze tijd van het jaar zien we altijd de meeste slangen.

Even verderop komen we bij een veldje Virginia bluebells. Die zijn al verder op, dan ik had verwacht. Mijn schatting is, dat ze eind volgende week bij Bull Run op hun hoogtepunt zullen zijn. Ik denk alleen niet, dat ik ze dit jaar te zien ga krijgen, want dat valt precies in Saskia's spring break.


Bij het beste uitkijkpunt op het adelaarsnest tref ik een groepje toeristen. Zij denken, dat de dam Great Falls is en zijn teleurgesteld. Ik monter ze weer helemaal op, als ik vertel, dat de watervallen een stukje verderop liggen en echt wel spectaculairder zijn, dan de dam.

Het adelaarsnest lijkt onbewoond, maar net als ik het aan het groepje aanwijs, vliegt er een grote vogel op. Ik zie meteen, dat het geen gier is, die hier in grote getale vliegen. Met mijn zoemlens zie ik een duidelijk witte kop, een bald eagle dus!

Tot mijn vreugde vliegt hij onze kant op voor hij begint de cirkelen. Hij is nog ver weg, maar ik kan zijn gele snavel, oog en witte kop goed zien. Het blijven zulke majestueuze dieren, ik kan er nooit genoeg van krijgen. Jammer genoeg vliegt hij al heel snel over het bos weg. Hier een live webcam van een adelaarsnest in Iowa (terwijl ik nu kijk komt er zwaar onweer aan, arme vogel).


Cosmo en ik lopen verder richting de watervallen. Daar is het vrij druk ook met veel honden. Ik denk erover terug naar training te gaan met Cosmo, want het lukt maar niet hem andere honden te laten negeren. Hierdoor kan Saskia niet met hem wandelen, daarvoor is hij te sterk.


Met een uitgeputte Cosmo rijd ik terug naar Vienna. Het is allang lunchtijd geweest en mijn maag laat duidelijk weten, dat er iets in moet. Het is echter zo warm, dat ik Cosmo niet in de auto wil laten. Ik besluit dus maar door de drive thru bij McDonald's te gaan en een gegrilde kip snackwrap te bestellen. Het zal mijn lege maag zijn, maar die smaakt toch bijzonder goed.

Thuis installeer ik me met boek, computer en drinken op het deck. Heerlijk! Ik kan niet wachten tot het weer bijna iedere dag mogelijk is om dit te doen. Iedereen is ook buiten. Op het veld hierachter wordt gevoetbald, kennissen lopen voorbij met hun honden en Saskia en haar groepje houden een waterballonnengevecht.

Het is nog vroeg in april en warmterecords zullen vandaag verbroken worden (zo vreemd, nadat het vorige week zoveel kouder was dan gemiddeld). De warmte zal nog niet duren, maar in ieder geval gaan de temperaturen de goede kant op.

Vanavond wordt er bij Gordon Biersch weer een nieuw bier geintroduceerd, Mai Bock. Daarbij worden dan ook altijd de nieuwe gerechten op het menu gratis geserveerd. Een gratis biertje en gratis maaltijd laten wij natuurlijk niet gaan.

Rick geniet volop, maar ik vind het eten en het bier veel te zwaar. Alles is gefrituurd en daar houd ik mezelf zo ver mogelijk van (behalve op zaterdag, maar dat was een uitzondering). Gelukkig kan ik ook van het gewone menu bestellen. Ik kies garnalen en kreeft taco's zonder de saus, die daarbij komt. Dat is een smakelijk en licht maal. Het is ook gezellig, want zo langzamerhand leren we de mensen hier tenminste qua gezichten kennen en er ontstaan leuke gesprekken.

Nu is het tien voor half negen en ik zit dit nog buiten te typen. Er staat een fikse wind, maar het zware weer wordt pas na middernacht verwacht. Dat is dan wel weer jammer, zulk mooi, warm weer wordt in dit jaargetijde meestal opgevolgd door flinke onweersbuien.