Osama Bin Laden is dood

Gisteravond zaten we de Celebrity Apprentice aflevering met Donald Trump te kijken. Ik doe altijd twee dingen, dus las intussen ook mijn Facebook. CNN kwam daar met "Breaking News", Osama bin Laden zou dood zijn. Vol ongeloof vertel ik Rick dat nieuws.

Terwijl we verder zoeken op het internet komt er een mededeling van NBC, dat president Obama zich klaarmaakt voor een onverwachte televisie speech. Echt, vragen we elkaar, zou hij echt dood zijn?

Voor we weten, wie de woorden "You are fired!" deze week te horen krijgt van Donald Trump, switcht NBC naar het nieuws. We zullen een week moeten wachten voor we het Apprentice slachtoffer weten. De mastermind van "9/11" is een belangrijker slachtoffer.

De president laat op zich wachten en Rick en ik gaan in bed liggen kijken naar zijn toespraak. Een triomfantelijke president Obama vertelt ons, dat Osama bin Laden, de baas achter de 9/11 terreuraanslagen en de aanslagen in Bali, Madrid en andere delen van de wereld inderdaad dood is.

In de stad komen menigtes van vooral college studenten naar het Witte Huis met vlaggen en toeters. Ook in New York wordt er feest gevierd. Voor ik in slaap val herleef ik die dag bijna tien jaar geleden weer in mijn gedachten. Ik weet, dat het niet goed is om blij te zijn, dat iemand dood is, maar met dat gevoel ga ik toch slapen.

Vanochtend hoor ik Rick meteen aan Saskia vertellen, dat bin Laden dood is. Zij was een kleuter ten tijde van de terreuraanslagen, dus het zegt haar niet zoveel. Katja daarentegen des te meer, zij beleefde die dag heel bewust en schreef als twaaljarige een heel treffend gedicht.

Voor ik naar de sportschool ga lees ik Facebook en kijk het nieuws. Het gonst allemaal over de dood van de man, die nummer een op de FBI Most Wanted lijst stond. Een persoon citeert Mark Twain en ik kan me in dat citaat helemaal vinden: "I've never wished a man dead, but I have read some obituaries with great pleasure."

Ook bij Anytime Fitness is het het gesprek van de dag. Iedereen kent wel iemand, die een geliefde persoon is kwijtgeraakt 9 jaar geleden.

Niemand denkt, dat we hiermee veiliger zijn, maar iedereen is het erover eens, dat het een grote overwinning voor president Obama is en wat "closure" geeft aan de nabestaanden van de terreuraanslagen. Hij leek zo onverwoestbaar, maar de aanhouder won.

Hier in Vienna is er geen uitbundig gefeest en in Washington is de rust ook teruggekeerd. Wel zie ik overal vlaggen hangen en het saamhorigheidsgevoel, dat er na de aanslagen was, is er weer.

Het maakt niet uit of je atheist, christen of muslim bent vandaag. We hebben allemaal de angst gevoeld en de triomfantelijke beelden van Osama gezien vlak na het doden van 3000 onschuldige mensen en later bij de Europese en Indonesische aanslagen.

Een van mijn Facebook kennissen, wiens broer met het vliegtuig in Pennsylvania neerstortte, schrijft:
"Mixed emotions right now. Relief and nervousness. But why did it take 9 years?" Het is een emotionele dag voor Amerika. Dat is aan alles te merken.

Het is ook een warme zomerse dag, dus ik haal kipspiesjes met paprika en ui bij Whole Foods. Saskia vindt die ook lekker en ik vind het belangrijk, dat zij niet iedere avond diepvriesmaaltijden eet.

Na een lekkere wandeling met Cosmo ga ik op het deck zitten lezen. Na Something Borrowed lees ik nu Something Blue, ook een heerlijk boek. Het is genieten hier zo buiten.

Zo af en toe dwalen mijn gedachten toch af. Wat gaat deze dood van Osama bin Laden betekenen? Bij de opluchting, dat hij er niet meer is, komen ook de angsten voor nieuwe aanslagen, die ons na 11 september 2001 ook achtervolgden, weer terug. De mogelijkheid daarvan is nu misschien wel weer reeler, al was die natuurlijk nooit weg. Misschien juist wel goed, dat men nu weer meer op zijn hoede is.

Christine belt. Ze gaan morgen naar huis. Zij hebben weer stroom, maar geen telefoon of internet. De scholen zullen woensdag weer beginnen en men wil zelfs doorgaan met de AP examens op woensdag. Dat vindt zij terecht echt belachelijk. Heel veel mensen zijn hun huis kwijt en dan hebben de kinderen geen oren naar een examen! De tornado, die zo vlak langs hen kwam, bleek een EF5, de zwaarste op de schaal, te zijn. Zij zijn werkelijk door het oog van de naald gekropen!

Rick grilt de spiesjes en ik kook de "corn on the cob" (maiskolven), daarbij hebben we brood en een paprikasalade. We eten buiten en het smaakt heerlijk. We leven nu in een wereld zonder Osama bin Laden. Ik kan het niet beter beschrijven, dan dat dat een gevoel van bevrijding geeft.